ยัยเย็นชากับคุณชายจอมกะล่อน

~สายลมพัดผ่านริมหน้าต่างห้องนอนของหญิงสาวนามว่าแก้วที่ใครๆก็เรียกว่าคุณหนูจอมเย็นชาเพราะแค่เพียงหน้าตาของเธอไม่ได้สวยหวานเหมือนใครๆแต่เธอมีบุคลิกที่หวานที่ไม่มีใครมองเห็นนอกจากแม่ของเธอ เธอได้เลือดแม่มาเต็ม ๆ ทั้งนิสัยที่มีความเป็นผู้นำ จิตใจดี และเมตตา แต่คงไม่มีผู้ใดรับรู้เพราะเพียงแค่หน้าตาของเธอ
ก๊อก ก๊อก ~
'เฟย์ ไปกินข้าวกันเถอะ แม่กับพ่อเค้ารอนานแล้วนา' แก้วเรียกชื่อผู้เป็นน้องเพื่อเรียกลงไปทานข้าว
'ค่าาาาาาาาาาา พี่แก้วเดี๋ยวเฟย์ไปค่ะ' 'เร็ววว ๆ นาาา '
-- --- --------
'วันนี้มีอะไรบ้างจ๊ะ ป้าแหม่ม'
'มีแกงเขียวหวาน ผัดเปรี้ยวหวาน แล้วก็ ผัดผักบุ้งค่ะ คุณหญิง'
'อ่อ จ้ะงั้นตักข้าวเลย'
'แก้วลูก เฟย์ลูก วันนี้คุณพ่อกลับดึกนอนกันก่อนเลยนะลูกนะ'
'ค่ะ' สองพี่น้องตอบพร้อมกัน
'อ้อ แล้วก็วันพรุ่งนี้วันเกิดคุณพ่อ เตรียมของขวัญกันไว้หรือยัง'
'แก้วเตรียมแล้วค่ะแม่'
'เฟย์ก็เตรียมให้คุณ ธน . . . เอ้ย คุณพ่อแล้วค่ะ '
'โอเค วันพรุ่งนี้ลูกสองคนเจอแม่ที่สวนดอกไม้ตอนสี่โมงเย็นด้วยนะจ๊ะ'ผู้เป็นแม่พูดด้วยรอยยิ้มแสนหวาน
'ค่ะ' ทั้งสองตอบ
'อ้าวว กินข้าวกันเถอะจ้ะ กินกิน'
--------------------------------------------
ในห้องนอนของเฟย์
คุณพ่อคุณไม่ใช่พ่อของหนูคุณคือคนรักของหนูไม่ใช่ของแม่ !!! ไม่คู่ควรกับแม่ คู่กับหนู พรุ่งนี้เป็นวันที่หนูและคุณธนาจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันและรักกันแต่งงานกัน . . . . .. .. . . .. 
ย้อนความไปเมื่อ 12 ปีที่แล้ว
'แม่ขาาาาาาาาา แก้วได้เกรดสี่ทุกวิชาเลยค่ะ'
'เก่งมากกกลูกก แม่จะพาไปกินข้าว'
'เฟย์ล่ะลูก '
เฟย์ยื่นใบเกรดให้แม่ดูแล้วน้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า 
'ทำไมได้แค่สองเองลูกดูพี่แก้วหน่อยสิ ห่างกันปีเดียวแต่ทำไมหนูกับเค้าไม่เหมือนกันเลยล่ะลูก ฮ้ะะ ไปเก็บกวาดหน้าบ้านแทนป้าแหม่มเลย เรียนไม่ได้เรื่อง แถมยังไม่รักสะอาดอีก ดูสิห้องนอนสกปรกเหมือนรังหนู ไม่เหมือนพี่แก้วห้องสะอาดเหมือนอยู่บนเมฆ'
'คุณแม่ ม มะ แม่ 'เฟย์เริ่มน้ำตาคลอเบ้าจนไหลรินออกมา
'ไปกวาดสวนเลย เดี๋ยวนี้'
เฟย์เริ่มกวาดสวนทีละนิดนิดและพึมพำด้วยความเสียใจ 
'เฟย์ ลูกมากวาดสวนทำไม'
'คุณ พ่ออออออออออออออออออออ '
ฮือออออออออออ ~ เฟย์ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่เกรงใจเพราะพ่อคือคนที่รับฟังเขาทุกอย่าง
'เป็นอะไรละลูก'
'คุณแม่ด่าหนู ฮือออ ฮือออ'
'อ๋อออ วันนี้เกรดออก อ้อ งั้นพ่อไม่ถามหรอก ไม่เป็นไรลูกคนเรามีทางแก้เสมอ มะ มา คนสวยของพ่อ พ่อช่วย'
'พ่อรู้มั้ยค้ะ ? ถ้าหนูโตหนูจะแต่งงานกับพ่อ'
'ฮ่าาา ๆ กวาดต่อเถอะลูก'
 
ปัจจุบันนน 
นี่คือตุ๊กตาที่หนูเย็บเองและพร้อมจะให้คุณธนา สุดที่รักของหนูโดยที่ไม่มี นังพรกมล คนที่พรากคุณธนาไปจากฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!
 
วันรุ่งขึ้นตอนสี่โมงเย็น ที่สวนดอกไม้ .
'อ่าว ทั้งคู่มาเร็วจังมายืนตรงนี้แม่จะบอก'
'+!@#$%^&*()(*&^%$%^&*&^$##$%^&'
'โอเคค่ะเเม่'ทั้งคู่ตอบ
'พี่แก้วพี่แก้ว พี่แก้วไปหยิบริบบิ้นสีขาวที่ห้องประดิษฐ์หน่อยได้มั้ยค้ะ'
'ได้จ้ะ ได้'
 
ฉึกกกกกกกกกกกก เชี้ยงงง อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย ละ ลู . ก ฉึกกกกกกกกก เชี้ยงง อ๊ายยย ฟะ เฟฟ 
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 
'คุณแม่ เฟย์'แก้วรีบวิ่งไปหาแม่และน้องที่สวนดอกไม้ เฟย์เห็นอย่างนั้นจึงรีบทำท่าเป็นห่วงทันที
'พี่แก้ว พี่แก้ว แม่ มะ แม่ ' 
'เฟย์แม่เป็นอะไร เฟย์'
'แม่ถูกใครแทงไม่รู้หนูมาไม่ทันหนูไปเก็บดอกไม้มา'
 
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
'คุณพ่อ !' แก้วเรียกพ่อด้วยความแตกตื่น
'อ้าว เป็นอะำไรยัยแก้วจะเซอไพรท์พ่อเรอะะ'
'แน่ล่ะพ่อ มาเลย'
'คุณพร คุณพร ! '
'ยัยแก้วทำไมแม่เป็นอย่างนี้ '
'ไม่รู้ค่ะ พาแม่ไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ'
ที่โรงพยาบาล
คุณพรคุณคือคนที่ผมรักและผมจะไม่เิกรักคุณผมรักคุณนะ คุณพร
ธนา