เปลี่ยนเป็นรักได้ไหม

-----------------------------------------------------------------------------

"ป็อป มากินข้าวสิฟางทำให้แล้วนะ" ฉันพูดกับป็อปปี้ที่ตอนนี้เอาแต่นั่งเหม่อ

"ป็อปไม่หิวอ่ะฟาง" ป็อปปี้ตอบกลับมาทั้งๆที่สายตาเหม่อมองออกไปยังระเบียงด้านนอกอย่างไม่มีจุด

หมาย

    นั่นสินะ เค้าคงไม่มีอารมณ์จะทำอะไรในตอนนี้ทั้งนั้น เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าจินนี่มาขอเลิกกับ

เขา ใช่แล้วเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้แบบนั้น ฉันก็ตกใจมากกับเรื่องนี้เหมือนกัน จะไม่่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ ก็

ทั้งสองคนไม่ได้มีทีท่าว่าจะทะเลาะอะไรกันเลย แต่อยู่ๆ ป็อปปี้ก็มาหาฉันที่บ้านแล้วก็บอกว่า จินนี่ขอเลิก

กับเขา มันไม่น่าเชื่อจริงๆนะ

ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อน

"อ้าวป็อป มาทำไรเนี้ยทำไมไม่กดกริ่งล่ะ" ฉันถามเมื่อออกไปหน้าบ้านแล้วเห็นป็อปปี้นั่งอยู่หน้ารั้วบ้าน

ตานี่ถ้าจะบ้ามานั่งอยู่หน้ารั้วบ้านฉันได้ยังไงเนี่ย

"..." ถามแล้วไม่ตอบอีกหรือว่าไม่ได้ยิน คิดได้ดังนั้นฉันเลยเปิดประตูัรั้วแล้วเดินออกไปหา

"ว่าไง หมีมานั่งทำอะไรหน้..."

"ฟาง..เค้าทิ้งฉันไปแล้ว จินนี่ขอเลิกกับฉันแล้วฟาง" ฉันพูดไม่ทันจบผู้ชายตรงหน้าก็คว้าฉันมากอดพร้อม

กับเอ่ยเหตุผลที่ทำให้ตัวเองมานั่งอยู่หน้าบ้านฉัน แต่ว่าเค้าว่าอะไรนะ ไม่จริงใช่ไหมที่เค้าบอกว่า

"เอ่อ..ป็อป"

"จินนี่ขอเลิกกับฉันฟาง จินนี่กับฉันเราเลิกกันแล้วเธอได้ยินไหม" เป็นไปได้ไงกัน

"เป็นไปได้ยังไงป็อป ก็..." ฉันดันตัวเขาออกแล้วถามขึ้น

"มันเป็นไปแล้วฟาง มันเป็นไปแล้ว ฉันจะทำยังไงดี" เขาพูดออกมาทั้งน้ำตา นายเสียใจมากสินะ แล้ว

นายจะรู้ไหมว่าฉันก็เสียใจไม่น้อยไปกว่านายเลย ฉันไม่อยากเห็นนายร้องไห้แบบนี้หรอกนะป็อป

"ป็อปใจเย็นๆนะ เข้าไปคุยในบ้านดีกว่านะ" ฉันพูดแล้วลุกขึ้นยืน แล้วส่งมือไปให้เค้า เมื่อเห็นว่าเค้าไม่มีที

ท่าจะลุกขึ้นตามฉัน "มาสิ เข้าไปคุยกันในบ้าน" เค้ายอมเอื้อมมือมาจับมือฉันโดยดี แล้วลุกเดินตามเข้า

ไปในบ้าน

"เอ่อ..ไหนบอกมาสิว่าเรื่องมันเป็นมายังไง บอกตรงๆนะฉันงงไปหมดแล้ว" ฉันงงจริงๆนะ

"ฉันก็งง เหมือนกันฟาง จินนี่เค้ามาหาฉันที่ห้องแล้วก็บอกฉันว่า 'เราเลิกกันเถอะนะ' จินนี่เค้าพูดออกมา

ง่ายๆเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เค้าไม่รู้หรือไงว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน ทำไม่เค้าไม่คิดเลยว่าฉันจะเจ็บแค่

ไหนที่ได้ยินเค้าพูดแบบนั้นน่ะ" ป็อปปี้พูดออกมาอย่างต้องการระบาย โดยที่ไม่รู้เลยว่าฉันก็ เจ็บ เหมือน

กันที่ต้องมานั่งฟังเรื่องที่เค้ารักใคร   ฉันก็เจ็บไม่น้อยไปกว่านายหรอกป็อป เจ็บมานานแล้วด้วย

"แล้วเหตุผลล่ะป็อป จินนี่เค้าบอกหรือเปล่าว่าทำไมเค้าถึงอยากเลิก"

"เค้าไม่ได้บอกอะไรหรอกฟาง เค้าเข้ามาบอกว่า 'เราเลิกกันเถอะนะ' พอเค้าพูดเสร็จเค้าก็เดินออกไป แต่

ฉันก็พอจะรู้สาเหตุน่ะนะ" พอพูดจบก็ทำหน้าเศร้า เย้ยหยันตัวเอง ให้ตายสิทำไมเค้าถึงได้โง่อย่างงี้

"สาเหตุ..อะไรหรอ" ทำไมหมอนั่นต้องทำหน้าเหมือนว่าตัวเองไม่มีค่าอย่างนั้นนะ เห็นแล้วเจ็บชะมัด

"ก็พอฉันจะตามไปถามเหตุผล ฉันก็เห็นเค้าเดินไปควงแขนผู้ชายที่มายืนรอเค้าอยู่หน้าห้องฉันน่ะสิ ฉันมัน

น่าสมเพชใช่ไหมฟาง ทำไมอ่ะ ทำไมเค้าถึงทำกับฉันแบบนี้ เค้าไปมีคนอื่นแบบนี้เค้าทำได้ยังไง"

"แล้วทำไมถึงไปนั่งอยู่หน้าบ้านฉันได้ล่ะ" แปลกใจน่ะก็เลยถามไป

"ก็ฉันไม่รู้จะไปที่ไหนนี่ เดินมาเรื่อยๆก็ถึงหน้าบ้านเธอพอดี" ให้มันได้อย่างงี้สิน่า

"แล้วทำไมไม่เรียกเล่า ไปนั่งอยู่แบบนั้นมันได้อะไรขึ้นมา"

"ก็ไม่อยากรบกวนอ่ะ ฉันไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ" ความคิดดีนะ

"แล้วไปนั่งอยู่แบบนั้นฉันควรสบายใจงั้นหรอ" นายนี่มันจริงๆเล้ยย!!

     หลังจากนั้นนายนั่นก็เอาแต่คร่ำครวญรำพึงรำพันถึงจินนี่ต่อไป ไอ้ฉันก็ได้แต่นั่งฟังนั่งปลอบไปเท่าที่

จะทำำได้ เพราะว่าป็อปเป็นแบบนี้ฉันเลยกลัวว่ามันจะไปเมาหัวราน้ำก็เลยให้นอนที่ห้องรับแขกที่บ้าน พอ

ยัยเฟย์กลับมาก็ถามเอาๆว่าทำไมป็อปถึงมาอยู่ที่นี่ พอฉันเล่าให้ฟังเสร็จ รู้เรื่องทั้งหมดก็เดินขึ้นห้องไป

เออ..ดีเนอะแค่ถามแต่ไม่คิดจะช่วยเฮ้อ..

กลับมาอยู่ในปัจจุบัน

    หลังจากวันนั้นฉันก็มาส่งมันที่ห้องนี่ก็ผ่านมาสองวันล่ะ อีตานั่นก็เอาแต่เหม่อ ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะยอม

กิน แต่มีหรอที่คนอย่างฉันจะยอมยังไงนายก็ต้องกินป็อป

--------------------------------------------------------------------------------

ฝากด้วยน้าาาา