So hot...ชั้นร้อนรักมาดับทีสิ

“แก้ว...ไปเอาดอกไม้มาเลยดิ”พอสพูดขึ้น

“ชั้นว่า...ยังดีกว่า”ชั้นพูดแล้วอมยิ้มก่อนจะเดินไปหยิบผลไม้มากิน

เย็น

“แก้วจ๋า”โทโมะเดินถือผ้าสีขาวสะอาดชุบน้ำมาให้ชั้น

“อะไรหรอ”ชั้นถาม

“เช็ดหน้าให้หน่อยสิ”ชั้นล้างหน้ามาแล้วแต่โทโมะยังมอมแมมอยู่เลย

“ไมไม่เช็ดเองหละ”ใจจริงก็อยากเช็ดนะแต่ว่า...เขิน ฮิฮิ

“โห่ เช็ดให้หน่อยดี่ นะ ๆๆ”โทโมะพูดขึ้น

“อ่าๆๆ ก็ได้ๆ”แก้วพูดแล้วยืนขึ้นให้โทโมะนั่งลงบนแล็กเช่อร์มุมท้ายห้อง เพื่อนๆยกของไปเก็บกันด้านล่างหมด ในห้องมีแต่ชั้นกับโทโมะ ชั้นเป็นคนทำความสะอาดห้องนั่นแหละ แต่เสร็จแล้วเลยนั่งพัก ชั้นก้มหน้าลงไปเช็ดๆจนมันสะอาดแต่ชั้นกลับตกอยู่ในภวังค์โซโลครั้งที่สาม ชั้นมองหน้าเค้า ตอนนี้หน้าเราใกล้กันเหลือเกิน มือชั้นยังแปะอยู่ที่ใบหน้าเค้าโดยไม่ขยับไปไหน ผ้าเย็นๆยังแปะอยู่บนใบหน้า ชั้นเริ่มเลื่อนใบหน้าไปใกล้ขึ้น ๆ จนรู้สึกว่าลมหายใจชั้นมันโรยรินรดกับลมหายใจของเค้า ปากเราใกล้กันห่างกันแค่นิ้วกั้น ชั้นห้ามตัวเองไม่ได้ และแล้ว...โทโมะก็ลืมตาขึ้น ชั้นเลยกระตุกหน้าออก

“เอ่อ...เสร็จแล้ว”ชั้นพูดขึ้นแล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมกับคืนผ้าให้โทโมะ

“ขอบใจนะแก้ว”โทโมะยืนขึ้นแล้วมองหน้าชั้น ชั้นมองเค้ากลับอย่าง งงๆ

“เมื่อกี้เธอจะทำอะไรชั้น”โทโมะถาม ชั้นหน้าแดงทันที

“ชะ...เช็ดหน้าไง”ชั้นพูดด้วยความอาย

“เช็ดหน้าหรอ...แบบนี้หรือเปล่า”โทโมะพูดจบก็เอามือล็อคคอชั้นแล้วประกบปากเค้าไปที่ปากชั้นอย่างไว้ ชั้นตกใจตาโตเป็นไข่ห่านทันที หน้าเค้าเอียงไปทางขวาส่วนหน้าชั้นเอียงไปทางซ้าย เค้าจูบแล้วก็ดูดปากชั้นเต็มที่มือเค้าล็อคหัวชั้นอยู่ มืออีกข้างก็กอดชั้นไว้ที่บริเวณไหล่ดันชั้นติดกับเค้าแต่มือชั้นแข็งเป็นหุ่นขี้ผึ้ง และโทโมะก็ถอนจูบออก ดัง จ๊วบบบบ!! ชั้นเอ๋อไปเลย

“ใช่แบบนี้ไหม”โทโมะถามขณะที่ชั้นอึ้ง

“ไม่ตอบ...งั้นแสดงว่าใช่ เอาของไปเก็บข้างล่างก่อนนะ อื้ม”โทโมะเอื้อมหน้ามาอีกครั้งแล้วกดจูบแผ่วเบาก่อนจะเดินออกไป

“แม่เจ้า”ชั้นอุทานออกมาก่อนจะจับปากตัวเองแล้วยิ้มออกมา

ตอนกลับบ้าน

ชั้นเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกับโทโมะ พอสและอาร์ตี้เช่นเคย

“โทโมะ ขึ้นมา”พี่เคนจิจอดรถตรงหน้าเราแล้วพูดขึ้น

“ชั้นเดินกลับเองได้”โทโมะพูด

“ขึ้นมาเถอะหน่า จะไปส่งพ่อไหม”พี่เคนจิพูด

“พ่อจะไปไหน”โทโมะถาม

“ไปหาแม่ที่ญี่ปุ่น”พี่เคนจิบอก

“เออๆ งั้นเรากลับแล้วนะเพื่อนทั้งสาม บาย”เพื่อน!! ชั้นได้ยินไม่ผิดใช่ไหม ทำไมหละ แล้วเค้าจูบชั้นเพื่อ ?? เพื่ออะไร

“อะ...อืม บาย”ชั้นพูดอย่างอ้ำอึ้งแล้วไม่มองหน้าเค้า เมื่อรถแล่นออกไป อาร์ตี้ก็แยกกลับบ้าน ชั้นเลยเล่าเรื่องให้พอสฟัง พอสทำหน้าตาตื่นตลอดเวลาที่ชั้นเล่า

“แสดงว่าเค้าต้องคิดอะไรกับแกแน่นอน”พอสพูด

“แต่เมื่อกี้เค้าบอกว่าเพื่อนทั้งสาม เพื่อน!!”ชั้นเน้นคำว่าเพื่อนให้พอสฟัง

“แกก็ถามเค้าดูเลยดิ เดี๋ยวนะ... ดอกไม้ชั้นหละ”พอสถามขึ้นเมื่อนึกได้

“เออ ลืมหวะ”ชั้นพูด พอสดีดนิ้วดัง เป๊ะ

“คิดออกแล้ว”พอสยิ้มหระหยิ่ม

เช้า

ชั้นนอนดิ้นไปมา วันนี้โรงเรียนน่าจะหยุดนะแต่กลับเปิดซะงั้น โรงเรียนชั้นพิศดารอย่างนึงคือว่าไม่มีวันหยุดปีใหม่แต่หยุดวันคริสมาสต์ งงจริงๆเล้ย ชั้นลืมตาแล้วอาบน้ำก่อนจะได้ยินเสียงพอสเรียกแล้วเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน

“แก้ว”พอสเรียกขึ้น

“อะไร”ชั้นถามขณะที่เดินไปโรงเรียน

“ชั้น....คบกับเคนจิ”พอสพูด ชั้นหันควับทันที

“จะ....จริงหรอ”ชั้นแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

“จริง”พอสพูด

“ไหนเล่าดิ๊”ชั้นถาม

“ก็คือว่าคนที่ชั้นเคยถามแกอ่ะ KJ ในMSN เค้าคือเคนจิ และเมื่อวานเคนจิขอชั้นคบชั้นเลยตกลง แต่ชั้นก็เชื่อไม่ได้100%หรอกนะ เพราะว่ามันในคอมไม่ใช่จากปาก ชั้นก็เลยไม่แน่ใจ”ชั้นพยักหน้าแล้วคิด KJ เคนจิ แล้ว TM ก็โทโมะอ่าดิ เฮ้ยยยย ไม่ได้คิดเลยนะเนี้ย

“ชั้นว่าแกกับเค้าก็เหมาะกันดีนะ น่ารักดี”ชั้นพูด

“เฮ้อ...”พอสถอนหายใจ

เมื่อถึงโรงเรียนชั้นก็นั่งอยู่ในห้องเอานิยายปิดหน้า

“สาวๆ”โทโมะเดินมาพร้อมกับอาร์ตี้ ในมือเค้าถือ....กุหลาบช่อนั้นนิ เค้าเจอมันแล้ว

ย้อนไปเมื่อวาน

ยัยพอสกับชั้นวิ่งกลับไปเอากุหลาบแล้วช่วยกันงัดล็อคเกอร์โทโมะก่อนจะเอาช่อดอกไม้ยัดเข้าไปแล้วปิดไว้

ปัจจุบัน

“ไง”พอสทักแล้วหันมายักคิ้วกับชั้น

“โทโมะดอกกุหลาบใครอ่ะ”พอสถามตามแผน

“ไม่รู้สิ หาเจ้าของไม่เจอ มันอยู่ในล็อคเกอร์อ่ะ ไม่รู้ใครงัดเข้าไป”โทโมะพูดแล้ววางดอกไม้ลง

“โทโมะคะ”เสียงเล็กเสียงนึงเรียกจากหน้าห้องม.5/1 ห้องชั้นเอง

“เอ้าว่าไงครับพิม”โทโมะพูดแล้วยิ้ม นั่นมันพิมเด็กห้อง5/2หนิ

“คือว่าที่บ้านพิมเปิดร้านขายขนมพวกเบเกอร์รี่หนะคะ พิมเลยเอาเค้กช็อคโกแลตมาฝาก พิมทำเองเลยนะคะ”พิมยื่นให้โทโมะ

“จริงหรอ ขอบคุณนะ แล้วร้านอยู่แถวไหนหละ”โทโมะถาม

“ก็...ข้างๆโรงเรียนหนะคะ อธิบายไม่ถูก ถ้าอยากกินเมื่อไหร่เดี่ยวพิมพาไปก็ได้คะ”พิมพูดแล้วยิ้ม

“เอาเป็นว่าเราขอชิมเค้กพิมก่อนแล้วกันนะ ถ้าอร่อยจริงๆเนี้ย จะแวะไปชิม”โทโมะยิ้มออกมา มันน่ารักจังเลยอ่ะ

“อื้ม ได้คะ แล้วดอกไม้ใครหรอ”พิมถามขึ้น

“เราก็ไม่รู้อ่ะ เจอในล็อคเกอร์ ไม่รู้ใครเอาไปใส่ไว้”โทโมะพูด

“สวยจังเลยนะคะเนี้ย มีกลิ่นด้วย”พิมทำท่าดมๆ ชั้นหมันไส้นะบอกตามตรง

“ชอบหรอ”โทโมะถาม

“พิมเป็นคนชอบดอกไม้หนะคะ ที่ร้านพิมก็มีดอกไม้รอบร้านเลย พิมปลูกเองด้วยคะ”พิมพูดแล้วยิ้มให้โทโมะ

“เอาไหมหละ เราให้ หรือถ้าไม่เอา วันหลังเราแวะซื้อใหม่มาให้ก็ได้”โทโมะถาม ชั้นชักจะเริ่มทนไม่ได้แล้วนะ

“อุ้ย จริงหรอ ไม่เป็นไรหรอก พิมเอาอันนี้แหละ ไม่ต้องเปลืองเงิน”พิมพูด

“แต่นั้นมันของคนอื่นนะพิม เจ้าของเค้าเห็นคงไม่พอใจแน่”ชั้นพูด

“ไม่เป็นไรหรอก ก็พิมไม่รู้ว่าเจ้าของเป็นใคร รวมถึงโทโมะด้วย พิมอยากเอาไปประดับห้องนอนพอดี”พิมพูด โทโมะเลยยื่นช่อดอกไม้ให้พิม พิมรับไว้แล้วยิ้ม

“ขอบคุณคะ”พิมบอกแล้วมองหน้าโทโมะ นั่นมันของชั้น...ทำไมหละ ทำไมโทโมะเป็นคนแบบนี้ ถ้าเป็นชั้นถึงไม่รู้ว่าใครให้ชั้นก็จะเก็บไว้ อย่างน้อยก็ไม่ทำร้ายความรู้สึกคนอื่นนะ ชั้นกระแทกหนังสือนิยายลงบนโต๊ะอย่างแรงแล้วเดินแหวกกลางโทโมะกับพิมออกไปนอกห้อง

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

เอาละไง แก้วโกรธโทโมะละไง งานเข้าซะแล้ว

ตอนต่อไปจะบอกให้ว่า....:X << โดนปิดปากอ่ะ

สงสัยจะบอกไม่ได้ แต่ว่าแก้วทะ....:X สงสัยจะบอกไม่ได้จริงๆ T^T muah!!