ความพยายามกลายเป็นศูนย์

เช้าวันรุ่งขึ้น
ฟาง: ป๊อปทำไมแก้วยังไม่มาอีกล่ะจะเข้าเรียนแล้วนะ (ฟางเอ่ยถามแฟนหนุ่ม อย่างร้อนรนเพราะเพื่อนสาวไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน)  รับสิยัยแก้ว
ป๊อป: ฟางป๊อปว่า ยัยแก้วไม่เป็นไรหรอกหน่า นั้นไงไปถามไอโมะมันดิ (แต่สภาพที่เห็นโทโมะนั้น คือควงหญิงอื่นเข้ามาด้วย เมื่อเห็นเพื่อนจึงเดินทัก)
โทโมะ: ดีปอป ฟาง  มานานแล้วหรอ
ฟาง: โท....(กำลังจะไปถาม ถูกร่างบางทักก่อน)
แก้ว:  ฟางโทษทีที่มาช้า ตื่นสายนิดหน่อยแฮ่ๆ (พยามร่าเริงไว้) 
ฟาง:  เฮ้ย!!ทำไมสภาพเป็นอย่างนี้อ่ะแก้ว โทรมอ่ะ แล้วทำไมไม่มากับโทโมะล่ะ
แก้ว:  ไปเรียนดีกว่าฟางอาจารย์จะเข้าแล้ว  (หญิงสาวเลี่ยงตอบ แล้วรีบเดิน )
โทโมะ:  ไม่คิดจะทักอดีตสามีเธอเลยไง  หวังว่าเธอจะสบายดีนะ เรื่องที่ผ่านมาอย่าจริงจังล่ะ  แค่ขำๆนะ
แก้ว:  ...........
โทโมะ : หึ (โทโมะ ยิ้มเหยียดๆ ใส่หญิงสาวแล้วเดินออกไปพร้อมหญิงสาวที่มาด้วย)
              ตอนเย็น บ้านแก้ว
 แก้ว: เออฟางแก้วว่าแก้วจะไปเรียนที่ต่างประเทศน่ะ แก้วชิงทุนได้แล้ว ฟางจะไปส่งแก้วป่ะ
 ฟาง:  แก้วแกจะจริงๆหรอ แกมีปัญหากับโทโมะใช่มั๊ย ปกติแกไม่เป็นอย่างนี้นะ แก..
 แก้ว: ป่าวฉันก็แค่อยากหาอะไรใหม่ๆเฉยๆนะ สรุปแล้วแกจะไปส่งป่ะ
 ฟาง:  ไปดิ เออฉันว่าฉันกลับก่อนดีกว่า บายนะแก้ว
      ร่างบางนั่งคิดเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาที่คนๆนั้นดีกับเธอหลายอย่าง แต่กับเปลี่ยนไปไม่กี่อาทิตย์ก็ทิ้งเธออย่างง่ายดาย
แก้ว: ฉันมันไม่น่าโง่หลงคนอย่างเขาเลย (หญิงสาวได้แต่พร่ำพูดออกมา)
เช้ารุ่งขึ้น
ฟาง:  ดูแลตัวเองด้วยนะแก้ว ส่งเมล มาหาด้วยนะฉันรักแกนะแก้ว (กอดเพื่อนสาวของตนเอง)
แก้ว:  อืม   ป๊อปดูแลฟางดีๆล่ะ ถ้าทำฟางเสียใจฉันจะ..
 ป๊อป: โห้ฉันนะ รักฟางจะตายเธอระแวงไปได้ โชคดีล่ะกัน
 แก้ว:  อืม(พูดแล้วพร้อมเดินออกไป) (นายคงจะมีความสุขกับผู้หญิงอยู่สินะ คิด)
 
----------------------------------------------------------------------------------------------** ถ้าผิดพลาดยังไงโปรดชี้แนะไรเตอร์ด้วยล่ะกัน เพิ่งแต่งครั้งแรกมันคงไม่ค่อยดีเท่าไร ก็จะพยายามนะ