The lie

‘กระจกวิเศษเอ่ย   จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี’

นั้นเป็นคำถามของฉัน เจ้าหญิงแก้ว  เอ่ยถามกระจกตรงหน้า  แต่กระจกบานนี้ไม่ได้วิเศษอะไร   มันเพียงกระจกในร้านเสริมสวยแห่งหนึ่ง  ร้านที่ฉันยอมทุบกระปุกเงินเก็บเกือบทั้งหมดเพื่อมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง คำกล่าวที่เคยบอกว่าผู้หญิงอกหักมักตัดผมอาจเป็นเรื่องจริง ‘ เพราะตอนนี้ฉันกำลังอกหักอยู่  ’  รักครั้งแรกของฉันจบลงคำว่า ‘ ดีเกินไป ’

แต่มันก็ไม่เสมอไป เพราะที่ฉันมาตัดผมครั้งนี้ไม่ได้เพื่อเขา  แต่เพื่อตัวฉันเอง ฉันไม่ยอมเป็นอีบ้าไล่ตัดผมเพราะความรักโง่ ๆ ความรักที่หลอกลวง   ฉันเจ็บแต่ไม่บ้า ฉันเจ็บแล้วจำ   สะใจจริง ๆ ที่ฉันได้เห็นภาพสะท้อนตรงหน้า ลองคิดดูเล่น ๆถ้าฉันกลับไปเห็นหน้าเขาตอนนี้อยากรู้จริง ผู้หญิงเอ๋อ อึนคนนี้ที่เคยเขาเคยว่า  จะทำให้เขาอึ้งได้ไหม .

“เริ่ดค่า   คุณน้อง เพอร์เฟ็คมั่ก ๆ เจ้ละภูมิใจ”

“แหะ ๆ เกินไปค่ะ เจ้มดเขียวคิดตังค์เลยนะค่ะ”

“แหมมมม  คุณน้องเจ้บอกแล้ว หน้าคุณน้องสวยจะตาย เพียงแค่ขาดการดูแล แล้วเอาลืมวิชาที่เจ้สอนไปนะ”

“ค่ะ” ฉันยืนเม้าท์กับเจ้มดเขียวอีกสักพัก ก่อนจะจ่ายเงินแล้วขอกลับบ้าน

บ้าน ..

“กลับมาแล้วหรอแก้ว  แม่เป็นห่วงเราแทบแย่    ห้ะ ..  โห่ ๆๆ ทำผมทรงใหม่มาด้วย  สวยจังลูกสาวแม่  เอ๊ะ นิเทวดาองค์ไหนไปดลใจให้ทำเนี่ย  เห็นวัน ๆ เอาแต่เรียนหนังสือ นึกว่าลูกสาวคนนี้ของแม่จะไม่สนใจเรื่องความงามแหละ  อย่าบอกนะที่ไปทำนิจะเอาไปอวด พ่อกวิน บอกแม่มาน้า  ><” แม่เอ่ยขึ้นพร้อมหยักคิ้วลิ่วตา  ยิ้มน้อยยิ้มใจ

เหอะ ๆๆ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยนะแม่  =3=’’

ถึงแม่ฉันจะพอมีอายุอยู่บ้างแล้ว  แต่ความคิดแม่ก็ยังทันสมัยอยู่ไม่น้อย  ท่านไม่เคยห้ามเรื่องรักๆใคร่ๆ อะไรเลย เพียงแค่ขอให้อยู่นสายตาท่านเท่านั้น  ‘ฉันกับกวิน’  เป็นเช่นนั้นตลอดมา  เราตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋   เรามักมาติวหนังสือด้วยกันที่บ้านบ่อย ๆก่อนที่ฉันจะรู้ว่าเขามาคบฉันเพื่อต้องการให้ตัวเองเรียนดีขึ้นนะน้ะ  กวิน ขึ้นชื่อได้ว่าเป็นแขกประจำของบ้านหลังนี้  แม่ไว้ใจกวินมาก เพราะบ้านเราอยู่กันแค่สองคน  พ่อต้องไปทำงานเชียงใหม่เดือนนึง ลงมาได้ครั้ง หรือสามเดือนครั้ง  แต่ฉันรู้ว่าแม่อยากไปอยู่กับพ่อมากแค่ไหน  แม่รักพ่อมากเช่นเดียวกับที่รักฉันมาก  แม่จึงอยากจะฝากฉันไว้กับกวิน อย่างน้อยท่านก็จะได้เบาใจเพราะมีกวินเป็นหูเป็นตาให้  ฉันพอรู้มาบ้างที่แม่อาจจะย้ายไปเชี่ยงใหม่เมื่อฉันขึ้นมหาวิทยาลัย  มันเลยกลายเป็นเรื่องน้ำท่วมปาก ยากที่จะบอกกับแม่ว่า ‘ฉันกับกวินเราเลิกกันแล้ว’  ฉันอยากให้แม่ไปอยู่กับพ่อ  ฉันโตแล้วและสามมารถที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว  แต่ถ้าแม่เกิดรู้เรื่องกวินตอนนี้  แม่คงไม่ยอมไปอยู่กับพ่อด้วยเป็นแน่

“ค่ะ ดลใจหนูมากกกกกก     แม่ขาแก้วหิวแล้วมีอะไรให้แก้วกินมั่งอ่ะ แก้วหิวมาก ๆ เยย อ่ะ T^T’ ฉันเดินเข้าไปคลอเคลียแม่อย่าง ลูกแมว(?) ขออาหาร อิอิ แม่อ๊ะ ใจดีจะตายยย  >[++++++]<

.

.

.

“แกบอกมาน้ะ ว่าแกไปศัลยากรรมตามาใช่ไหม!!!”

“ฉันเปล่า จริง ๆ”

“และแกก่ไปอัพหน้ามาให้ขาวด้วยใช่ไหม”

“เหอะ ๆ”

“บอกมานะ ยั่ยแก้ววววววววววววววววว” ยั่ยมินเพื่อนซี้ฉันกับนั่งสอบปากคำฉัน ตั้งแต่ฉันก้าวเท้าแรกมาในโรงเรียน จนขึ้นห้อง ป่านนี้มันยังไม่หยุด  เออมันบ้าได้ใจจริง ๆ  เอากะมันสิ  = =’’

“ฉันไปตัดผม แค่ตัดผม ชัดไหมห้ะ !!!  ตัด – ผม – อ่ะ” พูดดีไม่รู้เรื่องต้องตะคอกไอ้เพื่อนบ้า !

“แล้วแกไปตัดร้านไหนว่ะ ฉันจะไปโกนเลยเอ๊า ถ้าดูดีแบบแกอ่ะ TwT”

“บ้าน้ะ ยั่ยมิน แกเวอร์ละแค่ผมสั้นปะบ่า  สวยขึ้นขนาดไหนกันโว๊ะ !”

“แต่ฉันว่ามันก่ดูดี จริงนะ ๆ แก้วเพื่อนเลิฟ ><”  ‘ปักเป้าเพื่อนสาวสนิทร่างท่วมปุ่มปุ้ยเอ่ยเสริมอิกที

โว๊ะมันเขินนะว้อยยยยยยย .... ชมอยู่ได้เพื่อนบ้า >/////////////<

“เนี้ย ถ้ากวินเห็นนะ  กลับมาขอแกคืนดีแทบไม่ทันเลยแหละ อิอิ ”

“อยากรู้จังยั่ยบี ดาวโรงเรียนสุดสวยจะทำไง อิอิ” ยั่ยมินพูดพร้อมกับหันไปแท็กกับยั่ยปักเป้า วิญาณนางร้ายเข้าสิงทั้งคู่ จะบ้าเพราะมันสองตัวไหมเนี้ย  = =’’

“เหอะ ! ฉันไม่กลับไปคืนดีกับเขาหรอก  ฉันเจ็บแล้วจำนะ”

“เออ  ดีแล้วฉันยังจำตอนที่แกเลิกกันตอนแรก ๆได้ ตาแกเนี้ยบวมเป็นลูกมะพร้าว แถมไปร้องไห้กลางสายฝนเล่นเอ็มวี เพื่อให้พระเจ้าเห็นใจ แกมันก่บ้าเหมือนพวกฉันแหละ !”

แหมะ   ตอนนั้นมันอยู่ในช่วงหลงผิดโว้ยยยยยยยยยยยยย   !!

“ฉันว่าวันนี้เราสามคนไปดู  ผู้ชายหล่อโรงเรียนเซนโปเลียกันเหอะ พวกเราผ่านเรื่องเศร้า เจ็บหัวใจ แล้วอดยากมันเยอะแล้วนะ”  ทำไมที่ปักเป้าพูด ฉันรู้สึกอยู่คนเดียวว่ะ = =’’

“ฉันได้ข่าวว่าวงลูซิเฟอร์ ดาร์ก ที่เพิ่งเดบิวใหม่อยู่โรงเรียนนี้ด้วยนะ ><”

“พี่โทโมะใช่ไหม คิคิ ป่ะ ๆ ไปน้ะ ยั่ยแก้ว ฉันคอนเฟิร์มว่าพี่โทโมะอ่ะหล่อ หล่อมากกก  อร๊ายยย ๆๆๆๆ” แล้วมันสองตัวก่หันกลับไปแท็กกัน   เจริญค่ะ  =……..=

“พวกแกมันไร้สาระ ! บ้าผู้ชาย ๆ #$#%#%#!@! ”

“ชิแล้วจะเสียใจ เนอะๆ”

“ใช่ ๆ”

เอออ ! ฉันโดดเดี่ยวคนเดียวในโรงเรียนนี้ =*= ลูซิฟงลูซิเฟอร์ไรกันไม่รู้จักโว้ยยยยย ..

เคร้ง ! ‘เฮ้ยหลบไป’ นั่งสงบได้ไม่ถึงนาทีเสียงเอะอะข้างนอกก่เกิดขึ้น อะไรหว่า มีเรื่องได้ทุกวันซินะ = =

“ปักเป้าไปดูดิ”

“แกใช้ฉัน = =’ ไม่ต้องหรอกมินมันวิ่งไปโน้นนน แล้วววว”

เร็ว....เร็ว  จริงๆ       เรื่องชาวบ้านิ !

ไม่นานยั่ยไม่ก็โผล่หน้ามาพร้อมกับสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เป็นไรของมัน - -

“กะ แก้ว ป่ะ ไปเร็ว”

“ไปไหนนน ?”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ไปไหน ห้ะ ห้ะ ไม่รู้เหมือนกัน จบไว้เพียงเท่านี้เน้อ เดียวว่าง ๆ มาอัพใหม่

อ่านแล้วเป็นไง ไม่สนุกก่เม้นบอกหน่อยเน้อ เรื่องที่สองของชีวิตที่ได้แต่ง

แต่แต่งไม่เคยจบสักเรื่อง 55555+ ไปแหละ ฟิ้ววววววว  ~~