Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 
               ทั้ง 4 คนอยู่ค้างที่เกาะประมาณ 2 วัน ก็มีเหตุต้องรีบกลับเนื่องจาก โรงเรียนใกล้เปิดพอดี บรรยากาศตอนเย็นยามพระอาทิตย์อัสดง ช่างดูสวยงามมหาศาลจนแก้วนึกไม่อยากจะจากที่นี่ไป แสงอาทิตย์สาดส่องทั่วผืนน้ำปรากฏสีประกายแสดดูสวยงาม เหมือนหลุดมาอยู่ในโลกแห่งเทพนิยายก็ไม่ปาน...
              ร่างบางหลับตาพริ้มรับลมทะเลที่พัดผ่านอย่างสุขใจก่อนที่จะจากไปพร้อมพระอาทิตย์ที่ลับขอบฟ้า....สายลมที่พัดจากทะเลปะทะเข้ากับร่างบอบบาง.....รู้สึกได้เหมือนการถูกกอด มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก....
“เธอจะคิดถึงที่นี่หรือเปล่า?”เสียงคุ้นหูเอ่ยถามจากด้านหลังจนแก้วสะดุ้งเฮือก!
 
 
 
                   มาตอนไหนก็ไม่บอก ตกใจหมด!
 
 
“เอ่อ....อืม ก็คงงั้น!”
“ถ้าคิดถึงก็.....ลงไปเล่นน้ำสั่งลากันดีกว่าฮ่าๆๆๆ”
“เฮ้ยย!><”มือหนาจัดการคว้าคนตัวเล็กขึ้นแนบอกก่อนจะพาวิ่งออกไป และเป้าหมายคือ....ทะเลสวยยามค่ำคืน!
ตู้ม!
       ร่างสูงเหวี่ยงร่างบางลงกับน้ำ อีกฝ่ายทำหน้าโกรธแค้นอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็น้ำทะเลนะ มันเค็มจะตาย! ไม่ใช่น้ำคลองนะ!!!
 
 
                            เจ้าบ้าเอ๊ย! แสบตาไปหมดเลย
 
 
 
“อ๊ากกก>< ไอ้บ้า ชั้นแสบตานะ!”
“ฮ่าๆ อย่าสำออยไปหน่อยเลยแก้ว ไปเล่นน้ำกันดีกว่า”มือหนาฉุดกรากแก้วอยู่นานแต่อีกฝ่ายก็พยายามยื้อสุดแรงเช่นกัน รู้ทั้งรู้ว่าแก้วว่ายน้ำไม่แข็งแต่ก็ยังเลือก...ที่จะแกล้ง!
“ไม่เอานะโทโมะ!นายก็รู้ชั้นไปที่ลึกไม่ได้ๆ!!”
“รู้สิ^^...เพราะถ้าชั้นไม่รู้ชั้นจะจับมือเธอไว้ทำไม?”ร่างสูงกล่าวยิ้มๆก่อนที่แก้วจะเงียบไป รู้สึกเขินยังไงชอบกล แต่สุดท้ายก็ต้องยอมไปกับเขาอยู่ดี
2          ร่างดำผุดดำว่ายกันอยู่สักพัก ความกลัวน้ำลึกที่เกาะกินหัวใจแก้วมาตบอดหลายปี สิ้นสุดลงเพราะเขาแท้ๆ!
 
 
“ฮ่าๆ สนุกจริงๆ มีหวังกลับไปคราวนี้ชั้นดำแน่ๆเลย><”แก้เอ่ยอย่างร่าเริง อีกฝ่ายมองตามยิ้มน้อยก่อนจะเอ่ยชวนร่างบางว่ายอ้อมไปทางหลังเกาะ บริเวณใกล้ๆฟาร์มมุก
“ไปที่หาดหลังเกาะกันไหม?”
“จะดีเหรอ? มันเริ่มมืดแล้วนะ!”
“หาดนั้นนะ สวยมากๆเลยนะ ก็แค่ความมืดจะกลัวอะไร?ผีเหรอ?ไม่มีหรอกน่า!”ร่างสูงเอ่ยตอบอย่างไม่แคร์
“ใช่!ผีทะเลแถวๆนี้แหละ”คำประชดที่แผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ ทำเอาอีกฝ่ายขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะต้องเอ่ยถามเจ้าตัวอีกครั้ง?
“ฮะ..อะไรนะ ไม่ได้ยิน?”
“เปล่าๆถ้าจะพาไปก็เร็วๆสิ ชั้นเริ่มหิวแล้วด้วย ป่านนี้ยัยเฟย์กับนายป๊อปกินพุงกางไปแล้ว!!!”
“ช่างมันเถอะน่า 2 คนนั้นไม่ได้อยู่ที่บังกะโลหรอก โน่น!ไปดูสร้อยมุกที่โซนเครื่องประดับอยู่นั่นแหละ!”ร่างบางพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะถูกเขารั้งมือพาว่ายอ้อมไปทางด้านหลังเกาะ...
       จริงอย่างที่ว่า......
 
 
                     หาดด้านหลังนี้สวยงามอย่างที่เขาว่าจริงๆ รอบๆเกาะเต็มไปด้วยต้นดอกแก้วที่ออกดอกเต็มต้น สีขาวดูแล้วช่างสบายตาอย่างบอกไม่ถูก กลิ่นหอมอบอวลของดอกแก้วลอยแตะจมูก สวรรค์ๆชัดๆ!
“สวยอย่างที่นายบอกจริงๆด้วย><”ร่างบางเดินขึ้นจากน้ำพลางสูดดมความหอมของดอกแก้วอย่างเต็มปอด เป็นไปได้อยากจะอยู่มันซะทีนี่เลย!
         ร่างบางนอนราบกับพื้นทรายพลางหลับตา อมยิ้มอย่างสบาย ร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างๆพลางเล่าเรื่องในอดีให้แก้วฟัง
“ต้นดอกแก้วพวกเนี่ย ชั้นกับแม่เป็นคนปลูกเองกับมือ! ตอนเด็กๆจำได้ว่าแม่ชั้นชอบมันเอามากๆเลยล่ะ”
“ไม่น่าละ ตอนมาถึงชั้นว่าชั้นได้กลิ่นดอกไม้แต่ก็ลืมถาม เพิ่งมาเห็นดงดอกแก้วที่เยอะแยะขนาดนี้จริงๆก็วันนี้ล่ะ ชอบ...ชั้นชอบ”
“ชั้นคิดถึงแม่....”ร่างสูงทอดน้ำเสียงเศร้าสร้อย จนแก้วต้องลืมตาขึ้นดูด้วยความเป็นห่วง
 
 
                    จริงสิ!คุณน้าเพิ่งเสียไปไม่นาน เฮ้อ~
 
“ชั้นจะช่วยอะไรนายได้บ้างไหม?”ร่างบางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่คำตอบที่ได้รับ....
“ช่วยเป็นแม่ให้หน่อยสิ!”
“?!!”
 
 
                               หมอนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!-*-
 
 
“อะไรของนาย ชั้นถามดีๆนะ!”
“ชั้นก็ตอบดีๆนี่ไง นะ เป็นแม่ให้หน่อย....นะแม่คุณ!”
“........”เงียบ....แก้วพูดไม่ออกไปชั่วขณะ จึงรีบหันหน้ากลับทันที ทั้งๆที่ยังไม่เข้าใจความหมายเลยด้วยซ้ำ ก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งพลางนึกทบทวนในใจ....คืออะไร?......เขาพูดอะไร?
             ร่างสูงมองตามยิ้มๆก่อนจะท้าวแขนขึ้นพลางกดจมูกโงลงบนสักจมูกของอีกฝ่าย ส่งผลให้แก้วลืมตาขึ้นอย่างห้ามไม่ได้! น่าแปลก ทั้งๆที่ขัดขืนได้แต่กลับไม่ทำ....ร่างกายกับหัวใจที่ดูเหมือนจะไม่รับคำสั่งของสมองเสียแล้ว.......
      “ได้ไหม?”เขาเอ่ยถมย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบ จึงถือวิสาสะคิดไปเองว่าเธอตกลง.....
 
                      ร่างสูงจรดริมฝีปากลงบนกลีบปากบางช้าๆ ก่อนที่ลิ้นร้อนจะค่อยๆคนควานชิมความหวานจากโพรงปากเล็กอย่างเอาแต่ใจ  มือสกลูบไล้ไปทั่วผิวกายเนียนยามค่ำคืน หากไม่ติดที่ว่าเป็นครั้งแรกของเขาทั้งคู่ ร่างสูงก็อยากจะกระชากอาภรณ์ที่กีดขวางหนทางรักให้พ้นหูพ้นตาเสียเร็วๆ!
 
“อือ...”มือบางรัวทุบที่แผ่นอกเบาๆเนื่องจากขาดอากาศมานานเกินไป ร่างสูงจำต้องถอนจูบออกอย่างเสียดาย
“แก้ว.....ชั้นต้องการเธอ...”
“อือ....”สติที่เปิดเปิงของแก้ว ทำเอาโทโมะได้ใจก่อนจะเผยรอยยิ้มขึ้น มือหนาจัดการเลิ่กเสื้อยืดตัวบาง ยามเปียกน้ำทำให้มันแนบสนิทกับผิวเนียน ดูแล้วมันช่างยั่วยวนเขาเสียจริง!
 
                  พร้อมๆกับสายบราที่ถูกปลดออก....ลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วร่าง แก้วเลือกที่จะหลับตาแน่นพร้อมกัดฟันไม่ส่งเสียงร้องให้น่าอับอาย เพราะแค่นี้มันก็อับอายเกินพออยู่แล้ว!!   ร่างสูงกดจูบลงบนซอกคอขาวอย่างหลงใหล กลิ่นกายหมอหวลชวนให้สติเตลิด ยากเหลือเกินกับการข่มใจไม่คิดอะไรกับผู้หญิงด้านล่าง! แผลงอกอุ่นที่ไร้อาภรณ์ปกปิดของร่างสูงแบสนิทกับเนินอกที่เปลือยเปล่าเช่นกัน....ริมฝีปากละจากซอกคอก่อนจะก้มจูบที่ขมับชื้นเหงื่อของคนใต้ล่าง มือหนาจัดการเกี่ยวกางเกงขาสั้นจนลงไปกองอยู่กับปลายเท้าและเช่นเดียวกันกับกางเกงของเขา!
 
“พร้อมไหมที่รัก?”ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม! ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิด   มาถึงขนาดนี้แล้ว...
“ชั้น.....มะ....ไม่รู้สิ!”ร่างบ่างเบือนหน้าหนีด้วยความอาย อายอย่างถึงที่สุด!
“งั้นชั้นถือว่าเธอพร้อมนะ?” ไม่รอฟังคำตอบ .....แก้วถึงกับจุกจนพูดไม่ออก ความเจ็บปวดรุ่มเร้าอย่างถึงที่สุด   ไม่คิดเลยว่ามันจะเจ็บได้ถึงขนาดนี้!
“อื้อ...เจ็บ....โทโมะ!...ชั้นเจ็บเหลือเกิน!!”ร่างสูงก้มจูบเพื่อนดับความเจ็บปวดให้กับแก้ว ก่อนจะค่อยๆขยับกายทีละนิด...........
.
.
.
 “อะ..อือ..ทะ....โทโมะ! พอได้แล้ว....ชะ...ชั้น เฮือกกกO_O!!~”
               แก้วสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกเขาจับพลิกตัวให้ขึ้นไปอยู่ด้านบนแทน
 
 
                          อับอาย!ท่าอะไร? กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด><
 
 
“โทโมะ!จะ...จะทำอะไร?”แก้วเอ่ยถามสียงละล่ำละลัก  ทั้งอึ้งทั้งตกใจ
“แก้ว.....ช่วยชั้น....”ร่างสูงเอ่ยขอ แต่แก้วก็ยังคงไม่เข้าใจอยู่ดี แน่ละ...เธอไม่เคยนี่นา
 
 
                            ไม่เคยสินะ....
 
 
“ดูแล้วจำ....จำแล้วจะทำให้ได้แล้วกัน^^”ร่างสูงเอ่ยยิ้มๆก่อนที่มือหนาจะจับเข้าที่สะโพกอิ่มจนแก้วสะดุ้งเฮือก ร่างสูงจัดการยกสะโพกนวลขึ้นก่อนจะกระแทกซ้ำลงมายันจุดเดิม  พอๆกับที่แก้วเริ่มจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร.....
“อือ...แก้วแบบนั้น....ใช่เลย....”ร่างสูงครางเสียงหวานอย่างสุขใจเมื่อกายบางกดทับลงมา   ร่างบางเหงื่อตกกับกิจกรรมรักที่ทำเอาเหนื่อยหอบ ความอายสูญสิ้นลง คงเหลือแต่ความสุขสมเท่านั้น...............            
.
.
.
.
“เธอเป็นของชั้นแล้วเด็กน้อย....”ร่างสูงกล่าวยิ้มๆนิ้วเรียวเกลี่ยแก้มใสจนแดงฝาดขึ้น ก่อนจะกดจูบหนักหน่วงลงมาอีกครั้ง     
.
.
.
.
.
         ป๊อปปี้กับเฟย์ร้อนรนกระวนกระวายจนถึงกับนั่งไม่ติดเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักทั้ง 2 หายไปนานเหลือเกิน
 
“หายไปไหนกันนะ ตอนเย็นยังเห็นอยู่ที่หาดอยู่เลย”เฟย์เอ่ยขึ้นอย่างกังวลกลัวว่าเพื่อนจะเป็นอะไรเสียก่อน
“โทโมะ!ก็หายไป หรือทั้ง 2 อาจจะอยู่ด้วยกัน?”ป๊อปปี้เอ่ยอย่างฉงนใจ ก่อนที่ข้อข้องใจจะกระจ่าง เมื่อเห็นโทโมะเดินประคองแก้วเข้ามา....
“ เฮ้ย!ยัยแก้วแกเป็นอะไร โทโมะ!ทำอะไรเพื่อนชั้นห๊า?”เฟย์แว้ดใส่ทันที ในขณะที่เขาไม่ค่อยสนใจคำพูดของเฟย์เสียเท่าไหร่
“เปล่าหรอก...ชะ...ชั้นแค่หก้ม”แก้วโกหกคำโตก่อนจะเลี่ยงขอตัวไปอาบน้ำ  โดยมีเฟย์ตามไปติดๆ
.
.
.
“แน่ใจนะ!ว่าแค่เล่นน้ำ?”ป๊อปปี้เอ่ยถามอย่างล้อเลียน
“เออ!แค่ล่นน้ำก็เล่นน้ำสิว่ะ”
“น้ำที่ว่านะใช่น้ำทะเล..........หรือเปล่า?”ป๊อปปี้เอ่ยยิ้มๆก่อนจะลุกหนีไปเสียดื้อๆ  โทโมะทำความเข้าใจอยู่นานพอสมควร ก่อนจะเข้าไปอะไรต่อมิอะไร?
.
.
.
“แก้ว แกเดินไหวแน่นะ เป็นอะไรมากหรือเปล่าเนี่ย?”
“ไหวๆชั้นไหว”แก้วตอบกลับอย่างตัดบทก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมๆกับที่เฟย์เหลือบไปเห็นพอดี....คราบเลือดที่หน้าขาของเพื่อนรัก!
 
                          ยัยแก้วไปโดนอะไรมา?!!!
 
.............................................................................................................................................................................
 อ๊ากกกก>O< ไม่ไหวแล้ว บอกจะไม่อัพก็อดไม่ได้ทุกที!!!!!  ไรเตอร์งี่เง่าว่ะ-*-
ถึงแม้จะยังนอยด์ แอนด์ แรงน้อย อยู่ก็ตามT^T  แต่ไรเตอร์จะไม่สนแล้วนะ!!!
โมโหมากกก เฮอะ! เลยจัด NC มาอย่างนี้ล่ะ^^; <<<อย่าว่ากันนะ
อาจจะมองว่าเราบ้าก็ได้นะ<<<ยอมรับ-*-
แต่เรื่องบางเรื่องมันต้องระบาย และ ไรเตอร์ก็เลือกที่จะมาลงกับนิยาย คิกๆ><
ปล.วันนี้แทบไม่มีกำลังใจจะเรียน เซ็ง ชิส์  ไปอ่านหนังสือละนะจ๊ะ พรุ่งนี้สอบชีวะ เ็ฮ้ออ~  ใครหัวอกเดียวกันบ้างค๊าบบบ><(ช่างมันๆๆ เราไม่สนใจล่ะ)^^ TK ไฟท์ติ้งๆๆๆโว๊ยยย ฮุ้ววว~ บ้าไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ>O<