Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 
“วันนี้ท่าจะไปดูฟาร์มมุกไม่ทันแล้วล่ะ ฝนใกล้ตก....”
“อยากไป!”
“ไม่เอาน่า”
“จะไป!”
“เฮ้อ!...โอเคๆ งั้นส่งมือมา”ร่างสูงส่ายหัวเล็กน้อยกับความดื้อรั้นของแก้ว แต่ในที่สุดก็เลือกที่จะตามใจ!
“^^”ร่างบางส่งมือให้เขาอย่างว่าง่ายก็จะพากันเดินลัดเลาะไปจนถึงด้านหลังเกาะ ทั้งเป็นฟาร์มมุกขนาดใหญ่ คนงานพลุกพล่านพอสมควร เนื่องจากต้องมาเตรียมการเพราะดูแล้วพายุท่าจะเข้าแน่ๆ!
“ถึงแล้วนี่แหละ....”ร่างบางทอดสายตามองตามแนวกระชังเลี้ยงหอยมุกที่ทอดยาวอย่างตื่นตาตื่นใจ ท้องฟ้าเริ่มขมุกขมัวนั่นไม่ได้ทำให้ท้องทะเลเขียวมรกตดูหม่นตาลงสักนิด
“สวยจัง!”
“รออยู่ตรงนี้นะ.....”ร่างสูงออกคำสั่งพลางบอกกับคนงานให้คอยดูแลแก้ว
“พี่โต ดูแลเพื่อนผมด้วย”
“ได้ครับ!คุณหนู”คนงานรับคำก่อนจะเดินหายเข้าไปในบ้านเพื่อที่จะเอาน้ำมารับรองแขก  โทโมะว่าแล้วเดินไปอีกทางแต่ถูกแก้วคว้าแขนไว้เสียก่อน…
“เดี๋ยว.....นายจะไปไหน?”
“รอตรงนี้นะแมวน้อย เดี๋ยวชั้นจะเอาอะไรให้ดู^^”ร่างสูงพูดยิ้มๆก่อนจะถอดเสื้อแล้วกระโดดลงน้ำไป แก้วร้องตามเสียงหลงพลางคิดในใจว่าเขาจะเล่นอะไรพิเรนทร์ๆอีก
 
 
                       เล่นบ้าอะไร!!!
 
 
“นี่!โทโมะ ขึ้นมานะ! ชั้นไม่สนุกกับนายนะจะบอกให้!”เงียบ...ไม่มีเสียงตอบกลับจากเขา แก้วรอนานพอสมควรเมื่อเห็นว่าคนที่กระโดดลงไปไม่ขึ้นมาเสียที อารามเป็นห่วงทำเอาแก้วนั่งไม่ติดก่อนจะตัดสินใจ...
“ถ้าไม่ขึ้นมาชั้นจะโดดลงไปแล้วนะ!”
“........”
“1.....2.......3!!!”สิ้นคำ ร่างบางก็กระโดดตามไปทันที พร้อมๆกับร่างสูงที่โผล่ขึ้นจากผิวน้ำ
“ลงมาทำไม?น้ำมันลึกนะ!”
“ก็นายเล่นบ้าอะไรเล่า? ชั้นเป็นห่วงแทบแย่ เห็นนายหายไปนานขนาดนั้น!....ว้าย! ทำไมน้ำมันลึกล่ะ”หลังจากไขข้อข้องใจให้อีกฝ่ายเสร็จ ร่างบางก็ร้องขึ้นเมื่อรู้สึกว่ากำลังจะจม ว่ายน้ำก็ไม่ค่อยแข็งแถมน้ำยังลึกเสียอีก!
 
 
                            ให้ตายสิ!เรื่องดื้อนี่ยกไว้ให้เลย-*-
 
 
                มือหนาคว้าเอวแก้วเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะจมลงไปเสียก่อน  สายตาดุๆส่งผ่านไปยังคนในอ้อมกอดที่ยังนิ่งไม่ขยับตัว  จนแก้วรีบหลาบสายตานั้นแทบไม่ทัน
“บอกแล้วไม่เคยจะเชื่อ!”
“จะไปรู้ไหมเล่า?”
“เอาล่ะๆ....อ่ะนี่ชั้นเก็บมาให้ ชอบหรือเปล่า?”ร่างสูงแบมุกในมือที่ดำลงไปเก็บส่งให้ร่างบาง อีกฝ่ายทำท่าดีใจเหมือนเด็กได้ขนม ก่อนจะเอ่ยปากชมไม่ขาดสาย
 
 
                นี่สินะ ที่ตอบโจทย์ว่าผู้หญิงมักคู่กับสิ่งสวยงามเสมอ!
 
 
“ให้ชั้นเหรอ....สวยจัง สวยมากๆเลย><”
“เก็บไว้ดีๆแล้วกัน....แล้วเธออยากลงไปดูข้างล่างมั๊ย? มีเพียบเลย^^”ร่างสูงเอ่ยชวน มีหรือที่เด็กช่างสงสัยอย่างแก้วจะไม่ตอบตกลง
“ชั้นก็อยากไปแต่........”
“กลัว!ไม่ต้องกลัวหรอก ไปกับชั้น!อ่ะ  ใส่เจ้านี้ด้วยเดี๋ยวแสบตา”ร่างสูงส่งแว่นกันน้ำให้ก่อนที่มือหนาจะกดไหล่บางลงใต้น้ำทันที แก้วตกใจเพราะตั้งตัวไม่ทัน แต่ก็ยอมว่ายตามเขาไป   ท้องทะเลสวยงามปรากฏต่อสายตาของคนทั้งคู่   ร่างบางดูจะตื่นเต้นไม่น้อยกับเหล่าหอยมุกนับร้อยพันของฟาร์ม....
.
.
.
.
“แค่กๆๆ!”แก้วสำลักค่อกแค่ก ก็เมื่อตอนที่ดำน้ำลงไปเมื่อครู่เผลอดื่มไปหลายอึกเหมือนกัน
 
 
                                 อ๊ากกก!  เค็มชะมัด>[]<
 
 
“ไง?....จะให้ผายปอดให้เอาม่ะ^^”ร่างสูงเอ่ยถามเสียงทะเล้น   แก้วหันควับมามองทันที!
“ไอ้บ้า>//////<”
ครืนๆๆ
           เสียงฟ้าร้องพร้อมกับเม็ดฝนที่กระเซ็นกระซ่านร่วงลงมา ทำเอาคนทั้งคู่ต้องรีบกลับเข้าบังกะโลของฟาร์มทันที  
“ฝนบ้า!ตกมาทำไมกันนะ?”ร่างบางบ่นกระปอดกระแปดหลังจากเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำซักพัก มือบางใช้ผ้าขนหนูขยี้หัวหลังจากเพิ่งสระเสร็จอย่างนึกโมโห….
“แก้ว!มานี่!”ร่างสูงออกคำสั่งพลางกวักมือเรียกให้เข้าหา ร่างบางเดินมาหาอย่างงๆก่อนที่เขาจะกดไหล่ให้นั่งลงกับเตียง  มือหนาช่วยคว้าเอาผ้าขนหนูไปเช็ดผมให้อย่างเบามือ....
“ทีหลังอย่าเช็ดผมแรงๆสิ ผมมันจะเสียเอาได้ง่ายๆ เธอนี่นะ เฮ้อ~”ร่างสูงถอนหายใจยาวกับความไม่รู้จักโตของแก้วแต่ก็ยอมที่จะทำให้ต่อไป แก้วมองตามนิ่งๆ และรู้สึกผ่อนคลายเอาเสียเหลือเกิน
 
 
                     อา.....สบายจัง^^
 
 
 
ตื้ดๆๆ
         เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ทำเอาแก้วหลุดจากภวังค์ มือบางควานหามือถือก่อนจะตาโตเมื่อเห็นว่าใครโทรมา!
“ฮัลโหล!ม๊า...”
“ยัยแก้ว!เราอยู่ที่ไหนเนี่ย?”ร่างสูงมองตามอย่างฉงนก่อนจะเข้าใจในท่าทีตื่นตะหนกของแก้ว
 
 
                                 ฮะๆ>< แม่โทรตาม...
 
 
 “มานี่!คุยให้”ร่างสูงฉวยคว้าโทรศัพท์จากมือแก้วไป อีกฝ่ายร้องโวยวายยกใหญ่    ก่อนจะเงียบเสียงเมื่อเขาส่งสายตาพิฆาตมาให้!
“สวัสดีครับคุณน้า^^ ผมโทโมะครับ.....คือตอนนี้ผมกับแก้วเราหนีสงกรานต์มาเที่ยวที่ภูเก็ตบ้านของผมนะครับ คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ  ที่นี่คนอยู่เยอะไม่ต้องกลัวยัยแก้วเป็นอันตราย ผมรับรองครับ...ครับแล้วผมจะพายัยแก้วกลับใน 2-3วันนี้ละครับ ครับสวัดีครับ!”ร่างสูงส่งมือถือคืนให้แก้วพลางทำหน้าเยาะเย้ย อีกฝ่ายเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ก่อนจะลุกหนีเขาแต่ทว่า....
เปรี้ยง!
“กรี๊ดดดดดด!”ร่างบางร้องเสียงหลงพลางกระโดดกอดรอบคอโทโมะไว้แน่นเมื่อฟ้าเจ้ากรรมดันผ่าลงมาเสียได้ สายฝนที่โหมกระหน่ำจากผลพวงพายุเข้าทำให้หูอื้อชาไปหมด....
“แก้วๆ!ฮะๆไง?กลัวสิท่า ฮ่าๆๆๆ”
“งืออออ~ทำไงดีๆ แก้วเกลียดฟ้าร้องอ่ะ”แก้วหลับตาแน่นก่อนจะซุกใบหน้ากับแผงอกของโทโมะ อีกฝ่ายยิ้มได้ใจก่อนจะถือโอกาสแกล้ง....
“เฮ้ย!นาย....จะ....จะทำอะไรชั้น ไม่นะ!”ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อถูกเขาเหวี่ยงไปนอนกับเตียง ร่างสูงยิ้มเยาะพลางส่งเสียงฮึมฮัมอย่างอยากแกล้ง
“บรรยากาศแบบนี้...เราทำไรดีล่ะฮะๆ”ร่างสูงค่อยๆคืบคลานเข้าหา ในขณะที่แก้วได้แต่ถอยร่นเกิดกลัวเขาขึ้นมาจริงๆ
“ว้าย! ไอ้บ้า นายบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยชั้นนะ! ปล่อยเดี๋ยวนี้!!!!”มือหนาฉุดลากปลายเท้าของร่างบางเข้าหาตัวก่อนจะกดไว้แน่นจนแก้วดิ้นไม่หลุด
“ขอร้องชั้นสิ....ขอร้องฮ่าๆๆๆๆ”
“อ๊ากกก โทโมะได้โปรด อย่าทำกับชั้นแบบนี้! ฮึก..”ร่างบางน้ำตารื่นความกลัวเกาะกินหัวใจ จนร่างสูงชักสนุกไม่ออก
 
 
                  นี่เราเล่นแรงไปหรือเปล่าว่ะ?
 
 
“อย่าร้อง....ขอโทษชั้น....แค่แกล้งเล่น”ร่างสูงทอดเสียงอ่อนหวาน แต่แก้วกลับสะอื้นหนักกว่าเดิม
“แกล้ง?...ชะ...ชั้นตกใจแต่ไหนรู้มั๊ย? ฮึก.....O_O!!!”
                 เสียงสะอื้นหยุดไปชั่วขณะเมื่อถูกทาบทับริมฝีปาก  แก้วนิ่งตัวแข็งทื่อ ไม่รู้สึกตัว ร่างกายกับหัวใจ.....ที่ควบคุมไม่อยู่
                ลิ้นร้อนลุกล้ำริมฝีปากบางอย่างวาบหวาม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม?ถึงทำเรื่องแย่ๆแบบนี้ได้ลงคอ!
 
 
.........................................................................................................................
 
เจี๊ยกกก>< มีคนอยากอ่านมั๊ย? ไรเตอร์แวะมาอัพให้ เพราะพรุ่งนี้เรื่องนี้คงบ่ได้อัพ
ปล.ถ้าสนุกก็เม้นให้ไรเตอร์หน่อย ต้องการกำลังใจค๊าบบ ไรเตอร์เหนื่อย ต้อแต้T^T เจี๊ยกกก>O<!~
Ruk took kon WOO!!!~ ^^;