Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 
              ร่างบางรีบก้าวเท้าตามโทโมะไปติดๆ เพื่อที่จะได้ไปช่วยทำการบ้าน..แต่!
 
 
                             ชั้นกลัวของชั้นจะเสร็จไม่ทันต่างหากเล่า-*-
 
 
“รีบๆสิลิงน้อย^^เดี๋ยวงานไม่เสร็จเธอจะมาโทษชั้นไม่ได้นะ!”โทโมะกล่าวล้อเลียนอย่างนึกสนุก อีกฝ่ายเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเดินหน้าบึ้งไปช่วยทำการบ้านอย่างเสียไม่ได้!
 
“ใครใช้ให้เรียกชั้นแบบนั้น-*- ไอ้แซลม่อน!”
 
“อย่าบ่นมากน่า เดี๋ยวไม่เสร็จกันพอดี เธอคงไม่อยากยืนคาบไม้บรรทัดหรอกนะ!”เมื่อถูกเขาเอาบทลงโทษไม่ขู่ แก้วจึงหมดทางเลือก มีทางเดียวคือทำและทำ!
 
“ชิ! ตัวเองมัวแต่คุยโทรศัพท์กับผู้หญิง ไม่เคยเลย...ที่คิดจะเป็นห่วงคนอื่นที่จะต้องมาเดือดร้อนกับการกระทำของตัวเอง!”แก้วแขวะเขาอย่างนึกน้อยใจ
 
 
                       มีเวลาคุยโทรศัพท์ แต่ไม่มีเวลาทำการบ้าน! เฮอะ!คนนิสัยเสีย!!
 
 
“โกรธชั้นเหรอแก้ว?...”ร่างสูงทอดน้ำเสียงแผ่วเบา พลางกุมมืออีกฝ่ายไว้ แก้วมองหน้าเขานิ่งๆ ใบหน้าขาวแดงขึ้นเรื่อยๆอย่างห้ามไม่ได้!
 
“ปะ...เปล่า? ถอยออกไปถ้ายังอยากมีงานส่ง!”แก้วตวาดเสียงดังเพื่อเก็บซ่อนอาการเขินไว้ข้างใน ร่างสูงยกยิ้มมุปากเล็กน้อยสะใจที่ได้แกล้ง....สะใจที่ได้เห็นคนหน้าแดง><
 
 
                                                    น่ารักว่ะ.......
 
 
.
.
.
.
    พักกลางวัน
 
“แก้ว ไปกินข้าวกันชั้นหิว!”
 
“เรื่องของนายสิ!...เกี่ยวอะไรกับชั้น? ท้องเราไม่ได้ติดกันซะหน่อย!”คำพูดไม่ทันคิดของแก้ว ทำเอาอีกฝ่ายตีความหมายผิดเพี้ยนไปมากจากความเป็นจริง!
 
“แล้วอยากให้เป็นแบบนั้นมั๊ย?ล่ะ^^”
 
“......”
 
“ฮะ....อะ....ไอ้.....-/////-”คนพูดยังลอยหน้าลอยตาไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่คนฟังกำลังหน้าแดงไปยังใบหู กว่าจะรู้ความหมาย.........
 
 
                                   มะ....หมายความว่า?...อ๊ากกกก>[___]<
 
 
 
“เฮ้!พวกนาย 2 คนจะไปกินข้าวกันหรือยัง? จีบกันอยู่ได้ โหะๆ!”เฟย์เอามือป้องปากพลางหัวเราะคิกคัก>< จนแก้วรีบหันมาปฏิเสธทันควัน ต่างกับเขา ที่ไม่เคยคิดจะแก้ต่างอะไรเลย...ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง!  และไม่ว่าจะปฏิเสธยังไง ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนเชื่อ!
 
“ยัยเฟย์ ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย บอกกี่ครั้งแล้วฮะ?”
 
“เฮอะ>< เชื่อตาย นี่โทโมะ!....”ร่างสูงหันไปตามเสียงทักของเฟย์ พลางยักไหล่เล็กน้อยเป็นเชิงถามว่า....มีอะไร?
 
“ถ้างั้น....นายช่วยปฏิเสธหน่อยสิ><”เสียงหัวเราะล้อเลียน ทำเอาแก้วอยากเหลือเกินที่จะเขกกระบาลเพื่อนตัวแสบเสียให้ได้!
 
 
 
                                     ยัยเฟย์! ปากว่างมากนักเหรอไงนะ?
 
 
 
“ไม่จำเป็น!”ร่างสูงตอบเพียงสั้นๆแค่นั้นแล้วเดินหนีไปที่โรงอาหารทันที แก้วมองตามอย่างไม่ชอบใจนัก ส่วนเฟย์ วิ่งตามเข้าไปและไม่ลืมที่จะฉุดข้อมือแก้วตามไปด้วย
 
 
              อาหารกลางวันสิ้นสุดลง โดยที่แก้วกับเฟย์ขึ้นห้องมารออยู่ก่อนแล้ว แต่โทโมะนั้นถูกกักตัวโดยสาวๆ ร่างบางเดินขึ้นห้องมาด้วยอารมณ์เซ็งปนหมั่นไส้เล็กน้อย!
 
 
 
                                 ขี้เก๊กขนาดนั้น ชอบกันเข้าไปได้ไงนะ?ชิ!
 
 
“นั่นสิ!เก๊กขนาดนั้น ชอบกันเข้าไปได้ไง?”จู่ๆเฟย์ก็พูดโพล่งขึ้นมาทำเอาแก้วใจสั่น นึกว่าเฟย์จะรู้ในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิดอยู่
 
“นี่แก...แกรู้?”
 
“รู้สิ!.......หมอนั่นขี้เก๊กจะตาย ชอบกันเข้าไปได้ไงเนอะ...เนอะแก้วเนอะ><”ร่างเล็กหันหน้าไปพยักเพยิดกับแก้วเพื่อขอความคิดเห็น แก้วจึงเออออตามไปด้วยอย่างเสียไม่ได้!
 
“นั่นๆง!เจ้าตัวดีเดินมาแล้ว ชั้นกลับทีก่อนนะยัยแก้ว โชคดี ปลอดภัยนะเพื่อน!”
 
 
 
                                  ยัยเฟย์พูดอะไร?  ประหลาดขึ้นทุกวันนะยัยนี่-*-
 
 
 
“ว่าไงร้อนมั๊ย?”ร่างสูงเดินมานั่งข้างๆแก้วพลางเอ่ยถามสีหน้ายิ้มแย้ง มือหนาลูบเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งตัวเกร็งแข็งทื่อ
 
 
                                         ตามไม่ทัน!....ตามไม่ทันนายจริงๆ!
 
 
 
“ทำ......ทำบ้าอะไรเล่า!”มือบางปัดมือร่างสูงออก อีกฝ่ายหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปเตรียมตัวเรียนต่อ   ร่างบางมองตามด้วยความงุนงง  และแอบมองตอนที่เขาเผลอ? ใช่ว่าจะไม่รู้ตัวว่าถูกมอง คนขี้แกล้งเปรยขึ้นมาเสียงดัง ดังพอที่จะทำให้แก้วได้อับอาย!
 
“เฮ้อ! ถ้าจะมองขนาดนี้....กินเข้าไปเลยจะดีกว่ามั๊ย? ฮะๆ”ร่างสูงกลั้วหัวเราะเล็กน้อยโดยที่ไม่ได้หันไปดูอีกฝ่ายที่กำลังเขินแทบบ้า! จนเพื่อนทั้งห้องส่งเสียงแซวกิ๊วก๊าวกันยกใหญ่!
 
“ฮิ้ววว~ แต่ถ้าจะกินกันนะ!ไปที่อื่นนะ ที่นี่คนมันเยอะ ฮ่าๆ”เสียงเพื่อนชายตัวแสบอย่างป๊อปปี้ดังขึ้น ทำเอาแก้วหันควับไปมองทันที
 
 
        
                                              ไอ้ป๊อปปากหมา!!!
 
 
 
“ไอ้ป๊อป! ไอ้โรคจิต!”แก้วตวาดลั่นข้ามหัวเพื่อนข้างๆ เพื่อฝากข้อความนั้นไปยังป๊อปปี้ที่นั่งตืดริมหน้าต่าง
 
“ชั้นเปล่านะ! ไอ้โทโมะต่างหากล่ะ!  หรือว่าไม่จริงว่ะ พวกเรา ฮ่าๆ”ป๊อปปี้หันไปขอความคิดเห็นจากเพื่อนในห้อง และคำตอบที่ได้ก็ดูเหมือนว่าจะนัดแนะกันตอบเสียด้วย!
 
“ใช่เลย ฮ่าๆๆๆ”
 
 
                                             กรี๊ดดดดดด!!!!>O<
 
 
“ชั้นพูดตอนไหนว่ะ?”ร่างสูงแย้งขึ้นพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย   รอยยิ้มที่ใครๆก็ดูออก ว่ามันไม่ตรงกับใจของเขาเอาเสียเลย!
 
“ตอนไหนเหรอจ๊ะ ตัวเล็กกกกก^O^!!!”ป๊อปปี้หันไปถามแก้วด้วยรอยยิ้มล้อเลียน รอยยิ้มที่แก้วไม่ชอบเอาเสียเลย
 
 
                                    ฮึ!สักวันแม่ตบปากฉีกเลยยย  เจ้าป๊อป!!!
 
 
 
“ไม่รู้! ไม่อยากรู้ด้วย!!!”ร่างบางตอบกลับด้วยความอายสุดขีด ก่อนจะหันกลับไปรอ   รอว่าเมื่อไหร่จะอาจารย์จะมาสอนสักที เบื่อเพื่อนพวกนี้จะตายอยู่แล้ว!
 
“เบื่อจริง!พวกปากไม่ตรงกับใจ”ร่างสูงกล่าวขึ้นมาลอยๆ อีกฝ่ายแทบจะหันควับไปทันที
 
“ว่าใคร!!!?”
 
“คนแถวๆนี้แหละ ที่...ตัวขาวๆ เอวบางๆ ตัวเล็กๆ และที่สำคัญ....น่ารักๆนะ! พอจะรู้จักบ้างมั๊ย?....ตัวเล็ก><”คำตอบของเขาเรียกเลือดที่จะขึ้นไปสูบฉีดบนใบหน้าของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี!
 
“มะ...ไม้รู้จัก!”
 
 
  >////////////<!!!!!
 
 
                                  ไอ้บ้าเอ๊ย!หมู่นี้ทำไมชอบทำตัวแบบนี้อยู่เรื่อยฮะ?
 
...............................................................................................................................................................................v-
 
     สนุกกันป่าว?เรื่องเนี่ย>< ขอเสียงหน่อย เฮ้!<<<(บ้า!!!-*-)xD