เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

 

       นานๆเจอกันทีนะจ๊ะ ขอบอกว่าคิดไรไม่ค่อยออก(อืม..บอกตามตรงขี้เกียจด้วยแล้วกันนะ)

ก็เลยไม่ค่อยได้อัพ มีใครรอกันบ้างหรือเปล่า

-------------------------------------------------------------------

 

Special talk..Poppy

"ป๊อปปี้ ป๊อปๆ นายอยู่ไหนเนี้ย" ผมไม่แปลกใจเลยว่าเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของใคร ก็ตลอดสองอาทิตย์

ที่ผ่านมามีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละครับที่คอยมาอยู่เป็นเพื่อน ทำอาหารให้กิน(ที่พอจะไม่กินก็โดนบังคับ

ให้กินจนได้) ฟางเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด สนิทที่สุดของผมครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันถ้าหากว่าวันนั้นผมไม่มีฟาง

อยู่เป็นเพื่อนคอยรับฟังปัญหาทุกๆอย่างของผม ผมในวันนี้จะเป็นยังไง นึกไม่ออกจริงๆแต่ที่แน่ๆก็คือ ผม

ไม่สามารถยิ้มได้เหมือนทุกวันนี้แน่นอน

"อาบน้ำอยู่..มีไรล่ะ" ผมพูดขณะกำลังเดินออกจากห้องน้ำ

"นาย..ออกมาแบบนี้ได้ยังไง ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อย" ฟางพูดพร้อมกับหันหลังให้ผม 555 ยัยนี่ตลก

ดีชะมัด ผมเห็นว่ายัยนี่หน้าแดงมากเลย ตอนที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่ผูกอยู่ที่

เอวแค่ผืนเดียว  แต่มันก็ 

'น่ารักดีนะ'

"แล้วเธอมีอะไรเล่า หรือว่าที่เข้ามาเพราะอยากเห็นซิกแพ็คของฉัน" ผมพูดล้อๆเธอไป

"จะบ้าหรอ ใครเค้าอยากจะเห็นกัน อย่างน้อยก็ฉันคนนึงแหละที่ไม่อยากเห็นน่ะ" ฟางพูดขณะที่ยังไม่ยอม

หันหน้ามา "นายไปแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วออกไปคุยกับฉันข้างนอก เร็วๆล่ะ" พอพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจาก

ห้องนอนผมไป สงสัยคงจะไ่ม่อยากเห็นอย่างที่พูดจริงๆแฮะ (ก็ใช่น่ะสิ..ใครเค้าอยากจะเห็นอะไรๆของ

นายกัน:ฟาง) แน่ะออกไปแล้วไม่ใช่หรอ อย่าพึ่งมากวนความคิดผมสิคร้าาบบ

     ผมยิ้มให้กับการกระทำของยัยตัวเล็ก 'น่ารักจริงๆเลย' เฮ้ย!!นี่ผมคิดอะไรของผมอยู่เนี้ย ว่าแล้วก็รีบ

แต่งตัวให้เสร็จ เพราะถ้าช้ามีหวังได้ฟังยัยตัวเล็กสวดยาวแน่

End special talk..Poppy

    ให้ตายสิ น่าอายที่สุดทำไมต้องเข้าไปเห็นตอนนายนั่นกำลังอาบน้ำเสร็จด้วยนะ นี่ขนาดว่าออกมาจาก

ห้องนั้นนานแล้ว ใจก็ยังเต้นถี่ยิบไม่หยุดเลย จะตื่นเต้นเวอร์ไปแล้วนะเรา หยุดได้แล้วๆฟาง

"ว่าไง..มีไรยัยตัวแสบ" พอออกมาจากห้องก็กวนฉันเลย

"ฉันไม่ได้เป็นยัยตัวแสบนะ" หันไปเถียงเพื่อเรียกร้องความยุติธรรม(เวอร์ไปแล้ว)

"555+ เออๆว่าแต่มีไรล่ะ มาแต่เช้าเลย" หัวเราะอย่างงั้นหมายความว่าไงย่ะ เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไง

กัน เฮ้อ..แต่ก็ยังดีนะ ที่หมอนี่ยิ้มและหัวเราะได้แบบนี้ ฉันชอบที่เค้าเป็นแบบนี้มากกว่าตอนที่ร้องไห้ ทำ

ท่าว่าจะเป็นจะตายตอนที่โดนบอกเลิกตั้งเยอะ ให้เค้าเห็นว่าฉันเป็นตัวตลกไปตลอดก็ยังได้เลย

"จะมาชวนไปเที่ยวทะเลน่ะ ยัยเฟย์มันชวนฉันไปก็เลยชวนนายไปด้วย" ยัยเฟย์จะไปสวีทกับแฟน ถ้าฉันไป

คนเดียวก็เที่ยวคนเดียว เบื่อแย่เลย แต่จริงๆแล้วฉันแค่ไม่อยากปล่อยให้หมอนั่นอยู่คนเดียวน่ะ เดี่ยวจะคิด

เรื่องบ้าๆพวกนั้นอีก "นะ น้าาา ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ ยัยเฟย์มันชวนแฟนไปด้วยน่ะ ฉันไม่อยากกร่อย

อยู่คนเดียวน้าาา" ฉันหันไปส่งสายตาหน้าสงสารไปให้เขา เผื่อจะใจอ่อนยอมไปกับฉัน

"ถึงเธอไม่ชวน ฉันก็ว่าจะขอไปด้วยอยู่แล้วล่ะไม่ต้องมาทำหน้าเป็นลูกหมาอยากได้ของเล่นอย่างงั้นก็ได้" ทำ

หน้าเหมือนลูกหมาอยากได้ของเล่นอย่างงั้นหรอ มันเป็นยังไงกันยะ ฉันไม่ได้เป็นหมาน้าาาา

" งั้นก็เก็บของ เดี่ยวตอนบ่ายเขื่อนจะมารับที่นี่"

"เขื่อน..ใครอ่ะ" นายป๊อปทำหมีมองหน้าฉันอย่างสงสัย

"ก็แฟนยัยเฟย์ไง ที่เล่าให้ฟังวันนั้นไง นายนี่ขี้ลืมชะมัด"

"อ๋อๆ แฟนเฟย์ เอ่อ..ว่าแต่เธอทำไรให้กินหน่อยสิหิวแล้วอ่ะ" เหอะ! ให้ตายสิ

"ถึงนายไม่ขอฉันก็ว่าจะทำให้กินอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องมาทำหน้าเหมือนหมีไม่ได้กินข้าวอย่างงั้นก็ได้"

555สะใจชะมัด

"เธอนี่มัน..." พอไม่รู้จะเถียงอะไร อีตานี่ก็เดินปึงปังไปเก็บเสื้อผ้า ส่วนฉันก็ไปทำอาหารต่อในครัวน่ะสิ

     พอป๊อปปี้เก็บของ กินข้าวที่ฉันทำให้เสร็จ เราสองคนก็ดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นสักพัก พอคิดว่าได้ใกล้เวลา

ที่นัดแล้วก็เลยขนของลงไปรอรถของเขื่อนที่ด้านล่าง ไม่นานนักรถของเขื่อนก็มาถึง แล้วก็เดินทางไป

ทะเลต่อ

     ผ่านไปไม่นาน พวกเราทั้ง 4 คนก็เดินทางมาถึงที่หมายจนได้ พวกผู้ชายช่วยกันขนของเข้าไปในบ้าน

พักซึ่งก็เป็นบ้านพักตากอากาศของบ้านเขื่อนนั่นเอง บ้านหลังนี้สวยดีนะ น่ารักดี เป็นบ้านไม้สีขาวสไต

น์สวยๆ ไม่เล็กจนเกินไป สรุปคือน่าอยู่

"เอ่อ..งั้นฟางกับเฟย์พักอยู่ห้องแรกก็แล้วกันนะ" นายเขื่อนเจ้าของบ้านพูดขึ้น

"ยังไงก็ได้ แหละเขื่อนพวกเราไม่เรื่องมากอยู่แล้ว" ยัยเฟย์ตอบกลับแฟนหนุ่มไป จะว่าไปแล้วเนี้ย ฉันไม่

เคยได้ยินยัยเฟย์เรียกอีตาเขื่อนว่าพี่สักครั้งแฮะ ก็ที่จริงแล้วนายเขื่อนน่ะ อยู่ปี2 เหมือนกับฉันและป๊อป

ต่างกันที่อยู่คนละมหาลัยก็เท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าสองคนนี้เจอกันได้ยังไงนะเนี้ย ก็ยัยเฟย์น่ะก็อยู่มหาลัยเดียว

กันกับฉัน แถมทั้งสองคนยังตกลงเป็นแฟนกันเร็วเกิ้นน ว่าแล้วเดี่ยวจะหาโอกาศซักไซร้ยัยน้องสาวสัก

หน่อย

"งั้นเดี่ยวฉันกับเขื่อนยกกระเป๋าไปเก็บที่ห้องให้เอง เดี่ยวเธอสองคนไปทำข้าวเย็นทานกันก็แล้วกันนะ"

สองคนนี้ก็เหมือนกันสนิทกันเร็วเกิ้นนน

"นั่นสิเฟย์ทำอาหารให้เขื่อนกินหน่อยนะ หิวแล้ว" นายเขื่อนทำสีหน้าออดอ้อนออเซาะยัยเฟย์ซะเหลือเกิน

จนยัยเฟย์ได้แต่ยิ้มเขินๆ 555เพิ่งเคยเห็นยัยเฟย์เขินจนพูดไม่ออกขนาดนี้นะเนี้ย นายเขื่อนนี่มีอิทธิพลกับ

หัวใจน้องสาวตัวยุ่งของฉันใช่เล่นนะเนี้ย

"นายเนี้ยน้าาา อย่าพูดแล้วก็ทำหน้าตาแบบนี้ได้ไหม ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไงกัน" ยัยเฟย์พูดอย่าง

อายๆ แล้วก็ลากแขนฉันไปเพื่อทำกับข้าวในครัว

 

ในครัว

 

"นี่เฟย์จะทำอาหารเองหรอ" ฉันถามอย่างแปลกใจ เพราะทุกทีให้ฉันทำให้กินตลอดๆ

"ก็อยากทำดูอ่ะพี่ฟาง เขื่อนเค้าบอกว่าอยากกินฝีมือเฟย์น่ะ" ยัยเฟย์พูดอย่างอายๆ "พี่ฟางสอนเฟย์ทำ

หน่อยน้าาา" แล้วก็ทำหน้าตาออดอ้อนฉัน

"ได้อยู่แล้วล่ะ น้องสาวพี่เนี้ยโตเป็นสาวซะแล้วสิ มีอยากทำอาหารให้แฟนทานด้วย" ฉันพูดอย่างล้อๆ ทำ

ให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆจากที่หน้าแดงอยู่แล้วก็หน้าแดงขึ้นไปอีก

"พี่ฟางอ่ะ..อย่ามาล้อเค้าน้าา รีบสอนเถอะค่ะ เดี่ยวพวกนั้นจะหิวแย่"

"อ่ะๆ ไม่ล้อแล้วๆ" จากนั้นฉันก็เริ่มสอนน้องสาวตัวแสบที่วันๆไม่เคยคิดจะเข้าครัวในการทำอาหารครั้งแรก

เพื่อให้แฟนตัวเองกิน

"เสร็จหรือยังคร้าาบบ" นายเขื่อนเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับป๊อปปี้ที่เดินตามมาเงียบๆ

"เสร็จพอดีเลยเขื่อน มายกไปกินสิ" ยัยเฟย์พูดขึ้น แล้วก็บอกให้พวกผู้ชายมาช่วยยกอาหารสามสี่อย่างที่

พวกเราทำไปตั้งโต๊ะ

   พอพวกเรายกอาหารมาถึงโต๊ะแล้วก็จัดแจงวางทุกอย่างลงตัวแล้วนายเขื่อนก็ถามในสิ่งที่่ตนเองสงสัย

ทันที

"นี่เฟย์ทำเองหมดเลยหรอ น่ากินทั้งนั้นเลยนะเนี่ยไม่น่าเชื่อเลย"

"ใช่ แต่พี่ฟางเค้าเป็นคนสอนน่ะ ถ้าไม่อร่อยโทษพี่ฟางนะ" เอ้ายัยเฟย์ พูดอย่างงี้ได้ไงเนี้ย

"อ้าว ไหงพูดงั้นเล่าเฟย์" ยัยนี่นี่มัน ไม่น่าไปตอบตกลงรับสอนเล้ยยย

"ฮิๆ ก็เฟย์รู้อยู่แล้วว่ามันต้องอร่อยนี่พี่ฟาง ใช่ไหมป๊อป" ยัยเฟย์หันมาตอบฉันสีหน้ายิ้มๆ แล้วก็หันไปถาม

ป๊อปปี้เฉยเลย ไปถามมันทำไม ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย

"ก็พอกินได้น่ะ" นายป๊อปตอบหน้าตาย ให้มันได้อย่างงี้สิแต่ละคน

 

"555แต่ฉันว่าฟางน่าจะทำอร่อยนะป๊อป ดูสินี่ขนาดสอนยัยตัวยุ่งให้ทำอาหารได้น่ากินอย่าง

งี้ได้เนี่ยสุดยอดอ่ะฟาง" นายเขื่อนนี่พูดเข้าท่าแฮะ ฉันชักจะชอบนายนี่แล้วสิ(แฟนเฟย์นะพี่

ฟาง:เฟย์) ฉันก็แค่ชอบที่หมอนี่พูดเข้าท่าแค่นั้นแหละย่ะ หน้ายาวอย่างงั้นยกให้เธอชอบไป

คนเดียวเลยยัยเฟย์ (อ้าว..:เขื่อน)

"ขอบใจนะเขื่อน นายเนี้ยพูดจาดีไม่เสียแรงที่ฉันยกยัยเฟย์ให้"

 "พี่ฟางอ่ะ..ยกเยิกอะไรเล่า"

"ฉันว่าเราเริ่มกินกันดีกว่านะ หิวแล้ว" ป๊อปปี้พูดขัดขึ้นเพราะถ้ามัวแต่คุยกันอย่างงี้คงไม่ได้

กินข้าวกันพอดี

"มานั่งทำอะไรตรงนี้"

"อ้าว..ป๊อปมีอะไรหรอ" ฉันถามออกไปเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามานั่งข้างๆฉัน

"ฉันถามว่าเธอมานั่งทำอะไรตรงนี้" ป๊อปปี้พูดทวนคำถามของตัวเองอีกครั้งเพราะว่าฉันตอบ

ไม่ตรงคำถามของเค้า

"ก็นั่งเล่น คิดไรเรื่อยเปื่อยน่ะ นายมีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่า...แค่เห็นว่าไม่อยู่ในบ้านก็เลยออกมาตามน่ะ นี่มันดึกแล้วนะ มาอยู่ข้างนอกคนเดียว

อ่ะมันอันตรายนะ" ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วทำสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย ให้ตายสิถ้านายไม่ได้คิด

อะไรอย่ามาทำเหมือนห่วงฉันมากมายขนาดนี้ได้ไหม อย่ามาให้ความหวังฉันอย่างงี้สิ แค่นี้

ฉันก็รักนายจนถอนหัวใจตัวเองออกมาไม่ได้แล้วนะ 

"..."

"ฟาง..เงียบทำไม ได้ยินที่พูดหรือเปล่า" ป๊อปปี้เรียกฉันที่กำลังเหม่ออยู่อีกครั้ง

"ได้ยินๆ" ฉันตอบกลับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

"เฮ้อ..แล้วก็ไม่ยอมพูด ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกำลังคิดอะไรอ่ะ แต่ถ้าเธอมีอะไรไม่สบายใจก็

บอกฉันได้นะฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนเธอนะ"

     'เพื่อน ' นายจะรู้ไหมว่าบางทีฉันก็เกลียดคำๆนี้นะป๊อป บางทีถ้าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน

บางทีถ้านายกับฉันเราเป็นแค่คนรู้จักกัน นายอาจจะมองเห็นฉันบ้าง ' เปลี่ยนให้ฉันเป็นคนรัก

ของนาย ' บ้าง ไม่ต้องเห็นว่าทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ฉันทำให้เพราะว่าฉันเห็นว่านายเป็นเพื่อน

เหมือนกับที่นายคิด เพราะว่าฉันไม่ได้คิดอย่างงั้น

                 ไม่ได้คิดอย่างงั้นเลยจริงๆ

"ไม่ได้มีอะไร คิดอะไรมากเปล่าเนี้ย ฉันแค่อยากดูดาว" ฉันตอบอย่างเลี่ยงๆ จะให้ฉันบอก

เค้าได้ยังไง ว่าฉันรักเค้า พูดออกไปแบบนั้นไม่ได้หรอก

"ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุดนะฟาง ขอบคุณมากที่คอยอยู่ข้างๆฉันมา

ตลอด ทุกๆครั้งที่ฉันเหงา 'ไม่มีใครดีเท่าเธอเลยจริงๆ' " คำๆนี้อีกแล้ว เป็นได้แค่นี้สินะ ถ้า

นายเหงาไม่มีใครดีเท่าฉันสินะ แล้วตอนนี้ที่ฉันเหงาล่ะป๊อป นายจะดีกับฉันเหมือนที่ฉันดีกับ

นายหรือเปล่า ถ้านายจะรักฉันสักนาทีน่ะได้หรือเปล่า

        'ฉันเฝ้าถามคำถามที่ไม่มีวันที่จะพูดออกไป อยู่ในใจอย่างงี้วนไปวนมา จะมีสักครั้งไหม

นะที่นายจะรักฉันบ้าง แค่สักนาที นายจะรักฉันบ้างได้หรือเปล่า '

Special talk..poppy

     ไม่รู้ว่าตอนนี้ฟางเป็นอะไร ผมก็ไม่กล้าจะก้าวก่ายอะไรเธอมากด้วยน่ะสิ พอผมถามอะไร

ก็เอาแต่เหม่อ พอถามซ้ำก็บอกว่าไม่เป็นไร ผมก็เลยได้แต่นั่งอยู่เป็นเพื่อนเธอตรงนี้เงียบๆ

ได้แต่หวังว่าถ้าเธอพร้อม เธอจะเล่าเรื่องราวความไม่สบายใจของเธอให้ผมได้ฟังบ้าง เพราะ

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ผมก็มักจะพูดให้ฟางฟังเสมอ ผิดกับเธอที่ไม่ว่าจะ

เรื่องอะไรก็เอาแต่เก็บเอาไว้ในใจ ไม่เคยจะบอกผมเลยสักครั้งว่าเธอไม่สบายใจ หรือทุกข์ใจ

เรื่องอะไรอยู่ จนที่ผ่านมาผมไม่เคยรับรู้ได้เลยว่า ที่จริงแล้วฟางมีปัญหาอะไรบ้าง มีเรื่องไม่

สบายใจบ้างหรือเปล่า หรือแม้แต่ตอนนี้ที่เธอเอาแต่นั่งเหม่อมองดาวอยู่อย่างงี้ ผมยังไม่

สามารถรับรู้ได้เลยว่าตอนนี้ เพื่อนที่แสนดีของผมคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่เธอบอกผมอยู่

หรือเปล่า

     ' ฉันหวังว่าสักวัน ฉันจะได้รับรู้เรื่องราวภายในใจของเธอบ้างนะฟาง ความเสียใจ ทุกข์ใจ

ของเธอแบ่งมันมาให้ฉันบ้างก็ได้ ฉันพร้อมที่จะรับฟังและก็อยู่เคียงข้างเธอเสมอ เหมือนที่เธอ

ยังอยู่กับฉันตรงนี้ไม่เคยทิ้งฉันไว้คนเดียวเลยสักครั้ง ฉันก็จะไม่มีวันทิ้งเธอแน่ฟาง ขอแค่เธอ

บอกฉันมา...แค่นั้น..แค่นั้นก็พอ '

 

End special talk..Poppy

 

---------------------------------------------------------------------

 

       จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน ไรเตอร์ขอบ่นไรนิดหน่อยนะ ก็ที่จริงน่ะไรเตอร์พิมพ์ตอนแรกที่ส่งให้ไปอ่านตอนเย็นน่ะได้เยอะแล้วเกือบจบตอนเลยก็ว่าได้ แต่เพราะอะไร?? เพราะเน็ตไม่ดี หรือว่าเว็บมีปัญหากันแน่ ถึงทำให้ข้อมูลหายไปแบบเยอะเวอร์ แล้วยังไงล่ะทีนี้ก็ต้องมานั่งพิมพ์ให้ใหม่ก็เลยใช้เวลาในการอัพนานหน่อยต้องขออภัยทุกคนที่รอติดตามอ่านกันด้วยน้าาาา(เพราะว่าเรื่องนี้ไรเตอร์พิมพ์สดไม่ได้มีเก็บไว้ใน word เหมือนกับเรื่องอื่นๆที่แต่งอ่ะนะ) ขออภัยมา ณ ที่นี้อีกทีน้าาา