มีแฟนแล้ว A Boyfriend
8.5
StrawberryTKCuTe
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"โทโมะ!!"แก้วอุทานออกมาด้วยความตกใจ
"ชั้นว่าพวกแกคงเข้าใจแล้ว และต่อไปนี้ก็อย่ามายุ่งกับแฟนชั้นอีก อ้อ...แล้วที่แก 2 คนทำแฟนชั้นเจ็บตัว ชัั้นจะมาคิดบัญชีทีหลัง ฮึ"ร่างสูงโอบแก้วออกไปด้วยความรวดเร็วแล้วแก้วจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้เขาลากไปและได้แต่มองตาแป๋วไม่รู้ว่าเขาจะลากไปไหน
โทโมะชะลอฝีเท้าก่อนจะตวัดร่างบอบบางขึ้นมาแนบอกก่อนพาเข้ารถและขับออกไปท่ามกลางความงุนงงของทั้งหมด
...............................................
รถวอลโว่สีดำสนิทจอดที่ริมทะเล
สายลมพัดมากระทบผิวกายของสาวร่างบางที่เผลอหลับไป
"โอ๊ย..เจ็บจัง"ร่างบางร้องขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามือเจ็บแต่บัดนี้มันถูกพันด้วยผ้าสะอาดพร้อมทำแผลอย่างเรียบร้อยและจะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้นอกจาก...โทโมะ
แก้วยกมือเล็กที่เป็นแผลขึ้นเป่าฟู่ๆด้วยความแสบ...แสบจังY_Y
"ไง ซ่านัก"
"-O-หืม ซ่ายังไง"
"หว่านเสน่ห์ไปทั่วจนเกิดเรื่อง เฮอะ"น้ำเสียงแกมประชดประชันจากชายหนุ่มทำให้แก้วยู่หน้าเล็กน้อยที่ถูกว่ากันซึ่งๆหน้า ไอ้เสน่ห์ที่ว่านะหว่านยังไงไม่ก็รู้ ก็อยู่เฉยๆพวกเขาก็เค้ามาเองนี่นา โห่~TOT
"ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา...."
"แล้วอยู่ๆทำไมถึงพูดไปแบบนั้นฮะ"
"ก็ๆๆ"
"หรือว่าเทอพูดแค่อยากให้ 2 คนนั้นหยุด มันไม่ได้ออกมาจากใจเลยใช่มั๊ย!"ร่างสูงพูดกระแทกเสียงใส่จนร่างบางสะดุ้ง
"มะ ไม่ใช่ซักหน่อย คือชั้น ตั้งใจจะบอกทุกคนอยู่แล้ว แต่มันแค่พูดเร็วขึ้นท่านั้นไง๊^^"ก็สายตาเวลายิ้ม มันหวานเยิ้มซะขนาดนั้นมันก็อดไม่ได้ที่จะโมโหไม่ลง
ชอบกวนให้โมโหทุกที ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย ว่าจะโกรธแล้วนะ ฮึ่ย!! เด็กบ้า
"แน่ใจนะ"อ่า~โทโมะ ทำไมถึงโหดอย่างงี้น้า เดี๋ยวนี้นะ เอ๊ะ แบบนี้เรียกหึงเปล่าาา?^O^
หลังจากถกเถียงกันเบาๆสักพักโทโมะก็นึกอย่างจะแกล้งแก้วขึ้นมาดื้อๆจากที่นั่งอยู่คนละฝั่ง ร่างสูงก็ข้ามไปนั่งฝั่งเดียวกับแก้วก่อนจะยกร่างแก้วขึ้นมานั่งตักแข็งแรงของเขา...
"อ๊า ทำอะไรนะ"ร่างบางพูดด้วยความเขิน จึงรีบก้มหน้างุดเพื่อหลบหนีสายตาซุกซนของชายที่อยู่ตรงหน้า
"ฮึ ดื้ออย่างนี้ต้องทำโทษซะให้เข็ดจะได้หลาบจำ"
"ลงโทษ เอ่อ ลงโทษอะไรแก้วทำอะไรผิดอ่ะ อื้อ.."เสียงของแมวน้อยที่แง๊วๆอยู่ตรงหน้าหายไปเพราะร่างสูงจัดการปิดปากด้วยริมฝีปากของเขา ดูดกลืนความหวานจากริมฝีปากบางที่คราวนี้เปิดโอกาสให้เขาได้ตักตวงความหวานเต็มที่ก่อนที่ร่างสูงจะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออก เมื่อเห็นว่าแก้วหายใจไม่ทัน
ว้ายยย~โดนจูบอีกแล้วง่า โทโมะบ้านี่...
"เทอรู้ไหม ชั้นดีใจมากนะที่เราไม่ต้องหลบๆซ่อนๆอีกแล้ว ชั้นคิดไม่ถึงว่าเทอจะพะ..."ยังไม่ทันจะพูดอะไรจบนิ้วริ้วของร่างบางก็แตะลงบนริมฝีปากนุ่มของร่างสูง เป็นเชิงห้ามไม่ให้พูด
"ยังไงแก้วก็ต้องบอกทุกคนอยู่ดีว่าแก้ว...มีคนที่ เอ่อ ที่รักอยู่แล้ว"เท่านั้น โทโมะถึงยิ้มออกพลางกดจูบลงบนหน้าผากเนียนอย่างอบอุ่นแล้วดึงแก้วมาซบแนบอก ภาพตรงหน้ามาทำให้เขามีความสุขเสียจริงก็ภาพที่คนตัวเล็กบนตักซุกใบหน้าหวานล้ำนั่นลงบนแผงอกแล้วกอดเขาซะแน่น มันน่ารักซะไม่มี น่ารักเกินไปแล้ว...
"เธอ...ขาดความอบอุ่นเหรอแก้ว"รู้ว่าถามแล้วแก้วจะเขิน ก็ยังจะถามยิ่งได้เหย้าให้เขินกยิ่งหน้ารักเสียจริง
"ง่า~>O<ไม่กอดแล้ว"ร่างบางทำท่าจะผละออกจากตัวเขา โทโมะรีบดึงกลับและกอดแก้วไว้ซะแน่นราวกับว่ามีคนจะมาแย่งไปอย่างงันแหละ
"ชั้นรักเธอหรอกน่า ถึงได้แกล้งเล่น^^"เอาอีกแล้ว ชอบพูดว่ารัก รัก รัก ไม่ให้ทันตั้งตัวแบบนี้ ก็รู้ว่าเขินก็ยังจะชอบแกล้ง ฮู่วว~หัวใจแก้วทำงานหนักอีกแล้วอ่ะTOT
"โทโมะอ่ะ!!!"
"อ้าว ทำไมล่ะ?ก็รักจริงๆนะ ฮ่าๆเห็นเธอเขินเนี้ยชั้นมีความสุขจริงๆ"
"บ้าน่า"ร่างบางระบายความเขินด้วยการทุบอกชายหนุ่มรัวๆอย่างเบามือก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะรวบข้อมือเล็กไว่แค่เพียงมือเดียวของเขาแล้วดึงร่างบางมาพรมจูบไปทั่วใบหน้า
"อื้อ...โทโมะ อย่าสิเดี๋ยวมีคนมาเห็น อือ ไม่เอาน่า..."ร่างบางปัดป้องอย่างไร้ก็ไม่เป็นผล
"ไม่หยุดแล้วจะทำไม"
"อ๊าย~โทโมะบ้า อือออ ปล่อยเค้าน้าาา~~"
"ให้ตายสิเธอน่ารักเป็นบ้าเลย"
"อื้ออออ..โทโมะ หยุดน้าหยุดๆๆๆๆบอกให้ยู้ดด"
"ฮ่าๆๆๆชั้นชนะ บอกรักชั้นมาเดี๋ยวนี้นะยัยเด็กขี้แพ้"
"อื้อออ ขี้โกงๆๆๆๆๆๆๆ"
"ถ้ายังไม่พูดจะจูบแ้ล้วนะ"
"ชั้นรักนาย!!!"ร่างบางรีบสวนกลับทันควันเพราะกลัวโดนจูบ
"ฮ่าๆยัยแมวน้อยเธอนี่...เชื่องจริงๆชั้นก็รักเธอนะและไม่มีวันจะปล่อยเธอไปเด็ดขาด ยัยแมวน้อยของชั้น"ร่างสูงสวมกอดร่างบางอย่าอบอุ่นส่งผลให้อีกฝ่ายหลับตาพร้มอย่างสบาย ใบหน้าสวยอมยิ้มน้อยก่่อนจะตอบออกไป
"อืม ชั้นก็รักนาย แซลม่อนบ้า"ชายหนุ่มยีหัวสาวน้อยเบาๆก่อนจะกอดกันเนิ่นนานอยู่อย่างนั้น
.
.
.
THE END
"ชั้นว่าพวกแกคงเข้าใจแล้ว และต่อไปนี้ก็อย่ามายุ่งกับแฟนชั้นอีก อ้อ...แล้วที่แก 2 คนทำแฟนชั้นเจ็บตัว ชัั้นจะมาคิดบัญชีทีหลัง ฮึ"ร่างสูงโอบแก้วออกไปด้วยความรวดเร็วแล้วแก้วจะทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้เขาลากไปและได้แต่มองตาแป๋วไม่รู้ว่าเขาจะลากไปไหน
โทโมะชะลอฝีเท้าก่อนจะตวัดร่างบอบบางขึ้นมาแนบอกก่อนพาเข้ารถและขับออกไปท่ามกลางความงุนงงของทั้งหมด
...............................................
รถวอลโว่สีดำสนิทจอดที่ริมทะเล
สายลมพัดมากระทบผิวกายของสาวร่างบางที่เผลอหลับไป
"โอ๊ย..เจ็บจัง"ร่างบางร้องขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่ามือเจ็บแต่บัดนี้มันถูกพันด้วยผ้าสะอาดพร้อมทำแผลอย่างเรียบร้อยและจะเป็นฝีมือใครไปไม่ได้นอกจาก...โทโมะ
แก้วยกมือเล็กที่เป็นแผลขึ้นเป่าฟู่ๆด้วยความแสบ...แสบจังY_Y
"ไง ซ่านัก"
"-O-หืม ซ่ายังไง"
"หว่านเสน่ห์ไปทั่วจนเกิดเรื่อง เฮอะ"น้ำเสียงแกมประชดประชันจากชายหนุ่มทำให้แก้วยู่หน้าเล็กน้อยที่ถูกว่ากันซึ่งๆหน้า ไอ้เสน่ห์ที่ว่านะหว่านยังไงไม่ก็รู้ ก็อยู่เฉยๆพวกเขาก็เค้ามาเองนี่นา โห่~TOT
"ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา...."
"แล้วอยู่ๆทำไมถึงพูดไปแบบนั้นฮะ"
"ก็ๆๆ"
"หรือว่าเทอพูดแค่อยากให้ 2 คนนั้นหยุด มันไม่ได้ออกมาจากใจเลยใช่มั๊ย!"ร่างสูงพูดกระแทกเสียงใส่จนร่างบางสะดุ้ง
"มะ ไม่ใช่ซักหน่อย คือชั้น ตั้งใจจะบอกทุกคนอยู่แล้ว แต่มันแค่พูดเร็วขึ้นท่านั้นไง๊^^"ก็สายตาเวลายิ้ม มันหวานเยิ้มซะขนาดนั้นมันก็อดไม่ได้ที่จะโมโหไม่ลง
ชอบกวนให้โมโหทุกที ทำไมต้องยิ้มแบบนั้นด้วย ว่าจะโกรธแล้วนะ ฮึ่ย!! เด็กบ้า
"แน่ใจนะ"อ่า~โทโมะ ทำไมถึงโหดอย่างงี้น้า เดี๋ยวนี้นะ เอ๊ะ แบบนี้เรียกหึงเปล่าาา?^O^
หลังจากถกเถียงกันเบาๆสักพักโทโมะก็นึกอย่างจะแกล้งแก้วขึ้นมาดื้อๆจากที่นั่งอยู่คนละฝั่ง ร่างสูงก็ข้ามไปนั่งฝั่งเดียวกับแก้วก่อนจะยกร่างแก้วขึ้นมานั่งตักแข็งแรงของเขา...
"อ๊า ทำอะไรนะ"ร่างบางพูดด้วยความเขิน จึงรีบก้มหน้างุดเพื่อหลบหนีสายตาซุกซนของชายที่อยู่ตรงหน้า
"ฮึ ดื้ออย่างนี้ต้องทำโทษซะให้เข็ดจะได้หลาบจำ"
"ลงโทษ เอ่อ ลงโทษอะไรแก้วทำอะไรผิดอ่ะ อื้อ.."เสียงของแมวน้อยที่แง๊วๆอยู่ตรงหน้าหายไปเพราะร่างสูงจัดการปิดปากด้วยริมฝีปากของเขา ดูดกลืนความหวานจากริมฝีปากบางที่คราวนี้เปิดโอกาสให้เขาได้ตักตวงความหวานเต็มที่ก่อนที่ร่างสูงจะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออก เมื่อเห็นว่าแก้วหายใจไม่ทัน
ว้ายยย~โดนจูบอีกแล้วง่า โทโมะบ้านี่...
"เทอรู้ไหม ชั้นดีใจมากนะที่เราไม่ต้องหลบๆซ่อนๆอีกแล้ว ชั้นคิดไม่ถึงว่าเทอจะพะ..."ยังไม่ทันจะพูดอะไรจบนิ้วริ้วของร่างบางก็แตะลงบนริมฝีปากนุ่มของร่างสูง เป็นเชิงห้ามไม่ให้พูด
"ยังไงแก้วก็ต้องบอกทุกคนอยู่ดีว่าแก้ว...มีคนที่ เอ่อ ที่รักอยู่แล้ว"เท่านั้น โทโมะถึงยิ้มออกพลางกดจูบลงบนหน้าผากเนียนอย่างอบอุ่นแล้วดึงแก้วมาซบแนบอก ภาพตรงหน้ามาทำให้เขามีความสุขเสียจริงก็ภาพที่คนตัวเล็กบนตักซุกใบหน้าหวานล้ำนั่นลงบนแผงอกแล้วกอดเขาซะแน่น มันน่ารักซะไม่มี น่ารักเกินไปแล้ว...
"เธอ...ขาดความอบอุ่นเหรอแก้ว"รู้ว่าถามแล้วแก้วจะเขิน ก็ยังจะถามยิ่งได้เหย้าให้เขินกยิ่งหน้ารักเสียจริง
"ง่า~>O<ไม่กอดแล้ว"ร่างบางทำท่าจะผละออกจากตัวเขา โทโมะรีบดึงกลับและกอดแก้วไว้ซะแน่นราวกับว่ามีคนจะมาแย่งไปอย่างงันแหละ
"ชั้นรักเธอหรอกน่า ถึงได้แกล้งเล่น^^"เอาอีกแล้ว ชอบพูดว่ารัก รัก รัก ไม่ให้ทันตั้งตัวแบบนี้ ก็รู้ว่าเขินก็ยังจะชอบแกล้ง ฮู่วว~หัวใจแก้วทำงานหนักอีกแล้วอ่ะTOT
"โทโมะอ่ะ!!!"
"อ้าว ทำไมล่ะ?ก็รักจริงๆนะ ฮ่าๆเห็นเธอเขินเนี้ยชั้นมีความสุขจริงๆ"
"บ้าน่า"ร่างบางระบายความเขินด้วยการทุบอกชายหนุ่มรัวๆอย่างเบามือก่อนที่ฝ่ามือใหญ่จะรวบข้อมือเล็กไว่แค่เพียงมือเดียวของเขาแล้วดึงร่างบางมาพรมจูบไปทั่วใบหน้า
"อื้อ...โทโมะ อย่าสิเดี๋ยวมีคนมาเห็น อือ ไม่เอาน่า..."ร่างบางปัดป้องอย่างไร้ก็ไม่เป็นผล
"ไม่หยุดแล้วจะทำไม"
"อ๊าย~โทโมะบ้า อือออ ปล่อยเค้าน้าาา~~"
"ให้ตายสิเธอน่ารักเป็นบ้าเลย"
"อื้ออออ..โทโมะ หยุดน้าหยุดๆๆๆๆบอกให้ยู้ดด"
"ฮ่าๆๆๆชั้นชนะ บอกรักชั้นมาเดี๋ยวนี้นะยัยเด็กขี้แพ้"
"อื้อออ ขี้โกงๆๆๆๆๆๆๆ"
"ถ้ายังไม่พูดจะจูบแ้ล้วนะ"
"ชั้นรักนาย!!!"ร่างบางรีบสวนกลับทันควันเพราะกลัวโดนจูบ
"ฮ่าๆยัยแมวน้อยเธอนี่...เชื่องจริงๆชั้นก็รักเธอนะและไม่มีวันจะปล่อยเธอไปเด็ดขาด ยัยแมวน้อยของชั้น"ร่างสูงสวมกอดร่างบางอย่าอบอุ่นส่งผลให้อีกฝ่ายหลับตาพร้มอย่างสบาย ใบหน้าสวยอมยิ้มน้อยก่่อนจะตอบออกไป
"อืม ชั้นก็รักนาย แซลม่อนบ้า"ชายหนุ่มยีหัวสาวน้อยเบาๆก่อนจะกอดกันเนิ่นนานอยู่อย่างนั้น
.
.
.
THE END
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
