สักวันเธอจะรู้ว่ารักใคร

 แก้วจ๋า  อยู่ไหมเอย   เสียงตะโกนของเขื่อนดังลั่นห้อง ซ้อม 
 
มีอะไรไอเขื่อน ตะโกนอยู่ได้ ลำคาล  ว่ะ  แก้วได้พูดกับเขื่อน
 
“โอโห้ ว่าเราทำไมอ่ะ น้อยใจนะเนีย”     เขื่อนได้ตอบไปแล้วทำท่าเป็นงอน
 
“แม้เขื่อน อย่าพึ่งกวนประสาทแก้วเลย  แก้วยังเครียดอยู่ “    โทโมะได้พูดกับเขื่อนเพื่อให้หยุดกวนแก้ว
 
“แม้ เข้าข้างกันจังเลยนะ ไอโมะ เป็น ห่วงเป็นใยกันจังเลยนะมึง  “   เขื่อนได้พูดแบบล่อ โทโมะ
 
“ก็ฉันกับแก้วเราเป็นเพื่อนกันนิ มีไรก็ต้อง ช่วยกัน”     โทโมะได้แก้ตัวทันทีก่อนแก้วนั้นจะรู้เข้า
 
“อื้มงันฉันกลับก่อนล่ะ  ไปล่ะ ฝันดีทั้ง 2นะ”  เขื่อนพูดแล้วหยิบกะเป๋าออกไป
 
 จนตอนนี้เหลือเขาทั้งสองคน 
 
“แก้ว  จะกลับกี่โมง ล่ะ”  โทโมะได้ถามเธอเพราะตอนนี้เงียบไปหมด
 
“ก็จนกว่าแม่มารับอ่ะ “  แก้วพูดไปด้วยเสียงเรียบๆ
 
“โทโมะ พรุ่งนี้ตอนเย็นโทโมะว่างไหมอ่ะ “   แก้วได้ถามเขาแล้วยิ้มไป
 
“อื้มว่างสิ ไม อ่ะ   “  เขาถามเธอแบบดีใจที่แก้วยิ้มได้
 
“แก้วอยากไป ทานอาหารร้านแบบหรูๆอ่ะ  โมะพาไปได้ไหม”      แก้วถามเขาไปแบบยิ้มสุดๆ
 
“อื้มได้ สิ ถ้าแก้วนั้นอยากจะไป  นะ  “   เขาได้ตอบเธอแล้วความสุข ที่เธอนั้น ชวนเขาไป ทานข้าวเย็น
 
“แต่โมะต้องเลี้ยงนะ   ได้ปะล่ะ “    เธอถามไปแล้วใส้ลูกอ้อนทันที
 
“น่ารักชะมัด”   เขานั้นได้คิดในใจ แล้วตอบไปว่า “  ได้อยู่แล้ว สำหรับแก้วอ่ะ ป๋าเลี้ยงเองเลยนะ”
 
“แม้ น่ารักจังเลย  แก้วพูด พร้อม”   หยิกแก้มของเขา  
 
“งั้น 6โมงเย็นเจอกันนะ  มารับด้วยล่ะ   ฝันดีนะ บาย”      แก้วได้พูดก่อนจะเดินออกไป
 
ก็เหลือแต่โทโมะคนเดียวที่ ยืนยิ้ม ไปหยุด  “ ฉันอยากจะให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆจัง”
 
 
 
 
ยามเช้า
 
โทโมะ  ได้ ยินเสียงนาฬิกา ของเขา  รีบตื่นทันทีก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
 
ชุดธรรมดา  แล้วโทรหา เขื่อนทันทีเพราะเขามีเรื่องให้เขื่อนนั้นช่วย
 
(โหลด ว่าไงมีไรว่ะ  )    เขื่อนรับแล้วถามทันที
 
“คือเย็นนี้ฉันจะไปทานข้าวกับแก้วอ่ะแก่ช่วยเลือกชุดให้หน่อยดิ  “  พูดแบบรีบ
 
(อ๋อ เดต ว่างัน   )   เขื่อนได้ถามเพื่อนโมะ
 
“บ้า ก็ทานข้าวเย็นเฉย”       โมะได้พูดน้ำเสียงที่เขิน
 
(แม้ทานข้าวเย็นเฉยๆนะ ตื่น 6โมงเช้า  น่ะมิงอ่ะ  )     เขื่อนพูดแบบแชวๆ
 
“ก็ อือ มิงมาหากุเหอะ”     โมะพูดกลบความเขิน
 
(ออ  เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน แล้ว จะไป )    แล้วเขื่อนวางสายไป
 
พอว่างสายเสร็จโทโมะนั้นก็มัวแต่หยิบชุด สูตร หมดมา วางเรียง จนเขื่อนมา
 
“อ่าวว่าไงโมะมิง แม้ เดตทีวุ่นวายกุนะมิง “    เขื่อนเข้ามาก็บ่นใส่ใหญ่
 
“กุบอกว่าไม่เดต ชะหน่อย”     โมะได้พูดแก้ตัว
 
“ออไม่เดตก็ไม่เดต”    เขื่อนพูดไป ดูชุดไปจนได้เรียบร้อย
 
ทั้งคู่เลยลงมาทานข้าวเที้ยง กัน
 
จนเขื่อนถามโทโมะขึ้น
 
“ไอโมะ แก่จะทำยังไงต่อไปว่ะ  แก้วอ่ะไม่มีท่าทีจะลืม ไอแก่ ป้องได้เลยว่ะ”     เขื่อนถามขึ้น
 
“กุ ก็ยังไม่รู้เหมือนกันเลยว่ะ กูทำทุกอย่างแล้วนะโว๊ย”     โทโมะพูไปด้วยสีน่า เคลียด
 
“กูมีวิธีแล้วว่ะ ไอโมะ  “  เขื่อนบอกด้วย ความคิดตนขึ้นมา
 
“แล้วอย่างไงว่ะ  “   เขาได้ถามแบบอยากรู้สุดๆ
 
“ทำทุกอย่างแล้วยังไม่รัก อย่างงี้ ต้อง  จับปล้ำ แม่ง   เลยไง”    เขื่อนนั้นก็ได้แนะนำทันที
 
“จะดีเรอว่ะ “       โทโมะได้ถามเขื่อนอีก
 
 
เม้ล หน่อยนะให้กำลังใจเราด้วย