หัวใจหรือความรวย?
10.0
เขียนโดย 
belle
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 11.06 น.
13 session
24 วิจารณ์
21.00K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 17.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
8) เเรกเจอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเเรกเจอ
โอ้โหหหหหหหหหหหห ป้าบ้านนี้ข้างในสวยจัง" ฉันดี๊ด๊มากบ้านนี้ใหญ่อลังเว่อ
" รีบๆเดินมาเถอะ เดี๋ยวไปนั่งรอตรงห้องรับเเขกก่อนนะ เดี๋ยวป้าไปตามคุณชายก่อน " ป้าบอกฉันเเละเดินไปข้างบันได้ที่สูงเเละมีประมาณล้านขั้น (เว่อนะคะ)
"คุณชายคงเเก่มากเเน่ๆ เดินมาเองไม่ได้ต้องไปเิญลงมา " ฉันมองขึ้นไปข้างบนบันไดที่ป้าเดินขึ้น
15นาทีผ่านไป......................
" นี่มันสิบห้านาทีเเละนะ ทำไมป้าไปนานจัง อาบน้ำเเต่งตัวให้คุณชายอยู่ เเก่เเล้วก็เงี๊ย ฉันต้องดูเเลคนเเก่หรอเนี่ย"
ระหว่างที่ฉันเดินบ่นไปมา คุณชายก็............
" บ่นมาก ก็ลาออกไป " ฉันหันไปตามเสียงที่โหดทันที
......OMG เขาคือใคร เขาเป็นผู้ชายสูงขาวหล่อเท่มีเสน่ห์ ตาเข้ม ผิวใสสงสัยกินคลอราเจนเเน่ๆ
ดูมาดนิ่ง เขาหล่อมากเเต่น่ากลัวจริงๆ มองใครก็คงตายคาที่เเหงๆ เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ตายเพราะบ่นเเน่ๆ
" เธอหรอ ที่จะมาทำงานที่นี่ " เขาพูดเเต่ไม่มองหน้าอันสวยงามของฉันสักนิด
" ค่ะ หนูชื่อ เเก้ว ค่ะ อายุ 18 ค่ะ " ฉันตอบเเล้วเดินไปใกล้ๆเค้า
" ฮะ 18 เธอเเค่สิบเเปด เธอมาทำงานที่เพื่ออะไร " ฉันเเทบล้ม เขาหันมาเเล้วเดินมาระยะประชิด อขาดูใจร้ายมาก เเต่หล่อมาก
" เอ่อ กา กา เเก้ว มาหาเงินช่วยเเม่น่ะค่ะ ให้เเก้วทำเถอะนะคะ เเก้วทำไ้ทกอย่างเลยนะคะ คุณ..... " ใช่สิฉันยังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยหนิ่
" ฉันชื่อ โทโมะ จะมาทำงานเเต่ไม่รู้ชืิ่อเจ้าของบ้าน ออกไปจากบ้านฉันเถอะไป" เขาไล่ฉันงั้นหรอ เขาคือคุณชายหรอ ไม่เเก่เลยเเฮะ เเต่ทำไมกว่าจะลงมาช้าจัง
" รับเเก้วเถอะนะคะ เเก้วยอมทำทุกอย่างเลยนะคะ ได้โปรด " ฉันเดินไปใกล้เขาอีกที เเละยกมือเพื่อของาน ไม่จำเป็นจริง ฉันไม่ค่อยยกมือให้ใครหรอกนะ คุณน่ะมีบุญ
" เเน่ใจ ถ้าฉันกลับบ้านตีสอง เธอต้องรอฉัน มาหาข้าวให้ฉันกิน ฉันไม่กินข้าวนอกบ้านหรืข้างทาง นอกจากจำเป็น "
" ฮะ ตีสอง " ใครจะตื่นวะ
" ทำไม่ได้ ก็เชิญไป " เขาพูดเเละกำลังจะก้าวขาขึ้นรถสุดหรูสีเเดงไป
" ทำได้ค่ะ สบายมาก " ฉันตอบไปพร้อมหน้าที่สดใสเต็มใจ
" ก้ดี "ไปถามป้าเอาว่าเธอต้องทำไรบ้างเวลาอยู่ในบ้านนี้ "
"ค่ะ "
" ถ้าภายในเจ็ดวันเธอทำงานพลาด ก็กลับบ้านเธอไปซะ เริ่มงานวันนี้ คงเข้าใจ "
"วันนี้เลยหรอคะ " ฉันอยากพักจะตายอยู่เเล้ว
"หน้าที่คนใช้ มีเวลาพักหรอ "
"ไม่มีค่ะ " คนใช้ สองคำก็คนใช้ รวยเมื่อไหร่เดี๋ยวรู้เลยคุณชายยยย
เขาพูดจบก็ออกรถไปทันที เเก้วเเกต้องทำไรบ้างเนี่ย
ฉันพูดกับตัวเอง เเละท่องคาถามหารวยทุกวัน เพื่อเเม่
____________________________
ฝากติดตาม คอมเม้น วิจารณ์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
จริงๆเรื่องนี้ ชื่อเก่าว่า มันเผลอรักนายหมดใจ นะคะ เเต่มาเปลี่ยนชื่อค่ะ
โอ้โหหหหหหหหหหหห ป้าบ้านนี้ข้างในสวยจัง" ฉันดี๊ด๊มากบ้านนี้ใหญ่อลังเว่อ
" รีบๆเดินมาเถอะ เดี๋ยวไปนั่งรอตรงห้องรับเเขกก่อนนะ เดี๋ยวป้าไปตามคุณชายก่อน " ป้าบอกฉันเเละเดินไปข้างบันได้ที่สูงเเละมีประมาณล้านขั้น (เว่อนะคะ)
"คุณชายคงเเก่มากเเน่ๆ เดินมาเองไม่ได้ต้องไปเิญลงมา " ฉันมองขึ้นไปข้างบนบันไดที่ป้าเดินขึ้น
15นาทีผ่านไป......................
" นี่มันสิบห้านาทีเเละนะ ทำไมป้าไปนานจัง อาบน้ำเเต่งตัวให้คุณชายอยู่ เเก่เเล้วก็เงี๊ย ฉันต้องดูเเลคนเเก่หรอเนี่ย"
ระหว่างที่ฉันเดินบ่นไปมา คุณชายก็............
" บ่นมาก ก็ลาออกไป " ฉันหันไปตามเสียงที่โหดทันที
......OMG เขาคือใคร เขาเป็นผู้ชายสูงขาวหล่อเท่มีเสน่ห์ ตาเข้ม ผิวใสสงสัยกินคลอราเจนเเน่ๆ
ดูมาดนิ่ง เขาหล่อมากเเต่น่ากลัวจริงๆ มองใครก็คงตายคาที่เเหงๆ เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ตายเพราะบ่นเเน่ๆ
" เธอหรอ ที่จะมาทำงานที่นี่ " เขาพูดเเต่ไม่มองหน้าอันสวยงามของฉันสักนิด
" ค่ะ หนูชื่อ เเก้ว ค่ะ อายุ 18 ค่ะ " ฉันตอบเเล้วเดินไปใกล้ๆเค้า
" ฮะ 18 เธอเเค่สิบเเปด เธอมาทำงานที่เพื่ออะไร " ฉันเเทบล้ม เขาหันมาเเล้วเดินมาระยะประชิด อขาดูใจร้ายมาก เเต่หล่อมาก
" เอ่อ กา กา เเก้ว มาหาเงินช่วยเเม่น่ะค่ะ ให้เเก้วทำเถอะนะคะ เเก้วทำไ้ทกอย่างเลยนะคะ คุณ..... " ใช่สิฉันยังไม่รู้จักชื่อเค้าเลยหนิ่
" ฉันชื่อ โทโมะ จะมาทำงานเเต่ไม่รู้ชืิ่อเจ้าของบ้าน ออกไปจากบ้านฉันเถอะไป" เขาไล่ฉันงั้นหรอ เขาคือคุณชายหรอ ไม่เเก่เลยเเฮะ เเต่ทำไมกว่าจะลงมาช้าจัง
" รับเเก้วเถอะนะคะ เเก้วยอมทำทุกอย่างเลยนะคะ ได้โปรด " ฉันเดินไปใกล้เขาอีกที เเละยกมือเพื่อของาน ไม่จำเป็นจริง ฉันไม่ค่อยยกมือให้ใครหรอกนะ คุณน่ะมีบุญ
" เเน่ใจ ถ้าฉันกลับบ้านตีสอง เธอต้องรอฉัน มาหาข้าวให้ฉันกิน ฉันไม่กินข้าวนอกบ้านหรืข้างทาง นอกจากจำเป็น "
" ฮะ ตีสอง " ใครจะตื่นวะ
" ทำไม่ได้ ก็เชิญไป " เขาพูดเเละกำลังจะก้าวขาขึ้นรถสุดหรูสีเเดงไป
" ทำได้ค่ะ สบายมาก " ฉันตอบไปพร้อมหน้าที่สดใสเต็มใจ
" ก้ดี "ไปถามป้าเอาว่าเธอต้องทำไรบ้างเวลาอยู่ในบ้านนี้ "
"ค่ะ "
" ถ้าภายในเจ็ดวันเธอทำงานพลาด ก็กลับบ้านเธอไปซะ เริ่มงานวันนี้ คงเข้าใจ "
"วันนี้เลยหรอคะ " ฉันอยากพักจะตายอยู่เเล้ว
"หน้าที่คนใช้ มีเวลาพักหรอ "
"ไม่มีค่ะ " คนใช้ สองคำก็คนใช้ รวยเมื่อไหร่เดี๋ยวรู้เลยคุณชายยยย
เขาพูดจบก็ออกรถไปทันที เเก้วเเกต้องทำไรบ้างเนี่ย
ฉันพูดกับตัวเอง เเละท่องคาถามหารวยทุกวัน เพื่อเเม่
____________________________
ฝากติดตาม คอมเม้น วิจารณ์ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
จริงๆเรื่องนี้ ชื่อเก่าว่า มันเผลอรักนายหมดใจ นะคะ เเต่มาเปลี่ยนชื่อค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
