{SF} รักนะค่ะ {Love }
Tonpalm
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(ขอรวบรัดตัดตอนเลยนะ)
ผ่านไป 2 เดือน
"แก้วววววววววววววววววว"โทโมะเรียก
"อารายยยยยยยยยยยยยย"(วิบัติเพื่อความกวนของแก้วใจนะค่ะ)แก้วพูด
"มาซะยานเลยนะ"โทโมะแซว
"วันนี้ไปเที่ยวกัน"โทโมะชวน
"อืมก็ดีเหมือนกัน ใครไปมั้ง"แก้วถาม
"ก็มีเยอะอ่ะ"โทโมะพูด
"แล้วใครมั้งอ่ะ"แก้วถามต่อจากนั้นก็ยกน้ำขึ้นมาดื่ม
"ก็เรา 2 คนไง"โทโมะตอบ
พรวดดดดดด!
"เฮ้ยขอโทษๆ 2 คนเนี้ยนะเยอะ ไอ้บ้า"แก้วพูดที่แก้วต้องพูดขอโทษเพราะน้ำมันพุ่งออกจากปากแก้วไปโดนหน้าโทโมะเต็มๆ
"เย้าเล่นหน่าาาา แต่ไอ้ที่อยู่บนหน้าเนี้ยของจริง สกปรกอ่ะ"โทโมะพูด
"ก็ขอโทษแล้วไง โอเคๆ ไปก็ไป"แก้วพูด
"ดีมากกก ไปก่อนนะ"โทโมะพูดพร้อมกับขยีหัวแก้วเล่นก่อนเดินหนีไป
"ไอ้บ้าหัวฉันยุ่งหมดเลย"แก้วพูดพร้อมกับจับหัวตัวเองแล้วเอามาดมแล้วยิ้ม(ประมาณว่าเพื่อมีกลิ่นโทโมะติ
ดอยู่)
ตอนเย็น
"วันนี้กินติมกันมะ ?"แก้วถาม
"ก็ดี แต่เธอเลี้ยง"โทโมะพูด
"ทำไมอ่ะ ?"แก้วถาม
"ก็เธอทำอะไรไว้เมื่อตอนกลางวันล่ะเต็มหน้าฉันเลย"โทโมะพูด
"อ๋ออออ โอเคๆ ฉันเลี้ยงเองก็ได้"แก้วพูด
จากนั้นทั้ง 2 คนก็เดินไปที่ร้ายไอศกรีม
"ป่ะกลับบ้านกันได้แล้วเดี๋ยวม๊าแก้วเป็นห่วง"โทโมะพูด
"ก็ดี เพราะฉันก็ง่วงแล้วเหมือนกัน"แก้วพูด
จากนั้นทั้ง 2 คนก็กลับบ้านโดยที่โทโมะไปส่งแก้ว
แต่แก้วดันหลับระหว่างทาง
"ม๊าครับ โทโมะพาแก้วมาส่งครับ"โทโมะพูด
"อ้าวแก้วหลับอีกแล้วหรอ ? โทโมะพาแก้วขึ้นไปบนห้องเลยลูกม๊าอนุญาติ"ม๊าแก้วบอก
"ครับๆ"โทโมะพูดแล้วพาแก้วขึ้นมาบนห้อง
จากนั้นโทโมะก็เดินสำรวจห้องแล้วพบกับ...
"ดอกกุหลาบดอกนี้มัน..."โทโมะพูดพร้อมกับดูการ์ดที่ติดอยู่กับดอกกุหลาบ
ดอกกุหลาบดอกนี้วางอยู่บนหัวเตียงนอนของแก้วในสภาพเหมือนใหม่มาก
บ่งบอกให้เห็นเลยว่ายังคงดูแลรกษาอย่างดี ฝุ่นไม่มีเลยสักนิด
"ของเราจริงๆด้วย นี้แก้วคือแก้วคนนั้นจริงๆหรอ"โทโมะพูดกับตัวเองแล้วหันไปมองแก้วที่หลับอยู่บนเตียง
จากนั้นก็เดินลงมาข้างล่าง
"ม๊าครับ โทโมะขอนอนที่นี้ได้มั้ยครับ คือโทโมะง่วงแล้วอ่ะครับกลัวเกิดอุบัติเหตุอ่ะครับ
ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรครับ"โทโมะบอกม๊าแก้ว
"ได้จ๊ะ ม๊ากำลังจะบอกให้นอนนี้อยู่เพราะเห็นสภาพโทโมะตอนเดินมาก็ดูเหมือนจะง่วงแล้ว นอนนี้เลยก็ได้ลูก
นอนข้างห้องแก้วน่ะมันเป็นห้องว่าง"ม๊าแก้วบอกโทโมะ
"ขอบคุณครับม๊า"โทโมะพูดแล้วเดินไปห้องข้างๆแก้ว
"พรุ่งนี้ฉันจะถามเธอให้รู้เรื่องแก้ว..."โทโมะพูดพร้อมหลับตาลง
เช้าวันรุ่งขึ้น
"หาววววววววว ~/หาววววววววว ~"โทโมะกับแก้วหาวววพร้อมเดินออกมาจากห้องนอนตัวเอง
"เห้ยยย นายมานอนนี้ได้ไง ??"แก้วถาม
"ก็เมื่อคืนง่วงอ่ะเลยนอนที่นี้เลย ฉันมีอะไรจะถามเธอหน่อยเธอรอยู่ที่บ้านก่อนนะเดี๋ยวฉันมา"โทโมะพูดแล้วรีบออกไปจากบ้าน
30 นาทีต่อมา
โทโมะกลับมาพร้อมดอกกุหลาบสีแดง
"แก้วๆๆๆๆๆ"โทโมะเรียกหา
"อะไรของนายเนี้ย ? เรียกทำไม"แก้วพูด
"แก้วออกไปคุยกันข้างนอกหน่อยสิ"โทโมะพูดจากนั้นก็จับมือแก้วเดินออกมาข้างนอก
ข้างสระว่ายน้ำ
"แก้วเธอำดอกกุหลาบดอกนี้ได้มั้ย ?"โทโมะเปิดประเด็น
"O.o เอามาให้ฉันดูใกล้ๆหน่อยสิ ฉันคุ้นๆอ่ะ"แก้วพูด
จากนั้นโทโมะก็เดินเข้าไปหาแก้วพร้อมยื่นดอกกุหลาบให้แก้วดู
"เฮ้ยยย! ชัดเลยใช่เลย หรือว่านายคือคนที่บอกกับฉันตอนเด็กๆว่า...."แก้วยังพูดไม่จบก็หน้าแดง
"แล้วเธอเองก็คืนคนที่มาส่งฉันเมื่อ 8 ปีก่อนที่สนามบินใช่มั้ย ?"โทโมะถามอย่างมีความหวังเพราะโทโมะแอบชอบแก้วมา
ตั้งแต่แรกเห็น
"ใช่...งั้นแสดงว่านายก็คือคนคนนั้นน่ะสิ"แก้วถาม
"ใช่ โอ้ยโคตรดีใจเลย แก้วรู้มั้ยว่าฉันรอเธอมานานแค่ไหน มีผู้หญิงมากมายเข้ามาหาฉัน
แต่ฉันก็ไม่สนฉันรอแค่เธอ ฉันคิดว่าฉันต้องเจอเธอ เพราะเธอคือคนที่ใช่ของฉัน
ฉันรักเธอนะแก้ว ฉันรักเธอมากๆๆเลยนะ รักแบบโคตรๆอ่ะ รักแบบ..."โทโมะกำลังจะพูดต่อแต่...
"พอพอกะจะไม่ให้ฉันพูดเลยใช่มั้ย ?? ฉันรู้แล้วว่านายรักฉัน ฉันเองก็รักนายเหมือนกันนะโทโมะ
รักมากด้วย ขอบคุณนะที่นายรอฉัน ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอนายเหมือนกัน
ฉันคิดว่าถ้าฉันยังไม่เจอนายอีก 2 ปีนะ ฉันจะไปรักคนอื่นเลย"แก้วพูด
"ไม่ยอมหรอก สรุปว่าเรารักกัน งั้นเราเป็นแฟนกันนะ"โทโมะพูด
"เอิ่มมม ตรงไปมั้ย ? ไม่โรแมนติกเลยอ่ะ แต่ก็โอเค"แก้วพูดพร้อมหน้าที่กำลังแดงขึ้นเรื่อยๆ
"จริงนะ ผมมีแฟนแล้ววววววว"โทโมะพูดแล้วเข้าไปกอดแก้ว
ตู้มมมมม!
"เห้ยยย เดี๋ยวการ์ดกับกุหลาบก็เปียกหรอก"แก้วพูด
เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะโทโมะที่กำลังกอดแก้วอยู่พาแก้วมาเล่นน้ำซะงั้นอ่ะ
"กุหลาบอ่ะหรอฉันวางมันไปตั้งแต่เธอบอกว่าใช่แล้ว"โทโมะพูดขณะที่กำลังกอดแก้วอยู่
"หรออ พอเลยขึ้นเลยเปียกหมดแล้ว"แก้วพูด
"ไม่ให้ขึ้นหรอก"โทโมะพูด
"ไม่เอานะ โท..OxO"แก้วยังไม่ทันพูดจบก็ถูกโทโมะจูบซะแล้ว
จูบนี้เป็นจูบแรกของทั้ง 2 คน
จูบนี้เป็นจูบที่หวานและอบอุ่นเพราะความรักของทั้ง 2 คนที่มีให้กัน
"อ่ะแฮ่มๆๆ ทำอะไรเกรงใจผู้ใหญ่หน่อย"
"ม๊าาาาา"แก้วพูด
"โทโมะลูกทำอะไรไม่เกรงใจมีาเลยนะ อย่างงี้ต้องทำโทษ"ม๊าแก้วพูด
"ทำโทษอะไรครับ ทำอะไรก็ได้แต่อย่าให้ผมเลิกกับแก้วนะครับ"โทโมะพูด
"ถ้างั้น เมื่อไหร่ที่ลูกทั้ง 2 คนเรียนจบต้องแต่งงานกันทันที นี้คือบทลงโทษ"ม๊าแก้วพูด
"ห๊าาาาาา ??"แก้วพูดด้วยอาการตกใจ
"ได้เลยครับ ผมยินดีรับบทลงโทษบทนี้ครับ"โทโมะพูดพร้อมยิ้มแป้น
ส่วนแก้วน่ะหรอ ? ตอนนี้ค่อยๆดำน้ำลงไปเพราะเขินกำลังจะจมทั้งตัวแล้วเนี้ย
แต่โทโมะก็จับแก้วขึ้นมาพร้อมกับ
จูบอีกครั้ง แล้วค่อยๆดำน้ำลงไปด้วยกัน 2 คน เพราะไม่อยากให้ใครเห็น
ส่วนแม่มลก็กำลังดูลูกสาวกับแฟนของลูกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
