เพลงสุดท้ายของเรา Friends

วันต่อมาที่ RS
Poppy K-otic
วันนี้ผมตัดสินใจที่จะมาบอกการตัดสินใจของผม ผมเลือกที่จะหยุดมันไว้เพียงเท่านี้ ทั้งๆที่ผมนึกว่าเราจะเป็ K-otic อีกซัก 2-3ปี แต่ผมอยากจะทำอีกฝันหนึ่งเพื่อครอบครัวและตัวของผมเอง เพราะตั้งแต่ความฝันที่จะเป็นนักร้องได้เป็นจริงจนผมสานต่อมันมาเป็นระยะเวลานานถึง 5 ปีเต็มจนมันเหมือนส่วนหนึ่งในร่างกายของผม ถึงจะเสียใจแต่ยังไงมันก็ต้องจบลงสักวันหนึ่ง
ในห้องประชุม
ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า มีพวกผม 5 คน พี่หนึ่ง และครูฝึก
"ทั้ง 2 คนตัดสินใจได้แล้วใช่ไหม"พี่หนึ่งถาม
"ใช่ครับ"ผมและเขื่อนตอบพร้อมกัน
"ผมจะเป็นศิลปินต่อไปครับ"เขื่อนตอบ ทำให้คนอื่นโล่งใจ แต่มันทำให้ผมไม่กล้าพูดในสิ่งที่ผมอยากพูดเลย
"แล้วป๊อปหล่ะ"พี่หนึ่งหันมาถามผม ยังไงก็มาถึงจุดนี้แล้ว เอาหล่ะ
"ขอโทษนะครับ ผมขอออกจาก K-OTIC"ผมบอก ทุกคนทำสีหน้าเศร้า ซึ่งมันทำให้ผมอยากร้องไห้ออกมาทันที
ความรู้สึกของทุกคน
TOMO:ผมอึ้งจนพูดไม่ออกเลย เพราะคนที่ผมรู้จักนานที่สุดคือ ป๊อปปี้ ผมกับเขาอยู่ด้วยกัน จนมาเป็น K-OTIC
         แต่แล้ววันหนึ่งเราก็ต้องแยกจากกัน ตอนนี้ทั้งจองเบและป๊อปจะจากพวกเราไปมันทำให้ผมเสียใจมาก
KOEN:ผมไม่อยากร้องไห้แต่มันห้ามไม่ได้ ผมไม่อยากเสียใจแต่ก็ทำไม่ได้ ผมอยากดีใจที่เขาเลือกทางเดินของ เขาเลือกที่จะไปทำ ความฝันของเขาให้เป็นจริงแต่มันทำไม่ได้ในเมื่อเขาจะไปเราก็ไม่ควรรั้งเขาเอาไว้
JONGBAE:ในเมื่อป๊อปเขาเลือกแล้วผมก็ไปห้ามเขาไม่ได้แม้เรื่องนี้จะเป็นหน้าที่ของเขาหรือไม่ ผมไม่สนใจหรอก ถ้าเขาจะไปผมก็คงทำได้แต่ให้กำลังใจและดูเขาอยู่ห่าง
Kenta:ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจเลย และไม่คิดว่า K-OTIC จะจบลงเพียงเท่านี้ เพราะคิดว่าจองเบไปแล้วก็จะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง แล้วถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งมันก็ไม่ใช่ K-OTIC แล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!
พี่หนึ่งและครูฝึกดูไม่แปลกใจเลย
"ในเมื่อป๊อปเลือกแล้วพี่ก็คงทำอะไรไม่ได้ล่ะนะขอให้โชคดี"ครูฝึกและพี่หนึ่งให้กำลังใจผมแล้วเดินออกไป
ปล่อยให้พวกผมอยู่ด้วยกัน
"ทุกคน ขอบคุณนะ ที่เราอยู่ด้วยกัน ดูแลกัน ช่วยกันมาถึงวันนี้ ก็ห้าปีแล้วสินะ"ผมบอก น้ำตาก็ผมก็ไหลลงมา
"นั่นสิ 5 ปี มันผ่านไปเร็วจัง เร็วจริงๆ เร็วจนตั้งตัวไม่ทันเลย"โทโมะบอกเขาก็ไม่ต่างจากผมหรอก เราก็ซับน้ำตาที่ไหลออกมา
"แต่เราสัญญากับแฟนคลับว่าเราจะมี 5 คนตลอดไป"เคนตะบอก
"จองเบขอโทษจองเบผิดเอง"จองเบ
"จองเบไม่ผิดหรอก เราจะคิดถึงจองเบนะ"เขื่อนกอดจองเบ
"งั้นเราคงต้องหยุด K-OTIC ไว้เพียงเท่านี้"ผมบอก
"หยุดตลอดไปเลยหรอ"เคนตะถาม
"ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่วันข้างหน้าเราอาจจะได้กลับมารวมตัวกันอีกก็ได้"ผมบอก
"นายจะบอกว่าให้เราหยุดไว้เพียงเท่านี้ เพราะมันจะทำให้ K-OTIC มี 5 คนตลอดใช่ไหม"เคนตะ
"ใช่"ผมบอกแล้วเห็นทุกคนเศร้า คงอยากจะรู้เหตุผลที่ผมต้องไปแต่คงไม่อยากถาม
"ที่จริงเราก็อาจจะต้องไปแลกเปลี่ยนกับทางมหาวิทยาลัยเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะไม่มีเวลาทำงาน อีกอย่างเราก็ทำความฝันนี้เป็นจริงมาแล้ว 5 ปี สานฝันกับพวกนาย เราอยากทำอะไรที่มันยังค้างคาให้เสร็จนะ ไม่ต้องห่วงเราหรอกเราดูแลตัวเองได้ อีกอย่างเราก็ติดต่อกันได้นิ"ผมบอก
"ใช่ แต่ถ้านายเป็นเราที่ถูกทิ้งหล่ะจะทำไง งั้นฉันจะไม่เป็นศิลปินต่อ"เขื่อนบอก
"ไม่เอานะเขื่อน ใจเย็นๆสิ"โทโมะบอก
"เขื่อน นายจำฝันของตัวเองได้ไหม ฝันที่สามารถเปลี่ยนชีวิตนายได้หน่ะ"ผมบอก
"ได้สิ"เขื่อนบอก ตอนนี้สภาพพวกผมแย่มาก พวกเราร้องไห้กันเยอะมากจนไม่รู้จะอธิบายยังไง
"ฉันไม่อยากทำลายความฝันของนายนะ ในเมื่อนายสามารถทำให้มันเป็นจริงได้ก็ทำมันต่อไปนะ"ผมบอก ผมกับจองเบก็รู้สึกเหมือนกัน
"ใช่แล้ว ถ้านายทำลายความฝันของตัวเองก็เหมือนทำลายพวกเราทั้งหมด ไม่มีใครอยากให้ความฝันของเพื่อนต้องถูกทำลายเพราะตัวเองหรอกนะ!!!!!!"เคนตะบอก
"พวกนาย"เขื่อนเอ่ย แล้วพวกเราก็กอดกันทั้ง 5 คน
ผมอยากจะหยุดเวลาไว้แบบนี้จัง แต่คงรั้งและยื้อไว้ไม่ได้อยู่ดี"................
--------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณที่ติดตามกันนะ 
อยากให้ทุกคนดูกันเยอะๆไหนก็เอ็มวีสุดท้ายแล้วนะ ขอร้อง Newwiiez
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=xiOOcjdDKIk