the story love นี่แหละเรื่องรักของเรา

kaew talk"ก็หมายความว่าพวกเราหน้าตาดีจนทุกคนต้องหวั่นไหวไง0U<""ใช่เลย ไอ้เขื่อน"เอ่อ..ช่วยจริงจังกันให้ถึงนาทีได้ไหม-*-"เอาดีๆดิ""ไม่บอกหรอก แบร่;p"ไอ้เถื่อน อยากโดนเตะใช่ไหม"ขึ้นห้องกันเถอะฟางจ๋า""เออๆใช่ จะสายแล้ว""งั้นรีบไปก่อน เร็ว"ห้องเรียนบร๊ะเจ้า! อะไรเนี่ย ทำไมอีตาบ้ามาอยู่ห้องนี้ แถมยังนั่งติดฉันเลย แต่ดูท่าสาวๆห้องนี้จะชอบ ที่มีหนุ่มฮอตสามคนอยู่ห้องเดียวกัน"อ้าว ไอ้เพื่อนรักมาเรียนห้องนี้หรอ""yes""ทำไมล่ะ ปกติชอบอยู่ห้องนู้นหนิ บอกสาวน่ารักเพียบ"ชอบห้องเรียนเพราะอย่างนี้หรอ"ก็ตอนนี้ ห้องนี้ มีคนน่ารักกว่า"แล้วอีตาบ้าก็ส่งสายตามาทางฉัน คิดว่าฉันเคลิ้มหรอ ไม่มีวัน!"ฟางๆ""อะไรหรอแก้ว""พวกนี้ ทำไมมันพูดเหมือนเลือกห้องเรียนได้เลยอะ""อ้าว แก้วไม่รู้หรอ พวกนี้เป็นลูกหุ้นส่วนโรงเรียนทั้งสามคน""แล้วยังเป็นหนุ่มฮอตทั้งสามอีก""ถูกต้องแล้วคับผม""แถมพวกนั้นฉลาดมาก ติด3อันดับต้นของประเทศด้านวิชาการ""ส่วนด้านกีฬา ก็เข้าขั้นเซียน จนเป็นนักกีฬากิติมศักดิ์ทั้ง3"ว้าว เลข3จดไปซื้อหวยถูกแน่ๆ ยืนยันซะขนาดนี้(เอ่อ..เค้าไม่ได้ให้เลขซื้อหวยนะม๊า>0</mimiko)"จนได้ฉายยาว่า3เทพบุตรสุดเพอร์เฟค""นี่ ไปนั่งกันเหอะ มัวแต่ยืนอยู่นั่นแหละ"เออ ใช่เลยเฟย์"นายอะ ไปนั่งที่อื่นไป""อยากนั่งตรงนี้อะ""นายไปนั่งข้างๆสาวๆสิ มานั่งข้างทอมทำไม นายไม่ชอบหรอก""เธอไม่ได้เป็นทอม"ระ..รู้ได้ไง>^<"ฉันเป็นทอม""แต่ฉันชอบเธอ ฉันเป็นผู้ชาย เธอก็ต้องเป็นผู้หญิง""ฉันเป็นทอมจริงๆ ไม่เปลี่ยนด้วย นายชอบไม่ได้แล้ว เพราะชายต้องชอบหญิง""งั้นหรอ..""ใช่..กรี๊ดด"อีตาโทโมะมันดึงฉันไปหามันเร็ว จนฉันตั้งตัวไม่ทัน เลยไปตามแรงดึงของโทโมะ แล้วมันก็จูบฉันอย่างรวดเร็ว"อื้อ~"ฉันได้แต่ทักท้วงในลำคอ เพราะมือก็โดนอีตาบ้าจับเอาไว้"หึ ไหนว่าทอมไง ทอมอะไรกรี๊ด ทอมอะไรหวั่นไหวไปกับจูบของผู้ชาย"พออีตานั่นถอนจูบ ฉันทรุดไปกับพื้นแบบอยู่ดีๆก็ไม่มีแรง ภาพนั้นกลับมาแล้ว ภาพในอดีตอันแสนเลวร้ายของฉัน น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย"ฮึก..ฮือๆๆ""เป็นไร ดีใจจนร้องไห้เลยรึไง"faye talkฉันได้แต่อึ้งกับภาพที่เห็น ก่อนจะได้สติตอนแก้วร้องไห้ ดีนะที่คนในห้องไปเข้าแถวกันหมดแล้ว ฟางรีบไปดูแก้ว ส่วนฉันหรอ แน่นอน..โทโมะ!เพรียะ!ฉันเดินเข้าไปตบหน้าโทโมะจนเป็นรอยแดง เขื่องรีบมาห้ามฉันกับป็อป"เฮ้ย เฟย์ตบไอ้โมะทำไม""มันทำเพื่อนฉัน ปล่อยนะ อย่าดึงสิ ฉันจะฆ่ามัน ปล่อย""หึ คนไร้สมองก็ทำได้แค่นี้"ไอ้นี่หนิ มาทำแก้วแบบนี้แล้วเดินหนีได้ไง"กรี๊ด แก ไอ้บ้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ ไม่แน่จริงรึไง"มันหยุดเดินแล้วหันกลับมามองฉัน"ไม่ใช่ไม่แน่ แต่ยังไม่อยากทำร้ายคนบ้า มันน่าสมเพษ"แล้วมันก็เดินหนีไป กรี๊ด ไอ้บ้าฉันจะฆ่าแก
 
 
 
 
 
โอเค อัพแล้วนะคับ ตอนที่สอง
ตามที่สัญญา(กับใครบางคน) ตอนนี้น้อยใจมากมาย
ตอนนึงคนเม้นถึงสองคนป่าว ยังไม่แน่เลย ถ้าเม้นน้อยจริงๆไม่แต่งต่อ
ถือว่าแต่งไม่สนุก ตอนนี้บ้ายบาย รักรีดเดอร์(ที่หาไม่เจอเลย)นะ จุ๊บ