ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

โทโมะ: ช่วยขอฟางมาเป็นแฟนชั้นหน่อย
แก้ว: ~ตึก~ตึก~ตึก~ นะ นี่ แกพูดไรวะ
โทโมะ: น๊ะๆๆ ชั้นอยากให้หวายเห็นว่าไม่มีเค้าชั้นก็อยู่ได้
แก้ว: (นึกในใจ) ~แกนี่ไม่เคยเข้าใจชั้นเลยจีงๆ~ แล้วแกจริงจังป่าวละ?
โทโมะ: อืม ชั้นชอบฟางเวลายิ้ม เวลาที่ฟางหัวเราะ พูดก็เพราะ ฟังแล้วช่างเสนาะหู ((แหมๆๆมาเป็นกลอนเรย))
แก้ว: (นึกในใจ) ~สุดท้ายแกก็ไม่เคยสนใจชั้น~(พูดพลางมองหน้าเพื่อนชายที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข อย่างถอดใจ)
โทโมะ: น๊าๆๆแก้ว ขอร้องละเพื่อนรักน๊าๆๆ (แล้วร่างสูงก็หยิกแก้มเพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่ออย่างหมั่นใส้)
แก้ว: โอ้ย พอแล้วชั้นเจ็บ เออๆๆ ก็ได้ๆ แต่ตอนนี้ต้องซ้อมก่อน
โทโมะ: คร๊าบบบบบบบ
แล้วแก้วก็ไปเปิดดนตรีที่อัดไว้สำหรับซ้อมร้อง
แก้ว: ชั้นแต่งเพลงใหม่มาอะ แกลองฟังดูน๊ะ
โทโมะ: อืม ดนตรีขึ้นเพราะดีน๊ะ เริ่มเลย
แก้ว:   ...ใกล้กับเทอแค่ไหน...ก็ยิ่งเหมือนยิ่งห่างยิ่งไกลกับเทอเท่านั้น
..ทุกๆครั้งคอยบอกตัวเองว่าเป็นแค่ฝัน...ทุกครั้งที่ใกล้กัน..และชั้นต้องกลั้นใจ
..แค่สมมุติว่าเรา”รักกัน” โลกใบนี้ก็พลัน..หยุดหมุนไป
..เกิดอะไรขึ้นมา..หละหัวใจ...จะเก็บอาการ..ได้อีกนานแค่ไหน...
..เนื่องจากตอนนี้มีคนๆนึงกำลังว้าวุ่นในใจ..
..จะทนเก็บคำๆนั้นเอาไว้ได้นานแค่ไหนไม่รู้เลย....ถ้าชั้นบอกความในใจแล้ว..จะเปลี่ยนอาไรไปได้หละเทอ...ฮู้..ฮู้..
..เนื่องเนื่องจากตอนนี้มีคนๆนึงกำลังฟุ้งซ่านเกินไป..
...ก็บความคิดถึงที่ยังไม่ถึงที่เทอไม่ซึ้งซักเท่าไหร...อธิฐานให้เป็นได้อย่างใจไม่ว่านานซักเท่าไร..
..มีคนนึงว้าวุ่นใจแค่ไหน...แต่เทอไม่รู้เลย....(ระหว่านที่ร้องเพลงแก้วก็ได้แต่มองไปทางโทโมะตลอด)
โทโมะ: อืมดีเลย สุดยอดอะ  ไปกันเหอะ ใกล้เรียนแล้ว
แก้ว: อืม
หลังเลิกเรียน
แก้ว: ฟาง
ฟาง: อ้าวมีไรแก้ว
แก้ว: เอ่อ คือ ขอเบอร์หน่อยดิ
ฟาง: ฮะ แก้วเอาไปทำไรอะ?
แก้ว: คือ...ฟางชอบโทโมะมั๊ย?
ฟาง: (หน้าแดงนิดๆ ...เขิน) อะ อืม ก็แอบชอบนะ
แก้ว: (ดีจังเลย ) คือโทโมะก็ชอบฟางอะ
ฟาง: *0* จะ ขริงเหรอ ฮิๆ ดีจัง
แก้ว: คือโทโมะจะขอฟางเป็นแฟนอะ เค้าให้ฟางไปเจอที่หลังโรงเรียนอะไปหาเค้าดิ
ฟาง: อะ อืม ขอบคุนน๊ะแก้ว (แล้วก็วิ่งจากไป)
แก้ว: (พูดกับตัวเอง) ขอให้มีความสุขมากๆน๊ะ โทโมะ...ชั้นคงทนที่จะเก็บความรู้สึกแบบไม่ใช่เพื่อนกับแกอีกต่อไปไม่ได้แล้วละ...(พูดจบก็เดินกลับบ้านคนเดียว)
จะเป็นไงต่อก็ช่วยติดตามด้วยน๊า เม้นด้วยคร๊าฟ