ชั้นเกียจนาย ไม่ลงจิงๆ

บ้านแก้ว

มุก: เค้าคนนั้นใครคะม๊า

แก้ว: ป๊าเรานั้นแหละ(เราให้อภัยเค้าง่ายเกินไปหรือป่าวนร๊)

มุก: จิงหรอนั้น ป๊าของมุกหล่อขนาดนั้นเลยหรอ

แก้ว: หล่อตรงไหนเนี่ย

โทโมะ: แก้วว่าโมะไม่หล่อหรอ แต่ก้อทำให้แก้วเป็นแม่คนได้ก็แล้วกัน

แก้ว: พูดบ้าอะไรอ่าส์ ไม่อายลูกมั้งหรอ

โทโมะ: อายทำไมอ่าส์แก้ว จิงมั้ยคับ น้องมุก

มุก: ไม่ทราบอ่าส์ป๊า

หลังจะทานอาหารเสร็จ

ห้องนอนแก้ว

โทโมะ: มีอีกคนมั้ยแก้ว 

แก้ว: ไม่เอาแล้วเหนื่อย

(โทโมะเริ่มต่อบทรักให้กับแก้วอย่างไม่ลดละ)

2 ปีผ่านไป

แก้ว: อ้วกกกกกกกก (โืทโมะรูบหลังให้)

โทโมะ: เป็นไรมั้ยแก้ว ไปหาหมอมั้ย

แก้ว: ก้อได้ งั้นไปเลยมั้ย

ณ โรงพยาบาล

หมอ: แก้้วพี่ดีใจด้วนร๊

แก้ว: ขอบคุณค่ะพี่กราฟ

โทโมะ: แก้ว รีบกับเถอะ

แก้ว: เป็นไรเนี่ยโทโมะ

โทโมะ: เพราะมันไม่ใช่หรอที่ทำให้แก้วต้องไปจากโมะอ่าส์

แก้ว: นั้นพี่กราฟ พี่ชายแก้วเอง 555555+

โทโมะ: ไม่ขำนร๊แก้ว แล้วพี่กราฟ บอกว่าไง

แก้ว: ท้องไง

โทโมะ: เย่ 

แก้ว: ปล่อยเด๋วหลุด

ณ บ้านแ้ก้ว

มุก: ม๊าเป็นไรคะป๊า

โทโมะ/แก้ว: มีน้องจร๊

มุก: เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

THE END