Pause หยุดชีวิตกับเธอคนนี้ {NC}

ผับแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพ แสงสีเสียงแห่งค่ำคืน…
ผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาจากแท็กซี่ด้วยเดรสเกาะอกสีดำ รองเท้าส้นสูง ผมลอนผ่านการทำสีมาไม่นาน และกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ เดินตรงไปที่ผับแห่งหนึ่ง ผู้คนมากมายเบียดเสียดกันไปมา บางคนมาปาร์ตี้ บางคนมาหาคู่ หรือแม้แต่มาเพื่อประชดแฟน เช่นเธอคนนี้
“หวัดดีครับ ชื่ออะไรครับ?” ชายหนุ่มในผับท่าทางไม่หน้าไว้ใจถามขึ้น
 
“ฟางค่ะ” หญิงสาวในชุดสวยตอบ
 
“มากลับใครครับ มากับเพื่อนหรือมากับแฟน”
 
“มาคนเดียวค่ะ” หญิงสาวตอบพลางยิ้มอ่อนๆ
 
“อ้าว สวยๆอย่างคุณน่าจะมีแฟนแล้ว… ใช่มั้ยครับ”
 
“…ค่ะ”
 
“ว้า ทำไมเค้าปล่อยให้คุณมาคนเดียวล่ะครับ มีปัญหาอะไรกันหรือป่าว” ชายหนุ่มเขยิบเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
 
“นิดหน่อยน่ะค่ะ”
 
“งั้นเอางี้ผมเลี้ยงเครื่องดื่มคุณสักแก้วละกัน เผื่อคุณจะรู้สึกดีขึ้น”
 
“อ๋อ ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฟางไม่ดื่ม”
 
“นิดเดียวนะครับ” ชายหนุ่มพูดคะยั้นคะยอ และสั่งเครื่องดื่มมาให้
 
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ กำลังจะยกแก้วดื่ม
 
“ฟาง!” เสียงชายหนุ่มที่เธอคุ้นเคยดังขึ้น
 
“ป๊อปปี้!?” ร่างบางพูดชื่อพลางวางแก้ว
 
“ทำไมมาที่นี่ทำไมทำอะไรแบบนี้ ฮะ!?” ชายหนุ่มพูดพรางเขย่าตัวหญิงสาว
 
“นี่คุณ อย่ามายุ่งน่ะผมกำลังคุยกับเธออยู่” ชายหนุ่มที่ดูไม่หน้าไว้ใจพูดขึ้นพลางเดินมาแทรก
 
“อ๋อหรอ นี่แฟนผม” ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสียก่อนโอบฟาง
 
“เหอะ เธอก็สวยนะทำไมชอบแฟนขี้หวงแบบนี้” ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มพูดเสียงดัง
 
“หยุดเถอะค่ะ!” หญิงสาวพูดอย่างหมดความอดทนก่อนเดินออกมาจากผับ ชายหนุ่มแฟนของเธอเดินตามมาติดๆ
 
“ฟาง เธอ..อะไรกับหมอนั่นน่ะ ถ้าฉันไม่มาป่านนี้เธอคงเสียตัวให้มันไปแล้วมั้ง” ชายหนุ่มพูดพรางกระชากข้อมือ
 
“นี่ฉันเจ็บ! และอีกอย่างเค้ากับฉันก็ไม่ได้มีอะไรกันเหมือนที่นายคิด” หญิงสาวสะบัดมือออก
 
“อ๋อ…แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้” เขาจ้องหญิงสาวไม่ละสายตา
 
“ปลดปล่อย มีของดีอยากให้คนอื่นดู” หญิงสาวพูดประชดก่อนพยายามเริกกระโปรงขึ้นให้สั้นกว่าเดิม
 
“เหอะ แล้วกับฉันล่ะฟาง” ชายหนุ่มดึงหญิงสาวเข้ามากอดแน่น
 
“ปล่อย อย่ามาจับ” หญิงสาวดันตัวออก
 
“มานี่กลับคอนโดไปคุยกันให้รู้เรื่อง” ชายหนุ่มพูดจบแล้วกระชากหญิงสาวขึ้นรถตนไป ระหว่างที่อยู่บนรถไม่มีใคร
 
พูดอะไรออกมา ทั้งหญิงสาวที่เริ่มรู้สึกผิด แต่เขาไม่สนใจเธอก่อนเอง กับชายหนุ่มที่หึงหวงแต่ก็โมโหตัวเอง
 
เพราะดูแลเธอไม่ดี..
 
“ลงมา ขึ้นห้องฉัน” ชายหนุ่มลงมาเปิดประตูรถให้หญิงสาวก่อนจะมองไปทางอื่น
 
“ฉันจะกลับบ้านฉัน” หญิงสาวพูดหน้าเฉยและยังนั่งไม่ขยับ
 
“ลงมาฟาง” ชายหนุ่มเน้นเสียง
 
“ฉันจะกลับบ้าน”
 
“ฉันบอกให้ลงมา” ชายหนุ่มเริ่มตะคอก หญิงสาวถึงกับสะดุ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะคอกใส่เธอ!?
 
“นาย…ตะคอกใส่ฉัน?” หญิงสาวย้อน
 
“ลงมาก่อนฟาง มาคุยกันดีๆ” เสียงชายหนุ่มเริ่มเบาลง
 
“คุยจบแล้วพาฉันกลับบ้านด้วย” หญิงสาวกระชากเสียงอย่างหงุดหงิดก่อนเดินออกมาจากรถ
 
หน้าห้อง 306 ชั้น 3
 
“เธอทำแบบนี้ทำไม” ชายหนุ่มถามขึ้น
 
“ก็…แก้เบื่อ” หญิงสาวตอบหน้าเฉย
 
“สนุกมากมั้ยฟาง” ชายหนุ่มดันตัวหญิงสาวติดกำแพง
 
“อื้ม สนุกสิ นายไม่เคยสนใจอะไร ก็อย่างที่บอกแก้เบื่อไงล่ะ” หญิงสาวพูดพรางหลบหน้า
 
“…” ชายหนุ่มเงียบไม่ตอบอะไรพลางมองไปทางอื่นอย่างเหนื่อยหน่าย
 
“หมดธุระนายแล้วใช่มั้ย ฉันกลับล่ะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ฉันกลับแท็กซี่เอง” หญิงสาวพูดก่อนดันตัวชายหนุ่มออก
ชายหนุ่มปล่อยไปหัวเขาว่างไปหมด ‘เขาผิดที่ละเลยเธอ เค้าต้องทำอะไรสักอย่าง’ เค้าตื่นจากภวังค์เห็นกระโปรง
ที่หญิงสาวเริกขึ้นมาเมื่อตอนนั้นกับกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆของเธอ เย้ายวนเขาจริงๆ
 
“เธอชอบโชว์ของดีใช่มั้ย” ชายหนุ่มถามพลางผลักหญิงสาวเข้ากำแพงอีกรอบ
 
“นี่อะไรของนาย ฉันเจ็บปล่อย พอ ฉันจะกลับบ้าน”
 
“ฉันก็อยากดูนะของดีของเธอน่ะ” เขาพูดก่อนไซร้คอเธอเบาๆเม้มนิดๆให้เกิดรอยแดงอ่อนๆและอุ้มหญิงสาวมาที่
ห้องนอนของเขา เขาทิ้งหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแรง
 
ตัด! ปิ๊ปปิ๊ป!~ 
"10เม้นอัพ ไม่ครบไม่อัพ"
ฟิคยาวปล่อยมาเยอะ ไม่ปล่อยแล้ว:)
ฟิคยาวถ้าเม้นยังไม่เพิ่มก็จะปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ55555
รักรีดเดอร์มีตัวตนทุกคน จุ้บๆ<3
WNF.
{ fyflmnj':D