Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 
 
            เมื่อกายหนาเอนราบจนเกือบจะถึงเตียง เขาก็เป็นฝ่ายผลักไหล่แก้วแล้วดันร่างบางลงแทน   ร่างสูงจดจ้องนิ่งๆ แววตาเต็มไปด้วยคำถาม...จนแก้วสงสัย?
“มีอะไรเหรอ?”
“ขอถามอะไรหน่อย?”
“แล้ว...ถ้าไม่ตอบล่ะ?^^”ร่างบางยิ้มยวนกวนอารมณ์คนด้านบนเล็กน้อย อย่างไม่เกรงกลัว อีกฝ่ายแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ย.....
“ถ้าไม่ตอบ......เธออดแน่!!”คำพูดกำกวมของโทโมะทำเอาแก้วต้องขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
 
 
                       ทำไมชอบพูดเป็นเชาว์นะ! เดาไม้ถูกอ่ะT^T
 
 
“หมายความว่าไง....นายจะไม่ให้ชั้นกินข้าวเหรอ? ใจร้ายว่ะ!!”ใบหน้าสวยยู่นิดๆก่อนที่อีกฝ่ายจะเฉลยความคับข้องใจของแก้ว....
“ชั้นหมายถึง....อดกินชั้นต่างหาก ฮะๆ”ร่างสูงกลั้วหัวเราะนิดๆก่อนจะก้มหน้าลงไปกระซิบหลังใบหูร่างบาง จนอีกฝ่ายตาโตด้วยความตกใจทันที….
“พะ...พูดเหมือนว่าฉัน...อยากจะ....กับ นาย!ไอ้บ้า!!”แก้วตะคอกกลับด้วยความอับอายอย่างถึงที่สุด! ในขณะที่อีกฝ่ายพอใจที่สุดเช่นเดียวกัน!
“หรือมันไม่จริงล่ะ?....แม่เสือสาว เธอนี่มัน! ฮึ่ย!”ร่างสูงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความหมั่นไส้ ริมฝีปากจู่โจมแก้วโดยที่เจ้าตัวอย่างไม่ทันตั้งตัว ลืม....เรื่องที่จะถามไปหมดสิ้น!  ทำไงได้? แรงดึงดูดตรงหน้ามันมีมากกว่าความยากรู้นี่นา.....!
 
 
 
                                 จะเกิดมาน่ารักทำไมกัน?!
 
 
“อ๊ากกก....ปล่อยก่อน! ตอบมา!ว่าทำไมถึงเรียกชั้นแบบนั้น!”ร่างบางจ้องหน้าถามอย่างเอาเรื่อง โทโมะดูจะหัวเสียไปเล็กน้อยกับการถูกขัดใจ …
 
 
                 ได้! ถ้าอยากรู้ ก็จะตอบให้!!
 
 
 
“ว่าไง?แม่เสือสาว!...แล้วเมื่อกี๊ใครกันล่ะ ที่เป็นคนเริ่ม....ร้อนแรงจริงๆ ฮ่าๆ!”ร่างสูงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่แก้วหน้าชาไปเรียบร้อย รู้สึกเหมือนตัวเอง.....จะทำเรื่องน่ายอายลงไปอีกแล้ว!
“รับไม่ได้!นั่นไม่ใช่ชั้น! ไม่จริงอ่ะ งือออ~”มือบางยกปิดใบหน้าที่กำลังร้อนผ่าวจนแทบแตกแยกเป็นเสี่ยงๆ  ร่างสูงหัวเราะคิกคักในลำคอก่อนจะแกะมือคนขี้อาย เผยใบหน้าที่กำลังแดงจัดจ้าน!.....
“แล้วใครบอกไม่ชอบล่ะ....? น่ารักดี^^  ไม่จำเจดีด้วย><”
 
 
              ขอบคุณนะ!ที่ทำให้ฉัน....อับอายกว่าเดิม!
 
 
“โทโมะ! เฮอะ! ลุกออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันหนัก....”
“เอ้า! ยังไงกัน ทีเธอทับฉันเมื่อกี๊ยังไม่ว่าอะไรสักคำเลยนะ แม่ดาวยั่วของพี่!!! ฮ่าๆๆๆ”ร่างสูงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างชอบใจก่อนจะถูกแก้วผลักให้พ้นทาง พลางวิ่งหนีออกไปด้วยความอับอาย!
“ไม่บ้า! ไอ้โรคจิต! ลามกกกกก!!!”แก้วตะโกนไล่หลังขณะที่ออกมานั่งพักสงบสติอารมณ์อยู่ด้านนอก!
.
.
.
.
             ร่างสูงเดินตามออกมา ก่อนจะโค้งตัวลงมาจูบขมับของคนที่นั่งอยู่ อีกฝ่ายตกใจนิดๆ จนทำให้มือบางฟาดเต็มแรงที่ไหล่ของเขาอย่างจัง!
 
 
                          โหดมากๆเดี๋ยวจับปล้ำซะดีมั๊ย?!
 
 
“แก้ว......ค้างอ่ะ!”คำพูดโต้งๆที่ไร้การกลั่นกรองของเขา ทำให้แก้วรู้สึกหมั่นไส้จนอยากจะตบแรงๆเข้าที่ปากหนาๆ ที่ชอบพูดลามกนี้อยู่เรื่อย!
 
 
                           ไอ้บ้า...ไอ้......จิตไม่ปกติ!!!><
 
 
 
                  เมื่อเห็นว่าร่างบางมองหน้าตัวเองอย่างเอาเรื่อง โทโมะจึงส่งยิ้มแหยๆไปให้พลางฉุดข้อมืออีกฝ่ายลุกขึ้น  แก้วทำหน้างงเล็กน้อย และเอ่ยถามเขาอย่างทันท่วงที...
 
 
                       เดี๋ยวก็ลากไปนู่น! เดี๋ยวก็ลากไปนี่!
 
 
“ไปเล่นน้ำกัน....หลังทุ่งเนี่ย เป็นน้ำตก  น้ำใสไหลเย็นชื่นใจจริงๆนะ รับรองว่าเธอต้องชอบบบบ>O<”
“ไม่อยากเปียกอ่ะ ทำไมนายชวนแต่เล่นน้........ว้ายยย!”ไม่รอฟังคำตอบนี่คือนิสัยที่แก้ไม่หายขงโทโมะ! มือหนาจัดการช้อนคนตัวเล็กขึ้นพาดบ่า เมื่อเห็นว่าปัญหามากนัก และเขาเป็นคนที่ไม่ชอบรออะไรนานๆเสียด้วยสิ!
“อ๊ากกก...โทโมะ! ปล่อยช้านนนนTOT”คนบนบ่าดีดดิ้นสุดแรงเกิดแต่คนอุ้มกลับไม่ไหวสะเทือนต่อแรงนั้นแม้แต่น้อย.....ร่างสูงเดินฮัมเพลงไปอย่างสุขใจก่อนจะถึงน้ำตกที่เขาว่า!
.
.
.
.
“โทโมะ ไม่เอา ไม่เล่นนะ....ไม่อยากเปียก ได้ยินไหม? โทโมะ! ไอ้โทโมะ!!”เมื่อถูกเขาปล่อยตัวให้เป็นอิสระแก้วก็โวยวายทันที....อีกฝ่ายไม่ได้สนใจอะไร มือหนาจัดการถอดเสื้อตัวเองออก ก่อนจะเหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว แก้วรีบยกมือปิดตาด้วยความอับอายทันที!
“ฮะๆ เห็นกันหมดแล้ว เธอยังต้องอายอีกเหรอแก้ว!”
“อะ...ไอ้บ้า ออกไปเลยนะ อยากเล่นก็เล่นไปคนเดียวสิ! อ๊ากกกก>O< ปล่อยๆๆๆ” ร่างบางกระทืบเท้าสะเปะสะปะหวังว่าจะให้โดนคนขี้แกล้งบ้าง...แต่.....ไม่เลย รู้ตัวอีกที แก้วก็ถูกโยนลงน้ำไปเสียแล้ว....
“งืออออ~โทโมะ! แล้วชั้นจะเอาชุดไหนใส่กลับละที่นี่TOT”มือบางฟาดกับแผ่นน้ำดังป๊าบด้วยความโมโห
 
 
                          แงๆๆเสื้อมันบางนะเว้ยยยย!!!
 
 
 
“เธอไม่ใส่....สวยกว่านะแก้ว”ร่างบางมองตามตาปริบๆ ไม่คิดจะตอบโต้หรือโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น เพราะรู้ดีว่า ด่า!!! ไปเขาก็ไม่รู้สึก!-*-
“ถ้าสวย...แล้ว.....ทำไงต่อไปดีล่ะ?”เมื่อใช่แข็งไม่ได้ไม้อ่อนจึงเป็นหนทางเดียวที่แก้วจะใช้เอาคืน....แต่ขอโทษ มันอาจจะทำให้แก้วย่ำแย่กว่าเดิมก็ได้.....ใครจะไปรู้?!
                           ร่างบางหันหลังให้ พลางวักน้ำเล่นอย่างสุขใจ แต่คงไม่รู้ตัว....ว่าคำพูดที่หลุดจากปากของแก้ว ทำเอาอีกคนใจสั่น!  โทโมะเคลื่อนตัวเข้าหาแก้วเรื่องจนแผ่นหลังของแก้วแนบชิดกับแผงอกอุ่นของเขา แก้วลอบยิ้มอย่างสะใจที่เอาชนะคนเจ้าเล่ห์ได้.........ถ้าโดยทั่วไปแล้ว.....ที่เขาเรียกว่า ยั่ว! นั่นแหละ!!
 
 
                         ฮะๆ>< นายมันแค่ลูกแมวดีๆนี่เอง.....
 
 
 
“หันหน้ามาสิ! แม่ทูนหัว....ยั่วดีนักนะ?!”ร่างสูงพลิกไหล่ร่างบางให้เข้าหาตัว แก้วหันมายิ้มหวานหยดย้อยให้ทันที  ร่างสูงเลื่อนใบหน้าหล่อเข้าหาแก้วช้าๆ ไม่รู้เป็นเพราะแรงดึงดูดของโลก หรือ....จากคนตรงหน้าก็ไม่อาจทราบได้!
            รสจูบนุ่มนวลชวนหลงใหลทำเอาแก้วเกือบ! ที่จะเคลิบเคลิ้มตามไป....แต่จิตใต้สำนึก มันกระตุ้นขึ้นมาเสียก่อน!
 
 
 
                             เอาล่ะ! ได้เวลาเอาคืนแล้ว แก้วใจ!!!
 
 
 
                  ร่างบางถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง มือบางโน้มคอโทโมะลงมาก่อนจะ......กระโดดกัดแก้มเข้าเต็มแรง!
“โอ๊ย!!! ยัยตัวแสบ!!!!”ร่างสูงลูบแก้มตัวเองอย่างเจ็บแสบ พลางชี้หนาคนตัวเล็กที่ยิ้มร่าอย่างเอาเรื่อง!  แต่เรื่องอะไรที่แก้วจะอยู่ต่อ....ร่างบางรีบจ้ำอ้าวขึ้นจากน้ำทันที.....มือหนาลูบแก้มตัวเองอย่างเจ็บใจ เลือดไหลซิบๆ นั่นบ่งบอกได้ดีว่า  เด็กบ้าคนนี้! ไม่รอดแน่ๆ!
“แบร่ ;P ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าไอ้หื่น!!!!><”
“ยัยตัวแสบ....ระวังๆไว้ให้ดี อย่าให้ถึงตาชั้นบ้าง......จะเอาให้ร้องไม่หยุดเลยคอยดู!”ร่างบางที่กำลังวิ่งหนี ถึงกับชะงักกึกทันที อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ!
“ไอ้บ้าาาาาาาาาาาาา><” หันกลับไปด่าเขาจบ แก้วก็รีบวิ่งออกไปทันที!
 
 
                             ดูพูดๆๆๆๆเข้า!อ๊ากกกก>O< รับไม่ได้!!!~
 
 
 
“ฮึ่ย! เจ็บเป็นบ้า! อย่าให้จับได้นะ........”ร่างสูงสบถอย่างอาฆาต....
 
 
 
                           พ่อจะฟาดเข้าให้....ยัยเด็กบ้า!
 
..................................................................................................................................
เจี๊ยกกกก><สวัสดีค๊าบบบ ^^; มีใครอยู่ไหมเอ่ย?
ถ้ามีก็ขอเสียงเธอหน่อยได้ไหม?^O^ เงียบบ=____= แป่ววว~
คิกๆ>< วันนี้ไรเตอร์อยากตายซะจริงๆ ข้อสอบมันจะมีง่ายๆให้ได้ทำบ้างไหมว่ะ?><
เอาล่ะ อัพฟิคแล้ว อารมณ์ดีอย่างไม่น่าเชื่อ งั้นไม่อัพดีกว่าจะได้อารมณ์เสีย<<<สาเหตุเพราะขี้เกียจ-*- เงอะ..
ไปล่ะ Jub ๐๐๐๐ ^O^