Pause หยุดชีวิตกับเธอคนนี้ {NC}
9.4
fafilmfim
แชร์นิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“อืม…” หญิงสาวที่เพิ่งลืมตาตื่นเพราะความเพลียจากกิจกรรมอย่างว่า
“ตื่นแล้วหรอ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นข้างๆหูเธอด้วยเสียงงัวเงียไม่แพ้กัน
“กี่โมงแล้ว..”
“สิบโมงครึ่ง” ชายหนุ่มพูดพรางกระชับกอดหญิงสาวหลวมๆ
“ปล่อยน่ะป๊อป ฟางต้องไปแล้วนะ สายมากแล้ว เมื่อคืนฟางก็ไม่ได้กลับบ้าน”
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าที่บ้านฟางรู้ว่าฟางอยู่กับป๊อปเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกน่า” ชายหนุ่มบอกปัด เขาอยากกอดหญิง
สาวคนนี้ไปตลอดหรือนานเท่าที่จะนานได้เลย
“เห้อ ฉันต้องไปแล้วจริงๆ” หญิงสาวพูดพรางสบตาขอร้องชายหนุ่ม ชายหนุ่มถึงกับใจเต้นกับดวงตาคู่สวยที่กำลัง
กระพิบปริบๆเพื่อบอกเป็นนัยๆว่าให้ปล่อยเธอไปเถอะ
“…อื้อ มาหอมหน่อย” ชายหนุ่มพูดก่อนขอข้อแลกเปลี่ยน
“เจ้าเล่ห์จริงๆนะ”
“นิดเดียวเองน่า มาเร็ว” ชายหนุ่มเร่งเร้ากับคำขอ
“อะๆ” หญิงสาวยื่นแก้มเนียนๆให้ชายหนุ่มหอมแต่เขากลับผิดคำที่พูดไว้เปลี่ยนจากหอมเป็นจูบแทน เขาค่อยๆ
แตะริมฝีปากเขาเข้าหาหญิงสาวเบาๆและถอนออก
“ผิดสัญญานี่นา” หญิงสาวบอกก่อนหยิกชายหนุ่ม
“อะไรกันเล่า ก็คนมันรักนี่ รักนะรู้ไหม” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอดอีกที เหมือนลูกไก่ในกำมือไม่มีผิด
“รักเหมือนกัน” หญิงสาวน่าแดงไม่คิดว่าจะได้ยินคำหวานๆจากเขาคนนี้
“อย่าไปทำเรื่องเมื่อคืนกับใครอีกนะ รู้ไหม”
“อื้อ รู้”
“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวป๊อปไปส่ง” ชายหนุ่มพูดก่อนจูงมือให้หญิงสาวลุกขึ้น
“ป๊อปไม่อาบหรอ” หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“อาบพร้อมฟางนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูดก่อนลากหญิงสาวเข้าห้องน้ำ
“นะนี่! จะบ้าหรือไง ไม่ได้นะ”
“อะไรล่ะ”
“ฟางเป็นผู้หญิงนะ”
“ทำไมล่ะ เป็นผู้หญิงแล้วทำไม” ชายหนุ่มพูดก่อนลูบผมหญิงสาวเบาๆ
“ก็..”
“อ๋อ กลัวป๊อปเห็นสินะ ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนนี้เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเด็กน้อย” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวถึง
เรื่องเมื่อคืน หญิงสาวถึงกับอายหน้าแดงในทันที
“ฉวยโอกาส!”
“ไม่เป็นไรหรอกฟาง ไปอาบน้ำกันนะ” ชายหนุ่มลากหญิงสาวเข้ามาในห้องน้ำจนได้ เขาค่อยๆดันเธอติดกำแพง
ก่อนจูบลงที่คอขาว ร่องรอยแสดงถึงความเป็นเจ้าของยังหลงเหลืออยู่
“อย่านะป๊อป ฟางจะหมดแรงแล้ว” หญิงสาวพูดห้ามแต่เขาไม่ฟัง
“…” ชายหนุ่มเงียบไม่ตอบอะไร เขาสลับเปลี่ยนเป็นจูบเธอบ้างและยังลูบไล้ร่างกายที่สัดส่วนได้ที่อย่างไม่เกรงใจ
เจ้าของร่างเลยแม้แต่นิด
“อือ…” หญิงสาวครางเสียงสั่นเมื่อเขาได้สอดใส่แกนกายเข้าไปในทางรักของเธอ ก่อนเขาและเธอจะเสร็จไป
พร้อมๆกันในไม่ช้า. . ..
“ฟางไปแล้วนะ” หญิงสาวบอกลาชายหนุ่มเมื่อเขามาส่งถึงหน้าบ้านเธอ
“บาย รักฟางนะ” ชายหนุ่มพูดก่อนยิ้มให้หญิงสาวที่กำลังจะเดินเข้าบ้านไป
“<3” หญิงสาวทำมือรูปหัวใจตอบ
“ฟาง ลูกไปไหนมา?” ผู้เป็นแม่ถามขึ้นทันทีเมื่อหญิงสาวเดินเข้าบ้าน
“ไปจัดการโปรเจคบัญชีที่ค้างอยู่ค่ะ”
“แล้วทำไมไม่กลับบ้าน”
“หนูลุยงานดึกน่ะค่ะ ไม่อยากรบกวน”
“แล้วใครมาส่ง”
“ป๊อปปี้ค่ะ”
“อ๋องั้นแล้วไป เหนื่อยไหมลูก กินไรหน่อยไหม”
“ไม่ค่ะแม่ หนูไปกินกับป๊อปมาแล้ว”
“ดีแล้วลูก ตอนแรกแม่เห็นห่างๆกันไปนึกว่าทะเลาะอะไรกันซะอีก”
“แหะๆ ค่า” หญิงสาวพูดก่อนรีบกลับขึ้นมาในห้องของตน
‘ป๊อป เย็นนี้ฟางจะไปกินข้าวกับรุ่นพี่นะ ถ้าถึงบ้านแล้วจะโทรไปนะค้า รักป๊อปนะ’ หญิงสาวส่งเมสเสจไปหาชายหนุ่มเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเย็นนี้เธอมีนัดกับรุ่นพี่คนหนึ่ง
‘ให้ป๊อปไปส่งป่าว’
‘ไม่เป็นไรค่า’
‘ขึ้นรถไปดีๆนะ ระวังตัวหน่อย รักฟาง’
“อ้าว น้องฟางมาแล้วหรอ นั่งสิๆ” เสียงรุ่นพี่ในคณะคนหนึ่งทักขึ้น
“ค่ะ ฟางขอโทษนะคะ มาช้ารถติดน่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ สั่งอาหารเลยไหม”
“ค่ะ” ระหว่างนั้นเธอกับรุ่นพี่ในคณะก็ทานข้าวไปคุยอะไรต่ออะไรไป และมีชายหนุ่มคนนึงมาทานอาหารร้านนี้
เหมือนกัน และเผอิญมาได้ยินพอดี
“เอ้อ น้องฟาง ป๊อปปี้กับฟางเป็นแฟนกันหรอ”
“…เอ่อ เป็นเพื่อนกันค่ะ สนิทกัน” หญิงสาวตอบอย่างตะกุกตะกัก เพราะชายหนุ่มแฟนของเธอเป็นคนที่ป๊อปในหมู่
สาวๆมาก ถ้าเธอพูดอะไรไปก่อนมีหวังโดนหาเรื่องฟรีๆเลย
‘หึ เพื่อนหรอฟาง?’
“อ้าว อ่อ..โอเค”
“ฟางอิ่มแล้วค่ะ”
“พี่ก็อิ่มแล้ว แล้วกลับไงล่ะเรา”
“เดี๋ยวกลับแท๊กซี่ค่ะ”
“โอเค มืดแล้วระวังหน่อยนะสาวน้อย เดี๋ยวพี่เลี้ยง กลับเลยก็ได้”
“อ้าว ฟาง บังเอิญจังเนอะมาร้านเดียวกันเลย” เสียงชายหนุ่มคนนึงพูดด้วยเสียงเรียบเฉยก่อนจ้องตาหญิงสาวไม่
กระพริบ
“เอ่อ พี่ฟางไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกลาก่อนรีบเดินออกมาจากร้าน ชายหนุ่มคนคุ้นเคยเดินตามมาติดๆ
“เพื่อนหรอฟาง” ชายหนุ่มกระชากข้อมือหญิงสาวและพาไปที่ๆลับตาคน เขาจับมือเธอแน่นจนเธอเริ่มเจ็บ
“…” หญิงสาวที่กลัวคนตรงหน้าไม่กล้าแม้แต่จะพูดและสบตากับคนตรงหน้า
“ตอบมาสิฟาง”
“…”
“พูดสิ!”
“ฮึก นายก็รู้ไม่ใช่หรือไงฮะ นายป๊อปจะตาย ถ้าฉันไปพูดก่อนว่าฉันเป็นแฟนนายมันจะเกิดอะไรขึ้นมั่ง” หญิงสาวที่
น้ำตาคลอพูดด้วยเสียงสั่น
“ก็พูดไปสิ”
“นายเห็นแก่ตัว นายใช้กำลัง ใช้อารมณ์ ฟังเหตุผลมั่งได้ไหมฮะ!” หญิงสาวสะลัดข้อมือออก
“หึ เป็นเพื่อนใช่ไหม”
“…”
“ถ้าฉันเป็นเพื่อนเธอ ฉันทำแบบนี้ได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มค่อยๆก้มลงบดขยี้ริมฝีปากหญิงสาวอย่างรุนแรง
“นี่!”
“ฉันทำแบบนี้ได้ใช่ไหม” ชายหนุ่มกอบกุมหน้าอกของหญิงสาวทั้งๆที่ยังอยู่ในเสื้อด้วยสองมือของเขา
“อย่านะ หยุดเถอะ” หญิงสาวเบือนหน้าหนี
“เธอจะให้ฉันทำแบบนี้ก็ได้สินะ” ชายหนุ่มค่อยๆสอดแกนกายเข้าไปทั้งๆที่เธอและเขาอยู่ในมุมตึกมืดๆ และไม่ได้
มีสิ่งอำนวยความสะดวกในเรื่องอย่างว่าเลย
“ฮือ ป๊อป ไม่เอา” หญิงสาวร้องไห้ออกมาทั้งๆที่แกนกายของชายหนุ่มยังไม่หยุดทำงาน
“…” เขาเงียบแต่เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำอย่างว่าเลย ในใจเขารู้สึกผิดไปหมดที่เขาโมโหแรงและสุดท้ายเธอจะ
ต้องร้องไห้และเจ็บตัวเพราะเขาและเรื่องอย่างว่าตลอดเวลา เขาได้เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนเขาสนองความต้องการ
ตัวเองเสร็จไปเรียบร้อย
“ฮือ…” หญิงสาวปล่อยโฮออกมาเมื่อเขาปล่อยให้เธอนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ทั้งความรู้สึกเจ็บที่จุดอ่อนไหว เจ็บข้อ
มือที่ชายหนุ่มกระชากเธอมา และยังเจ็บที่ใจอีกต่างหาก เธอค่อยๆลุกขึ้นและจะเดินกลับบ้านเองเนื่องจากเวลานี้
ไม่มีรถแล้ว
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” ชายหนุ่มเดินย้อนกลับมาก่อนช่วยพยุงเธอขึ้น
“…” หญิงสาวไม่ตอบรีบเช็ดน้ำตาแบบรวกๆและไม่เข้าใกล้ชายหนุ่ม
“ฟาง ป๊อปขอโทษ” ชายหนุ่มที่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวยังมีคราบน้ำตาติดอยู่เดินเข้ามาใกล้
“ขอโทษรอบที่ร้อย” หญิงสาวพูดประชดด้วยเสียงสั่น
“เจ็บหรือเปล่า” ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวขึ้นมาดู พบว่ามันเป็นรอยช้ำ
“อย่าทำอย่างนี้กับฉันเลยนะ” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมน้ำตาไหล
“ฟาง…”
“ฉันทรมานรู้ไหม ฉันเจ็บ เจ็บทั้งตัวทั้งใจเลย สำหรับนายฉันมีค่าเวลานายต้องการเรื่องอย่างว่าหรือไง”
“ไม่ใช่นะ”
“…” หญิงสาวเงียบไม่ตอบอะไร พรางเดินถอยหลังหวังจะหนีชายคนนี้กลับบ้าน
“ฟาง ฟังนะ ถ้าป๊อปไม่รักฟาง ป๊อปคงไม่ทำแบบนี้” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามากอด
“รู้ไหมฟางใจอ่อนทุกครั้งเลย ทุกครั้งที่ป๊อปมาง้อ แค่มากอดมาถามมาจับมาห่วง ทุกอย่างก็หายไปหมดเลย”
“ป๊อปรักฟางนะ เดี๋ยวป๊อปไปส่งบ้าน”
“…ค่ะ”
TO BE CONTINUE. . .
ตอนนี้จัด nc ให้หนักๆเลย5555~
ชอบกันป่าว><??
"ตอนนี้ขอสัก 5 เม้นอัพ ผลงานเม้นเก่าเป็นที่พึงพอใจค่า :)"
ps* จริงๆแล้วไรท์เตอร์จะอัพตั้งแต่ไม่ครบ 8 เม้นแล้วแหละ แต่ไม่อยู่บ้านเพิ่งกลับมา เลยเพิ่งมาอัพ>< คนเรียกร้องเยอะพอสมควร ดีใจมากเลย
ขอบคุณทุกคนนะค้า
WNF
{ fyfnj :D
“ตื่นแล้วหรอ” เสียงชายหนุ่มดังขึ้นข้างๆหูเธอด้วยเสียงงัวเงียไม่แพ้กัน
“กี่โมงแล้ว..”
“สิบโมงครึ่ง” ชายหนุ่มพูดพรางกระชับกอดหญิงสาวหลวมๆ
“ปล่อยน่ะป๊อป ฟางต้องไปแล้วนะ สายมากแล้ว เมื่อคืนฟางก็ไม่ได้กลับบ้าน”
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าที่บ้านฟางรู้ว่าฟางอยู่กับป๊อปเค้าก็ไม่ว่าอะไรหรอกน่า” ชายหนุ่มบอกปัด เขาอยากกอดหญิง
สาวคนนี้ไปตลอดหรือนานเท่าที่จะนานได้เลย
“เห้อ ฉันต้องไปแล้วจริงๆ” หญิงสาวพูดพรางสบตาขอร้องชายหนุ่ม ชายหนุ่มถึงกับใจเต้นกับดวงตาคู่สวยที่กำลัง
กระพิบปริบๆเพื่อบอกเป็นนัยๆว่าให้ปล่อยเธอไปเถอะ
“…อื้อ มาหอมหน่อย” ชายหนุ่มพูดก่อนขอข้อแลกเปลี่ยน
“เจ้าเล่ห์จริงๆนะ”
“นิดเดียวเองน่า มาเร็ว” ชายหนุ่มเร่งเร้ากับคำขอ
“อะๆ” หญิงสาวยื่นแก้มเนียนๆให้ชายหนุ่มหอมแต่เขากลับผิดคำที่พูดไว้เปลี่ยนจากหอมเป็นจูบแทน เขาค่อยๆ
แตะริมฝีปากเขาเข้าหาหญิงสาวเบาๆและถอนออก
“ผิดสัญญานี่นา” หญิงสาวบอกก่อนหยิกชายหนุ่ม
“อะไรกันเล่า ก็คนมันรักนี่ รักนะรู้ไหม” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวมากอดอีกที เหมือนลูกไก่ในกำมือไม่มีผิด
“รักเหมือนกัน” หญิงสาวน่าแดงไม่คิดว่าจะได้ยินคำหวานๆจากเขาคนนี้
“อย่าไปทำเรื่องเมื่อคืนกับใครอีกนะ รู้ไหม”
“อื้อ รู้”
“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวป๊อปไปส่ง” ชายหนุ่มพูดก่อนจูงมือให้หญิงสาวลุกขึ้น
“ป๊อปไม่อาบหรอ” หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“อาบพร้อมฟางนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูดก่อนลากหญิงสาวเข้าห้องน้ำ
“นะนี่! จะบ้าหรือไง ไม่ได้นะ”
“อะไรล่ะ”
“ฟางเป็นผู้หญิงนะ”
“ทำไมล่ะ เป็นผู้หญิงแล้วทำไม” ชายหนุ่มพูดก่อนลูบผมหญิงสาวเบาๆ
“ก็..”
“อ๋อ กลัวป๊อปเห็นสินะ ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนนี้เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเด็กน้อย” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวถึง
เรื่องเมื่อคืน หญิงสาวถึงกับอายหน้าแดงในทันที
“ฉวยโอกาส!”
“ไม่เป็นไรหรอกฟาง ไปอาบน้ำกันนะ” ชายหนุ่มลากหญิงสาวเข้ามาในห้องน้ำจนได้ เขาค่อยๆดันเธอติดกำแพง
ก่อนจูบลงที่คอขาว ร่องรอยแสดงถึงความเป็นเจ้าของยังหลงเหลืออยู่
“อย่านะป๊อป ฟางจะหมดแรงแล้ว” หญิงสาวพูดห้ามแต่เขาไม่ฟัง
“…” ชายหนุ่มเงียบไม่ตอบอะไร เขาสลับเปลี่ยนเป็นจูบเธอบ้างและยังลูบไล้ร่างกายที่สัดส่วนได้ที่อย่างไม่เกรงใจ
เจ้าของร่างเลยแม้แต่นิด
“อือ…” หญิงสาวครางเสียงสั่นเมื่อเขาได้สอดใส่แกนกายเข้าไปในทางรักของเธอ ก่อนเขาและเธอจะเสร็จไป
พร้อมๆกันในไม่ช้า. . ..
“ฟางไปแล้วนะ” หญิงสาวบอกลาชายหนุ่มเมื่อเขามาส่งถึงหน้าบ้านเธอ
“บาย รักฟางนะ” ชายหนุ่มพูดก่อนยิ้มให้หญิงสาวที่กำลังจะเดินเข้าบ้านไป
“<3” หญิงสาวทำมือรูปหัวใจตอบ
“ฟาง ลูกไปไหนมา?” ผู้เป็นแม่ถามขึ้นทันทีเมื่อหญิงสาวเดินเข้าบ้าน
“ไปจัดการโปรเจคบัญชีที่ค้างอยู่ค่ะ”
“แล้วทำไมไม่กลับบ้าน”
“หนูลุยงานดึกน่ะค่ะ ไม่อยากรบกวน”
“แล้วใครมาส่ง”
“ป๊อปปี้ค่ะ”
“อ๋องั้นแล้วไป เหนื่อยไหมลูก กินไรหน่อยไหม”
“ไม่ค่ะแม่ หนูไปกินกับป๊อปมาแล้ว”
“ดีแล้วลูก ตอนแรกแม่เห็นห่างๆกันไปนึกว่าทะเลาะอะไรกันซะอีก”
“แหะๆ ค่า” หญิงสาวพูดก่อนรีบกลับขึ้นมาในห้องของตน
‘ป๊อป เย็นนี้ฟางจะไปกินข้าวกับรุ่นพี่นะ ถ้าถึงบ้านแล้วจะโทรไปนะค้า รักป๊อปนะ’ หญิงสาวส่งเมสเสจไปหาชายหนุ่มเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเย็นนี้เธอมีนัดกับรุ่นพี่คนหนึ่ง
‘ให้ป๊อปไปส่งป่าว’
‘ไม่เป็นไรค่า’
‘ขึ้นรถไปดีๆนะ ระวังตัวหน่อย รักฟาง’
“อ้าว น้องฟางมาแล้วหรอ นั่งสิๆ” เสียงรุ่นพี่ในคณะคนหนึ่งทักขึ้น
“ค่ะ ฟางขอโทษนะคะ มาช้ารถติดน่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ สั่งอาหารเลยไหม”
“ค่ะ” ระหว่างนั้นเธอกับรุ่นพี่ในคณะก็ทานข้าวไปคุยอะไรต่ออะไรไป และมีชายหนุ่มคนนึงมาทานอาหารร้านนี้
เหมือนกัน และเผอิญมาได้ยินพอดี
“เอ้อ น้องฟาง ป๊อปปี้กับฟางเป็นแฟนกันหรอ”
“…เอ่อ เป็นเพื่อนกันค่ะ สนิทกัน” หญิงสาวตอบอย่างตะกุกตะกัก เพราะชายหนุ่มแฟนของเธอเป็นคนที่ป๊อปในหมู่
สาวๆมาก ถ้าเธอพูดอะไรไปก่อนมีหวังโดนหาเรื่องฟรีๆเลย
‘หึ เพื่อนหรอฟาง?’
“อ้าว อ่อ..โอเค”
“ฟางอิ่มแล้วค่ะ”
“พี่ก็อิ่มแล้ว แล้วกลับไงล่ะเรา”
“เดี๋ยวกลับแท๊กซี่ค่ะ”
“โอเค มืดแล้วระวังหน่อยนะสาวน้อย เดี๋ยวพี่เลี้ยง กลับเลยก็ได้”
“อ้าว ฟาง บังเอิญจังเนอะมาร้านเดียวกันเลย” เสียงชายหนุ่มคนนึงพูดด้วยเสียงเรียบเฉยก่อนจ้องตาหญิงสาวไม่
กระพริบ
“เอ่อ พี่ฟางไปก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกลาก่อนรีบเดินออกมาจากร้าน ชายหนุ่มคนคุ้นเคยเดินตามมาติดๆ
“เพื่อนหรอฟาง” ชายหนุ่มกระชากข้อมือหญิงสาวและพาไปที่ๆลับตาคน เขาจับมือเธอแน่นจนเธอเริ่มเจ็บ
“…” หญิงสาวที่กลัวคนตรงหน้าไม่กล้าแม้แต่จะพูดและสบตากับคนตรงหน้า
“ตอบมาสิฟาง”
“…”
“พูดสิ!”
“ฮึก นายก็รู้ไม่ใช่หรือไงฮะ นายป๊อปจะตาย ถ้าฉันไปพูดก่อนว่าฉันเป็นแฟนนายมันจะเกิดอะไรขึ้นมั่ง” หญิงสาวที่
น้ำตาคลอพูดด้วยเสียงสั่น
“ก็พูดไปสิ”
“นายเห็นแก่ตัว นายใช้กำลัง ใช้อารมณ์ ฟังเหตุผลมั่งได้ไหมฮะ!” หญิงสาวสะลัดข้อมือออก
“หึ เป็นเพื่อนใช่ไหม”
“…”
“ถ้าฉันเป็นเพื่อนเธอ ฉันทำแบบนี้ได้หรือเปล่า” ชายหนุ่มค่อยๆก้มลงบดขยี้ริมฝีปากหญิงสาวอย่างรุนแรง
“นี่!”
“ฉันทำแบบนี้ได้ใช่ไหม” ชายหนุ่มกอบกุมหน้าอกของหญิงสาวทั้งๆที่ยังอยู่ในเสื้อด้วยสองมือของเขา
“อย่านะ หยุดเถอะ” หญิงสาวเบือนหน้าหนี
“เธอจะให้ฉันทำแบบนี้ก็ได้สินะ” ชายหนุ่มค่อยๆสอดแกนกายเข้าไปทั้งๆที่เธอและเขาอยู่ในมุมตึกมืดๆ และไม่ได้
มีสิ่งอำนวยความสะดวกในเรื่องอย่างว่าเลย
“ฮือ ป๊อป ไม่เอา” หญิงสาวร้องไห้ออกมาทั้งๆที่แกนกายของชายหนุ่มยังไม่หยุดทำงาน
“…” เขาเงียบแต่เขาก็ไม่ได้หยุดการกระทำอย่างว่าเลย ในใจเขารู้สึกผิดไปหมดที่เขาโมโหแรงและสุดท้ายเธอจะ
ต้องร้องไห้และเจ็บตัวเพราะเขาและเรื่องอย่างว่าตลอดเวลา เขาได้เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนเขาสนองความต้องการ
ตัวเองเสร็จไปเรียบร้อย
“ฮือ…” หญิงสาวปล่อยโฮออกมาเมื่อเขาปล่อยให้เธอนั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ทั้งความรู้สึกเจ็บที่จุดอ่อนไหว เจ็บข้อ
มือที่ชายหนุ่มกระชากเธอมา และยังเจ็บที่ใจอีกต่างหาก เธอค่อยๆลุกขึ้นและจะเดินกลับบ้านเองเนื่องจากเวลานี้
ไม่มีรถแล้ว
“เดี๋ยวฉันไปส่ง” ชายหนุ่มเดินย้อนกลับมาก่อนช่วยพยุงเธอขึ้น
“…” หญิงสาวไม่ตอบรีบเช็ดน้ำตาแบบรวกๆและไม่เข้าใกล้ชายหนุ่ม
“ฟาง ป๊อปขอโทษ” ชายหนุ่มที่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวยังมีคราบน้ำตาติดอยู่เดินเข้ามาใกล้
“ขอโทษรอบที่ร้อย” หญิงสาวพูดประชดด้วยเสียงสั่น
“เจ็บหรือเปล่า” ชายหนุ่มจับมือหญิงสาวขึ้นมาดู พบว่ามันเป็นรอยช้ำ
“อย่าทำอย่างนี้กับฉันเลยนะ” หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมน้ำตาไหล
“ฟาง…”
“ฉันทรมานรู้ไหม ฉันเจ็บ เจ็บทั้งตัวทั้งใจเลย สำหรับนายฉันมีค่าเวลานายต้องการเรื่องอย่างว่าหรือไง”
“ไม่ใช่นะ”
“…” หญิงสาวเงียบไม่ตอบอะไร พรางเดินถอยหลังหวังจะหนีชายคนนี้กลับบ้าน
“ฟาง ฟังนะ ถ้าป๊อปไม่รักฟาง ป๊อปคงไม่ทำแบบนี้” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามากอด
“รู้ไหมฟางใจอ่อนทุกครั้งเลย ทุกครั้งที่ป๊อปมาง้อ แค่มากอดมาถามมาจับมาห่วง ทุกอย่างก็หายไปหมดเลย”
“ป๊อปรักฟางนะ เดี๋ยวป๊อปไปส่งบ้าน”
“…ค่ะ”
TO BE CONTINUE. . .
ตอนนี้จัด nc ให้หนักๆเลย5555~
ชอบกันป่าว><??
"ตอนนี้ขอสัก 5 เม้นอัพ ผลงานเม้นเก่าเป็นที่พึงพอใจค่า :)"
ps* จริงๆแล้วไรท์เตอร์จะอัพตั้งแต่ไม่ครบ 8 เม้นแล้วแหละ แต่ไม่อยู่บ้านเพิ่งกลับมา เลยเพิ่งมาอัพ>< คนเรียกร้องเยอะพอสมควร ดีใจมากเลย
ขอบคุณทุกคนนะค้า
WNF
{ fyfnj :D
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
