ยัยเย็นชากับคุณชายจอมกะล่อน

~สายลมพัดผ่านริมหน้าต่างห้องนอนของหญิงสาวนามว่าแก้วที่ใครๆก็เรียกว่าคุณหนูจอมเย็นชาเพราะแค่เพียงหน้าตาของเธอไม่ได้สวยหวานเหมือนใครๆแต่เธอมีบุคลิกที่หวานที่ไม่มีใครมองเห็นนอกจากแม่ของเธอ เธอได้เลือดแม่มาเต็ม ๆ ทั้งนิสัยที่มีความเป็นผู้นำ จิตใจดี และเมตตา แต่คงไม่มีผู้ใดรับรู้เพราะเพียงแค่หน้าตาของเธอ

ก๊อก ก๊อก ~

'เฟย์ ไปกินข้าวกันเถอะ แม่กับพ่อเค้ารอนานแล้วนา' แก้วเรียกชื่อผู้เป็นน้องเพื่อเรียกลงไปทานข้าว

'ค่าาาาาาาาาาา พี่แก้วเดี๋ยวเฟย์ไปค่ะ' 'เร็ววว ๆ นาาา '

-- --- --------

'วันนี้มีอะไรบ้างจ๊ะ ป้าแหม่ม'

'มีแกงเขียวหวาน ผัดเปรี้ยวหวาน แล้วก็ ผัดผักบุ้งค่ะ คุณหญิง'

'อ่อ จ้ะงั้นตักข้าวเลย'

'แก้วลูก เฟย์ลูก วันนี้คุณพ่อกลับดึกนอนกันก่อนเลยนะลูกนะ'

'ค่ะ' สองพี่น้องตอบพร้อมกัน

'อ้อ แล้วก็วันพรุ่งนี้วันเกิดคุณพ่อ เตรียมของขวัญกันไว้หรือยัง'

'แก้วเตรียมแล้วค่ะแม่'

'เฟย์ก็เตรียมให้คุณ ธน . . . เอ้ย คุณพ่อแล้วค่ะ '

'โอเค วันพรุ่งนี้ลูกสองคนเจอแม่ที่สวนดอกไม้ตอนสี่โมงเย็นด้วยนะจ๊ะ'ผู้เป็นแม่พูดด้วยรอยยิ้มแสนหวาน

'ค่ะ' ทั้งสองตอบ

'อ้าวว กินข้าวกันเถอะจ้ะ กินกิน'

--------------------------------------------

ในห้องนอนของเฟย์

คุณพ่อคุณไม่ใช่พ่อของหนูคุณคือคนรักของหนูไม่ใช่ของแม่ !!! ไม่คู่ควรกับแม่ คู่กับหนู พรุ่งนี้เป็นวันที่หนูและคุณธนาจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันและรักกันแต่งงานกัน . . . . .. .. . . .. 

ย้อนความไปเมื่อ 12 ปีที่แล้ว

'แม่ขาาาาาาาาา แก้วได้เกรดสี่ทุกวิชาเลยค่ะ'

'เก่งมากกกลูกก แม่จะพาไปกินข้าว'

'เฟย์ล่ะลูก '

เฟย์ยื่นใบเกรดให้แม่ดูแล้วน้ำตาก็เริ่มคลอเบ้า 

'ทำไมได้แค่สองเองลูกดูพี่แก้วหน่อยสิ ห่างกันปีเดียวแต่ทำไมหนูกับเค้าไม่เหมือนกันเลยล่ะลูก ฮ้ะะ ไปเก็บกวาดหน้าบ้านแทนป้าแหม่มเลย เรียนไม่ได้เรื่อง แถมยังไม่รักสะอาดอีก ดูสิห้องนอนสกปรกเหมือนรังหนู ไม่เหมือนพี่แก้วห้องสะอาดเหมือนอยู่บนเมฆ'

'คุณแม่ ม มะ แม่ 'เฟย์เริ่มน้ำตาคลอเบ้าจนไหลรินออกมา

'ไปกวาดสวนเลย เดี๋ยวนี้'

เฟย์เริ่มกวาดสวนทีละนิดนิดและพึมพำด้วยความเสียใจ 

'เฟย์ ลูกมากวาดสวนทำไม'

'คุณ พ่ออออออออออออออออออออ '

ฮือออออออออออ ~ เฟย์ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่เกรงใจเพราะพ่อคือคนที่รับฟังเขาทุกอย่าง

'เป็นอะไรละลูก'

'คุณแม่ด่าหนู ฮือออ ฮือออ'

'อ๋อออ วันนี้เกรดออก อ้อ งั้นพ่อไม่ถามหรอก ไม่เป็นไรลูกคนเรามีทางแก้เสมอ มะ มา คนสวยของพ่อ พ่อช่วย'

'พ่อรู้มั้ยค้ะ ? ถ้าหนูโตหนูจะแต่งงานกับพ่อ'

'ฮ่าาา ๆ กวาดต่อเถอะลูก'

ปัจจุบันนน 

นี่คือตุ๊กตาที่หนูเย็บเองและพร้อมจะให้คุณธนา สุดที่รักของหนูโดยที่ไม่มี นังพรกมล คนที่พรากคุณธนาไปจากฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!!!!

วันรุ่งขึ้นตอนสี่โมงเย็น ที่สวนดอกไม้ .

'อ่าว ทั้งคู่มาเร็วจังมายืนตรงนี้แม่จะบอก'

'+!@#$%^&*()(*&^%$%^&*&^$##$%^&'

'โอเคค่ะเเม่'ทั้งคู่ตอบ

'พี่แก้วพี่แก้ว พี่แก้วไปหยิบริบบิ้นสีขาวที่ห้องประดิษฐ์หน่อยได้มั้ยค้ะ'

'ได้จ้ะ ได้'

ฉึกกกกกกกกกกกก เชี้ยงงง อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย ละ ลู . ก ฉึกกกกกกกกก เชี้ยงง อ๊ายยย ฟะ เฟฟ 

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

'คุณแม่ เฟย์'แก้วรีบวิ่งไปหาแม่และน้องที่สวนดอกไม้ เฟย์เห็นอย่างนั้นจึงรีบทำท่าเป็นห่วงทันที

'พี่แก้ว พี่แก้ว แม่ มะ แม่ ' 

'เฟย์แม่เป็นอะไร เฟย์'

'แม่ถูกใครแทงไม่รู้หนูมาไม่ทันหนูไปเก็บดอกไม้มา'

ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

'คุณพ่อ !' แก้วเรียกพ่อด้วยความแตกตื่น

'อ้าว เป็นอะำไรยัยแก้วจะเซอไพรท์พ่อเรอะะ'

'แน่ล่ะพ่อ มาเลย'

'คุณพร คุณพร ! '

'ยัยแก้วทำไมแม่เป็นอย่างนี้ '

'ไม่รู้ค่ะ พาแม่ไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ'

ที่โรงพยาบาล

คุณพรคุณคือคนที่ผมรักและผมจะไม่เิกรักคุณผมรักคุณนะ คุณพร

ธนา