Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 

                หลังจากฟังคำปรารภของเขาแล้ว แก้วถึงกับขมวดคิ้วด้วยความงุนงงทันที ไอ้อายนะก็อาย แต่เมื่อตอนกลางวัน แก้วไปทำอะไรให้เขา?ยังไม่รู้ตัวเลย.....

“พูดจ้าบ้าๆ!ชะ...ชั้นเปล่าร้องแบบ.....แบบนั้น?”

“อือ...อา....อือ... เนี่ยนะ?! ไม่ได้ร้อง ฮึ!”ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์  พลางทอดสายตามองแก้วอย่างคาดคั้น จนอีกฝ่ายต้องเปลี่ยนเรื่อง!

“อะ...เอ่อ....เอ้อ แล้วที่บอกเรื่องที่นะ...เอ่อ.....”

“หึงเธอเมื่อตอนกลางสัน?”

“อะ...อืม-/////-”

“ฮึ!  งั้นชั้นจะทบทวนให้!!”

.

.

.

.

ย้อนกลับไป.....

“อา...แก้ว^^; หยุดสงกรานต์แสดงว่าไปเล่นน้ำหนักละสิท่า! ดำขึ้นนะ”เสียงเอ่ยทักของใครบางคนเอ่ยขึ้นเมื่อแก้วเดินเข้ามาภายในห้อง

“เปล่าหรอก....แก้วไปทะเลมานะนัท^^”

“อ้าวเหรอ?แล้วเป็นไงบ้างล่ะยัยตัวเล็ก ไม่มีของฝากมาให้ชั้นเลยน้า”อีกฝ่ายพูดประชดเชิงน้อยใจเล็กน้อย จนแก้วต้องรีบแก้ตัวพัลวัน

“อ่า....ขอโทษพอดีมันกะทันหันนะ แก้วก็ไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน งั้น...เอางี้ เดี๋ยวกลางวันแก้วเลี้ยงไอติมนัทแล้วกันเป็นการไถ่โทษตกลงไหม?”นัทยิ้มกว้างทันทีก่อนจะเอ่ยตกลง โดยไม่รู้เลยว่าสายตาที่จดจ้องมายังคนทั้งคู่  แสดงได้ถึงความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด!

.

.

.

.

“แก้ว^^ไอติมเลอะปากหมดแล้ว ดูสิ ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้ฮ่าๆ”นัทหัวเราะร่วน  ก่อนจะเอื้อมนิ้วเรียวไปปาดไอศกรีมที่เลอะมุมปากของแก้ว

“อ่า...ขอบใจนะนัท^^”

 

 

                                               แก้ว...น่ารัก><

 

 

“เฮอะ!เกินไปละนะ!!”คนแอบมองสบถกับตัวเองเบาๆก่อนจะมองคนทั้งคู่ที่เดินไปจนลับตา!

“เฮ้!ยัยแก้ว ไปไงมาไงถึงได้ไปกินไอติมหวานแหววกับไอ้นัทว่ะ?....แก้วเอาเพื่อนชั้นไปไว้ที่ไหน?ฮะๆ”เสียงป๊อปปี้ที่ตะโกนข้ามหัวเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนที่แก้วเดินมาด้วยไม่ใช่โทโมะ! แต่เป็นนัท!!

“ละ....แล้วทำไมชะ...ชั้นต้องมากับเพื่อนนายด้วยเล่า!”

“อ้าว?ก็ปกติกแกตัวติดกันตลอดนี่นา....ใช่ไหม?พวกเรา”ป๊อปปี้เอ่ยถามเพื่อนๆเพื่อหาแนวร่วม แต่ใครจะรู้ว่าการที่ไม่เห็นหน้าเขาตอนนี้นะ....ดีแล้ว!!!  

 

 

                       เราจะยังมองหน้ากันในฐานะอะไร?!!

 

 

“ใครเรียกชื่อชั้นไม่ทราบ!”เสียงตะโกนจากทางด้านหลังดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองกันเป็นตาเดียว ใช่แล้ว!.....คนที่แก้วไม่กล้าสู้หน้า!!

“อ้าว?มาพอดี! เอ่อ......ยัยแก้วถามหาแกนะ^^”ป๊อปปี้พูดโกหกออกไปคำโต เพราะความหวังดี!จนแก้วอ้าปากค้างคิดจะโต้แย้งก็ไม่ทันเสียแล้ว....

“ชะ....”

“เรียกหาชั้นเหรอ? ฮึ! อยากได้อีกหรือไง?”ร่างสูงยิ้มยั่วก่อนจะคว้าข้อมือแก้วกลับไปนั่งที่   นัทออกอาการไม่พอใจและคิดจะแยกแก้วออกมา แต่ความเหนือชั้นของป๊อปปี้...........

“เฮ้ย! นัท! แกว่างเปล่าว่ะ?สอนคณิตให้หน่อยสิ! ใกล้สอบแล้วด้วย”ป๊อปปี้ดักคอเอาไว้ อีกฝ่ายหันกลับมามองหน้าอย่างเอาเรื่อง ใช่!!!....นัทไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่รู้ว่าเขาขวางทาง!

 

                                 ฮึ! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก!!

 

 

“ไม่ว่าง!”

“ว่าง!ก็เห็นๆอยู่ว่าแกว่าง! เร็วๆสิ เพื่อนกันแค่นี้ช่วยไม่ได้เหรอไง?”นัทกัดฟันมองป๊อปปี้ด้วยแววตาขุ่นเคือง ก่อนจะจำใจไม่สอนอย่างขัดไม่ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ! ป๊อปปี้กลับไม่สนใจอะไรเลย..........!

 

 

                             ไอ้ป๊อป! ไอ้ก้างขวางคอ!!!

 

 

.

.

.

.

.

“ไง?จำได้หรือยัง?”ร่างสูงกัดฟันถามในขณะที่แก้วได้แต่มองตามตาปริบๆ

“อะ...อืม”

“แล้วจะให้ชั้นลงโทษยังไงดี?”ร่างสูงเอ่ยถามด้วยแววตานิ่งเฉย มือหนากดตรึงข้อมือบางไว้แน่นกับเตียง ไม่ว่าจะดิ้นยังไงแรงน้อยนิดอย่างแก้วก็ไม่อาจหาญพอที่จะสู้แรงมหาศาลอย่างเขาได้!

“ลงโทษ?....ชั้นเปล่าทำอะไรผิด เรื่องอะไรนายต้องมาลงโทษ!”

“ทบทวนกันหน่อยสิ.....เธอไม่โสด!   ไม่ใส!   ไม่ซิง! แล้วนะ! ผัวนั่งอยู่ทั้งคน แอบหนีไปกับชู้ เฮอะ! แล้วคิดว่าเธอทำถูกหรือไง?”แก้วตาโตกับคำพูดที่ไร้การเซนเซอร์ของเขา พึ่งจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของ คนที่เคยเป็น เพื่อน!  ก็วันนี้!! 

“ไอ้บ้า!!!  พูดจาน่าเกลียด ชั้นเป็นผู้หญิงนะ!”ร่างบางก่นด่าแต่อีกฝ่ายทำหน้าไม่รู้สึก ก่อนจะตอบกลับอย่างเจ็บแสบ!

“แน่สิ! ถ้าเธอเป็นผู้ชาย เธอจะเป็นเมียชั้นได้ยังไง?!! จริงมั๊ย? ฮะๆ”ร่างสูงแค่นหัวเราะในขณะที่แก้วโกรธแทบบ้า อยากเหลือเกินที่จะกระโดดกัดเขาให้แหลกคาปาก!

“ชั้นละอยากกัดปากนายจริงๆ!พูดออกมาได้ยังไง? ทุเรศที่สุด!”คำพูดที่ไร้การกลั่นกรองของแก้วทำเอาอีกฝ่ายตีความหมายไปอีกทาง.........

“เอ๋?....อยากกัดปากฉันเหรอ? เอาสิ กัดเลย อ่ะๆ”ร่างสูงล้อเลียนพลางก้มหน้าเข้าหาแก้วากขึ้น อีกฝ่ายนึกหมั่นไส้ขึ้นมาจริงๆ!

“ฮึ! เดี๋ยวจัดให้!!”

“โอ๊ย!”ร่างสูงร้องโอดครวญเมื่อร่างบางงับเข้าที่ริมฝีปากอย่างจัง จนเลือดซึม  ร่างสูงรีบลุกขึ้นพลางชี้หน้าอย่าเอาเรื่อง!

“แสบนักนะ!”

“เออ!แล้วจะทำไม?”

“ชั้นจริงจังแล้วนะ - - ”ร่างสูงมองอย่างหน่ายๆก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแก้วที่ยังมองตามเขาอย่างไม่เข้าใจ?

“ยอมพูดดีๆด้วยก็ได้ ถ้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรบ้าๆ!”ร่างบางเอ่ยดักคอก่อนที่เขาจะหัวเราะในลำคอฮึๆ

“เรื่องนั้นนะได้!....ถ้าเธอสัญญาว่าทีหลังจะใส่บรานอน!”ร่างบางตาโตทันที 2 มือประสานกันที่หน้าอกอย่างไว

 

 

                       บ้า!>///<  ให้ตายสิ!!!

 

 

“แอบมองชั้นเหรอ?!!”

“เปล่านี่? มันล่อแหลมเองต่างหาก!....ฮะๆแต่จะว่าไป เวลาอยู่กับชั้น....เธอไม่ต้องใส่อะไรเลยก็ได้นะ!!”

>///<

เพี๊ยะ!

     มือบางกระทบเข้าที่ริมฝีปากของเขาอย่างฉับพลัน คนโดนตบลูบปากเล็กน้อยก่อนจะดันไหล่บางลงกับที่นอนแล้วกอดไว้แน่นจนแก้วหายใจแทบไม่ออก!

“โอ๊ย!ไอ้บ้าทำอะไร?กลับไปนอนบ้านนายเลยไป๊”

“อ้วน.....!”จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทั้งที่ยังหลับตาอยู่

“อะไร?ว่าใคร?ว่าชั้นเหรอ?!”

“ใช่!เธอนั้นแหละอ้วน! ไอ้อ้วนเอ๊ย!!!กลับมาไม่กี่วันไปกินอะไรมา ทำไมเอวหนาขึ้นฮะ?”

 

 

 

                  อ๊ากกก>o<ไม่จริง!! รับไม่ได้!!ชั้นไม่ได้อ้วนนะ!!!

 

 

“ม่ายยย!!! นายนั่นแหละที่อ้วน>O<”ถกเถียงกันอยู่สักพักทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปเพราะความเพลีย

.

.

.

.

.

เช้ามาที่โรงเรียน!

 

             เมื่อตอนเช้ามืด ร่างสูงปีนระเบียงออกมาจากห้องนอนของแก้วโดยที่เจ้าของห้องยังไม่ทันตื่น รอยยิ้มหวานผุดพรายเต็มใบหน้า...สายตาที่ทอดมองมายังคนหลับมันช่างหวานเยิ้มเสียจริง! ร่างสูงจุมพิตเบาๆที่หน้าผากเนียนก่อนจะปีนออกไป.....

.

.

“มาแล้วเหรอ?^^”ร่างสูงเอ่ยยิ้มๆก่อนจะตบมือบนพื้นหญ้าใต้ต้นไม่ใหญ่ในโรงเรียนเป็นเชิงเรียกให้คนที่เพิ่งเข้ามา มานั่งด้วย

“ไม่มาแล้วจะเห็นเหรอ?”ร่างบางตอบกลับอย่างยียวน

“ขอจูบหน่อยดิ?”ร่างสูงว่าแล้วพลางยื่นหน้าเข้าหา แต่ถูกมือบางดันใบหน้าของเขาออก!

“ไอ้อ้วน! ออกไปเลยนะ><”

“เรียกเค้าอ้วนเหรอ?โอเค....น่ารักดีนะ><”ร่างบางอายม้วนกับสรรพนามแทนตัวเองของเขา  เค้า!  ฮึ่ย!>///<

“เปล่าซะหน่อย!”

“ฮะๆคนสวยหน้าแดง”นิ้วเรียวเกลี่ยแก้มใสเล็กน้อยก่อนที่จะล้มตัวนอนหนุนตักของแก้ว ที่เอาแต่นั่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก!

“ตกใจอะไรอ่ะ?>[]<เป็นแฟนกันไม่เห็นจะผิดเลย?”

“คะ...ใครเป็นแฟนนาย><”

“ฮึ่ย! รักเธอว่ะ!”ร่างสูงผงกตัวขึ้นก่อนจะแตะจูบที่ริมฝีปากของแก้วอย่างรวดเร็ว มือซ้ายท้าวกับพื้นหญ้า ส่วนมือขวาดันท้ายทอยของร่างบางเข้าหาอีกครั้ง…….

 

 

                      ฮึ่ย!ปากหวานว่ะ><

 

 

“ฮะแอ่มๆ ค่อกๆๆ”เสียงกระแอมของใครบางคนดังขัดขึ้นจนทั้งคู่รีบแยกออกจากกัน

“ทำอะไร?อายฟ้าดินบ้างเถอะเพื่อน! ที่นี่โรงเรียนนะโว๊ยย! Not! โรงแรม ฮ่าๆๆ”เสียงป๊อปปี้ดังขัดขึ้นก่อนจะเผยตัวที่ด้านหลังต้นไม้!

 

 

 

                            ไอ้เวรนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ?!!

 

 

 

“ยุ่งว่ะ! นี่ถามหน่อยเหอะ!ทำไมแกถึงต้องคอยขัดชั้นกับแก้วทุกครั้งเลยว่ะ เดี๋ยวโดนถีบเข้าสักวัน เฮอะ! = =”

“เฮ้ย!ชั้นเปล่า?  ยัยนี่ต่างหาก!”ป๊อปปี้ดึงปกเสื้อของเฟย์ออกมาอีกทาง จนทั้งคู่ร้องอ๋อ...

“ยัยเฟย์/ยัยหัวเน่า!”

“แฮ่ๆ>_<ไม่นะ ๆ ไม่เห็นอะไรจริง จริ๊ง>w<”เฟย์ตอบกลับพลางยิ้มแหยๆให้คนทั้งคู่

“คบกันแล้วดิ”ป๊อปปี้เอ่ยถาม มันเป็นคำถาม ที่แก้ว....ตอบไม่ออก!

“แล้วทำไมว่ะ?”

ฮะๆดีแล้วๆ เออ!ระวังถูกแย่งละกัน เตือนแล้วนะโว๊ยยย!!!”ป๊อปปี้เอ่ยทิ้งท้ายก่อนจะลากเฟย์ออกไปทางอื่น ทิ้งความงุนงงไว้ให้กับทั้งโทโมะและแก้ว ก่อนที่ร่างสูงจะชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง!

“อย่าให้เห็นนะ...ว่าอยู่กับใคร! เจอดีแน่!!”

 

                     อ๊ากกก>O< อะไร? หึงหรือไงเล่า!!!

 

...................................................................................................................................เ

อ๊ากกกก>O< ไรเตอร์อารมณ์ดีเพราะได้ไปดูบางกอกกังฟูกับเขาซะที! หลังจากที่แทบไม่มีเวลาไปไหน?

ขอหวานๆหน่อยละกัน เพราะ เครียดมาเยอะ ผ่อนคลายดีกว่า ในเมื่อนางเอกของเราบอกยังไม่ได้เป็นอะไรกับคนๆนั้น...

ก็ขอจิ้นต่อไปอย่างเต็มที่&มากกว่าเดิม ฮ่าๆๆๆ>< อารมณ์ดีเว้ยยย<<-*-บ้า!

ปล.สนุกกันมั๊ยค๊าบบบ^^ (" ,)