ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....
9.9
3) การเปลี่ยนแปลง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ. บ้านโทโมะ
ขณะที่แก้วกำลังจะหามโทโมะลงจากรถ ก็มีเสียงใครคนนึงเรียกแก้ว
......: แก้ว ไอ้โมะเป็นไรอะ
แก้ว: พี่แบ็งค์ มาเมื่อไหร่เนี่ย
แบงค์: พึ่งกลับมาเมื่อกี้อะ เมื่อคืนค้างบ้านเพื่อนมา แล้วไอ้โมะน้องพี่มันเป็นไรอะ?
แก้ว: คือ เรื่องมันยาวอะ ตอนนี้ช่วยหามมันขึ้นห้องก่อนเหอะ ตัวก็โคตรหนัก
แบงค์: อะ เออๆๆ
หลังจากที่พาโทโมะมานอน
แก้ว: เดี๋ยวแก้วไปเอาผ้ากับน้ำแล้วก็กล่องยาก่อนนะพี่แบงค์
ผ่านไป 5 นาที
แก้วก็เอากล่องยามาทำแผลที่มือของโทโมะก่อนจะค่อยๆเช็ดเหงื่อที่หน้าของโทโมะ
แบงค์: นี่แก้ว..จะเล่าได้ยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น?
แก้ว: โทโมะเลิกกับหวายแล้ว
แบงค์: ฮ๊ะ อะไรกันทำไมมันเร็วจัง
แก้ว: ก็เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดหวาย.......(แล้วแก้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น)
ทางด้านโทโมะ
~ในฝัน~หวาย: (พูดด้วยรอยยิ้ม) เลิกเหรอ ได้ซิ เพราะชั้นก็เบื่อกับความงั่งของนายเต็มทนแล้วเหมือนกัน
คำๆนั้นมันยังคงกึกก้องอยู่ในสมองของโทโมะมันคือฝันร้าย ฝันร้ายที่ยากจะลืมได้ อย่างไม่มีทางลืม จนเพื้อออกมา
โทโมะ: (เพ้อ)หวาย ยะ อย่าทิ้งชั้น หวาย...หวาย
แก้ว: (เขย่าตัวโทโมะ) เฮ้ย ไอ้โมะ ตื่นๆๆ พี่แบงค์ ช่วยแก้วหนน่อย
แบงค์: อืม เฮ้ย โมะ ตื่น ตื่นก่อน
โทโมะ: (สะดุ้ง) เฮือก หวาย (มองไปรอบๆห้อง แล้วจึงรู้ว่าฝัน) แก้ว ชั้นฝัน ฝันร้ายมากด้วย...(พยายามหลอกตัวเอง) ฮึก ชั้นฝันว่า ชั้นเลิกกับหวาย...แก้วชั้นฝันว่าเลิกกับหวาย
แก้ว: (ดึงโทโมะมากอดแล้วพูดปลอบเหมือนอย่างเคย) แก อย่าหลอกตัวเองเลยนะ หวายเลิกกับแกแล้วจริงๆ
แบงค์: แกอย่าทำแบบนี้เลยนะ
เมื่อร่างสูงได้ยินเสียงนั้นจึงมองดู
โทโมะ: พะ พี่แบงค์ (ว่าแล้วก็ลุกไปกอดพี่ชาย) ฮึก พี่กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย
แบงค์: เมื่อวาน แกห้ามเสียน้ำตาให้ผู้หญิงอย่างนั้นอีกนะ
โทโมะ: (กลั้นน้ำตา) ผมจะเปลี่ยนตัวเอง (เมื่อพูดเสร็จก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว) แก้ว ไปโรงเรียน
แก้ว: ฮะ นี่บ้าไรของแกวะ
โทโมะ: แก้ว(พูดด้วยเสียงที่เย็นชา) ไปโรงเรียน
แก้ว: เฮือก(เย็นเยือกไปถึงใส้ติ่ง) อะ อืม ไปๆ พี่แบงค์แก้วไปนะ
แบงค์: อืม โมะขับรถดีๆนะ
ณ. ร.ร.
เดินผ่านโรงอาหาร
สาวๆ: อุ๊ย โทโมะเดินมากับแก้วอะ อ๊ายเลือกไม่ถูกเลยว่าจะชอบใครดี
แก้ว: เฮ้ยแกจะเดินเร็วไปมั๊ย
โทโมะ: เรื่องของชั้น
สาวๆ: อุ๊ย วันนี้โทโมะมาแนวเย็นชา ว๊าว เท่มาก
แก้ว: แล้วเย็นนี้แกจะซ้อมดนตรีป่าว
โทโมะ: อืม กินข้าวกัน
ระหว่างที่จะเดินไปซื้อข้าวก็มีสาวๆมาขอลายเซ็นโทโมะกับแก้ว
สาวๆ: พี่โทโมะขอลายเซ็นหน่อยค่ะ
แก้ว: ตอนนี้รีบค่ะ ขอตัวนะคะ
ติดตามต่อด้วยน๊า จุ๊ฟๆ
ขณะที่แก้วกำลังจะหามโทโมะลงจากรถ ก็มีเสียงใครคนนึงเรียกแก้ว
......: แก้ว ไอ้โมะเป็นไรอะ
แก้ว: พี่แบ็งค์ มาเมื่อไหร่เนี่ย
แบงค์: พึ่งกลับมาเมื่อกี้อะ เมื่อคืนค้างบ้านเพื่อนมา แล้วไอ้โมะน้องพี่มันเป็นไรอะ?
แก้ว: คือ เรื่องมันยาวอะ ตอนนี้ช่วยหามมันขึ้นห้องก่อนเหอะ ตัวก็โคตรหนัก
แบงค์: อะ เออๆๆ
หลังจากที่พาโทโมะมานอน
แก้ว: เดี๋ยวแก้วไปเอาผ้ากับน้ำแล้วก็กล่องยาก่อนนะพี่แบงค์
ผ่านไป 5 นาที
แก้วก็เอากล่องยามาทำแผลที่มือของโทโมะก่อนจะค่อยๆเช็ดเหงื่อที่หน้าของโทโมะ
แบงค์: นี่แก้ว..จะเล่าได้ยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น?
แก้ว: โทโมะเลิกกับหวายแล้ว
แบงค์: ฮ๊ะ อะไรกันทำไมมันเร็วจัง
แก้ว: ก็เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดหวาย.......(แล้วแก้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น)
ทางด้านโทโมะ
~ในฝัน~หวาย: (พูดด้วยรอยยิ้ม) เลิกเหรอ ได้ซิ เพราะชั้นก็เบื่อกับความงั่งของนายเต็มทนแล้วเหมือนกัน
คำๆนั้นมันยังคงกึกก้องอยู่ในสมองของโทโมะมันคือฝันร้าย ฝันร้ายที่ยากจะลืมได้ อย่างไม่มีทางลืม จนเพื้อออกมา
โทโมะ: (เพ้อ)หวาย ยะ อย่าทิ้งชั้น หวาย...หวาย
แก้ว: (เขย่าตัวโทโมะ) เฮ้ย ไอ้โมะ ตื่นๆๆ พี่แบงค์ ช่วยแก้วหนน่อย
แบงค์: อืม เฮ้ย โมะ ตื่น ตื่นก่อน
โทโมะ: (สะดุ้ง) เฮือก หวาย (มองไปรอบๆห้อง แล้วจึงรู้ว่าฝัน) แก้ว ชั้นฝัน ฝันร้ายมากด้วย...(พยายามหลอกตัวเอง) ฮึก ชั้นฝันว่า ชั้นเลิกกับหวาย...แก้วชั้นฝันว่าเลิกกับหวาย
แก้ว: (ดึงโทโมะมากอดแล้วพูดปลอบเหมือนอย่างเคย) แก อย่าหลอกตัวเองเลยนะ หวายเลิกกับแกแล้วจริงๆ
แบงค์: แกอย่าทำแบบนี้เลยนะ
เมื่อร่างสูงได้ยินเสียงนั้นจึงมองดู
โทโมะ: พะ พี่แบงค์ (ว่าแล้วก็ลุกไปกอดพี่ชาย) ฮึก พี่กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย
แบงค์: เมื่อวาน แกห้ามเสียน้ำตาให้ผู้หญิงอย่างนั้นอีกนะ
โทโมะ: (กลั้นน้ำตา) ผมจะเปลี่ยนตัวเอง (เมื่อพูดเสร็จก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว) แก้ว ไปโรงเรียน
แก้ว: ฮะ นี่บ้าไรของแกวะ
โทโมะ: แก้ว(พูดด้วยเสียงที่เย็นชา) ไปโรงเรียน
แก้ว: เฮือก(เย็นเยือกไปถึงใส้ติ่ง) อะ อืม ไปๆ พี่แบงค์แก้วไปนะ
แบงค์: อืม โมะขับรถดีๆนะ
ณ. ร.ร.
เดินผ่านโรงอาหาร
สาวๆ: อุ๊ย โทโมะเดินมากับแก้วอะ อ๊ายเลือกไม่ถูกเลยว่าจะชอบใครดี
แก้ว: เฮ้ยแกจะเดินเร็วไปมั๊ย
โทโมะ: เรื่องของชั้น
สาวๆ: อุ๊ย วันนี้โทโมะมาแนวเย็นชา ว๊าว เท่มาก
แก้ว: แล้วเย็นนี้แกจะซ้อมดนตรีป่าว
โทโมะ: อืม กินข้าวกัน
ระหว่างที่จะเดินไปซื้อข้าวก็มีสาวๆมาขอลายเซ็นโทโมะกับแก้ว
สาวๆ: พี่โทโมะขอลายเซ็นหน่อยค่ะ
แก้ว: ตอนนี้รีบค่ะ ขอตัวนะคะ
ติดตามต่อด้วยน๊า จุ๊ฟๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ