[SF] ดีกว่านะ...

ตอนที่ 3”แกก็รู้นี่หว่า ว่าฉันต้องบินไปผ่าตัดที่อังกฤษ”โทโมะพูด”ใช่ แต่แกน่าจะบอกแก้วดีดีนี่หว่า”เขื่อนพูด”ฉันกลัวแก้วเสียใจ เป็นแบบนี้มันยัง...ดีกว่านะ...”โทโมะพูด”เฮ้อ ~ ไม่เข้าใจเพื่อนคนนี้จริงๆเลยว่ะ”ป็อปปี้พูด”แล้วทำไงต่อล่ะ ?”เขื่อนถาม”ก็คงต้องไปบอกพิมเหมือนกันว่า ฉันต้องไปต่างประเทศ ส่วนแก้วให้เค้าเข้าใจผิดแบบนี้แหละ ดีแล้ว”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป”ฉันไม่ยอมให้มันเป็นแบบนี้หรอกนะ ไอ้โทโมะ”เขื่อนบอก”แกจะทำอะไรว่ะ ?”ป็อปปี้ถาม”เดี๋ยวก็รู้!!!”เขื่อนพูดทางด้านแก้ว”แก้ว ใจเย็นๆนะ บางทีมันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้นะลูก”แม่มลบอก”ม๊า ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้ว จะให้แก้วคิดว่าอะไรล่ะ ?”แก้วบอก”เชื่อแม่สิลูก ทำใจให้สบายแล้วนอนซะนะ”แม่มลบอกจากนั้นแม่มลก็พา เฟย์ ฟาง พี่กิ่ง ออกมาจากห้องแก้ว”ความจริงมันเป็นยังไงค่ะ แม่”ฟางถาม”ความจริงอะไรลูกฟาง”แม่มลถามต่อ”ความจริงเรื่องโทโมะ”ฟางตอบ”อะไรของพี่ฟางเนี้ย ? ก็โทโมะนอกใจแก้วไง”เฟย์ตอบแทน”พี่ว่ามันไม่ได้มีแค่นั้นหรอก โทโมะไม่ใช่คนแบบนั้น โทโมะรักแก้วจะตาย”ฟางบอก”ฟางนี้ ฉลาดเหมือนกันนะ”แม่มลบอก”งั้นก็หมายความว่า....”เฟย์ ฟาง พี่กิ่งพูดขึ้นพร้อมกัน”มันมีมากกว่านั้นไง”แม่มลบอกจากนั้นแม่มลก็เล่าเรื่องความจริงทุกอย่างให้ฟัง”แล้วแม่รู้เรื่องนี้ได้ไงค่ะ ?”ฟางถาม”ก็แม่ของโทโมะเค้าโทร.มาถามแม่เรื้องหมอเนี้ยแหละ แม่เลยรู้”แม่มลบอก”งั้นแก้ว ก็เข้าใจผิดสิค่ะ ?”เฟย์ถาม”โทโมะบอกว่า เป็นแบบนี้มันดีกว่านะ ดีกว่าที่แก้วรู้ความจริง”แม่มลบอก”แต่เฟย์ สงสารแก้วอ่ะ”เฟย์บอกพร้อมมองไปข้างบนห้อง”แก้วรักโทโมะมาก...”ฟางบอกทางด้านโทโมะ”เฮ้อ แก้วฉันขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงกับเธอนะ แต่ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเสียใจเท่านั้น”โทโมะพูดในขณะที่กำลังดูรูปแก้วอยู่เช้าวันต่อมาที่โรงเรียน”แก้ว แกไม่เป็นไรแน่นะ ตาบวมเชียว”เฟย์ถาม”อืม ฉันไม่เป็นไรหรอก”แก้วพูด ขณะที่แก้วพูดอยู่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่โทโมะเดินมาที่โรงอาหารพอดีแก้วเห็นดังนั้นก็รีบลุกเพื่อไปหาโทโมะทันทีการกระทำแบบนั้นทำให้เฟย์ กับ ฟางถึงกับ งง”สวัสดัโทโมะ”แก้วถาม”เอิ่มมม สวัสดีแก้ว”โทโมะถาม”กินข้าวด้วยกันมั้ย ?”แก้วถามต่อ”ก็ดี แต่แก้วเธอทำแบบนี้ทำไม ?”โทโมะถาม”เราเป็นเพื่อนกันได้นิ ใช่มั้ย ?”แก้วถาม”ได้ แต่...”โทโมะพูด”เอาน่า อย่าคิดมาก แก้วรักโทโมะนะ แก้วไม่อยากทำเหมือนคนไม่รู้จักกันน่ะ”แก้วพูด”แก้ววว ....”โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา”อย่าพูดมากเลย ไปกันเถอะ”แก้วพูดพร้อมกับจูงมือโทโมะให้ไปนั่งด้วยแต่....”นี้ เธอเป็นใครน่ะ มายุ่งกับแฟนฉันทำไม ?”พิมดึงตัวโทโมะไว้ก่อน”พิมม”เสียงโทโมะ”คนนี้หรอ ? ที่ชื่อพิม”แก้วถามโทโมะพร้อมกับมองตัวพิมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า”เฮอะ! นี้น่ารักแล้วหรอ ? สวยแล้วหรอ ? ตาน่ะจะโตไปไหน”แก้วพูด”นี้ เธอเป็นใครถึงได้พูดแบบนี้กับฉัน”พิมถาม”ฉันเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ด้วยห๊ะ !!!”แก้วตะคอกใส่“แก้ว เธอเป็นอะไรไปเนี้ย ? เธอไม่เคยเป็นแบบนี้”โทโมะพูด”เนี้ยแหละ ธาตุแท้ของฉัน”แก้วตวาดใส่โทโมะอีกคน”ทำไมแก้วจะทำไม่ได้ ก็ในเมื่อคนคนนี้คือคนที่แย่งแฟนแก้วไป”แก้วพูดเสียงดัง”อะไรนะ ???”พิมถาม”ฉันไม่อยากให้นายโดนหลอกนะโทโมะ ผู้หญิงคนนี้ ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ต่อหน้าทำตัวเป็นไร้เดียงสา แต่ลับหลังน่ะ นางมารร้ายดีดีนี่เอง”แก้วพูดพร้อมมองพิมด้วยสายตาเหยียดหยาม”มันจะมาไปแล้วนะ ยัยทอมไส้แห้ง”พิมด่า”ฉันพูดความจริงนิ ถ้าไม่จริงไม่จำเป็นต้องร้อนตัว”แก้วพูด”ไม่จริงนะโทโมะ พิมรักโทโมะคนเดียวนะ”พิมพูด”ฉันรู้พิม...”โทโมะพูดคำพูดขจองโทโมะทำให้พิมได้ใจ”ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มีฉันแค่คนเดียวจริงๆ”โทโมะพูด”อะไรนะ ???”แก้ว พิมพูดพร้อมกัน”ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนแบบไหน”โทโมะย้ำอีกครั้ง”แล้วทำไม นายถึง...”แก้วถาม”มันเป็นความลับน่ะแก้ว ฉันบอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ขอโทษนะ”โทโมะพูดพร้อมกับเดินหนีไป แต่แล้วก็เดินกลับมาอีกที”พิม เมื่อกี้ลืมบอกไป เราเลิกกันเถอะพิม”โทโมะพูดแล้วเดินไป”เฟย์ ฟาง เธอรู้เรื่องนี้มั้ย ?”แก้วถาม”ไม่รู้หรอก”เฟย์ฟางพูดพร้อมกันและแล้วก็ถึงวันที่โทโมะต้องเดินทางไปต่างประเทศเพื่อผ่าตัด”เห้ย! แกจะไม่บอกแก้วจริงๆหรอ ?”เขื่อนถาม”ไม่หรอก”โทโมะพูด”แต่...”ฟางพูด”ไม่มีแต่หรอกฟาง ห้ามบอกแก้วเรื่องนี้จนกว่า ฉันจะกลับมา”โทโมะพูดจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปตามคำขอของโทโมะ