{SF} หลงทาง {Blinded}

BLINDED SPECIAL PART7 ปีต่อมา"ที่รักครับบบ ผมกลับมาแล้ว"ชายร่างสูงพูดพร้อมกับเดินไปถอดรองเท้าที่ตู้เก็บรองเท้า"กลับมาหรอโทโมะ มาช่วยแก้วหน่อยสิ"หญิงสาวร่างสูงพูดจากนั้นโทโมะก็เดินไปหาแก้วเมื่อโทโมะเดินมาถึงแก้ว"มีไรหรอ ?"โทโมะถาม"เจ้าตัวเล็กน่ะสิ งอแงมากเลยอ่ะ นมก็ไม่กิน"แก้วพูดพลางชี้ไปยังทายาทรักของเค้าทั้ง 2 คนซึ้งตอนนี้มีอายุเพียง 1 ปีจากนั้นโทโมะก็เดินไปหาทายาทตัวน้อยๆพร้อมกับอุ้มขึ้นมาด้วยความรัก"ว่าไง ลูกอาร์ ทำไมงอแงล่ะครับ ไม่น่ารักเลย"โทโมะพูดกับเจ้าตัวเล็ก"ปะป๊า กลับมาแล้วหรอครับ ??"เสียงหนุ่มน้อย วัย 5 ขวบพูดขึ้น"ว่าไงลูกทีเค ไปไหนมาหะเรา ?"แก้วถาม"ไปดูการ์ตูนมาครับ มาม๊า"อาร์พูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปกอดแก้ว"ทีเคมาหาป๊าหน่อยลูก ป๊ามีของมาฝาก"โทโมะพูดพร้อมกับหยิบของออกมาจากกระเป๋าของตนในขณะที่อุ้มเจ้าตัวเล้กอยู่เมื่อหนุ่มน้อยวัย 5 ขวบเห็นของที่อยู่ในมือโทโมะก็รีบวิ่งมาหาโทโมะโดยทันที"นี้ ทีเคผลักแม่เลยหรอ ? ไม่รักม๊าแล้วหรอ ? เป็นป๊าดีกว่าใช่มั้ย ?"แก้วพูดแบบนอยด์ๆ"ไม่ครับ ทีเครักม๊ากับป๊าเท่ากันนะครับ"อาร์พูด"ไม่รู้ล่ะ แม่งอนแล้ว"แก้วพูดพร้อมกับเดินไปในครัว"ดูแม่สิ ขี้งอนเนอะทีเค"โทโมะกระซิบกับทีเค"นี้ฉันได้ยินนะโทโมะ เดี๋ยวเถอะๆ"แก้วตะโกนบอก"แก้วเบาๆสิ เดี๋ยวอาร์ตื่นนะ"โทโมะบอก"ไม่รู้ไม่ชี้ แก้วออกไปข้างนอกดีกว่า"แก้วพูดพร้อมกับเดินออกจากบ้านไป"ป๊าครับ ม๊าจะงอนเรามั้ยครับ ?"ทีเคถาม"ไม่หรอกลูก เอางี้เรามาทำอะไรให้ม๊ากันดีกว่านะครับ"โทโมะพูดกับลูกชายของตน"ทำอะไรครับป๊า"อาร์ถาม"ก็......"โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัยจากนั้นทั้ง 2 พ่อลูก ก็พากันจัดตกแต่งบ้านพร้อมกับพลัดกันดูแล 'น้องอาร์'เมื่อแก้วมาถึง ปรากฏว่าไฟในบ้านก้ดับสนิท"โทโมะ ทีเค ทำไมไฟดับล่ะ ? อาร์อยู่ไหน ?"แก้วตะโกนถามแต่ปรากฏว่าไม่มีใครตอบสักคนเดียวแก้วเดินเข้ามาในบ้านเรื่อยๆจนกระทั่งมาถึง กลางบ้านก็มีใครคนนึงเอามือมาปิดตาแก้วพร้อมกับพาแก้วไปยังหลังบ้านทันทีที่เปิดตาออก ก็พบว่า สถานที่นั้นถูกตกแต่งไปด้วยแสงไฟต่างๆนานา มีโต๊ะยาวอยู่ 1 ตัว บนโต๊ะนั้นตรงกลางโต๊ะมีเชิงเทียนสีเขียวและส้มวางสลับกันอยู่จากนั้นโทโมะก็เดินไปจุดเทียน ลูกชายวัย 5 ขวบของทั้งคู่ก็ได้จูงมือ คุณแม่สุดที่รักของเค้าไปยังโต๊ะตัวนั้นจากนั้นโทโมะก็นำอาหารมาเสิร์ฟ พร้อมกับทีเคที่อุ้มอาร์มาด้วย"นี้มันอะไรกันเนี้ย ?"แก้วถาม"ไม่มีอะไๆหรอก ก็แค่อยากทำให้อ่ะเนอะ ทีเค"โทโมะพูดพร้อมกันไปยักคิ้วให้ทีเค"ทีเคกับป๊ากลัวม๊างอนเลยทำน่ะครับ"ทีเคบอก"ม๊าไม่ได้งอนซะหน่อย ทีเค"แก้วพูดกับทีเค"เอาน่า ไม่ได้งอนแต่อยากทำให้โอเคมั้ย ?"โทโมะพูดแก้วพยักหน้าแทนคำตอบ"ไหนทีเคพาน้องอาร์มาหาม๊าสิลูก"แก้วพูดจากนั้นทีเคก็อุ้มอาร์ไปหาแก้ว"เอาล่ะ ทีเคไปนั่งได้แล้วลุก เดี๋ยวม๊าอุ้มน้องอาร์เอง"แก้วพูดจากนั้นทีเคก็กลับไปนั่งที่โต๊ะ แล้วทุกคนก็เริ่มรับประทานอาหารกันเมื่อทุกคนทานเสร็จ โทโมะกับทีเคก็ช่วยกันเก็บของ ส่วนแก้วก็นั่งเล่นอยู่กับอาร์จากนั้น 2 พ่อลูกก็เดินมาหาแก้วพร้อมกับนั่งลงข้างๆแก้ว"ม๊ากับป๊ารักกันได้ไงครับ"ทีเคถามทั้งสองคนมองหน้า พร้อมกับยิ้มออกมา"เรื่องมันซับซ้อนน่ะลูก อย่ารู้เลย"แก้วบอก"ใช่เลย ทีเครู้มั้ย ? ม๊าอ่ะทำร้ายจิตใจป๊ามากเลยอ่ะ ป๊าถึงกับร้องไห้เลยนะ"โทโมะพูด"ร้องไห้เลยหรอ ? จริงดิ ?"แก้วถามด้วยความตกใจ"ก็ใช่น่ะสิ เธอน่ะทำฉันรู้ไว้ซะ"โทโมะพูดจากนั้นทั้ง 2 คนก็พูดถึงเรื่องอดีตและความทรงจำดีดีที่เคยมีให้กัน จนกระทั่งมีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา"มาม๊า"เสียงปริศนาเอ่ยขึ้น"อุ้ย!โทโมะ ทีเคได้ยินมั้ย ?เมื่อกี้น่ะ"แก้วถาม"ได้ยินๆ"โทโมะและทีเคพูดพร้อมกัน"น่ารักจังเลย ไหนพูดอีกสิครับน้องอาร์ มาม๊า ปาป๊า"แก้วพูดกับอาร์แต่อาร์กลับเงียบและไม่พูดอีกทุกคนต่างมองหน้ากันพร้อมกับหัวเราะออกมาสักพักก็พากันขึ้นห้อง โดยที่ 'ทีเคอาร์' นอนด้วยกัน อีกห้องโทโมะแก้วนอนด้วยกันอีกห้องในห้องโทโมะ - แก้ว"ขอบคุณนะ สำหรับวันดีดีวันนี้"แก้วพูด"ไม่เป็นไรหรอก โทโมะกับทีเคตั้งใจทำให้แก้วนะครับ"โทโมะพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลัง"ขอบคุณนะที่รักแก้ว ขอบคุณนะที่ทำให้แก้วรัก แก้วรักคนไม่ผิดจริงๆ"แก้วพูด"โทโมะก็ขอบคุณแก้วมากนะครับ ที่ทำให้โทโมะรักและขอบคุณที่รักโทโมะนะครับ"โทโมะพูดพร้อมกับหอมแก้มผู้เป็นภรรยาอีกครั้งนึง"นี้ถ้าเรามีลูกอีกคน จะชื่ออะไรดีล่ะ ?"โทโมะถาม"ไม่รู้สิ ทำไมหรอ ?"แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าโทโมะ"ก็แบบว่า คิดเผื่อไว้เผื่อมันจะมีอีกคนเกิดขึ้นมาอะไรงี้"โทโมะพูดด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้"พอเลย แค่ 2 คนก็เหนื่อยจะตายแล้ว"แก้วพูดพร้อมกับตีแขนโทโมะเบาๆ"เหนื่อยเลยหรอ ? เหนื่อยอะไร ? O.o"โทโมะถามด้วยสีหน้าตกใจ"เหนื่อยที่จะต้องเลี้ยงดูน่ะสิ คิดไรเนี้ย ?"แก้วถาม"ก็คิดเหมือนแก้วแหละ 5555"โทโมะพูด"คนลามก"แก้วบอก"นั่นแน่ !! แสดงว่าแก้วคิดล่ะสิ ไม่งั้นไม่พูดหรอกนะ คนลามกน่ะ 5555"โทโมะแซว"นี้ พอเลยไปเลย ไปนอนเลย"แก้วพูดพร้อมกับหน้าแดงๆ"ไม่ได้หรอก ปล่อยให้นอนไม่ได้ต้องทำโทา โทษฐานมาทำให้คิดแล้วไม่รับผิดชอบ คืนนี้อย่าหวังจะได้นอน"โทโมะพูดพร้อมกับพาแก้วมายังเตียงและ.........................................
THE END