มีแฟนแล้ว A Boyfriend

"แก้วๆมีแฟนยังครับ"เสียงนุ่มๆของชายหนุ่มคนนึงเอ่ยถามสาวร่างบางที่ชื่อแก้ว ใช่แล้วเธอเป็นดาวมหาลัยและก็ยังเป็นนักร้องของม.ร่วมกับเฟย์ ฟาง เพื่อนสนิทของเธอด้วย

 

"เอ่อ...ถามแก้วเหรอค่ะ เอ่อ ยะ ยังค่ะ"สาวร่างบางตอบด้วยท่าทีสั่นๆหวาดๆอยู่ไม่น้อยเทอไม่ได้ชินกับคำถามพวกนี้หรอกนะแค่ต้องทำตัวให้ชินเพราะเธอโดนถามอยู่ทุกวัน ก็ผู้ชายพวกนนั้นนะ...

 

~ไม่รู้ว่าเธอมีแก่ใจ ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มา อย่านะอย่าเลยอย่าส่งสายตา ขอเบอร์มานะไม่ให้ได้ไหม~

 

"งั้น..พี่ขอเบอร์หน่อยสิ"หนุ่มร่างสูงเอ่ยขอเบอร์แก้วตรงๆไม่บอกก็รู้ว่า...จีบนะ

 

"แก้วๆ โทรศัพท์พังนะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"ไปได้เรื่อยๆอีกแล้ว จะว่าไปรุ่นพี่ก็น่ารักอยู่หรอกน่า แก้วก็อยากจะรับรักถ้าไม่ติดที่ว่า.........

 

"เสน่ห์แรงจริงเพื่อนเราโดนขายขนมจีบทุกวันล่ะน้าาา"ฟาง แซวแก้วแล้วทำท่าเขินเอาซะเอง

 

"โธ่ ฟางอย่าพูดดังไปซิ แก้ว ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย"แก้ว เอ่ยขึ้น แต่มันก็รู้สึกดีที่มีคนมาจีบน้าาา

 

~ที่จริงนะเธอก็น่ารัก เห็นแล้วตัวฉันก็อยากรัก แต่ฉันคงทำไม่ได้~

 

"ทำไมล่ะ?กลัวใครคนนั้นมาได้ยินเหรอ><"ฟางพูดยิ้มๆแต่่มันก็ทำให้แก้วหน้าแดงได้ไม่น้อยอีกใจก็กลัวคนนั้นจะเข้าใจผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก

 

"ปะ เปล่าซะหน่อย แล้วเฟย์ล่ะ เฟย์ไปไหนแก้วไม่เห็นเลยนะ"ร่างบางเลี่ยงที่จะพูดถึงใครคนนั้นเพราะไม่อยากพูดให้ใครได้ยิน

 

"เปลี่ยนเรื่องเร็วจังเลยน้าไปๆๆกันเถอะ"ฟางชวนแก้วขึ้นไปเรียนบนห้องซึ่งเฟย์ไปรออยู่แล้ว

 

  กรี๊ดๆๆๆๆ><เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของผู้หญิงในห้องส่งเสียงดังมาแต่ไกล

 

"เสียงอะไรกันอีกล่ะเนี่ย"ฟางพูดอย่างรำคาญนิดๆ

 

"หืม"แก้วเองก็งง แล้วหันมาทำตาแบ๊วๆใส่ฟางเพราะรู้ดีว่าผู้หญิงพวกนั้นอาจจะกำลังคลั่งไคล้ใครกันอยู่

 

"ไม่ต้องมาแบ๊วเลยยัยแก้ว ฟางโมโหจริงๆนะ"คนสวยหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเมื่อมาถึงห้อง ที่มีผู้ชายคนนึงถูกรุมล้อมด้วยสาวๆมากมาย และเขาคนนั้นก็คือ ป๊อปปี้ หนุ่มฮอตแฟนของฟางแต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าเขา 2 คน คบกันเพราะต่างก็เป็นคนดังทั้งคู่ก็เหมือนแก้วกับคนคนนั้นอีกคนนั้นแหละ

 

"ฟางๆแก้วว่าอย่าคิดมากเลยนะป๊อปเขาก็..."ยังไม่ทันที่แก้วจะพูดอะไรจบ

 

"แต่คนนั้นของแก้วไม่เหมือนนายป๊อปนี่ ป๊อปปี้จอมเจ้าชู้ ฮึ"ใช่ป๊อปปี้เจ้าชู้จริงๆ

 

"อย่าคิดมากเลยฟาง เราไปเรียนกันเหอะเฟย์นั่งอยู่นั่งอยู่นั่นไง"แก้วพยายามพูดให้ฟางใจเย็น แต่ฟางก็ยังโมโหออยู่ ขนาดเธอเดินเข้ามาป๊อปปี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจเทอเลยแ้แต่นิด ฮึ

 

ฟึ่บ~

 

ยังไม่ทันเดินไปนั่งที่ หนุ่มหล่อคนเมื่อเช้าก็เดินเข้ามาหาแก้วอีกครั้ง

 

"น้องแก้ว แก้วยังไม่ให้เบอร์พี่เลยนะ"หนุ่มหล่อไม่ลดความพยายาม

 

"คือ แก้วๆบอกพี่ไปแล้วไงค่ะว่าโทรศัพท์เสีย"แก้วพูดพลางหลบสายตาต่ำลงไม่มองหน้าใคร

 

"ฮ่าๆนี่ไงพี่ซื้อเครื่องใหม่มาให้แล้วอ่ะนี่เบอร์พี่เมมไว้แล้วด้วย แกล้งถามไปงั้นแหละ"ลงทุนสุดๆ

 

"ง่า~พี่อ่ะ คือแก้ว"

 

"ยัยแก้ว ชั้นไปรอที่โต๊ะนะ"ฟาง กระซิบกับแก้วเบาๆ โธ่ๆฟางนะTOT

 

"ไงจ๊ะ รับไว้สิ"

 

"แก้ว รับไว้ไม่ไ้ด้หรอกค่ะ แก้วเกรงใจ"ร่างบางพยายามปฏิเสธทุกวิถีทาง

 

"เกรงใจอะไรกัน รับไว้เถอะแก้วไม่กลัวพี่เสียน้ำใจเหรอจ๊ะ ดาวม.แสนสวย><"เอาอีกแล้วทำไมต้องเอาคำๆนี้มาอ้างทุกที จะปฏิเสธอีกเขาจะหาว่าเราเรื่องมากอีกนะสิ

 

"เอ่อ พี่ค่ะ"

 

"นะครับ นะคร้าบบบ"ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าหาร่างบางก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของแก้วแล้วบรรจงจูบ แต่เพียงแค่แตะๆเท่านั้นเพราะเจ้าตัวชะงักมือออก

 

"แก้ว รับไว้ก็ได้ค่ะ"ร่างบางตัดบทแล้วรับของจากชายหนุ่มไป นั้นแหละที่หนุ่มคนนั้นถึงยอมออกไป เฮ้อออ โล่งอก

 

"ฮิ้ววว แก้วใจ ไม่ได้นะเธอห้ามมีแฟนนะ เทอเป็นดาวม.แล้วก็เป็นขวัญใจของพวกเราด้วยห้ามมีแฟนน้าาา"ปรินซ์เพื่อนร่วมห้อง และเป็นอีกคนที่ปลื้มแก้ว(อย่างออกนอกหน้า--')

 

"พะ พูดอะไรนะปรินซ์"แก้วรีบเดินเข้าที่เพราะความอายแต่ไม่ใช่เพราะอายอย่างเดียวแต่เพราะความกลัวด้วย

เลิกเรียนตอนเย็น

 

"แก้ว กลับบ้านกัน นี่ถ้าไม่รีบกลับเดี๋ยวรุ่นพี่คนนั้นมาตามตื้ออีกจะช่วยไม่ได้นะ"เฟย์พูดดักคอไว้

 

"ง่ะ เฟเย่อ่ะ แก้วยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลย เฟย์ ฟาง กลับก่อนได้เลยนะ"

 

"จ้า งั้นเคลียร์งานเสร็จรีบกลับบ้านเลยรู้ป่าว เป็นห่วงน้า บาย"ฟางพูด

 

"เเน่ใจน้าว่าเคลียรร์งานน่ะ"เฟย์พูดแปลกๆอยู่นะหมายความว่าไง

 

"อื้ม...งานนนะสิเห็นไหมคนเยอะแยะเลย"ร่างบางก็ยังคงไม่รู้เรื่องต่อไป

 

"เคลียร์ดีๆก็แล้วกัน ฟางไปก่อนนะ"พูดเสร็จเฟย์ ฟางก็เดินออกไป

 

๐เฮ้อ~พี่ค่ะ แก้วชอบพี่ไม่ได้หรอก"สาวร่างบางพูดกับตัวเองพร้อมมองโทรศัพท์ในมือ เพราะอะไรนะเหรอ

 

~ก็แบบว่าฉัน ขอโทษทีมีแฟนแล้ว อย่าโกรธกันนะเธอคงเข้าใจ ถ้าแอบทำเจ้าชู้นะ เดี๋ยวแฟนตีตาย ขอได้ไหมก็เป็นคนรักแฟน~

 

ขณะที่ร่างบางกำลังบ่นและตบตีกับความคิดของตัวเงอก็ไม่ได้เอะใจซักนิดว่ามีใครเข้ามานั่งใกล้และล็อกกลอนประตูห้องเรียน

 

"งั้นเหรอ...ชอบไม่ได้"เสียงหวานๆแต่แอบโหดส่งกระซิบข้างๆหูทำให้แก้วรู้สึกตัวแต่ไม่ได้หันไปมองเพราะคิดว่าเป็นรุ่นพี่คนนั้น

 

"พี่ค่ะ แก้วขอโทษ แก้วชอบพี่ไม่ได้หรอก"T^T

 

"หืม?"น้ำเสียงที่ดูจะแปลกใจจากชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ฮึ เธอคงคิดว่าเป็นไอ้บ้านั่นสินะ

 

"แก้วๆ"แก้วพูดจาตะกุกตะกักไม่รู็้จะทำไงดี

 

"หันหน้ามานี้ซิ!!"ชายหนุ่มพูดแกมออกคำสั่ง

 

"แก้วว่า ไม่ดีกว่าค่ะ แก้วๆจะกลับแล้ว"

 

"เด็กดื้อ"ชายหนุ่มล็อกใบหน้าหวานของหญิงสาวให้เข้ามาแนบชิด ทำให้แก้วถึงกับสะดุ้ง

 

"เอ่อ..โทโมะ มะ มาได้ไง"สายตาคมเฉียบคู่นั้นจ้องมองที่ร่างบางราวกับจะกลืนกิน

 

"ฮึ เทอจะเอายังไง"

 

"หมายความว่าไงเหรอ?"แก้วทำหน้าตาใสซื่อจนอีกฝ่ายหงุดหงิดอยากกระชากมาจูบซะให้เข็ดหลาบ

 

"ฮึ"ร่างสูงสบถในลำคอแล้วตวัดร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดกระชับแน่น พลางเหลือบสายตามองของขวัญป้ายแดงจากแฟนคลับ!!!ของแก้ว

 

"อะ อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกพี่เค้าแค่ขอเบอร์ จะว่าไปรุ่นพี่ก็น่ารักอยู่นะดูสิอุตส่าห์บอกว่าโทรศัพท์พังยังซื้อมาให้เลย ฮ่าๆ"คนสวยหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแต่ไม่ได้ดูสีหน้าอีกฝ่ายที่กำลังตีหน้ายักษ์ใส่เลยซักนิด

 

"งั้นก็รับรักเค้าไปเลยดีมั๊ย"ร่างสูงขบฟันพูดแล้วรัดตัวแก้วที่อยู่ในอ้อมแขนแน่นจนแก้วหายใจไม่ออก นั้นแหละเธอถึงได้รู้ตัว

 

"แฮ่กๆแก้วหายใจไม่ออกปล่อยก่อนสิ พูดเล่นเฉยๆเอง"

 

"กล้าดียังไงไปให้มันจูบฮะ!!"โทโมะขึ้นเสียงด้วยความไม่พอใจอย่างมาก

 

O.Oร่างบางได้แต่นั่งมองตาปริบๆ

 

"เธอก้เห็นว่าชั้นนังอยู่ ยังกล้าให้มันจูบโชว์ต่อหน้าห้อง แล้วยังจะรับของจากมันอีก แล้วไอ้ปรินซ์อะไรนั่นมันกล้าดียังไงถึงบอกว่าเธอเป็นขวัญใจมันแล้วห้ามเธอมีแฟน มันมีสิทธิ์อะไรฮะ!!!"ร่างสูงใส่อามรมณ์ด้วยความโมโห

 

".............."

 

"คือ พี่เค้า เ่อ่อ แก้วไม่กล้าปฏิเสธ แต่ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อยน้า^^"ร่างบางพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบพร้อมทำท่าน่ารักใส่

 

"ใจกว้างนักนะเปิดโอกาสให้คนอื่นทั้งที่ชั้นนั่งอยู่ ฮึ"

 

"โทโมะ เป็นอะไรเหรอก็รู้นี้ว่าแก้วไม่ได้คุยกับใคร"

 

"หมายความว่าไงไม่ได้คุยกับใครแล้วชั้นล่ะฮะ!!!!"

 

"^^ฮ่าๆ"ร่างบางหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่เห็นท่าทีอีกฝ่ายหึงหวงตน

 

"หัวเราะอะไร"ชายหนุ่มขึ้นเสียงใส่

 

"ง่า โทโมะTTเสียงดังทำไมล่า ก็ที่บอกไม่ได้คุยกับใครนะก็ๆคือว่า"

 

"..ว่า....."ชายหนุ่มเลิ่กคิ้วเป็นเชิงถาม

 

"เอ่อ"ร่างบางก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ

 

"ว่าไง"ชายหนุ่มก็ยิ่งเค้นร่างบางขึ้นเรื่อยๆ

 

"ก็ๆๆคุยกับโทโมะคนเดียวไง^^"ร่างบางอ้อมแอ้มตอบแต่สายตาก้มมองพื้นด้วยความอายแต่นั่นก็ทำให้ร่างสูงเบาใจไม่น้อย

 

~ก็รักให้เขาไปหมดใจ จะเอาที่ไหนรักใครอีกคน ปวดหัวทุกทีที่มีหลายคน จะคบให้ทนเป็นเพื่อนกันดีไหม ที่จริงนะเธอก็น่ารัก เห็นแล้วตัวชั้นก็อยากรัก แต่ชั้นคงทำไม่ได้~