เพลงสุดท้ายของเรา Friends

Poppy's talk
หลังจากนั้นพวกเราก็จัดแถลงข่าวและประกาศเรื่องการจัดคอนเสริต์ครั้งสุดท้าย
วันที่ 15 กรกฎาคม 2555 'K-OTIC THE MEMORY CONCERT' ที่รอยัล พารากอน ฮอลล์ ชั้น 5
ก่อนพวกเราขึ้นแสดงคอนเสริต์สุดท้ายด้วยกัน พวกผม meet&greet แฟนคลับหลายคน
พวกเราทุกคนฝึกซ้อมกันอย่างหนักเพื่อคอนเสริต์นี้และจะทำในเต็มที่ในวันนี้
พอได้เวลาพวกผมก่อนเดินขึ้นคอนเสริต์แล้วเสียงแฟนคลับก็ดังมาก ทำให้ผมอึ้งจนไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดีที่แฟนคลับมามากขนาดนี้และมีทั้งป้ายไฟที่ทำเอาแสบตากันไปทีเดียว
จากนั้นพวกผมก็เปิดตัวด้วยเพลงทิ้งเขาซะ
"สวัสดีครับทุกคน"เสียงพวกผมทักทายหลังจากจบเพลงแรก
"คอนเสริต์นี้ เราจะทำให้เหมือนกับ mv ให้มากที่สุด"เขื่อนพูด
มันเหมือนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 5 ปีก่อน ทั้งๆที่เวลายังคงเดินต่อไป
คอนเสริต์เมื่อเริ่มต้นก็ต้องสิ้นสุด
แฟนคลับหลายคนร้องไห้ และพวกเราก็เห็นบางคนกั้นน้ำตาไว้ พวกเขาร้องเพลงของพวกเราได้ทุกเพลงตั้งแต่ต้นจนจบ
พวกผมตั้งใจจะร้องเพลงเพื่อน(Friends)เป็นเพลงสุดท้าย แต่ใน mv ตอนสุดท้าย มีแฟนคลับร้องเรียกพวกผมตอนเดินออกไป ตอนเริ่มร้องเพลงมีผ้าสีขาวๆโชว์ขึ้นมาเต็มเลย พวกผมมองไม่ค่อยเห็น พี่ๆทีมงานก็ช่วยส่องไฟไปที่แฟนคลับ ผ้านั่นเขียนว่า
'ไม่มีใครแทนที่เธอ
only you..Just for you . Promise you .. I never ever forget you love K-OTIC'
และตอนใมกล้จบเพลงพวกเขาก็ร้องเรียกพวกผม ทำให้พวกผมต้องเดินออกมาร้องเพลง
'ยังอยู่ที่เดิม(Back Together)' 
วันนั้นพวกผมได้บอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีอยู่ในใจให้พวกเขาฟัง วันนั้นเป็นวันที่ดีมากสำหรับพวกผมที่ได้ขึ้น
คอนเสริต์ร่วมกับเพื่อนๆทั้ง 4 คนอีกครั้ง
เพลงที่ร้องที่นั้นเป็นที่แรกและคงเป็นที่สุดท้าย คือ 'เพื่อน (Friends)'
แม้จะ...ไม่อยากให้มันจบลง แต่ทุกคนก็ต้องกลับบ้าน
พวกเราอยากจะร้องเพลง'ผู้ชายที่รักเธอที่สุด'ให้แฟนคลับ แต่เวลาไม่พอได้แต่เปิดเพลงที่ไม่มีเสียงร้อง
ตอนที่ทุกคนเดินออกไป และแน่นอนวันนั้นมีทั้ง เซอร์ไพร จากเพื่อนกามิกาเซ่ ยังมีคนที่ผมชอบมานั่งแถวหน้าสุดเพื่อให้กำลังใจผมด้วย นอกจากนี้ยังมีเพื่อนที่ออกจากกามิไปแล้วมาให้กำลัง
ครอบครัวของพวกผมทั้ง 5 คนก็มาดูเช่นกัน
ยังมีการให้แฟนคลับเขียน friendship ของพวกเรา และอัดวีดิโอไว้เพื่อดู
และหลังจากที่พวกผมทั้ง 5 แยกย้ายกันกลับบ้าน....
ชีวิตในการเป็นนักร้องชื่อ ป๊อปปี้ K-OTIC ก็ได้ จบลงไป...เหลือแค่เพียงอดีตและความทรงจำเท่านั้น
ผมก็คิดว่าจองเบคงไม่ต่างจากผมเท่าไหร่หรอก...
แต่ถ้าหากลองคิดให้ดี ผมก็ได้รู้จักคนหลายๆคนและได้เข้าไปนั่งในหัวใจของพวกเขา...ตลอดไป
--------------------------------------------------------------------------------------------
The End พิมพ์ผิดประการใดขออภัยด้วย อาจแต่งได้ไม่ดีนัก เพื่อท่านผู้อ่าน เรามี special ให้ด้วย
                                           ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดจนจบ
Newwiiez^[+++]^