ท้องฟ้า....นาฬิกา....น้ำตา....หัวใจ....

9.9

เขียนโดย numspy

วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.55 น.

11 ตอน

49 วิจารณ์

21.25K อ่าน

3) การเปลี่ยนแปลง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ. บ้านโทโมะ

ขณะที่แก้วกำลังจะหามโทโมะลงจากรถ ก็มีเสียงใครคนนึงเรียกแก้ว

......: แก้ว ไอ้โมะเป็นไรอะ

แก้ว: พี่แบ็งค์ มาเมื่อไหร่เนี่ย

แบงค์: พึ่งกลับมาเมื่อกี้อะ เมื่อคืนค้างบ้านเพื่อนมา แล้วไอ้โมะน้องพี่มันเป็นไรอะ?

แก้ว: คือ เรื่องมันยาวอะ ตอนนี้ช่วยหามมันขึ้นห้องก่อนเหอะ ตัวก็โคตรหนัก

แบงค์: อะ เออๆๆ

หลังจากที่พาโทโมะมานอน

แก้ว: เดี๋ยวแก้วไปเอาผ้ากับน้ำแล้วก็กล่องยาก่อนนะพี่แบงค์

ผ่านไป 5 นาที

แก้วก็เอากล่องยามาทำแผลที่มือของโทโมะก่อนจะค่อยๆเช็ดเหงื่อที่หน้าของโทโมะ

แบงค์: นี่แก้ว..จะเล่าได้ยังว่ามันเกิดอะไรขึ้น?

แก้ว: โทโมะเลิกกับหวายแล้ว

แบงค์: ฮ๊ะ อะไรกันทำไมมันเร็วจัง

แก้ว: ก็เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดหวาย.......(แล้วแก้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้น)

ทางด้านโทโมะ

~ในฝัน~หวาย: (พูดด้วยรอยยิ้ม) เลิกเหรอ ได้ซิ เพราะชั้นก็เบื่อกับความงั่งของนายเต็มทนแล้วเหมือนกัน

คำๆนั้นมันยังคงกึกก้องอยู่ในสมองของโทโมะมันคือฝันร้าย ฝันร้ายที่ยากจะลืมได้ อย่างไม่มีทางลืม จนเพื้อออกมา

โทโมะ: (เพ้อ)หวาย ยะ อย่าทิ้งชั้น หวาย...หวาย

แก้ว: (เขย่าตัวโทโมะ) เฮ้ย ไอ้โมะ ตื่นๆๆ พี่แบงค์ ช่วยแก้วหนน่อย

แบงค์: อืม เฮ้ย โมะ ตื่น ตื่นก่อน

โทโมะ: (สะดุ้ง) เฮือก หวาย (มองไปรอบๆห้อง แล้วจึงรู้ว่าฝัน) แก้ว ชั้นฝัน ฝันร้ายมากด้วย...(พยายามหลอกตัวเอง) ฮึก ชั้นฝันว่า ชั้นเลิกกับหวาย...แก้วชั้นฝันว่าเลิกกับหวาย

แก้ว: (ดึงโทโมะมากอดแล้วพูดปลอบเหมือนอย่างเคย) แก อย่าหลอกตัวเองเลยนะ หวายเลิกกับแกแล้วจริงๆ

แบงค์: แกอย่าทำแบบนี้เลยนะ

เมื่อร่างสูงได้ยินเสียงนั้นจึงมองดู

โทโมะ: พะ พี่แบงค์ (ว่าแล้วก็ลุกไปกอดพี่ชาย) ฮึก พี่กลับมาเมื่อไหร่เนี่ย

แบงค์: เมื่อวาน แกห้ามเสียน้ำตาให้ผู้หญิงอย่างนั้นอีกนะ

โทโมะ: (กลั้นน้ำตา) ผมจะเปลี่ยนตัวเอง (เมื่อพูดเสร็จก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว) แก้ว ไปโรงเรียน

แก้ว: ฮะ นี่บ้าไรของแกวะ

โทโมะ: แก้ว(พูดด้วยเสียงที่เย็นชา) ไปโรงเรียน

แก้ว: เฮือก(เย็นเยือกไปถึงใส้ติ่ง) อะ อืม ไปๆ พี่แบงค์แก้วไปนะ

แบงค์: อืม โมะขับรถดีๆนะ

ณ. ร.ร.

เดินผ่านโรงอาหาร