Special Heart 3หัวใจลงเอยด้วยรัก♥

~♥♥♥Special Heart 3♥♥♥~
 
เรื่องสั้น    WAITING  FOR HER(TK)
 
Tomo&Kaewjai
2ปีหลังจากที่แก้วและโทโมะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
“ม๊าคะ ป๊าไปไหนอ่า~”
เสียงเด็กหญิงเจื่อยเจ่วมาถามผู้เป็นแม่เพราะว่าพ่อหายไปจากบ้านแล้ววันแล้ว
“เดี๋ยวก็มาคะน้องวินด์คึดถึงป๊าเหรอคะ”
“คะน้องวินด์คิดถึงป๊าอยากกอดป๊า”
เด็กหญิงทำหน้าเหย่ๆเหมือนจะร้องไห้
“ไม่เอานะคะน้องวินด์ป๊าไปทำงานนะคะเดี๋ยวก็มา”
“ม๊าโทรหาได้ไหมไม๊ น้องวินด์อยากคุยกะป๊า~”
“น้องวินด์...”
“วันนี้วันเกิดน้องวินด์~”
“น้องวินด์ป๊าทำงานอยู่นะคะอย่ากวนป๊าเลยนะลูกเดี๋ยวม๊าพาออกไปเดินเที่ยวห้างดีไหมคะไปหาของขวัญวันเกิดกัน”
ตั้งแต่แต่งงานกันมาชายหนุ่มไม่เคยไม่อยู่บ้านนานขนาดนี้ เธอเองก็ไม่กล้าที่จะโทรไปถามไถ่เหมือนกันว่าทำไมไปนานจังอยู่แค่ระยองก็น่าจะกลับมาหาบ้าง แต่ก็นั่นแหละเธอไม่อยากกวนจนเสียงาน ยิ่งลูกน้อยบ่นถึงก็อยากให้กลับมาไวๆเพราวันเกิดไรทั้งป๊าและม๊าก็จะพาไปเที่ยวแต่ปีนี้คงไม่ได้ไป แต่ทำไงได้ในเมื่อใจไม่กล้าพอที่จะโทรไปเลยบอกกับลูกว่าเธอจะพาไปเอง...
+
+
+
ห้างสรรพสินค้า
“ม๊าคะเอาตัวนั้นเอาตัวนั้น”
ร้องเรียกให้แก้วหันมาดูวิ่งที่เธออยากได้
“น้องวินด์คะที่บ้านมีเต็มเลยนะ”
เด็กหญิงเหมือนแม่ไม่มีผิดเธอชอบมิกกี้เมาส์...
“แต่ว่าที่บ้านไม่มีที่มิกกี้กับมินนี้ถือหัวใจให้กันเลยนะคะมีแต่อยู่แยกกัน”
ที่เด็กหญิงอยากได้มันเป็นตุ๊กตามิกกี้กับมินนี้เมาส์กำลังโอบกอดกันมีหัวใจอยู่ตรงกลางและในกระเป๋าเป้ใบน้อยที่หลังของมิกกี้ก็มีลูกๆโผล่ออกมาส่งยิ้มหวานให้...เดี๋ยวนี้ถึงกับทำเป็นเซ็ทครอบครัวเลยเหรอนี่
“อยากได้จริงๆเหรอคะน้องวินด์”
“คะน้องวินด์อยากได้ม๊าซื้อให้ทีนะนะ~”
อ้อนมารดาเสียงหวานแก้วเลยเดินไปหยิบมาแล้วพาไปคิดเงิน
“เย้ๆม๊าใจดีที่สุดเลย น้องวินด์รักม๊ารักม๊า~”
“ม๊าก็รักน้องวินด์ เราไปทานข้าวกันไหมคะ”
“ไปคะไป”
เธอพาลูกเดินผ่านหน้าร้านขายเค้กไปแต่แล้วก็ต้องเหลี่ยวหลังหันมามองอีกรอบ...โทโมะพ่อของน้องวินด์นั่งอยู่ในร้านนั้น ก็ไหนว่าไปดูงานทีระยองไงทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ สักพักมีหญิงสาวร่างเล็กเดินเข้ามาหาแล้วเบียดร่างกายเข้าไปหา...นี่มันอะไรกัน!!
“ป๊าคะ~”
แก้วมัวแต่มึนอยู่กับภาพที่ได้เห็นไม่ทันจับลูกสาวไว้ เด็กหญิงเมื่อเห็นว่าเป็นพ่อก็วิ่งโร่เข้าไปหาพร้อมกับร้องเรียก
“น้องวินด์อย่าเข้าไปนะคะเสียมารยาท”
จับลูกสาวไว้ได้ทันแต่เสียงเรียกของเด็กหญิงดัวเข้าไปในร้านจนโทโมะหันมามอง
“น้องวินด์...แก้ว”
เห็นแล้วรีบเดินออกมาหา
“น้องวินด์กลับบ้านกันนะคะ”
จูงมือลูกว่าจะพากลับบ้าน
ขมับ~
“แก้ว...รีบไปไหน”
“กลับบ้าน”
“ไปดูของให้น้องวินด์กัน”
เค้ายังจำได้อีกเหรอว่ามีเธอกับลูกรออยู่ เธอไม่อยากมีปัญหาแต่ว่าสิ่งที่เห็นมันชัดเจนมา เค้ามีผู้หญิงคนอื่น!!
“โมะไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะแล้วเราค่อยคุยกันที่บ้าน...หวังว่าโมะจะกลับบ้านนะ”
“งั้นเดียวโมะไปทำธุระให้เสร็จแล้วเดียวจะตามกลับไป”
เค้ายอมรับว่าเค้ามีธุระกับผู้หญิงคนนั้น!!แก้วไม่ได้พูดอะไรต่อแต่พาลูกเดินกลับไปรถเพื่อกลับบ้าน
“ป๊าอยู่กับใครคะม๊า~”
สะอึกเมื่อถูกถาม เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบเช่นไรดี เธอคนนั้นเป็นใครสำคัญมากเลยเหรอไงนะ
+
+
+
ก๊อก แก๊ก
เสียงดังมาจากประตู
“ป๊ามาแล้ว~”
ร้องด้วยความดีใจเมื่อคนที่มาเป็นพ่อ
ฟอด ฟอด ฟอด~
โทโมะหอมแก้มลูกสาวด้วยความคิดถึง
“น้องวินด์คิดถึงป๊า~”
“ป๊าก็คึดถึงน้องวินด์ครับ วันนี้วันอะไรน้า”
ถึงปากจะถามลูกสาวแต่ตามองไปยังแก้ว
“วันเกิดน้องวินด์ไงคะ”
เด็กหญิงตอบเสียงดัง
“วันนี้ป๊าไม่ได้ไปเที่ยวกับน้องวินด์เลย~”
“ถึงไม่ได้เที่ยวด้วยแต่ป๊าก็มีของขวัญมาให้เหมือนกันน้า”
ชูกล่องเค้กให้กับลูกสาว เมื่อเห็นก็กระโดดดีใจวิ่งไปจูงมือแก้วมา
“ม๊าคะมาเป่าเทียนกัน”
เมื่อลากมาถึงก็ให้โทโมะจุดเทียนแล้วก็ปิดไปในบ้านให้เหลือแต่แสงของเทียน
“ขอพรสิคะน้องวินด์”
“ขอให้...ม๊ากับป๊าอยู่กับน้องวินด์ รักน้องวินด์มากแล้วก็มีน้องด้วยคะ”
ฟูว์~
เป่าเทียนทั้งสามแท่งดับในที่เดียว
“แก้ว...น้องวินด์อยากมีน้องนะทำไงดี”
มองตาหวานไปที่แก้ว แต่สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาก็คือความนิ่ง โทโมะถึงกับงง
“น้องวินด์ครับ ป๊าว่าน้องวินด์เข้านอนได้แล้วนะครับ เดียวป๊าไปส่งที่ห้องนะ”
ลูกสาวพยักหน้าแล้วเดินต๊อกแต๊ะนำไปก่อน
ขมับ~
ขว้าเอวบางมากอดแล้วพาเดินตามไปส่งลูกสาวที่ห้อง
“ฝันดีนะครับน้องวินด์”
“คะม๊ากับป๊าด้วยน้า น้องวินด์เหงาไม่มีเพื่อนเล่นเลย”
“น้องวินด์นอนเถอะลูก แค่น้องวินด์ม๊าก็ไม่ไหวแล้วน้า”
“แต่ป๊าอยากมีอีกนะ แต่ว่าตอนนี้น้องวินด์ต้องนอนแล้วนะครับ”
เด็กสาวยกมือบ๊ายบายก่อยจะเดินเข้าห้องไป
“แก้ว”
โทโมะเรียกแต่แก้วเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนแล้ว
“เป็ฯอะไรไปครับคนดีหืมห์”
อาบน้ำเสร็จก็ซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบาง ที่พูดไปแก้วยังคงทำเหมือนไม่ได้ยิน
“โมะมีคนอื่นรึเปล่า”
ตัดสินใจอยู่นานกว่าจะกล้าพูดคำนั้นออกมา โทโมะถึงกับตกใจที่แก้วถามเพราะตั้งแต่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาไม่เคยจะมีสักครั้งเดียวที่ไม่เข้าใจกันนี้เป็นครั้งแรก
“แก้ว โมะไม่เคยมีใครนอกจากแก้วเลยนะ”
“ผู้หญิงคนนั้นหล่ะเป็นใคร”
“คนไหนครับ”
“ที่ร้านเค้กนั่น”
โทโมะถึงกับร้องอ๋อในใจทันทีที่แท้แก้วก็ไม่พอใจที่เค้าคุยกับคนขายเค้กนี่เอง
“โมะไม่รู้จักดีเท่าไหร่ครับ แต่ว่าโมะไปสั่งเค้กให้น้องวินด์ไงก็เลยคุยกันทำไมแก้วหวงเหรอ”
“คิดว่าหวงไหมหล่ะ”
แก้วถามขณะที่ถูกอ้อมกอดแข็งแรงรัดอยู่
“หวง”
“โมะคิดถูก”
ถูกอ้อมกอดนั้นรัดแน่นขึ้น
“อยู่กันมาสองปีไม่ยักรู้ว่าเมียหึง”
“ก็โมะไปทำงานเป็นอาทิตย์ไม่โทรหา แล้วกลับมาก็ไม่ยอมบอกจะให้แก้วคิดยังไง”
“ขอโทษครับ ก็ว่าจะมาเซอร์ไพร์น้องวินไงไม่คิดว่าจะเจอแก้วนิ”
เธอกับเค้าก็โตๆกันแล้วมีปัญญาอะไรก็พูดกัน ถ้าจะให้มาพ่อแงแม่งอนกันเหมือนสมัยตอนหนุ่มๆสาวๆเห็นทีจะไม่ไหวแน่ สุดท้ายการที่พูดกันก็เป็นทางออกที่ดีที่สุดอยู่ดี...
“แก้ว...ดิ้ยไหมว่าน้องวินด์อยากมีน้อง”
เมื่อเคลียร์ปัญหาที่ไม่เข้าใจกันเรียบร้อยแล้วก็เข้าเรื่องทันที แก้วได้แต่พยีกหน้า
“แต่แก้วพอแล้วนะ”
“อีกสักคนหนึ่งได้ไหมลูกคงเหงา”
“เอาเป็นว่าไม่ขัดดีกว่าถ้าเค้าอยากมาเกิดเป็นลูกเราแก้วก็ไม่มีปัญหา”
“งั้นแสดงว่าโมะก็รักแก้วได้”
ยิ้มสวยๆออกมาแล้วจรดริมฝีปากลงไปที่ปากแก้วอย่างอ้อยอิ่ง แต่ถูกนิ้วเรียวขว้างไว้เสียก่อน
“โมะพึ่งกลับมาพักก่อนไหม”
“นี่แหละการพักของโมะ”
ดันนิ้วเรียวออกแนบริมฝีปากลงไปจูบอย่างโหยหาราวอดอยากมานานแรมปี ลิ้นเล็กถูกต้อนจนจนมุมถูกเกี้ยวรัดจนไปไหนไม่รอดต้องอยู่ในอาณัติของลิ้นอุ่นๆยอมให้โทโมะได้ลิ้มความหวานในปากจนอิ่ม
“โมะคิดถึงแก้ว”
ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอถูกพ่นออกมาตามหลังคำพูดหวานหยดย้อย แก้วเริ่มจูบตอบอย่างเร้าร้อนโทโมะผละหน้าออกมาแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ตื้นเต้นจังไม่ได้กินแก้วมาตั้งอาทิตย์นึ่ง คิดถึงจะแย่”
“เซี่ยวจริงนะเดี๋ยวนี้”
แก้วดุ แต่ก็ยิ้มตอบไปอย่างมีความสุขการแลกลิ้นเกิดขึ้นอีกรอบเหงื่อนไหลมาที่บริเวณขมับของแก้ว โทโมะเช็กออกให้ด้วยมือที่เริ่มสั่นนิดๆ
“ร้อนเหรอ ถ้าร้อนโมะช่วยถอดให้เอาไหม”
ปากก็ถามแต่มือก็ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งที่มีชุดนอนบางเบากันอยู่
“ไม่ร้อนเลย”
“ไม่ร้อนได้ไงโมะเห็นเหงื่อออกเต็มเลยเนี่ย โมะช่วยถอดดีกว่านะ”
เลื่อนสายเดี่ยวที่อยู่บนไหล่เล็กให้รูดลงมาที่แขน ถล่มกระโปรงชุดนอนขึ้นมาแล้วกระฉากมันออกให้พ้นจากร่างงาม รูปร่างเธอยังคงเย้ายวนใจทุกครั้งที่เค้าได้เห็นและสัมผัส แม้ว่าจะผ่านการเป็นสามีภรรยากันมาแล้วกว่า2ปีแต่เค้าก็ไม่เคยหยุดต้องการเธอเลย กลับพบว่าต้องการเธอมากขึ้นเรื่อยๆยิ่งไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์ความโหยหาในร่างกายงามยิ่งมีมาก โทโมะไม่รอช้ากวาดมือไปสัมผัสทั่วร่าง
“เอ๋...เดี๋ยวนี้นอนไม่ใส่เสื้อชั้นในด้วยเหรอ”
ที่ถามก็เพราะว่าพอชุดนอนถูกกำจัดออกไปร่างกายเธอก็ไม่มีอะไรห่อหุ้มอีกแล้ว แก้วยิ้มนิดๆก่อนจะหมุนตัวหลบเลี่ยงสายตาคมดุจเหยี่ยว
“เซ็กซี่ใหญ่แล้วนะ”
“ขี้เกียจใส่”
“ก็ดีเหมือนกันโมะจะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอด”
การสนทนาหยุดไว้เพียงเท่านั้นเช่นเดียวกันกับความเขินอาย ณ นาทีนี้ความต้องการของทั้งคู่มากกว่าอะไรทั้งหมด เสียงจากคนใต้ร่างยังคงดังระงมไปทั่วห้องนอนแสงไฟจากดค้มไฟสีส้มอ่อนยิ่งทำให้เรือนร่างของแก้วน่ามองยิ่งขึ้น เรียวขาบางถูกจับให้กว้างขึ้น
“โมะยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
นึกขึ้นได้ว่าพอไปส่งลูกเสร็จโทโมะก็ยังไม่ได้อาบน้ำการจะมีอะไรกันเกิดจากความใคร่ก็จริง แต่ก็ต้องสะอาดเช่นกัน
“อืมมมมงั้นแก้วอาบให้ทีได้ไหม”
“ไปซิเดี๋ยวอาบให้”
ในคราวแรกแก้วอาบน้ำให้โทโมะแต่ยังไม่ทันเสร็จดีก็ถูกจับลงมาอาบด้วยกันร่างกายเบียดเสียดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำ โทโมะเฝ้าถูวนรอบๆเนินอกจนเกิดรอบแดง จูบประทบไว้ที่ตรงกลางรองนั้นแล้วอุ้มแก้วไปที่ฝักบัวแต่แทนที่จะเปิดน้ำล้างตัวกลับจับให้แก้วชิดฝาผนังไว้ ส่วนตัวเองก็ลดตัวลงมาเรื่อยๆจนกลายเป็นนั่งคคุกเข่าบนพื้นเริ่มการใช้ลิ้นอย่างชำชอง แก้วก้มหน้างลงคางชิดกับเนินอก เพื่อมองโทโมะที่กำลังไล้เลียความเป็นสาวของเธออยู่ สัมผัสร้อนแรงจากชายหนุ่มสร้างความเสี่ยวจนสะโพกส่ายไปตามจังหวะลิ้นนั่นเธอควบคุมไม่ได้เลยปล่อยให้สะโพกเป็นไปตามคำบัญยาของเค้า และมันก็ถูกบังคับด้วยสองมือใหญ่ที่จับไว้แน่นแล้วขยับให้เข้ามาชิดกับใบหน้าเพื่อที่จะสอดลิ้นได้ลึกยิ่งขึ้น
“อ๊ะ อ๊า อ๊าอ๊าาาา...”
ครางพร้อมกับใช้เล็บจิกลงไปที่ผมสีดำนุ่มของโทโมะ โทโมะจึงค่อยยั้นกายลุกขึ้นมาลากลิ้นอุ่นๆผ่านท้องน้อยแบนราบสะดื้อ รองอกอวบแล้วดุดเม้มไปที่ยอดอกทั้งสองข้าง จนกระทั้งยืนได้เต็มความสูงจูบไปที่ปากเรียวอีกรอบอย่างเร้าร้อน
“อือ อือ อ๊าห์...”
แก้วเผลอไผลสอดมือจับไปที่แกนกายของโทโมะแล้วลูบไล้ไปมา
“อือ แก้ว อ๊ะ...”
เสียงโทโมะครางออกมาบางเพราะมือไม่อยู่สุขของแก้ว โทโมะไม่ยอมแพ้สอดมือเข้าไปลูบคลำเนินเนื้อของแก้วเช่นกัน ช่วยกันปลุกเร้าอารมณ์
“อ๊ะ ไหนยกขาขึ้นสิแก้ว...”
บอกให้หญิงสาวเอาขาขึ้นแต่เธอก็ยังเฉย โทโมะเลยดัยร่างบางให้ติดกับผนังมากกว่าเดิมแล้วก้มลงไปขว้าขาขึ้นมาถือไว้แล้วสอดแกนกายเข้าไปในร่างกาย แก้วโลบแขนรัดไปที่ไหล่ของโทโมะเพื่อเป็นที่ยึดเกาะร่างเธอเอนไปมาตามจังหวะรักของโทโมะ
“อ๊ะ โมะ”
ร้องขึ้นเมื่อโทโมะเปลี่ยนท่ายกร่างแก้วขึ้นมาไว้ที่เอว แก้วถึงกับร้องเพราะความเป็นชายถูกแทรกเข้าลึกกว่าเดิม แค่อาทิตย์เดียวที่จากกันความเสีดแน่นที่ภายในก็เริ่มมีอีกครั้ง เพราะสอดเข้าไปลึกจนแก้วเริ่มอึดอัด
“อ๊ะ...พาแก้วกลับเตียงที อยู่อย่างนี้อึดอัด”
“งั้นกอดโมะแน่นๆนะ เดี๋ยวตก”
ตามคำขอโทโมะสาวเท้าเดินออกจากห้องน้ำทั้งๆที่มือยังขึ้นอุ้มแก้วไว้ที่เอว จังหวะการก้าวเดินทำให้แกนกายขยับเคลื่อนอยู่ตลอดเวลา แก้วต้องร้องครวญครางออกมาทุกครั้งที่โทโมะก้าวเดิน พอโทโมะท้อยสะโพออกเพื่อจะกดลงไปใหม่ แก้วจึงกระเด่งรับอย่างแรง เป็นเช่นนี้อยู่หลายต่อหลายครั้งกว่าจะเดินไปถึงเตียงก็ทำเอาโทโมะครางออกมาไม่เป็นภาษาเช่นกัน หยุดเดินชั่วคราวมือหนาช้อนไปใต้ก้นงอนแบ้วบีบมันเข้ามาหาตัวเองยิ่งทำให้แกนกายเข้าไปจนสุดความลึกที่มี
“อ๊าห์...โมะทำอย่างนี้แก้วไม่ไหวแน่”
“แก้วอย่ารับโมะแรงนักซี เดี๋ยวโมะก็ขาหมดแรงเดินไปไม่ถึงเตียงกันพอดีนะ
โทโมะไม่อยากพูดมากเดินเร็วไปจนถึงเตียงเอนตัววางร่างบางลง
“อ๊ะ โมะมันจะหลุด”
เมื่อโนมกายวางลงร่างกายก็ออกห่างกับจนแทบจะหลุดแต่แล้วโทโมะก็โถมตัวตามลงมาอย่างเต็มแรง
“หลุดที่ไหนกันหึ”
แรงที่ถ่าโถมเข้ามาทำให้หน้าอกแก้วขยับไปมาแม้ว่าโทโมะจะกำลังเคล้นคลึงอยู่ก็ตาม แก้วเสี่ยวจนต้องตวัดขารัดเอวโทโมะไว้จนแน่น สะโพกเน้นหนักๆแรงและถี่ ชอบที่จะได้ยินเสียงแก้วครวญครางร่ำร้องออกมาอย่างไม่ขาดปาก แก้วเร้าร้อนขึ้นทุกทีที่ร่วมรักกัน ความเขินอายที่เมื่อก่อนเคยมีต้อนนี้กลับมีเพียงไฟสวาทที่เปล่งแสงอยู่รอบกายสาวแทนที
“แก้วจ๋า...ยังไหวรึเปบ่าน้า~”
ถามล้อเมื่อเธอแตะถึงขอบสวรรค์ไปพร้อมๆกัยเค้าเมื่อครู่ แก้วไม่ไดตอยอะไรแต่พลิกกายขึ้นมาอยู่บนลำตัวโทโมะ
“ลองดูไหมว่าไหวรึเปล่า”
แก้วตอบเชิงท่าทาง ยิ้มยัวให้เวลาธรรมดายิ้มเธอมีเสน่ห์แล้วแต่เวลานี้กลับมีเสน่ห์ยิ่งกว่าอีกหลายเท่านักมันทำให้เค้าอยากินเธอไม่หยุดสะแล้วสิ
“ลองดูก็ได้อยากรู้ว่าแก้วจะฝีมือแค่ไหนกันเชี่ยว”
มือบางเริ่มไต่เล่นไปทั่วแผงอกกว้างจูบไล้ไปทั่วตัวโทโมะ จบด้วยการกดสะโพกย้ำๆอย่างรวดเร็ว
“อ๊า...แก้วจ๋าอีกนิดครับ”
จากเสียงครางที่กำลังถูกเปล่งออกมาอย่างไม่ขาดปากนี้คงแสดงให้เห็นว่าเธอฝีมือไม่ใช่ย่อยเลยทีเดียวจากนอนลุกขึ้นเป็นนั่งทับแล้วขย่มแรงๆจนชายหนุ่มเสร็จไปอีกรอบ
“แก้วเก่งจังเลย”
ฟอด~
ชมแล้วหอมไปที่แก้มนวล
“เฟนื่อยรึยัง”
“ถ้าโมะตอบว่ายังหล่ะ แก้วจะต่อไหม”
“ลองดูก็ได้”
“ไม่เจอกันไม่แค่ไม่กี่วันต้องการโมะขนาดนั้นเชี่ยว”
“ก็ถ้าแก้วยอมทำแบบนี้แล้วโทโมะจะหลงรักแก้วแค่คนเดียวแก้วก็จะยอม”
“โธ่...สุดที่รักไม่ต้องทำโมะก้ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”
“คำพูดโมะเชื่อได้ที่ไหน”
“เชื่อได้สิครับ เรื่องที่ร้านเค้กก็แค่บังเอิญเมียโมะสวยขนาดนี้ไม่มองผู้หญิงอื่นให้เสียเวลาหรอก”
“จริงเหรอ”
“จริงซิ”
ตอบกระเส่าเหย้าแหย่ไปตามเพลงโบราณที่เค้าใช้จีบกัน
“แน่เหรอ”
“แน่ซิ”
“อย่ายั่วนะ”
“ไม่ยั่วซิ”
“พอแล้ว...ตีสองแล้วนะนอนเถอะ”
แก้วมองไปที่นาฬิกาที่ตั้งอยู่ใต้โคมไฟแล้วชวนโทโมะนอน
“เรามาทำน้องให้ลูกกันอีกรอบไหมเดี๋ยวค่อยนอน”
พลิกร่างกลับขึ้นมาอยู่ด้านบนอีกครั้งแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักกันอีกรอบกว่าที่โทโมะจะยอมให้แก้วนอนก็ปาเข้าไปเกือบสว่าง
“ป๊าคะม๊าคะ”
เด้กหญิงวิ่งเค้ามาหาที่เตียงแต่เช้า
“อืม...ค๊ะน้องวินด์”
แก้วที่รู้สึกตัวง่ายกว่าขานรับลูกสาวทั้งที่ร่างกายยังไม่มีเสื้อผ้า
“กิ้วๆ~ป๊ากับม๊าแก้ผ้าด้วย”
พอได้ยินลูกพูดก็ต้องรีบเอาผ้าห้มขึ้นมคลุม
“น้องวินด์มานอนเล่นกับป๊าไหม”
โทโมะที่พึ่งตื่นบอก มีหรือที่เด็กหญิงจะรอช้าวิ่งแบ้วกระโดดขึ้นเตียงไปอยู่ตัวชายหนุ่ม”
“ป๊าหนาวไหมคะไม่ใส่เสื้อผ้า”
“หนาวสิครับน้องวินด์บอกให้ม๊ากอดป๊าทีได้ไหม”
“ม๊าคะกอดป๊าหน่อย ป๊าหนาวคะ”
หันไปบอกแก้วที่นอนตะแคงมองดูอยู่
“น้องวินด์ก็กอดป๊าหน่อยสิม๊าอยู่ไกลกอดไม่ถึงหรอก”
บ่ายเบี่ยงไปเรื่อยโทโมะยันกายขึ้นแล้วสอดมือไปดึงแก้วมาจนอยู่ใกล้แค่คืบ
“ใกล้แล้วคะม๊ากอดเลยนะ”
แก้วยังคงเอาแต่ยิ้ม
“น้องวินด์ม๊าไม่รักป๊าเลยอ่า น้องวินด์ช่วยป๊าที”
“ม๊าไม่รักป๊าจริงๆเหรอคะ ป๊ษน่ารักนะม๊ารักหน่อยซิ”
จับมือของแก้วไปวางที่บนหน้าอดโทโมะไม่ทันที่จะเอามือออกโทโมะก็รั้งให้เข้าไปหาทั้งตัวโดยมีลูกสาวนั่งอยู่บนหน้าท้อง
“น้องวินด์กอดด้วยคนนะ”
แทรกตัวลงไปตรงกลางทำให้ทั้งพ่อแม่ลูกอดกันกลม
“น้องวินด์ลองแอบถามน้องสิครับว่าจะออกมาเล่นกันเราเมื่อไหร่”
ถึงคำพูดจะดูฟังยากไปสักหน่อย แต่เด็กหญิงก็เข้าใจก้มมุดหน้าลงไปที่หน้าท้องแก้วแล้วลูบเบาๆและหัวเราะคิกคักอยู่กับหน้าท้อง
“น้องบอกว่าอีกไม่นานก็เจอแล้วคะป๊า”
“น้องวินด์ขี้ตู่ป๊ารึเปล่าครับเนี่ย”
“เปล่าคะเปล่าน้องชายบอกว่าจะมาจริงๆ”
“น้องวินด์อย่าพูดเล่นซิคะ”
“ไม่ได้พูดเล่นคะม๊า ป๊าดูสิม๊าว่าน้องวินด์”
“เดี๋ยวป๊าลงโทษให้ครับ”
ฟอด~
สองพ่อลูกนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยที่เดียว เดี๋ยวพ่อฟ้องลูก เดี๋ยวลูกฟ้องพ่อ แต่ก็น่ารักดีเข้าว่ากันว่าเด็กๆมันจะมีสัมผัสพิเศษที่เราๆไม่มีกัน แต่อีกไม่นานคงรู้ว่าน้องวินด์จะพูกถูกไหมว่าน้องชายจะมาอยู่ด้วย
 
 
 
 
.......................................................................................................................................
อัพแล้วนะคะเรียกเลือดเล็กน้อย อย่าด่านะไรเตอร์กลัว แต่รู้สึกว่าTKยังไม่จบอ่าถ้าเม้นๆกันโหวดๆกันมากแล้วจะมาอัพที่เหลือให้นะคะ
 
รักลีดเดอร์ค๊าจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟ