Loved to bosom friend...เพื่อนกัน...ฉันรักเธอ

 
“ทำไม?จะบอกว่า...หึงชั้นดิ?”มือบางเกี่ยวนิ้วของเขาที่ชี้หน้าตนอยู่ลงพลางเอ่ยถามด้วยสีหน้าทะเล้น อีกฝ่ายอึกอักไปชั่วครู่...น่าแปลกก็ทั้งๆที่เมื่อวานเป็นฝ่ายบอกเองว่าหึง แต่พอถูกถามเข้าจริงๆ ปากดันหนักซะงั้น!
“อะ...-//////- ไม่รู้! ฉลาดนักนี่ หาคำตอบเอาเองซิ”ร่างสูงว่าเข้าให้ก่อนจะลุกหนีไปยังห้องเรียนโดยมีแก้วเดินตามมาติดๆ
.
.
.
“เฮ้!แก้ว^^ วันนี้มาเช้าจังนะ...”เสียงคุ้นหูของนัทเอ่ยถาม เมื่อแก้วเดินมาพร้อมกับโทโมะ!....แต่เขาก็เลือกที่จะทักแก้วคนเดียว!!!
“อื้ม....แต่นัท.....(o o   )” .....เอ่อ...ก็ยังเช้ากว่าอยู่ดีแฮ่ๆ”ร่างบางหันไปมองคนข้างกายที่ส่งสายตาอาฆาตเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาตอบคำถามของนัท ต่อจากนี้แก้วคงไม่กล้าคุยกับนัทแล้วล่ะ ถ้าไม่จำเป็น!เพราะอะไรนะเหรอ?........
 
 
 
                   อ๊ากกกก>O<อีตาโทโมะ!จะมองอีกนานไหม?
 
 
“จะยืนคุยไร้สาระอีกนานไหม?น่ารำคาญ!!”ร่างสูงเบ้หน้าใส่แล้วเดินกลับไปนั่งที่ตัวเองโดย!!!....ไม่ลืมที่คว้าเอาแก้วไปด้วย นัทมองตามด้วยแววตาขุ่นเคืองที่ถูกหักหน้าอย่างจัง!
“นี่!ทำบ้าอะไร เอา-มือ-ออก!! เดี๋ยวนี้!!!”ร่างบางออกคำสั่งเฉียบขาดพร้อมเบนตัวหนีออกจากการรัดกุมของเขา
“หยุด! เมื่อเช้าบอกแล้วใช่มั๊ย? ว่าห้ามอยู่กับใครนอกจากชั้น!”
“เอ๊ะ!ไอ้บ้านี่ ทำไมชั้นต้องทำตามที่นายบอกด้วยไม่ทราบ เราเป็นอะไรกันฮะ?!!”
“นั่นสิ!แก้วเป็นอะไรกับนาย?ถึงต้องคอยห้าม....”เสียงของนัทดังขัดขึ้นทันที โทโมะหันมามองด้วยความไม่พอใจ
 
 
                           อยากรู้นักใช่มั๊ย?ได้!เดี๋ยวจัดให้!!!
 
 
“ฮึ! เรื่องบางเรื่องถ้านายไม่รู้....มันจะยังดีซะกว่านะ ชั้นเตือนนายแล้ว!!”ร่างสูงโต้ตอบอย่างไม่ยอมแพ้จนแก้วต้องรีบเบรกเพราะกลัวจะมีเรื่อง
“เอ่อ...อย่าทะเลาะกันเลย กลับไปนั่งที่ดีกว่า.....”
“เฮอะ!บังเอิญว่าคนอย่างชั้นมันรับความจริงได้เสมอ! ว่าแต่ไอ้เรื่องที่ชั้นไม่รู้นะ....มันอะไรเหรอ?ฮะๆ”นัทแสร้งหัวเราะอย่างไม่เชื่อคำพูดของเขาจนอีกฝ่ายเลือดขึ้นหน้า
“ทะ..โทโมะ!ไม่นะ!!”ร่างบางกล่าวห้ามทันทีเพราะรู้ดีว่าคนอย่างโทโมะไม่ชอบให้คนมาท้าทาย!
“ทำไม?ก็ในเมื่อมันอยากรู้ ก็บอกมันไปเลยว่าเรา......”ยังไม่ทันที่โทโมะจะพูดอะไรจบแก้วก็สะบัดตัววิ่งหนีออกไป  ร่างสูงรีบวิ่งตามแต่ก่อนจะตามแก้วไป .........มือหนาแตะเข้าที่ไหล่ของนัทอย่างหนักหน่วงก่อนจะกัดฟันพูดออกมา...คำพูดที่ทำให้นัท! ตาลุกวาว!!!
“อย่ามายุ่งกับ...เมีย!! ชั้นอีก!!!อย่าหาว่าไม่เตือน!”พูดแค่นั้นโทโมะก็รีบวิ่งตามแก้วออกไปทันที
“ไม่จริง!ชั้นไม่เชื่อออ!”นัทตะโกนไล่หลังอีกฝ่ายที่วิ่งลับตาไปแล้ว อย่างเกรี้ยวโกรธ
 
 
                                แกฟันได้!ชั้นก็ฟันได้เหมือนกันไอ้โทโมะ!
 
.
.
.
“แก้ว!...แก้วๆเดี๋ยวก่อนกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ”ร่างสูงเดินตามมาทันจนกระทั่งคว้าแขนของแก้วไว้แล้วกระชากเข้าหา  ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาจนเขารู้สึกผิด  นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลอย่างช้าๆพลางเอ่ยถามเสียงหวาน...
“ร้องไห้ทำไม?”
“ฮึก...เพราะนาย!...ฮึก...นายพูดแบบนั้นทำไม ชั้นเสียหายแค่ไหนนายรู้ไหม?อีกอย่าง...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน นายจะพูดแบบนั้นไม่ได้!!!”
“แล้วใครบอกเธอ....ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน?ใครหน้าไหนมันบอก!”ร่างสูงเอ่ยถามเสียงดังจนแก้วสะดุ้ง
“นายนั่นแหละ!นายเป็นคนบอกเองทุกอย่าง...ฮึก...”
“บอกอะไร ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย ไปเอามาจากที่ไหน?”ร่างสูงลูบผมของร่างบางเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามอย่างงุนงง
“ก็นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่าพวกชั้นเกะกะ ใจจริงนายอยากจะชวนพิมไปที่เกาะนั่นไม่ใช่ชั้น!”เมื่อฟังคำตอบของแก้ว มันทำให้โทโมะขำก๊ากทันที
“ฮะๆ อ๋อ...เรื่องนั้น ฮ่าๆ”ร่างสูงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีในขณะที่แก้วเอาแต่ทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจ
“หัวเราอะไรเล่า!”
“ฮึ่ย!หมั่นไส้เด็กบ้าว่ะ!><”โทโมะบีบจมูกแก้วเล็กน้อยอย่างเอ็นดูกับท่าทางกระเง้ากระงอดที่ดูแล้วมันน่ารักเสียจริง!
 
 
                                         อยากจูบว่ะ>3<
 
 
“อื้อ...ปล่อยเลย งือออ~”
“ฮะๆโอเคๆ....ไม่แกล้งแล้ว ว่าแต่หึงชั้นเหรอที่รัก?^^ เรื่องที่ชั้นพูดกับพิมนะ ก็แค่แกล้งยั่วโมโหคนแถวนี้เองเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก”
“เรื่องของนาย!แล้วชั้นก็ไม่ได้หึงด้วย”ร่างบางตอบกลับทันที ความรู้สึกโล่งใจเข้ามาทักทายเมื่อเขาพูดอย่างนั้น    ร่างสูงอมยิ้มนิดๆกับใบหน้าเชิดๆที่เจ้าตัวชอบทำ...
 
 
                          ทำแบบนี้มันยั่วกันนี่นา!ทำไมชอบยั่วนักนะ!!
 
 
“โดดเรียนกัน!”ร่างสูงเอ่ยชวน
“บ้าเหรอ?ไม่เอาหรอก!”ร่างบางส่ายหน้าพัลวัน ที่จู่ๆก็จะชวนโดดเรียน บ้า!ไปแล้ว...
“ไปเถอะ!มีอะไรจะบอก”ไม่รอฟังคำตอบ มือหนาก็ฉุดรั้งข้อมือของแก้วไปขึ้นรถพร้อมขับออกไปทันที ไม่ฟัง....แม้แต่เสียงร้องโวยวายของแก้วที่มีมาตลอดทาง...
.
.
.
.
.
“ถึงแล้วนะจุ๊บๆ”ร่างสูงจู่โจมหอมแก้วแก้วที่ผล็อยหลับไป จนอีกฝ่ายสะดุ้งโหยงทันที มือบางดันใบหน้าของเขาออกเล็กน้อยเพราะความอาย  ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ  ทุ่งหญ้ากว้างเขียวขจีดูแล้วช่างสบายตาเหลือเกิน...
“ฮ้า~ที่นี่ที่ไหนกัน เหมือนสวรรค์เลย”
“สำหรับเธอมันก็สวรรค์ทุกที่สิน่าฮะๆ”ร่างสูงเอ่ยแกมติดตลกจนอีกฝ่ายหันควับมามอง
“มันสวยจริงๆนี่นา!”
“ไม่เท่าเธอหรอก  เชื่อสิ!”คำพูดหวานๆห้วนๆของเขาทำเอาแก้วหน้าแดงอย่างห้ามไม่ได้  ร่างบางอ้าแขนรับลมที่พัดผ่านอย่างสุขใจก่อนจะสัมผัสถึงความอุ่นร้อนบริเวณรอบเอวเมื่อถูกเขากอดรัด  คางเรียวเกยอยู่บนไหล่เนียนของอีกฝ่ายจนหน้าแดงไปยันใบหู
“เอ่อ.....”
“คบกันนะ!”ร่างสูงขอคบกันซึ่งๆหน้าจนแก้วทำอะไรไม่ถูก ให้ตายสิ เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลยด้วยซ้ำ!
“ชั้น...”
“ในเมื่อเธอถามว่าเราเป็นอะไรกัน...ชั้นก็ขอตอบเลยว่า รักเธอ...งั้นตอนนี้ฉันขอถามบ้าง ว่าเราเป็นอะไรกัน?”ร่างบางอึกอักพูดไม่ออกอยู่พอสมควร ก่อนจะแกะมือเขาออกจากเอวแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเขา
“รักเหรอ?....รักชั้นเหรอ?”ร่างบางทวนคำพูดกับเขาก่อนจะยกนิ้วชี้หน้าตัวเองอย่างไม่อยากเชื่อ  ร่างสูงพยักหน้ารับเป็นการบอกว่า ใช่!
 
 
                                         เขิน>////<
 
“ตอบได้ยังอ่า...อ้วน!^^”ร่างสูงเอ่ยล้อเลียนเล็กน้อยแต่ตอนนี้แก้วชักไม่เล่นด้วยแล้ว
“บอกว่าไม่อ้วนไงเล่า-*- เชอะ!ไม่รักแล้ว!!”ร่างบางสะบัดหน้าหนี ก่อนจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป...มือบางรีบยกปิดปากตัวเองทันที...
 
 
                       อ๊ากกกหลุดปาก OXO
 
 
“ฮะๆที่บอกว่าจะไม่รักชั้นแล้ว...งั้นแสดงว่าเธอรักชั้นอยู่นะสิ”ร่างสูงแกะมือของแก้วออกก่อนจะรวบเข้าหาตัว ก่อนจะเอามือแก้วทบตรงหน้าอกข้างซ้ายของเขา...
“รู้ไหม?เวลาชั้นอยู่กับเธอ หัวใจ...มันเต้นโคตรแรงเลย^^”
 
 
                           อ้ายยย><ไอ้น้ำเน่า!!
 
 
“ลิเกแล้วโทโมะ ( .   .)”
“ตกลงจะเป็นแฟนกันไหม?ลูกแมว^^ ชั้นจะได้ไปขอเธอกับคุณน้าซะเลย”ร่างสูงเร่งรัดเอาคำตอบ แต่แก้วนิ่งเงียบไปอยู่นาน.........
“........”
“ไม่รักกันเลยเหรอ?ชั้นรักเธอคนเดียวเหรอแก้ว?”
“.......”
“ก็ได้ในเมื่อเธอไม่รักฉัน....ก็ไม่เป็นไรขอบคุณแล้วกันที่ยังอุตส่าห์เป็นเพื่อนฉัน”ร่างสูงทอดน้ำเสียงเศร้าก่อนจะหันหลังเดินหนีไป แต่.........แต่ก็ต้องกลับมายิ้มกว้างอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคหนึ่งจากปากแก้ว!
“เรื่องคืนนั้น!....ทำอะไรไว้?รับผิดชอบด้วยแล้วกัน!!>///<”ร่างบางกลั้นใจตะโกนออกไป อีกฝ่ายหันมาพร้อมรอยยิ้มก่อนจะพุ่งเข้ามากอดแน่นจนแก้วหายใจไม่ออก
“จริงนะ?รักฉันแล้วไหมล่า?”
“คงงั้น?”ร่างสูงยีหัวคนตัวเล็ก เล็กน้อยก่อนจะโอบกอดไว้อีกครั้ง….
.
.
.
.
.
             บ้านพักกลางทุ่งกว้าง...
         เป็นอีกหนึ่งสถานที่โปรดของแม่โทโมะ นอกเหนือจากที่เกาะแล้วที่นี่เป็นที่สุดท้าย ที่ครบครัวของร่างสูงเลือกที่จะมาพักผ่อน! และหลังจากวันที่แม่ของเขาเสียใจ พ่อก็ย้ายไปประจำที่ญี่ปุ่นนานๆจำได้เจอกันที โทโมะจึงอยู่คนเดียวตลอดมา....
.
.
.
        ร่างสูงนั่งเท้าแขนบนเตียงใหญ่โดยมีคนตัวเล็กนั่งคร่อมตัก! มือบางพาดลงบนไหล่หนาทั้ง 2 ข้าง
ร่างบางก้มหน้าเข้าหาเขาเรื่อยๆ  ลิ้นเล็กแตะลงบนกลีบปากของร่างสูงในขณะที่อีกฝ่ายหลับตาพริ้ม.....
กายหนาเอนราบกับพื้นเตียงอย่างช้าๆเมื่อถูกมือบางดันลงไป.........
 
 
..................................................................................................................................
 
ทักทายกันยามบ่าย 2กว่าๆ^^;
เย็นนี้อาจจะไม่ได้อัพเนื่องจากไรเตอร์ต้องอ่านหนังสือสอบ  ทุกคน สอบกันยัง?
เอาล่ะ ตอนนี้ๆมีอะไรจะถามซะหน่อย.....?
หวิวๆแบบนี้ NC ดีไหม?>< คิกๆ ที่ถามเพราะว่ามันตื้อตัน ไม่รู้จะไปทางไหนดี? ขอถามความเห็นนิสนุง
ปล.เอาล่ะไปอ่านหนังสือล่ะ บะ บายค๊าบบบบ><~