เพื่อนสนิท!

เรื่องนี้หา 'สาระ' อะไรไม่ได้นะ

มีแต่ความปัญญาอ่อน =_='

555555

-----------------------------

"โทโมะ"
"หืม?"
"โทโมะกับแก้วเป็นอะไรกันหรอ? >____<"
ผ่างงงง !!!
โทโมะถึงกับอ้าปากค้าง ตอบคำถามของเฟย์ไม่ถูกเลยทีเดียว แน่สิ เขาก็ไม่รู้จะตอบยังไงนี่ เพราะตัวเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่า 'พวกเขาเป็นอะไรกันแน่!!'
"เอ่อ =[______]="
"เร็วๆสิ เฟย์อยากรู้อ่ะ >U<"
"คุยอะไรกันอยู่หรอเฟย์ โทโมะ!"
"แก้วมาก็ดีแล้ว เฟย์มีเรื่องอยากจะถาม"
"ว่ามาสิ ^()^"
"แก้วกับโทโมะ เป็นแฟนกันหรือป่าว? > / / / <"
แก้วกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ เธอตอบคำถามของเพื่อนสาวไม่ได้ เธอจึงหันไปขอความช่วยเหลือจาก 'เพื่อนสนิท' แต่เขากลับทำเป็นไม่รับรู้เรื่องราวอะไร เดินหนีไปไม่ยอมตอบคำถาม
"อ้าว! โทโมะกลับมาก่อน >/\<"
"ตอบมาเลย -___-+"
"ฟางให้แก้วไปซื้อของ ไปก่อนนะเฟย์"
"เดี๋ยวแก้ว!!"
"ฟะ ฟาง!"
"ฟางไมได้ให้แก้วไปซื้อของซักหน่อย แล้วนี่...ทำอะไรกันอยู่ ^.^"
"พี่ฟาง แก้วไม่ยอมตอบคำถามเฟย์อ่ะ =/\="
"เฟย์ถามแก้วว่าอะไรล่ะ"
"ถามว่า 'แก้วกับโทโมะเป็นอะไรกัน' เฟย์ถามโทโมะแล้ว แต่เดินหนีไปเฉยเลย"
"ก็เป็น 'เพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ' ยังไงล่ะ >()<"
"อันนั้นเฟย์รู้แล้ว แต่อยากรู้ว่ามันคืบหน้าบ้างหรือป่าว"
ระหว่างที่สองพี่น้องกำลังคุยกัน แก้วก็ค่อยๆย่องออกจากสถานที่อันตราย เธอคิดว่าจะรอดพ้นแล้วแต่ว่า...!!!
หมับ!
"กะ อุ๊บ! OxO"
"เสียงดังน่า เดี๋ยวก็โดนจับได้พอดี = =*"
"โทโมะ!"
"บอกว่าอย่าเสียงดัง (- - )( - -)"
"อ้าว! แก้วหายไปไหนแล้วเนี่ย!"
"นั่นสิพี่ฟาง ช่างเหอะ เดี๋ยวก็ต้องเจอกันอยู่ดี ><"
"ป๊อปปี้จะพาพี่ไปเที่ยวเย็นนี้ ไปด้วยกันมั้ย >w<"
"ไม่ล่ะ เขื่อนนัดเฟย์ไปทานข้าวที่บ้านแล้ว"
"เราไปห้องซ้อมกันดีกว่าเนอะ ^ ^"
ฟางและเฟย์ก็เดินจากไปในที่สุด กลับมาที่โทโมะกับแก้วบ้าง
"อะ เอ่อ..."
"ไปกันเถอะ ^_^"
ว่าแล้วก็จูงมือกันออกมา รอยยิ้มเมื่อกี้ 'ทำไมมันทำให้เธอใจเต้นแรงแปลกๆนะ'
"แล้วนี่จะพาแก้วไปไหน"
"อยากอยู่ตอบคำถามเฟย์ฟางก็เชิญ"
"รอด้วยสิ"
มือเล็กเปิดประตูรถแล้วรีบนั่งลงทันที ใช่ว่าเธอไม่อยากตอบคำถามที่เพื่อนๆสงสัยกัน แต่เธอหาคำตอบไม่เจอ ไม่รู้ว่าจะตอบไปว่าอะไร ในเมื่อ 'ตัวเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นอะไรกับเขากันแน่'
"ขอยืมมือถือหน่อยดิ"
"ไม่มี มีแต่ไอโฟน! ;P"
"เออ! เอามา!!"
มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แต่ในนั้นมันไม่มีอะไรหรอก
"อยู่เบาะหลังอ่ะ หาเอา"
"หาเองก็ได้วะ!"
แก้วกระโดดไปเบาะหลัง ควานหากระเป๋าของเขาแต่ก็ไม่เจอ จะเจอได้ไง ไอโฟนเครื่องสวยอยู่ที่กระเป๋ากางเกงอีกข้าง
"มันไม่มีอ่ะ -o-"
"อ่ะเอาไป!"
เขายื่นไอโฟนให้กับเธอก่อนจะแลบลิ้นใส่แล้วหัวเราะเสียงดัง คิดว่าเธอจะยอมให้เขาหัวเราะเธอหรอ ไม่มีทางซะหรอก!!
"ไอ้เหม่ง! นี่แน่ะๆ"
"เฮ้ย! อย่าเล่นแบบนี้ดิ เดี๋ยวก็ตายกันหมดหรอก"
เขารีบดัดเสียงดุทันที เธอเล่นกระโจนใส่เขาขนาดนั้น เกิดรถเสียหลักไปทำไงล่ะ
"ไม่กลัวตายหรอก แบร่ๆ"
มือเล็กยกขึ้นดึงแก้มนุ่มๆเล่น ไม่รู้หรือไงว่าเธอกำลังทำเขาเสียสมาธิ ท่านั่งยิ่งล่อแหลม =.,=
"แก้ว ลุกออกไปก่อน"
"ไม่!"
จมูกโด่งของเธอบ่งบอกเลยว่าเอาแต่ใจแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยหวั่นอยู่แล้ว โทโมะพยายามขับรถไปให้ถึงจุดหมาย พยายามไม่วอกแวกกับคนตรงหน้า ยังไม่ถึงจุดหมายเขาก็หยุดรถซะก่อน
"หยุดทำไมล่ะ"
"ลุกออกไป"
"โกรธหรอ"
พื้นที่ในรถก็แคบแสนแคบ ท่านั่งที่ทำให้เขาคิดไปไกล ไม่ให้คิดไกลได้ไง เธอเล่นนั่งตักเขา แถมนั่งคร่อมอีกต่างหาก! แบบนี้จะไม่ให้เขาคิดลึกได้ไง
"โกรธจริงๆด้วย"
"ไม่ได้โกรธ"
"แล้วทำไมทำไม่มองหน้าแก้วล่ะ"
อยากให้มองหน้าเขาจึงหันหน้ามา หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ เพราะเหตุนี้เขาถึงไม่อยากจะหันมานี่ไง ดวงตาคมจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโต แต่เธอกลับรีบเบือนหน้าไปทางอื่นทันที ใบหน้าแดงก่ำด้วยความรู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูก
"คือ - / / / -"
"แก้ว"
เธอเงยหน้าขึ้นตามเสียงเรียกของเขา ใบหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนรินรดอยู่ที่แก้ม มือเรียวยกขึ้นประคองแก้มใสไว้ก่อนจะแนบริมฝีปากอย่างหักห้ามใจตัวเองไม่อยู่แล้ว ตลอดหลายปีที่เขาและเธอเริ่มสนิทกัน เขาก็พยายามยับยั้งชั่งใจตลอดว่าเธอคือ 'เพื่อนสนิท' แต่เขาไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนและไม่อยากทำลายมิตรภาพอันดีงามเหล่านี้ด้วยความรู้สึกของเขา
"อือ~"
แก้วครางเสียงแผ่ว หมดแรงที่จะทุบตีผลักไสเขาอีกต่อไป ทำได้แค่ปล่อยให้เขาจูบเธออยู่อย่างนั้น ถึงเขาจะไม่ใช่จูบแรก แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่เธอรักมาโดยตลอด แอบเสียดายที่เขาไม่ใช่จูบแรกอยู่เหมือนกัน แต่มันเป็นงานและเธอก็เข้าใจดี เธอเคยจูบกับผู้ชายคนอื่นมาแล้วถึง 2 ครั้ง! แต่ความรู้สึกกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ตอนจูบกับคนอื่น ถึงจะรู้สึกเขินๆบ้างแต่มันไม่ได้รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้าแบบนี้ ไม่ได้รู้สึกดีแบบนี้ มือเล็กกำคอเสื้อแน่นจนยับยู่ยี่ไปหมด ส่วนมือหนาก็ลูบไล้เอวบางอย่างห้ามไม่ได้
"โทโมะ..."
ทันทีที่เขาละริมฝีปากออกจากริมฝีปากของเธอ แก้วก็รีบร้องเตือนสติเขาทันที ใบหน้าคมที่ซุกไซ้ซอกคออุ่นถึงกับต้องรีบผละออก แต่ก่อนหน้านั้นก็ฝากรอยแดงไว้เต็มคอแล้ว
"คนบ้า! > / / / <"
มือเล็กรัวทุบอกกว้าง เขาก็ยอมให้เธอทำร้ายร่างกายเขานะ เห็นเธอเขินแล้วอยากแกล้ง
"อิจฉาพี่ฟิล์มเนอะ"
"อิจฉาทำไม?"
"เขาเป็นจูบแรกของแก้วนี่"
"หึงหรอ?"
"หึงอะไร!?! เพื่อนที่ไหนเขาหึงกัน!"
"...เพื่อน"
"ลุกออกไปได้แล้ว เดี๋ยวก็จับปล้ำซะนี่ =.,="
"อย่านะ! ไอ้โรคจิต!!"
แก้วรีบลุกออกจากตักโทโมะทันที เมื่อกี้มัวแต่อยากแก้แค้น ลืมไปเลยว่าจะยืมไอโฟนของเขา
"รหัสล่ะ?"
"เอามานี่"
มือหนาเอื้อมมือไปแย่งไอโฟนเครื่องสวยจากมือบาง แต่คิดว่าแก้วจะยอมให้เขาแย่งไปง่ายๆหรอ ไม่มีทาง!!
"บอกรหัสมา!!"
"ทำไมต้องบอกด้วย -3-"
"เออ! แก้วรู้ไม่ได้นี่ มันเป็น 'เรื่องส่วนตัว' ของโมะ!"
"แก้ว..."
"จอด! แก้วจะลง!"
"อย่างี่เง่าน่า"
"แก้วมันงี่เง่า!! จอดรถซักที!!"
แทนที่โทโมะจะจอดรถให้แก้วลง แต่เขากับเหยียบคนเร่งแทบมิด ขับไปเรื่อยๆจนถึงทะเลแห่งหนึ่ง แก้วก็ได้แต่โวยวาย แต่เขาไม่สนใจหรอก
"พาแก้วมาที่นี่ทำไม!"
"มันสวยดี"
"ก็ไว้พาพี่เบลล์มาสิ มาแก้วมาทำไม!!"
"หยุดพูดถึงคนอื่นซักที!!!"
"...คนอื่นคือแก้วต่างหาก ฮึก"
"ร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้ โตแล้วนะ"
โทโมะดึงแก้วมากอด มือหนากดหัวเล็กให้ซบลงบนอกกว้าง น้ำตาค่อยๆไหลซึมลงบนเสื้อ 'ทำไมเขาถึงรู้สึกผิดมากมายขนาดนี้นะ'
"ปล่อย!"
"ถ้าโกรธที่ตะคอกเมื่อกี้...ขอโทษ"
"แก้วอยากกลับแล้ว"
"ก็โมะยังไม่อยากกลับนี่ ไปเดินเล่นกัน ^__^"
"ไม่เอา"
แต่เขาไม่ได้สนใจคำตอบของเธอเลยแม้แต่น้อย อุ้มเธอขึ้นก่อนจะกระชับอ้อมกอดแน่น
"ทำอะไรน่ะ ปล่อย!!"
"ดิ้นไปสิ ทนได้อยู่แล้ว"
"ไอ้บ้า ปล่อยแก้วว !!!"
แล้วเขาก็ค่อยๆปล่อยเธอลงบนผืนทราย ลมพัดเย็นสบายทำให้แก้วอารมณ์ดีขึ้น ลืมเรื่องที่เธอโกรธเขาไปได้เลย
"พระอาทิตย์จะตกแล้วว >___<"
นิ้วเรียวชี้พระอาทิตย์สีส้มดวงใหญ่ที่ดูเหมือนกำลังจะลับขอบฟ้าไป ดวงตาคมลอบมองคนข้างหน้าที่กำลังตื่นเต้นกับพระอาทิตย์ อดยิ้มไม่ได้ เธอน่ารักแบบนี้เขาถึงได้รัก...รักจนถอนตัวไม่ขึ้น!!
"มองแก้วทำไม?"
"มองไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้!!"
"ใช่สิ แก้วมีพี่ป้องอยู่แล้วนี่นา"
"บอกแก้วไม่ให้พูดถึง 'คนอื่น' แต่โมะก็พูด"
"พี่เขาไม่ใช่คนอื่นสำหรับแก้วนี่"
"ไม่คุยกับโมะแล้ว"
เธอเลือกที่จะเดินหนี ดีกว่าจะฟังเขาพูด แต่มือเรียวคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ได้ทัน
"พี่เขา...ดูแลแก้วดีมั้ย"
"ไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว"
"ทำไม?"
"แล้วโมะกับพี่เบลล์เป็นไงบ้าง"
"แก้วก็รู้ว่าโมะกับพี่เบลล์เลิกกันไปแล้ว ตั้งแต่ที่โมะเริ่มรู้สึกแปลกๆกับ...แก้ว"
"กลับกันเถอะ หนีมาแบบนี้ไม่ดีเลย ^U^"
"เขาดูแลแก้วดีเท่าโมะมั้ย"
"ไม่มีใครดูแลแก้วได้ดีเท่าโทโมะคนนี้หรอก ไปกันเถอะ ^-^"
"อืม"
รอยยิ้มที่เขาไม่อยากให้ใครได้เห็น ความน่ารักที่ใครๆอยู่ใกล้ก็ต้องหลงรัก เขาจะรู้สึกหวงเธอเสมอ ยิ่งเวลาที่เธอเข้าใกล้กับผู้ชายคนไหนๆ 'เขื่อน' เพื่อนร่วมวงของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น สายตาเป็นห่วงเป็นใยออกนอกหน้าจนหลายคนสังเกตุได้ว่า 'เขารู้สึกยังไงกับเธอ'
"แก้วมีอะไรจะถาม แล้วโมะก็ต้องตอบตามความจริงนะ! >O<"
"อืม"
รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา แต่ก็ต้องรีบหุบยิ้มแล้วเก๊กหน้าขรึมเมื่อเธอหันมา
"ทำไมต้องเก๊กหน้าขรึมตลอดเวลาด้วย"
"โมะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ไม่ได้เก๊ก"
"เมื่อกี้เห็นโมะยิ้ม ยิ้มอะไร?"
"ตลกแก้ว"
"ตลกอะไร? ไม่มีอะไรน่าขำซักหน่อย!"
"ตอนนั้นหน้าแก้วตลกจะตายไป อยากรู้อยากเห็นจริงๆเรื่องของคนอื่นเนี่ย"
"มีหน้าที่ตอบก็ตอบไปเหอะน่า แล้ว..."
ดวงตากลมโตเหลือบไปเห็นกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังซุบซิบกัน คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องเธอกับเขานั่นล่ะ ดูสายตาก็รู้แล้ว
"มีคนเห็นเราอ่ะ ไปกันเถอะ"
"อยู่อีกแปปแล้วกัน"
"อ้าว!"
"เขาอยากถ่ายรูปไง ยิ้ม ^___^V"
โทโมะหันไปยิ้มให้เหล่าแฟนคลับ ช่างภาพจำเป็นก็รัวชัตเตอร์แทบไม่ทัน - -*
"พอแล้ว รีบกลับเหอะ"
"รู้แล้วๆ"
โทโมะหันไปหยิบเสื้อกันหนาวสีแดงที่แก้วชอบเอาไปใส่เล่นกับหมวกสีแดงรูปตัว T ที่เธอเคยเอาไปใส่เล่นเช่นกันแล้วเดินกลับไปที่รถสีดำคันหรู
"หนาวจัง"
"แน่สิ บอบบางขนาดนี้"
ว่าแล้วนิ้วเรียวก็จิ้มๆแขนเล็กพร้อมกับยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันไปหยิบเสื้อกันหนาวตัวโปรดของเขาแล้วยื่นให้เธอ
"ขอบคุณนะ ^[]^"
"ไม่เป็นไร"
คืนนี้เขาคงเอาเสื้อกันหนาวตัวนี้ไปนอนกอดทั้งคืนแล้วหลับฝันดีแน่ๆ ><'
"ถึงแล้วแก้ว! อ้าว!"
เมื่อหันไปเห็นคนข้างๆนั่งหลับก็อดยิ้มไม่ได้ มือเรียวเกลี่ยผมที่ปรกหน้าเธอออกพร้อมกับเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้แกล้งแต่หลับไปแล้วจริงๆ ริมฝีปากร้อนค่อยๆจุมพิตลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา เขากลัวว่าเธอจะตื่นแล้วโกรธที่เขาแอบฉวยโอกาสตอนเธอหลับ
"อืมม"
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วอย่างรู้สึกขัดใจ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าของเขาอยู่แค่คืบ แก้มใสแดงขึ้นเรื่อยๆด้วยความรู้สึกเขิน หัวใจดวงน้อยๆเต้นแรงและรัวไม่ต่างกับเขาเลยซักนิด เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะของทั้งคู่ยังคงดังกึกก้องไปทั่วทั้งรถ
"เอ่อ..."
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นยังไม่ทันจบประโยคคนตัวสูงกว่าก็แนบริมฝีปากชิดกับริมฝีปากของเธอ ก่อนจะพยายามล่วงล้ำเข้ามาในริมฝีปากบางอย่างง่ายดาย มือเล็กพยายามทุบตีอกกว้างแต่ก็ไม่เป็นผล แล้วเธอก็เผลอไผลไปกับรสจูบแสนหวานอันเนิ่นนาน แก้วเริ่มรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง หมดเรี่ยวแรงไปอย่างดื้อๆ แล้วก็ต้องพึ่งพารอบคอของคนตัวสูงจนได้
"โทโมะ พอแล้ว แก้ว...อื้มม"
เสื้อกล้ามสีดำที่เขาชอบใส่ลงไปกองอยู่ข้างล่าง มือหนาพยายามสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวบางที่แก้วสวมใส่ เขากำลังลวนลามเธอรู้ตัวบ้างมั้ยนะ มือเล็กดันอกกว้างออก พยายามร้องห้ามแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอได้เปิดปากพูดอะไรเลย ปิดริมฝีปากบางไปซะก่อน ใบหน้าคมซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอขาว ขบเม้มทำรอยแดงแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ ลืมไปหรือป่าวว่านี่ในรถน่ะ =.,=
"โทโมะ >U<"
"คือ..."
มือเล็กรีบติดกระดุมเสื้อตัวเองอย่างรวดเร็ว อายแสนอายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว สภาพเมื่อกี้ล่อแหลมมาก ถ้าเธอห้ามเขาไม่ได้จะเกิดอะไรขึ้นนะ ในรถก็เหอะ ย้อนกลับไปเมื่อกี้ เสื้อเชิ้ตตัวบางที่กำลังจะถูกถอดออกแต่เขากลับดึงออกเพียงเล็กน้อย เผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนกับสายบราสีเทา แถมสายบราข้างหนึ่งก็หล่นลงมาแล้วด้วย งั้นก็แสดงว่า 'เขาเห็นของเธอแล้วสิ!!'
"ขอโทษนะ"
"มะ ไม่เป็นไรหรอก (>< )( >< )( ><)"
เธอรีบหันหน้าหนีทันที ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้เธออีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้ทำอะไร แค่สำรวจร่องรอยที่เขาทำไว้ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากอย่างภูมิใจ
"มันไม่แดงมากหรอก เดี๋ยวก็หาย ^^"
"มีรอยแดงด้วยหรอ!?! >[___]<"
"อืม ที่คอน่ะ หน้าอกก็มี..."
"อย่าพูดนะ! >____<"

------------------------------

แล้วก็จบไปแบบงงๆ =_=a

มันไม่ค่อยสนุกใช่มั้ย TT'

เค้าขอโทษษษษ ~ _/\_