[SF] ดีกว่านะ...

ตอนที่ 5
เฟย์ ฟาง เขื่อน ป็อปปี้ ก็เข้าในห้อง
”แก้ววว ตื่นแล้วหรอ ?ดีจัง”ฟางพูดแล้ววิ่งเข้ามากอดแก้ว
”5555555 พอเลยออกไปแก้วหายใจไม่ออก”แก้วบอกพร้อมกับปลดมือฟางออก
”ฟางมานี้เลย ไม่ต้องไปกอดแก้วลย ป็อปหึง”ป็อปปี้พูด
”โฮ่ๆๆ เว่อร์ไปมั้ย ? เพื่อนฟางนะป็อป”ฟางบอก
”นั่นแหละ ป็อปหึงหมดไม่ว่าหญิงหรือชาย”ป็อปปี้พูด
”คู่นี้หวานกันอีกแล้วนะ”เฟย์แซว
การที่ 2 คนนั้นสวีตกันทำให้แก้วมีสีหน้าเศร้าลงไป
”แก้วเป็นไรอ่ะ ?”เฟย์ถาม
”แก้ว...คิดถึงโทโมะน่ะ”แก้วพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
”โธ่ๆ อย่าร้องนะ เดี๋ยวโทโมะก็กลับมาหาแก้วเนอะ พี่ฟาง”เฟย์บอก
”ใช่ๆ อย่าเศร้านะแก้ว นี้มากินนี่กันดีกว่า พวกเราซื้อมาฝากน่ะ”ฟางบอกพร้อมยกถุงของฝากมาให้ดู
“ใช่ๆ น่ากินทั้งนั้นเลย”เฟย์บอก

ทางด้านโทโมะ
”โทโมะ จะกลับไทยหรือยัง ?”พี่มากิถาม
”ต้องกลับแล้วหรอ ?”โทโมะถาม
”ใช่ ไม่ไปหาแก้วหรอ ?”พี่มากิถาม
”......................”แต่โทโมะกลับเงียบพร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง
”โทโมะ พี่มีเรื่องจะบอก...”พี่มากิพูด
”อะไรครับ”โทโมะถาม
“คือป็อปโทร.มาบอกพี่ตอนก่อนเราจะขึ้นเครื่องน่ะ ว่า”
”ว่าอะไรครับ ?”โทโมะถามต่อ
”ว่า แก้วถูกรถชนระหว่างทางที่จะมาที่จะไปสนามบิน”พี่มากิพูด
“ห๊าาาา! แก้วไม่รู้เรื่องไม่ใช่หรอ ?ครับ”โทโมะพูด
”ฟางแอบบอกน่ะ แก้วตั้งใจจะมาหาโทโมะ แต่ดันรถชนซะก่อน ตอนนี้เป็นไงบ้างไม่รู้”พี่มากิพูด
”แล้วทำไม ไม่บอกก่อนขึ้นเครื่องล่ะ ?”โทโมะถาม
”พี่ก็กะจะบอกอยู่แต่แก้วบอกว่า ไม่อยากให้บอก พี่ก็เลยไม่บอก”พี่มากิพูด
”งั้นเรากลับไทยกันเลย เดี๋ยวนี้เลยพี่มากิ”โทโมะพูดพร้อมกับไปเก็บกระเป๋า
ทางด้านแก้ว
“พี่ฟาง โทโมะจะกลับมามั้ย ?”เฟย์ถาม
”ไม่รู้สิ พี่คิดว่าเค้าต้องกลับมาในเมื่อหัวใจเค้าอยู่นี้”ฟางตอบ
”นั้นสิ แต่เฟย์สงสารแก้ว เฟย์ไม่เคยเห็นแก้วเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”เฟย์พูด
“ใช่ พี่ก็ไม่เคยเห็น ตั้งแต่เด็กๆ แก้วไม่เคยมีอาการแบบนี้”ฟางพูด
แก้ววึ่งตอนนี้นั่งอยู่ที่ระเบียงของโรงพยาบาล พร้อมกับอาการเหม่อมองไปเรื่อยไม่มีจุดหมายปลายทาง
เช้าวันรุ่งขึ้น
แก้วตื่นมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตอีกชีวิตหนึ่งซึ่งอยู่ข้างตัวเค้า แก้วมองดูอยู่นานแล้วก็พบว่า เค้าคือคนที่แก้วตามหามาแสนนาน และคือคนที่แก้วใฝ่ฝันในหัวใจ (มาเป็นเพลง – ไรท์เตอร์) เค้าคือคนที่แก้วคุ้นเคย และเค้าคือคนที่แก้วรักมากที่สุด
นั้นก็คือ...
”โทโมะ...”แก้วเรียก
”หืมม ตื่นแล้วหรอ ? เจ็บตรงไหนมากมั้ย ? เป็นไรมากหรือป่าว ?”โทโมะถาม
”นี้ๆ พอเลยทีละคำถาม ฉันตื่นแล้ว ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ และไม่เป็นไรมากหรอก ว่าแต่นายเหอะ เห็นฉันเป็นตัวอะไร ? ทำไมชอบปั่นหัวกันนักนะ”แก้วพูดเป็นชุด
”ทำไมไม่บอกกันว่าเป็นอะไร ทำไมไม่บอกกัน ทำไม ?”แก้วถามพร้อมน้ำตา
”แก้ว โทโมะขอโทษโทโมะไม่อยากให้แก้วเป็นห่วง เพราะโทโมะรู้ว่าแก้วจะเป็นแบบนี้เวลารู้ว่าโทโมะเป็นอะไร ?”โทโมะพูดพร้อมกับกอดแก้วด้วยความรัก
”อย่างน้อย น่าจะบอกกันซักนิด ว่ายังรักกัน ไม่น่าสร้างเรื่องแบบนั้นขึ้นมา ถ้าฟางไม่บอกแก้วโทโมะคิดจะบอกแก้วมั้ย ?”แก้วถาม
”โทโมะคิดว่าจะบอกแก้วตอนที่โทโมะกลับมา”โทโมะบอก
”แล้วถ้าไม่กลับมาล่ะ ? นายคิดว่าฉันจะอยู่ได้มั้ย ?”แก้วถามต่อ
“โทโมะคิดไว้แล้วว่าโทโมะจะกลับมา มาหาหัวใจ มาหาคนที่โทโมะรักที่สุด”โทโมะพูด
”แก้ว โทโมะรักแก้วนะ รักมากที่สุด”โทโมะพูด
”แก้วก็รักโทโมะเหมือนกัน ต่อจากนี้สัญญาได้มั้ย ? ว่าจะบอกกันทุกเรื่องและไม่หายไปไหนอีก”แก้วพูด
”สัญญาสิ โทโมะสัญญา โทโมะขอโทษนะ”โทโมะพูด
จากนั้น
”พี่ฟาง ในที่สุดโทโมะก้กลับมา ดีใจจัง”เฟย์พูดในขณะที่ทั้งหมดกำลังแอบดู 2 คนนี้อยู่
”นั้นสิ เฮ้อ!ฟางลุ้นแทบตาย 555555”ฟางพูด
”ไปกันเถอะ ปล่อยให้เค้าอยู่ด้วยกันสักพัก”ฟางบอก
จากนั้นแก้วก็ออกจากโรงพยาบาล แล้วไปเรียนเหมือนเดิม และทั้ง 2 คนก็เป็นแฟนกันเหมือนเดิม
ผ่านไปสักพัก ทั้งหมดก็จบมหาวิทยาลัยและในวันรับปริญญา
”แก้ว...”โทโมะเรียก
”มีอะไร ?”แก้วพูด
”คือโทโมะขอไรแก้วอย่างสิ”โทโมะพูด
”ขออะไรล่ะ ว่ามา”แก้วพูด
”เอิ่มมม...แก้วแต่งงานกับโทโมะนะ”โทโมะพูดพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้าแก้วแล้วยื่นแหวนมาให้
”นี้ โทโมะ อะไรเนี้ย ? กะทันหันจัง”แก้วถาม
”รีบๆตอบมาสิ เขินนะ”โทโมะพูด
”ไม่มีทาง”แก้วพูด
”ห๊ะ!”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก
”ตกใจอะไรล่ะ...นายต้องพาฉันไปที่ที่โรแมนติกกว่านี้ มีอย่างที่ไหนเนี้ย ?มาขอแต่งงานในวันรับปริญญา”แก้วพูด
”เอ้า!ก็โทโมะไม่เหมือนใคร และไม่มีใครเหมือนโทโมะไง ไม่เคยฟังหรอ เพลงเนี้ย 
เธอดูเป็นคนพอดีพอดีเธอเลยดูดีไม่มีใครเหมือนเธอ เธอมายังไงจะไปกับเธอที่ฉันต้องเพ้อเพราะเธอไม่เหมือนใคร”โทโมะพูดพร้อมกับร้องเพลงให้แก้วฟัง
”55555555 โอเคๆ แต่งก็แต่ง แต่...”แก้วพูด
“แต่อะไร ?”โทโมะถาม
”แต่นายต้องจัดงานแต่งงานที่ทะเลนะ”แก้วพูด
”ได้เลยไม่มีปัญหา ที่รักขอมาโทโมะจัดให้”โทโมะพูดพร้อมกับเดินไปกอดแก้วด้วยความรัก

- THE END -