พูดแล้วอยากร้องไห้ Crazy in love

บ่ายแก่ๆวันหนึ่ง...
 
"นี่พวกเธอดูนี่สิข่าวใหม่พี่ปาปาม.เราถ่ายได้วันนี้"นักศึกษาหญิงคนนึงวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในโรงอาหาร พร้อมหนังสือพิมพ์ปาปารัสซี่ของเช้านี้
 
"ว้ายย ตายแล้ว นี่มันพี่กะ..อื้ออ"เพื่อนสาวอีกคนกำลังจะพูดแต่โดนปิดปากไว้แล้วมองมาทางผม!!!
 
"เฮ้ย แกอย่าพูดแฟนเขาอยู่ ชู่วว์"อะไรกัน เฮอะ ไร้สาระ ไปดีกว่า พอผมพ้นไปเท่านั้นแหละ
 
"นี่มันพี่แก้วดาวม.(อีกแล้ว)กับพิชชี่นี่ เค้า 2 คนคบกันเหรอ อ้าว แล้วพี่โทโมะล่ะ"ทันทีที่หลุดพ้นจากการปิดปาก ร่างบางก็รีบพูดรัวๆแทบหายใจไม่ทัน 
 
"ถ้าเป็นแก แกจะเลือกใครคนนึงก็หนุ่มฮอตสุดหล่ออย่างพี่โทโมะ อีกคนก็หนุ่มใหม่ใสกิ๊งขวัญใจสาวอย่างพิชชี่ เป็นชั้นๆก็เลือกไม่ถูกนะ อ้ายย"ร่างบางกุมมือตนเองแล้วทำท่าทางเพ้อฝัน  แต่ว่าเด็ก 2 คนนั้นพูดเรื่องอะไรกันเหมือนจะมีผมอยู่ด้วยนะ
 
"เฮ้อออ แต่ก็น่าสงสารพี่โทโมะเหมือนกันนะ พี่แก้วไม่น่าทำแบบนี้เลยอ่ะTOT"
 
"แก้ว...ทำอะไร"ผมถามออกไปหลังจากที่ฟังมานาน แต่ดูเหมือนเด็กคนนั้นจะยังไม่รู้ตัว
 
"แหม แกก็ยังจะถามแหกตาดูสิเนี่ย"
 
"แก้วทิ้งโทโมะควงกิ๊กเบอร์ล่าสุด...พิชชี่"นี่มัน รูปแก้วกับหมอนั่นกำลังจะจูบกัน...
 
"ก็ใช่นะสิ ชั้นล่ะงงจริงๆพี่เค้าคบกับพี่โทโมะอยู่ไม่ใช่ไง๊ แล้วไหงเป็นแบบนี้ล่ะ แต่จะว่าไปก็น่าอิจฉานะ อิจฉาพี่แก้วจังมีแต่คนห้อมล้อม ฮ้ายย เขินเป็นบ้าเลย" แต่เอ๊ะ ยัยเกลแกจะสะกิดทำไมมีปากก็เรียกเซ่~-O-
 
"ไอ้แบมๆชั้นอยู่นี่แต่คนที่อยู่หลังแกนะเอ่อ..."
 
"โอ๊ย มีอะไรแกก็พูดมาสิกระตุกเสื้อชั้นอยู่ด้ายย><"แบม เอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
 
"ก็ชั้นบอกว่าชั้นอยู่นี่ส่วนคนที่อยู่ข้างหลังแกนะ เอ่อ  หันไปดูเองนะ ชะ ชั้นไปล่ะ"พูดเสร็จเกลก็วิ่งโกยไปเลย
 
"อ้าว ยัยเกลเพื่อนบ้า ยัยเพี้ยนนน"แล้วเด็กคนนั้นก็หันมาทางผม ที่ตอนนี้ไม่รับรูอะไรอีกแล้วในมือกำหนังสือพิมพ์อยากจะฉีกให้ขาดเป็นขยะไปซะ!!
 
"ว๊ากกO[__]Oพี่โท..โทโมะ มาได้ไง เอ่อ หนุไปนะ วะ หวัดดี^[+++]^ค่ะ"แล้วเด็กคนนั้นก็วิ่งหนีไปเหลือผมที่ยืนนิ่งอยู่คนเดียวเพราะมันไม่ใช่...ครั้งแรก
 
     ผมเดินขึ้นห้องด้วยท่าทีไร้วิญาณเดินผ่านมาก็มีแต่คนถามเรื่องแก้วถ้าไม่ถามพวกเขาก็คงมองผมด้วยแววตาสงสาร แต่ผมไม่ต้องการให้ใครมางสร ไม่โว้ย!พลั่กๆๆ ผมชกกำแพงระบสยอย่างอัดอั้น จนเลือดไหล 
     ทำไมๆแก้วถึงไม่เคยทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับผมได้เลยซักครั้ง เธอบอกจะรัก...แค่ผมคนเดียว
"เฮ้ย ไอ้โมะ แม่ตัวดีของแกไปไหว่ะ"เขื่อนเพื่อนสนิทถามผมขึ้น จะบอกว่าถ้าไม่อยากโดนต่อยอย่าพูดเรื่องนี้
 
"...."ร่างสูงเงียบและเดินจากไป ทิ้งความงุนงงไว้ให้เขื่อน ที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
   
ทุกคน เขื่อนทำอะไรผิดอ่ะT[__]T
 
~พูดแล้วอยากจะร้องไห้ เมื่อมีใครเขาถามถึงเธอ พูดไปแล้วน้ำตาเอ่อก็ไม่อยากจะเจอหน้าใคร ต้องตอบคำถามว่าเธอนะทิ้งไปมีใหม่ ต้องเจ็บซ้ำๆด้วยคำๆนี้อยู่ร่ำไป คนใจร้าย คนโกหก คนโลเล ไม่เคยจำสัญญา~
 
 
    ร่างสูงเดินขึ้นห้องไปทั้งที่เลือดยังไหลอยู่เป็นทางและไม่ใช่แค่เลือดที่ไหลตอนนี้น้ำตามันก็กำลังจะไหลด้วย เขาทำไดด้เพีงกลั้นมันไว้ ไม่ให้ใครเห็นว่าตอนนี้เขาอ่อนแอเหลือเกิน...
 
"โทโมะ แกเป็นอะไรมือไปโดนอะไรมาว่ะ"ป๊อปปี้เพื่อนสนิทของโทโมะเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงก็เลือดที่ว่านะไหลน้อยอยู่ซะเมื่อไหร่
   
 
ขืนปล่อยเป็นแบบนี้เลือดหมดตัวตายแน่เพื่อน ฉัน

 
"ไม่มีอะไร"ร่างสูงตอบเลี่ยงๆแล้วเดินไปนั่งปล่อยให้เลืดไหลอยู่อย่างนั้นแหละดีแล้ว...
 
สักพักก็มีคนเดินเข้ามา แน่นอนว่าเป็นไอ้.......
 
"อ่ะ นี่แก้วฝากมาให้ พอดีเขาไม่ว่างช่วยชั้นแต่งเพลงอยู่นะ ชั้นมาเข้าห้องน้ำเลยอาสาเอามาให้"พิชชี่พูดอย่างยิ้มหยันให้ผมเหมือนกับว่า...มันจะชนะผมแล้ว  มันวางโหลแก้วที่ใส่ลูกอมไว้เต็มขวด แน่นอนมันคือวันครบรอบ 3 ปี ของเรา
 
"......."
 
"รับไปซิ ชั้นไปนะ ฮึ"พิชชี่ยิ้มเหยียดๆให้ก่อนจะเดินหันหลังไป
 
เพล้ง!ผมปาขวดแก้วนั่นทิ้ง อย่างไม่ต้องการ ทำไมแก้วถึงกล้าทำกับผมมากมายขนาดนี้ ให้มันเอามาให้ นี่แก้วต้องการจะบอกอะไร อยากเลิกกับผมมากงั้นเหรอ ถึงต้องใ้หมันมารับหน้า
 
"นายโกรธเรา เรื่องข่าวเรากับแก้ว...งั้นเหรอ"ผมไม่อยากจะเสวนากับคนที่ชอบแย่งของๆคนอื่น
 
"ฮึๆถ้าคิดว่าตัวเองไม่ไดพอก็อย่ารั้งเขาไว้เลย เสียเวลาเปล่าว่ะไมันเดินเข้ามาพูดใกล้ผม แค่ผมเท่านั้นที่ได้ยิน
 
"........."ร่างสูงได้แต่กำมือแน่นแล้วหุนหันเดินออกจาก ท่ามกลางความงุนงงของเพื่อนในห้อง คนที่รู้ข่าวก็พอจะเข้าใจแต่คนที่ยังไม่รู้ก็เอาไปเม้าท์กันสนุกปาก...--'
 
  ต้องการอยู่คนเดียว ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย ร่างสูงขับรถออกมาเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
 
~บอกว่ารักแค่เพียงลมปาก ฝากแผลฝจให้มีน้ำตา คนทั้งคนหรือเห็นเป็นหมาตัวนึงที่รักเธอ หลอกให้รักให้หลงงมงายเจ็บเกือบตายนอนซมละเมอพูดไปแล้วน้ำตาเอ่อ มันอยากจะลืม ลืมเธอซักที~
 
"แก้วรักโทโมะนะ รักมากที่สุดเลย"เธอพูดพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม ภาพในวันนั้น เสียงนั้น คำพูดนั้นตีกลับเขามาในสมองอีกครั้ง มันทำให้น้ำตาขงผมค่อยๆไหลอย่างห้ามไม่ได้ กี่ครั้งแล้วที่เธอทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมเป็นแค่หมาตัวนึงที่เธอเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านใช่มั๊ย เธอไม่รู้หรอกว่าหมาตัวนี้นะมันทั้งรักและบูชาเจ้าของมันมากแค่ไหนแต่เจ้าของมันกลับไม่เคยสนใจว่ามันจะเป็นตายร้ายดียังไง มันจะหนาวตายเวลาเจ้าของมันไปกอดกับคนอื่น มันแทบจะคลั่งตายเมื่อเห็นว่าเจ้าของมันไปเดินกับคนอื่นแทนที่จะเป็นมัน ผมมันได้แค่นี้ใช่มั๊ย?
 
.................................................................
 
"ป๊อปปี้ นายเห็นโทโมะหรือเปล่าทำไมเขาถึงทำนิสัยแย่ๆแบบนั้นฮะ"แก้ว แฟนเพื่อนผมคนที่ทำให้เพื่อนผมอาการหนักเดินเข้าหาผมด้วยท่าทางโกรธ แต่ไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ ถ้าไม่มากับไอ้สารเลวนั่น
 
"อะไรๆ โทโมะมันทำอะไรให้เธอ"
 
"ก็พิชชี่บอกว่าโทโมะปาของขวัญของฉันทิ้ง มันจะเป็นเรื่องอะไนได้อีกล่ะ ตอนนั้นนายอยู่นี่"
 
"นี่แค่มันทำแค่นี้เธอโกรธมัน แต่ที่เธอทำเป็นชั้นๆฆ่าเธอไปนานแล้ว"
 
"แล้วชั้นทำอะไรฮะ!!"ใช่ว่าแก้วจะไม่รู้ตัวหรอกนะ ก็เมื่อกี๊ที่เดินขึ้นมาก็ได้ยินเรื่องข่าวของเขากับพิชชี่จากเสียงซุบซิบพอควรอยู่ล่ะ เธอเองก๋พอจะเข้าใจความหมายของป๊อปปี้อยู่เหมือนกัน...
 
"เธอยังจะกล้าถามอีกเหรอ ไม่รู้ตัวบ้างเลยเหรอไง!!!แกก็เหมือนกันออกไปเลยนะถ้ายังไม่อยากโดนกระทืบ!!!"ป๊อปปี้ตะโกนออกไปอย่างเหลืออดเพราะความโกรธแทนเพื่อน
 
"ทำไมนายจะต้องทำร้ายพิชชี่ด้วยเขาไปทำอะไรให้พวกนายนักหนา งี่เง่าที่สุด!!"
"เมื่อกี๊เราเข้ามาเขาก็ไม่พอใจแบบนี้แหละแก้ว~เราก็ไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าไม่พอใจ!!"พิชชี่จงใจเน้นเสียงกระแทกกระทั้นป๊อปปี้ทำให้อีกฝ่ายเดือดเล่นๆ
  
ดูมันๆยังจะลอยหน้าลอยตาอีก ป๊อปอยากกระทืบคนโว้ย!!!

"นายจะตอบได้หรือยังว่าเพื่อนนายเป็นอะไร"
 
"เธอเป็นแฟนมันไม่ใช่เหรอทำไมเธอถึงไม่รู้ฮะ ตอนที่เธอทำเธอคิดบ้างไหมว่ามันจะเสียใจกับการกระทำของเธอ"
 
"ถ้าหมายถึงข่าวบ้าๆนั่นชั้นก็บอกไปแล้วว่ามันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด"
 
"แก้ว...พวกเราโตๆกันแล้วนะ เราไม่ได้โง่จนดูไม่ออก ถ้าเธอไม่รักมันแล้วก็บอกเลิกมันไปเลยดิ ไปเลย ให้มันเจ็บตอนนี้ทีเดียวไปเลยดีกว่า ดีกว่าที่จะต้องทนฟังทนเห็นอะไรที่มันไม่อยากจะเห็นอีกต่อไป"
 
"..อึก...ฉะ ฉัน"ร่างบางอึกอักชั่วครู่ พลางหลบสายตาของป๊อปปี้