Special Heart 3หัวใจลงเอยด้วยรัก♥

~♥♥♥Special Heart 3♥♥♥~

 

เรื่องสั้น    WAITING  FOR HER(TK)

 

Tomo&Kaewjai

2ปีหลังจากที่แก้วและโทโมะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

“ม๊าคะ ป๊าไปไหนอ่า~”

เสียงเด็กหญิงเจื่อยเจ่วมาถามผู้เป็นแม่เพราะว่าพ่อหายไปจากบ้านแล้ววันแล้ว

“เดี๋ยวก็มาคะน้องวินด์คึดถึงป๊าเหรอคะ”

“คะน้องวินด์คิดถึงป๊าอยากกอดป๊า”

เด็กหญิงทำหน้าเหย่ๆเหมือนจะร้องไห้

“ไม่เอานะคะน้องวินด์ป๊าไปทำงานนะคะเดี๋ยวก็มา”

“ม๊าโทรหาได้ไหมไม๊ น้องวินด์อยากคุยกะป๊า~”

“น้องวินด์...”

“วันนี้วันเกิดน้องวินด์~”

“น้องวินด์ป๊าทำงานอยู่นะคะอย่ากวนป๊าเลยนะลูกเดี๋ยวม๊าพาออกไปเดินเที่ยวห้างดีไหมคะไปหาของขวัญวันเกิดกัน”

ตั้งแต่แต่งงานกันมาชายหนุ่มไม่เคยไม่อยู่บ้านนานขนาดนี้ เธอเองก็ไม่กล้าที่จะโทรไปถามไถ่เหมือนกันว่าทำไมไปนานจังอยู่แค่ระยองก็น่าจะกลับมาหาบ้าง แต่ก็นั่นแหละเธอไม่อยากกวนจนเสียงาน ยิ่งลูกน้อยบ่นถึงก็อยากให้กลับมาไวๆเพราวันเกิดไรทั้งป๊าและม๊าก็จะพาไปเที่ยวแต่ปีนี้คงไม่ได้ไป แต่ทำไงได้ในเมื่อใจไม่กล้าพอที่จะโทรไปเลยบอกกับลูกว่าเธอจะพาไปเอง...

+

+

+

ห้างสรรพสินค้า

“ม๊าคะเอาตัวนั้นเอาตัวนั้น”

ร้องเรียกให้แก้วหันมาดูวิ่งที่เธออยากได้

“น้องวินด์คะที่บ้านมีเต็มเลยนะ”

เด็กหญิงเหมือนแม่ไม่มีผิดเธอชอบมิกกี้เมาส์...

“แต่ว่าที่บ้านไม่มีที่มิกกี้กับมินนี้ถือหัวใจให้กันเลยนะคะมีแต่อยู่แยกกัน”

ที่เด็กหญิงอยากได้มันเป็นตุ๊กตามิกกี้กับมินนี้เมาส์กำลังโอบกอดกันมีหัวใจอยู่ตรงกลางและในกระเป๋าเป้ใบน้อยที่หลังของมิกกี้ก็มีลูกๆโผล่ออกมาส่งยิ้มหวานให้...เดี๋ยวนี้ถึงกับทำเป็นเซ็ทครอบครัวเลยเหรอนี่

“อยากได้จริงๆเหรอคะน้องวินด์”

“คะน้องวินด์อยากได้ม๊าซื้อให้ทีนะนะ~”

อ้อนมารดาเสียงหวานแก้วเลยเดินไปหยิบมาแล้วพาไปคิดเงิน

“เย้ๆม๊าใจดีที่สุดเลย น้องวินด์รักม๊ารักม๊า~”

“ม๊าก็รักน้องวินด์ เราไปทานข้าวกันไหมคะ”

“ไปคะไป”

เธอพาลูกเดินผ่านหน้าร้านขายเค้กไปแต่แล้วก็ต้องเหลี่ยวหลังหันมามองอีกรอบ...โทโมะพ่อของน้องวินด์นั่งอยู่ในร้านนั้น ก็ไหนว่าไปดูงานทีระยองไงทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ สักพักมีหญิงสาวร่างเล็กเดินเข้ามาหาแล้วเบียดร่างกายเข้าไปหา...นี่มันอะไรกัน!!

“ป๊าคะ~”

แก้วมัวแต่มึนอยู่กับภาพที่ได้เห็นไม่ทันจับลูกสาวไว้ เด็กหญิงเมื่อเห็นว่าเป็นพ่อก็วิ่งโร่เข้าไปหาพร้อมกับร้องเรียก

“น้องวินด์อย่าเข้าไปนะคะเสียมารยาท”

จับลูกสาวไว้ได้ทันแต่เสียงเรียกของเด็กหญิงดัวเข้าไปในร้านจนโทโมะหันมามอง

“น้องวินด์...แก้ว”

เห็นแล้วรีบเดินออกมาหา

“น้องวินด์กลับบ้านกันนะคะ”

จูงมือลูกว่าจะพากลับบ้าน

ขมับ~

“แก้ว...รีบไปไหน”

“กลับบ้าน”

“ไปดูของให้น้องวินด์กัน”

เค้ายังจำได้อีกเหรอว่ามีเธอกับลูกรออยู่ เธอไม่อยากมีปัญหาแต่ว่าสิ่งที่เห็นมันชัดเจนมา เค้ามีผู้หญิงคนอื่น!!

“โมะไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะแล้วเราค่อยคุยกันที่บ้าน...หวังว่าโมะจะกลับบ้านนะ”

“งั้นเดียวโมะไปทำธุระให้เสร็จแล้วเดียวจะตามกลับไป”

เค้ายอมรับว่าเค้ามีธุระกับผู้หญิงคนนั้น!!แก้วไม่ได้พูดอะไรต่อแต่พาลูกเดินกลับไปรถเพื่อกลับบ้าน

“ป๊าอยู่กับใครคะม๊า~”

สะอึกเมื่อถูกถาม เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบเช่นไรดี เธอคนนั้นเป็นใครสำคัญมากเลยเหรอไงนะ

+

+

+

ก๊อก แก๊ก

เสียงดังมาจากประตู

“ป๊ามาแล้ว~”

ร้องด้วยความดีใจเมื่อคนที่มาเป็นพ่อ

ฟอด ฟอด ฟอด~

โทโมะหอมแก้มลูกสาวด้วยความคิดถึง

“น้องวินด์คิดถึงป๊า~”

“ป๊าก็คึดถึงน้องวินด์ครับ วันนี้วันอะไรน้า”

ถึงปากจะถามลูกสาวแต่ตามองไปยังแก้ว

“วันเกิดน้องวินด์ไงคะ”

เด็กหญิงตอบเสียงดัง

“วันนี้ป๊าไม่ได้ไปเที่ยวกับน้องวินด์เลย~”

“ถึงไม่ได้เที่ยวด้วยแต่ป๊าก็มีของขวัญมาให้เหมือนกันน้า”

ชูกล่องเค้กให้กับลูกสาว เมื่อเห็นก็กระโดดดีใจวิ่งไปจูงมือแก้วมา

“ม๊าคะมาเป่าเทียนกัน”

เมื่อลากมาถึงก็ให้โทโมะจุดเทียนแล้วก็ปิดไปในบ้านให้เหลือแต่แสงของเทียน

“ขอพรสิคะน้องวินด์”

“ขอให้...ม๊ากับป๊าอยู่กับน้องวินด์ รักน้องวินด์มากแล้วก็มีน้องด้วยคะ”

ฟูว์~

เป่าเทียนทั้งสามแท่งดับในที่เดียว

“แก้ว...น้องวินด์อยากมีน้องนะทำไงดี”

มองตาหวานไปที่แก้ว แต่สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาก็คือความนิ่ง โทโมะถึงกับงง

“น้องวินด์ครับ ป๊าว่าน้องวินด์เข้านอนได้แล้วนะครับ เดียวป๊าไปส่งที่ห้องนะ”

ลูกสาวพยักหน้าแล้วเดินต๊อกแต๊ะนำไปก่อน

ขมับ~

ขว้าเอวบางมากอดแล้วพาเดินตามไปส่งลูกสาวที่ห้อง

“ฝันดีนะครับน้องวินด์”

“คะม๊ากับป๊าด้วยน้า น้องวินด์เหงาไม่มีเพื่อนเล่นเลย”

“น้องวินด์นอนเถอะลูก แค่น้องวินด์ม๊าก็ไม่ไหวแล้วน้า”

“แต่ป๊าอยากมีอีกนะ แต่ว่าตอนนี้น้องวินด์ต้องนอนแล้วนะครับ”

เด็กสาวยกมือบ๊ายบายก่อยจะเดินเข้าห้องไป

“แก้ว”

โทโมะเรียกแต่แก้วเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนแล้ว

“เป็ฯอะไรไปครับคนดีหืมห์”

อาบน้ำเสร็จก็ซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับร่างบาง ที่พูดไปแก้วยังคงทำเหมือนไม่ได้ยิน

“โมะมีคนอื่นรึเปล่า”

ตัดสินใจอยู่นานกว่าจะกล้าพูดคำนั้นออกมา โทโมะถึงกับตกใจที่แก้วถามเพราะตั้งแต่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาไม่เคยจะมีสักครั้งเดียวที่ไม่เข้าใจกันนี้เป็นครั้งแรก

“แก้ว โมะไม่เคยมีใครนอกจากแก้วเลยนะ”

“ผู้หญิงคนนั้นหล่ะเป็นใคร”

“คนไหนครับ”

“ที่ร้านเค้กนั่น”

โทโมะถึงกับร้องอ๋อในใจทันทีที่แท้แก้วก็ไม่พอใจที่เค้าคุยกับคนขายเค้กนี่เอง

“โมะไม่รู้จักดีเท่าไหร่ครับ แต่ว่าโมะไปสั่งเค้กให้น้องวินด์ไงก็เลยคุยกันทำไมแก้วหวงเหรอ”

“คิดว่าหวงไหมหล่ะ”

แก้วถามขณะที่ถูกอ้อมกอดแข็งแรงรัดอยู่

“หวง”

“โมะคิดถูก”

ถูกอ้อมกอดนั้นรัดแน่นขึ้น

“อยู่กันมาสองปีไม่ยักรู้ว่าเมียหึง”

“ก็โมะไปทำงานเป็นอาทิตย์ไม่โทรหา แล้วกลับมาก็ไม่ยอมบอกจะให้แก้วคิดยังไง”

“ขอโทษครับ ก็ว่าจะมาเซอร์ไพร์น้องวินไงไม่คิดว่าจะเจอแก้วนิ”

เธอกับเค้าก็โตๆกันแล้วมีปัญญาอะไรก็พูดกัน ถ้าจะให้มาพ่อแงแม่งอนกันเหมือนสมัยตอนหนุ่มๆสาวๆเห็นทีจะไม่ไหวแน่ สุดท้ายการที่พูดกันก็เป็นทางออกที่ดีที่สุดอยู่ดี...

“แก้ว...ดิ้ยไหมว่าน้องวินด์อยากมีน้อง”

เมื่อเคลียร์ปัญหาที่ไม่เข้าใจกันเรียบร้อยแล้วก็เข้าเรื่องทันที แก้วได้แต่พยีกหน้า

“แต่แก้วพอแล้วนะ”

“อีกสักคนหนึ่งได้ไหมลูกคงเหงา”

“เอาเป็นว่าไม่ขัดดีกว่าถ้าเค้าอยากมาเกิดเป็นลูกเราแก้วก็ไม่มีปัญหา”

“งั้นแสดงว่าโมะก็รักแก้วได้”

ยิ้มสวยๆออกมาแล้วจรดริมฝีปากลงไปที่ปากแก้วอย่างอ้อยอิ่ง แต่ถูกนิ้วเรียวขว้างไว้เสียก่อน

“โมะพึ่งกลับมาพักก่อนไหม”

“นี่แหละการพักของโมะ”

ดันนิ้วเรียวออกแนบริมฝีปากลงไปจูบอย่างโหยหาราวอดอยากมานานแรมปี ลิ้นเล็กถูกต้อนจนจนมุมถูกเกี้ยวรัดจนไปไหนไม่รอดต้องอยู่ในอาณัติของลิ้นอุ่นๆยอมให้โทโมะได้ลิ้มความหวานในปากจนอิ่ม

“โมะคิดถึงแก้ว”

ลมหายใจที่เป่ารดต้นคอถูกพ่นออกมาตามหลังคำพูดหวานหยดย้อย แก้วเริ่มจูบตอบอย่างเร้าร้อนโทโมะผละหน้าออกมาแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“ตื้นเต้นจังไม่ได้กินแก้วมาตั้งอาทิตย์นึ่ง คิดถึงจะแย่”

“เซี่ยวจริงนะเดี๋ยวนี้”

แก้วดุ แต่ก็ยิ้มตอบไปอย่างมีความสุขการแลกลิ้นเกิดขึ้นอีกรอบเหงื่อนไหลมาที่บริเวณขมับของแก้ว โทโมะเช็กออกให้ด้วยมือที่เริ่มสั่นนิดๆ

“ร้อนเหรอ ถ้าร้อนโมะช่วยถอดให้เอาไหม”

ปากก็ถามแต่มือก็ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งที่มีชุดนอนบางเบากันอยู่

“ไม่ร้อนเลย”

“ไม่ร้อนได้ไงโมะเห็นเหงื่อออกเต็มเลยเนี่ย โมะช่วยถอดดีกว่านะ”

เลื่อนสายเดี่ยวที่อยู่บนไหล่เล็กให้รูดลงมาที่แขน ถล่มกระโปรงชุดนอนขึ้นมาแล้วกระฉากมันออกให้พ้นจากร่างงาม รูปร่างเธอยังคงเย้ายวนใจทุกครั้งที่เค้าได้เห็นและสัมผัส แม้ว่าจะผ่านการเป็นสามีภรรยากันมาแล้วกว่า2ปีแต่เค้าก็ไม่เคยหยุดต้องการเธอเลย กลับพบว่าต้องการเธอมากขึ้นเรื่อยๆยิ่งไม่ได้เจอกันมาเป็นอาทิตย์ความโหยหาในร่างกายงามยิ่งมีมาก โทโมะไม่รอช้ากวาดมือไปสัมผัสทั่วร่าง

“เอ๋...เดี๋ยวนี้นอนไม่ใส่เสื้อชั้นในด้วยเหรอ”

ที่ถามก็เพราะว่าพอชุดนอนถูกกำจัดออกไปร่างกายเธอก็ไม่มีอะไรห่อหุ้มอีกแล้ว แก้วยิ้มนิดๆก่อนจะหมุนตัวหลบเลี่ยงสายตาคมดุจเหยี่ยว

“เซ็กซี่ใหญ่แล้วนะ”

“ขี้เกียจใส่”

“ก็ดีเหมือนกันโมะจะได้ไม่ต้องเสียเวลาถอด”

การสนทนาหยุดไว้เพียงเท่านั้นเช่นเดียวกันกับความเขินอาย ณ นาทีนี้ความต้องการของทั้งคู่มากกว่าอะไรทั้งหมด เสียงจากคนใต้ร่างยังคงดังระงมไปทั่วห้องนอนแสงไฟจากดค้มไฟสีส้มอ่อนยิ่งทำให้เรือนร่างของแก้วน่ามองยิ่งขึ้น เรียวขาบางถูกจับให้กว้างขึ้น

“โมะยังไม่ได้อาบน้ำเลย”

นึกขึ้นได้ว่าพอไปส่งลูกเสร็จโทโมะก็ยังไม่ได้อาบน้ำการจะมีอะไรกันเกิดจากความใคร่ก็จริง แต่ก็ต้องสะอาดเช่นกัน

“อืมมมมงั้นแก้วอาบให้ทีได้ไหม”

“ไปซิเดี๋ยวอาบให้”

ในคราวแรกแก้วอาบน้ำให้โทโมะแต่ยังไม่ทันเสร็จดีก็ถูกจับลงมาอาบด้วยกันร่างกายเบียดเสียดกันอยู่ในอ่างอาบน้ำ โทโมะเฝ้าถูวนรอบๆเนินอกจนเกิดรอบแดง จูบประทบไว้ที่ตรงกลางรองนั้นแล้วอุ้มแก้วไปที่ฝักบัวแต่แทนที่จะเปิดน้ำล้างตัวกลับจับให้แก้วชิดฝาผนังไว้ ส่วนตัวเองก็ลดตัวลงมาเรื่อยๆจนกลายเป็นนั่งคคุกเข่าบนพื้นเริ่มการใช้ลิ้นอย่างชำชอง แก้วก้มหน้างลงคางชิดกับเนินอก เพื่อมองโทโมะที่กำลังไล้เลียความเป็นสาวของเธออยู่ สัมผัสร้อนแรงจากชายหนุ่มสร้างความเสี่ยวจนสะโพกส่ายไปตามจังหวะลิ้นนั่นเธอควบคุมไม่ได้เลยปล่อยให้สะโพกเป็นไปตามคำบัญยาของเค้า และมันก็ถูกบังคับด้วยสองมือใหญ่ที่จับไว้แน่นแล้วขยับให้เข้ามาชิดกับใบหน้าเพื่อที่จะสอดลิ้นได้ลึกยิ่งขึ้น

“อ๊ะ อ๊า อ๊าอ๊าาาา...”

ครางพร้อมกับใช้เล็บจิกลงไปที่ผมสีดำนุ่มของโทโมะ โทโมะจึงค่อยยั้นกายลุกขึ้นมาลากลิ้นอุ่นๆผ่านท้องน้อยแบนราบสะดื้อ รองอกอวบแล้วดุดเม้มไปที่ยอดอกทั้งสองข้าง จนกระทั้งยืนได้เต็มความสูงจูบไปที่ปากเรียวอีกรอบอย่างเร้าร้อน

“อือ อือ อ๊าห์...”

แก้วเผลอไผลสอดมือจับไปที่แกนกายของโทโมะแล้วลูบไล้ไปมา

“อือ แก้ว อ๊ะ...”

เสียงโทโมะครางออกมาบางเพราะมือไม่อยู่สุขของแก้ว โทโมะไม่ยอมแพ้สอดมือเข้าไปลูบคลำเนินเนื้อของแก้วเช่นกัน ช่วยกันปลุกเร้าอารมณ์

“อ๊ะ ไหนยกขาขึ้นสิแก้ว...”

บอกให้หญิงสาวเอาขาขึ้นแต่เธอก็ยังเฉย โทโมะเลยดัยร่างบางให้ติดกับผนังมากกว่าเดิมแล้วก้มลงไปขว้าขาขึ้นมาถือไว้แล้วสอดแกนกายเข้าไปในร่างกาย แก้วโลบแขนรัดไปที่ไหล่ของโทโมะเพื่อเป็นที่ยึดเกาะร่างเธอเอนไปมาตามจังหวะรักของโทโมะ

“อ๊ะ โมะ”

ร้องขึ้นเมื่อโทโมะเปลี่ยนท่ายกร่างแก้วขึ้นมาไว้ที่เอว แก้วถึงกับร้องเพราะความเป็นชายถูกแทรกเข้าลึกกว่าเดิม แค่อาทิตย์เดียวที่จากกันความเสีดแน่นที่ภายในก็เริ่มมีอีกครั้ง เพราะสอดเข้าไปลึกจนแก้วเริ่มอึดอัด

“อ๊ะ...พาแก้วกลับเตียงที อยู่อย่างนี้อึดอัด”

“งั้นกอดโมะแน่นๆนะ เดี๋ยวตก”

ตามคำขอโทโมะสาวเท้าเดินออกจากห้องน้ำทั้งๆที่มือยังขึ้นอุ้มแก้วไว้ที่เอว จังหวะการก้าวเดินทำให้แกนกายขยับเคลื่อนอยู่ตลอดเวลา แก้วต้องร้องครวญครางออกมาทุกครั้งที่โทโมะก้าวเดิน พอโทโมะท้อยสะโพออกเพื่อจะกดลงไปใหม่ แก้วจึงกระเด่งรับอย่างแรง เป็นเช่นนี้อยู่หลายต่อหลายครั้งกว่าจะเดินไปถึงเตียงก็ทำเอาโทโมะครางออกมาไม่เป็นภาษาเช่นกัน หยุดเดินชั่วคราวมือหนาช้อนไปใต้ก้นงอนแบ้วบีบมันเข้ามาหาตัวเองยิ่งทำให้แกนกายเข้าไปจนสุดความลึกที่มี

“อ๊าห์...โมะทำอย่างนี้แก้วไม่ไหวแน่”

“แก้วอย่ารับโมะแรงนักซี เดี๋ยวโมะก็ขาหมดแรงเดินไปไม่ถึงเตียงกันพอดีนะ

โทโมะไม่อยากพูดมากเดินเร็วไปจนถึงเตียงเอนตัววางร่างบางลง

“อ๊ะ โมะมันจะหลุด”

เมื่อโนมกายวางลงร่างกายก็ออกห่างกับจนแทบจะหลุดแต่แล้วโทโมะก็โถมตัวตามลงมาอย่างเต็มแรง

“หลุดที่ไหนกันหึ”

แรงที่ถ่าโถมเข้ามาทำให้หน้าอกแก้วขยับไปมาแม้ว่าโทโมะจะกำลังเคล้นคลึงอยู่ก็ตาม แก้วเสี่ยวจนต้องตวัดขารัดเอวโทโมะไว้จนแน่น สะโพกเน้นหนักๆแรงและถี่ ชอบที่จะได้ยินเสียงแก้วครวญครางร่ำร้องออกมาอย่างไม่ขาดปาก แก้วเร้าร้อนขึ้นทุกทีที่ร่วมรักกัน ความเขินอายที่เมื่อก่อนเคยมีต้อนนี้กลับมีเพียงไฟสวาทที่เปล่งแสงอยู่รอบกายสาวแทนที

“แก้วจ๋า...ยังไหวรึเปบ่าน้า~”

ถามล้อเมื่อเธอแตะถึงขอบสวรรค์ไปพร้อมๆกัยเค้าเมื่อครู่ แก้วไม่ไดตอยอะไรแต่พลิกกายขึ้นมาอยู่บนลำตัวโทโมะ

“ลองดูไหมว่าไหวรึเปล่า”

แก้วตอบเชิงท่าทาง ยิ้มยัวให้เวลาธรรมดายิ้มเธอมีเสน่ห์แล้วแต่เวลานี้กลับมีเสน่ห์ยิ่งกว่าอีกหลายเท่านักมันทำให้เค้าอยากินเธอไม่หยุดสะแล้วสิ

“ลองดูก็ได้อยากรู้ว่าแก้วจะฝีมือแค่ไหนกันเชี่ยว”

มือบางเริ่มไต่เล่นไปทั่วแผงอกกว้างจูบไล้ไปทั่วตัวโทโมะ จบด้วยการกดสะโพกย้ำๆอย่างรวดเร็ว

“อ๊า...แก้วจ๋าอีกนิดครับ”

จากเสียงครางที่กำลังถูกเปล่งออกมาอย่างไม่ขาดปากนี้คงแสดงให้เห็นว่าเธอฝีมือไม่ใช่ย่อยเลยทีเดียวจากนอนลุกขึ้นเป็นนั่งทับแล้วขย่มแรงๆจนชายหนุ่มเสร็จไปอีกรอบ

“แก้วเก่งจังเลย”

ฟอด~

ชมแล้วหอมไปที่แก้มนวล

“เฟนื่อยรึยัง”

“ถ้าโมะตอบว่ายังหล่ะ แก้วจะต่อไหม”

“ลองดูก็ได้”

“ไม่เจอกันไม่แค่ไม่กี่วันต้องการโมะขนาดนั้นเชี่ยว”

“ก็ถ้าแก้วยอมทำแบบนี้แล้วโทโมะจะหลงรักแก้วแค่คนเดียวแก้วก็จะยอม”

“โธ่...สุดที่รักไม่ต้องทำโมะก้ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ”

“คำพูดโมะเชื่อได้ที่ไหน”

“เชื่อได้สิครับ เรื่องที่ร้านเค้กก็แค่บังเอิญเมียโมะสวยขนาดนี้ไม่มองผู้หญิงอื่นให้เสียเวลาหรอก”

“จริงเหรอ”

“จริงซิ”

ตอบกระเส่าเหย้าแหย่ไปตามเพลงโบราณที่เค้าใช้จีบกัน

“แน่เหรอ”

“แน่ซิ”

“อย่ายั่วนะ”

“ไม่ยั่วซิ”

“พอแล้ว...ตีสองแล้วนะนอนเถอะ”

แก้วมองไปที่นาฬิกาที่ตั้งอยู่ใต้โคมไฟแล้วชวนโทโมะนอน

“เรามาทำน้องให้ลูกกันอีกรอบไหมเดี๋ยวค่อยนอน”

พลิกร่างกลับขึ้นมาอยู่ด้านบนอีกครั้งแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักกันอีกรอบกว่าที่โทโมะจะยอมให้แก้วนอนก็ปาเข้าไปเกือบสว่าง

“ป๊าคะม๊าคะ”

เด้กหญิงวิ่งเค้ามาหาที่เตียงแต่เช้า

“อืม...ค๊ะน้องวินด์”

แก้วที่รู้สึกตัวง่ายกว่าขานรับลูกสาวทั้งที่ร่างกายยังไม่มีเสื้อผ้า

“กิ้วๆ~ป๊ากับม๊าแก้ผ้าด้วย”

พอได้ยินลูกพูดก็ต้องรีบเอาผ้าห้มขึ้นมคลุม

“น้องวินด์มานอนเล่นกับป๊าไหม”

โทโมะที่พึ่งตื่นบอก มีหรือที่เด็กหญิงจะรอช้าวิ่งแบ้วกระโดดขึ้นเตียงไปอยู่ตัวชายหนุ่ม”

“ป๊าหนาวไหมคะไม่ใส่เสื้อผ้า”

“หนาวสิครับน้องวินด์บอกให้ม๊ากอดป๊าทีได้ไหม”

“ม๊าคะกอดป๊าหน่อย ป๊าหนาวคะ”

หันไปบอกแก้วที่นอนตะแคงมองดูอยู่

“น้องวินด์ก็กอดป๊าหน่อยสิม๊าอยู่ไกลกอดไม่ถึงหรอก”

บ่ายเบี่ยงไปเรื่อยโทโมะยันกายขึ้นแล้วสอดมือไปดึงแก้วมาจนอยู่ใกล้แค่คืบ

“ใกล้แล้วคะม๊ากอดเลยนะ”

แก้วยังคงเอาแต่ยิ้ม

“น้องวินด์ม๊าไม่รักป๊าเลยอ่า น้องวินด์ช่วยป๊าที”

“ม๊าไม่รักป๊าจริงๆเหรอคะ ป๊ษน่ารักนะม๊ารักหน่อยซิ”

จับมือของแก้วไปวางที่บนหน้าอดโทโมะไม่ทันที่จะเอามือออกโทโมะก็รั้งให้เข้าไปหาทั้งตัวโดยมีลูกสาวนั่งอยู่บนหน้าท้อง

“น้องวินด์กอดด้วยคนนะ”

แทรกตัวลงไปตรงกลางทำให้ทั้งพ่อแม่ลูกอดกันกลม

“น้องวินด์ลองแอบถามน้องสิครับว่าจะออกมาเล่นกันเราเมื่อไหร่”

ถึงคำพูดจะดูฟังยากไปสักหน่อย แต่เด็กหญิงก็เข้าใจก้มมุดหน้าลงไปที่หน้าท้องแก้วแล้วลูบเบาๆและหัวเราะคิกคักอยู่กับหน้าท้อง

“น้องบอกว่าอีกไม่นานก็เจอแล้วคะป๊า”

“น้องวินด์ขี้ตู่ป๊ารึเปล่าครับเนี่ย”

“เปล่าคะเปล่าน้องชายบอกว่าจะมาจริงๆ”

“น้องวินด์อย่าพูดเล่นซิคะ”

“ไม่ได้พูดเล่นคะม๊า ป๊าดูสิม๊าว่าน้องวินด์”

“เดี๋ยวป๊าลงโทษให้ครับ”

ฟอด~

สองพ่อลูกนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยที่เดียว เดี๋ยวพ่อฟ้องลูก เดี๋ยวลูกฟ้องพ่อ แต่ก็น่ารักดีเข้าว่ากันว่าเด็กๆมันจะมีสัมผัสพิเศษที่เราๆไม่มีกัน แต่อีกไม่นานคงรู้ว่าน้องวินด์จะพูกถูกไหมว่าน้องชายจะมาอยู่ด้วย

 

 

 

 

.......................................................................................................................................

อัพแล้วนะคะเรียกเลือดเล็กน้อย อย่าด่านะไรเตอร์กลัว แต่รู้สึกว่าTKยังไม่จบอ่าถ้าเม้นๆกันโหวดๆกันมากแล้วจะมาอัพที่เหลือให้นะคะ

 

รักลีดเดอร์ค๊าจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟ