หัวใจหรือความรวย?

 
 
 
........ตกค่ำ....
 
 
ตอนนี้คุณชายโทโมะไรนั่นก็รับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ วันนี้มีเเค่คุณโทโมะกับคุณเขื่อน ส่วนคุณซันนี่คงไปค้างที่อื่น เเต่ช่างเถอะ ฉันไม่อยากพูดพร่ำเพื่อ ฉันอยากจะบอกว่า คุณชายพวกนี้กินอาหารช้ามากจ้า  ฉันยืนรอพวกนี้กินเสร็จก็เมื่อยจะตายละ
 
 
" ป้าครับ วันนี้อาหารอร่อยดีนะครับ พรุ่งนี้ผมขอเอาเเกงเขียวหวานนี้ไปฝากเฟย์นะครับ "
 
 
" ค่ะ "
 
 
" ป้าครับ ป้ามีอะไรรึป่าว ป้าเเปลกๆนะ "
 
 
" เอ่อ...."
 
 
" มีไรรึป่าว " เสียงนิ่งของคุณชายโทโมะ
 
 
" เอ่อ คุณโทโมะคะ อย่าทำเเบบนี้เลยนะคะ เเก้วมันเด็กอยู่ อย่าทำไรเเก้วมันเลย มันเเค่ทำความสะอาดห้องนะคะ
 
 
......สะพรึงเลยค่ะ ป้าพูดเรื่องนี้ในที่สาถารณะได้ไง เออเเต่ก็ดีนะ นายโทโมะจะได้โดนซะบ้าง
 
 
" ป้าพูดเรื่องอะไรครับ ผมทำไรยัยเด็กนี่ "
 
 
" เฮ้ย โทโมะนายมีอารมณ์กับเขาด้วยหรอวะ เห็นปกตินิ่งๆ ร้ายนะนาย "
 
 
" พี่ เชื่อหรอว่ายัยเด็กนี่ทำไรผมได้ "
 
 
" 555 ไม่รู้ว่ะ เออ เเก้วคุณโทโมะเขาทำไรเธอ "
 
 
" เอ่อ........."
 
 
" ทำไรก็บอกไปเลยเเก้ว ป้ารู้"
 
 
" เอ่อ.......คุณโทโมะจะปล้ำเเก้วค่ะ เเก้วไม่ได้ไปยุ่งไรในห้องคุณเขาเลยนะคะ เขาโกรธเลยจะปล้ำเเก้ว ฮืออออออออออ " บทน้ำตาฉันก็มา ขอโทษนะ ฉันไม่อยากถูกไล่ออก ฉันจึงทำเเบบนี้ หวังว่าคุณคงไม่โกรธ ถ้าเเม่ฉันอยู่ ฉันต้องเเม่ว่า ตอเเหลได้สมบทบาทเเน่ๆ  
 
 
" ฉันไปทำไรเธอ ยัยเด็กหน้าโง่ ! ! ! "  โทโมะโมโหมาก ลุกจากโต๊ะอาหารเเละตวาดใส่เเก้วที่เล่นบทน้ำตาอยู่ ทำเอาเเก้วที่เล่นน้ำตาอยู่ ถึงกับชะงัก
 
 
" ตอบสิ! ฉันทำไรเธอ "
 
 
.....เขื่อนทนไม่ได้ที่เห็นน้องตัวเองด่าว่าเเก้วเเบบนั้น เขารู้ดีโทโมะเกลียดผู้หญิง เป็นพี่ยังไงก็ต้องห้าม กลัวเเก้วจะตะเหลิด 
 
" โทโมะ นายใจเย็นๆ ฉันรู้ดี นายไม่ได้ทำ เเก้วก็คงเเค่เเหย่นายเล่น ตามประสาเด็ก "
 
 
" เธอเป็นคนใช้ เธอน่าจะรู้จักหน้าที่ตัวเองดี ฉันใช่ของเล่นเธอหรอ เด็กโง่! "
 
 
"....."
 
 
..........ทุกคนในบ้านเงียบ บ้านเงียบ ท้องฟ้าเงียบทุกอย่างรอบตัวฉันเงียบ มีเพียงสมองของฉันที่คิดเรื่องเมื่อกี๋ที่โต๊ะอาหาร ฉันโดนเขาด่ายับมากกว่าที่ไรเตอร์พิมพ์ซะอีก ฉันรู้สึกผิด เขาน่ากลัวมาก  ฉันไม่รู้ว่าเขาไปไหนเเล้ว เขาด่าเสร็จก็ออกรถไปข้างนอก คุณเขื่อนก็ขึ้นห้อง ป้าเเค่ปลอบฉัน เเละตักเตือน ฮืออออออออออ ฉันจะโดนไล่ออกมั้ย ถ้าเเม่รู้ ฉันตายเเน่  ฉันก็อยากจะเถียงเขาไปเหมือนกัน ฉันไม่ใช่เด็กโง่ กี่ครั้งเเล้วที่เรียกฉันว่า เด็กโง่ ตอนนั้นฉันเถียงไม่ได้ คำด่าเขามันทิ่มปากฉันอยู่ล่ะมั้ง ฉันเถียงไปฉันต้องโดนเขาพาไปฆ่าเเน่ ฉันขอให้พรุ่งนี้ผ่านไปได้ด้วยดี
ตอนนี้ฉันเตรียมเก็บข้าวของกลับบ้านละ ฉันคงไม่รอดโดนเขาไล่ออก เฮ้อ เเม่ช่วยเเก้วด้วยนะ.....
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะในที่เเห่งหนึ่ง หลังจากออกจากบ้านมา..............
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...................................................................................................................
 
ขอบคุณค่ะ คอมเม้นให้ดูหน่อยนะคะ