{SF} หลงทาง {Blinded}
9.8
4) ก็เพราะฉันหลงทาง...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความhttp://www.pleng.com/song.php?song_id=024579 ฟังเพลงนี้ด้วยนะ
BLINDED : CHAPTER 4
แก้วที่แกล้งหลับอยู่นานบนบ่าของพายุก็กระโดดลงทันที“โหย ฟางอ่ะ!ห้ามทำไม กำลังสนุกอยู่เลย”แก้วบอก“เดี๋ยวๆ ใครก็ได้อธิบายให้ฟังที”โทโมะพูด“แก้ว หมดธุระแล้วนะ ดูดิเล่นซะเสียวเลย ทีหลังอ่ะอย่าให้พี่ทำอะไรแบบนี้อีกนะ เกือบตายแหนะ!!!”พายุบอกทันทีที่พูดจบพายุก็ขับรถออกไปทันที“ถ้าฉันไม่ห้ามนะ พี่พายุก็ตายกันพอดี”ฟางบอก“555555555”แก้วหัวเราะออกมา“เดี๋ยวๆ โทโมะ งง อธิบายให้ฟังที”โทโมะพูด“โอเคๆ อธิบายให้ฟังก็ได้ คืองี้ แก้วอ่ะมันบ่นให้พี่ฟางกะเฟย์ฟังว่า โทโมะอ่ะปากแข็งไม่ยอมบอกชอบแก้วสักทีเลยมาถามพี่ฟางกะเฟย์ว่าจะทำยังไงดี ?”เฟย์อธิบาย“ฟางนึกแผนออกก็เลยบอกให้แก้วไปขอให้พี่พายุเนี้ย ? มาร่วมมือด้วย”ฟางบอก“แล้วให้พวกฉันเนี้ยสร้างสถานการณ์ขึ้นมา”ป็อปปี้อธิบายต่อ“เพื่อให้แกอ่ะสารภาพออกมา”เขื่อนบอก“สรุป เรื่องทั้งหมดนี้คือ แผน ใช่มั้ย ?”โทโมะถาม“อ่ะหะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน“งั้นแก้วก็ไม่มีแฟนใช่มั้ย ?”“อาหะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน“แก้วทำไม ทำอย่างงี้อ่ะ รู้มั้ย โทโมะเป็นห่วงแก้วมากเลยนะ”โทโมะดุแก้ว“ก้แก้วอยากให้โทโมะสารภาพกับแก้วนี่น่า”แก้วบอก“ด้วยวิธีนี้หรอ ?”โทโมะถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“อืมม โกรธหรอ ? แก้วขอโทษนะโทโมะ แก้วขอโทษ”แก้วบอก“ไม่ให้อภัย!!!”โทโมะตอบ“งั้นทำยังไงถึงจะให้อภัยอ่ะ ?”แก้วถาม“........................................”โทโมะเงียบ“ทำไงอ่ะ โทโมะ”แก้วถาม“แก้วก็ต้อง....”โทโมะพูด“ต้องอะไร ?”แก้วถามต่อ“ต้องมาเป็นแฟนโทโมะก่อน โทโมะถึงจะให้อภัย!”โทโมะพูด“บ้าหรอ ? >///<”แก้วพูด“งั้นโทโมะโกรธ!”โทโมะพูด“เฮ้ย!ยังพูดไม่จบเลยนะ จะบอกว่า บ้าหรอ ? ถึงไม่บอกก้เป็นอยู่แล้วล่ะ >///<”แก้วพูดพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นๆ“น่ารักที่สุดเลย เบบี๋”โทโมะพูดพร้อมกับหยิกแก้มแก้วเบาๆ“แล้วคนที่ชื่อพายุอ่ะ ? พี่แก้วจริงๆหรอ ?”โทโมะถาม“ป่าวอ่ะ รุ่นพี่ที่โรงเรียนนั่นแหละ”แก้วบอก“เอ้า!แล้วไปรู้จักเค้าได้ไง ?”โทโมะถาม“อย่ารู้เลย!”แก้วบอก“แล้วแก้วไม่หวั่นไหวกับพี่เค้าบ้างหรอ ?”โทโมะถาม“ไม่เลย เพราะอะไรรู้มั้ย ?”แก้วถาม“ไม่รู้อ่ะ”โทโมะตอบ“เพราะแก้ว หลงทาง”แก้วตอบ“หลงทาง มันเกี่ยวไรกัน ?”โทโมะถามต่อ“ก็เพราะแก้วหลงทาง หลงอยู่กลางใจของ โทโมะ ไงล่ะ”แก้วบอกO.o <<<สีหน้าโทโมะ“ตกใจอะไร ?”แก้วถาม“ไม่คิดว่าแก้วจะพูดอย่างงี้น่ะสิ”โทโมะพูด“เว่อร์ไปๆ หลงทางยังหาทางออกเจอ แต่หลงนายต้องทำยังไง ไหนตอบมาสินายวิศว!!!”แก้วพูด“ก็ต้องแต่งงานกันสิครับ!!!”โทโมะตอบ“เว่อร์ไปย่ะ เว่อร์ไป”แก้วบอก“แล้วแต่งมั้ย ?”โทโมะถาม"ก่อนตอบฉันมีเพลง เพลงนึงมอบให้นายโดยเฉพาะเลยนะ""จะมองใครใคร จะคุยกับใคร ทำไมๆต้องกลายเป็นหน้าเธอเธอมายังไง เธอไปยังไง ทำไมๆที่ไหนก็ต้องเจอ""I.....""คิดถึงเธอ ได้หรือป่าว ? ให้หรือป่าว ? เนี้ยเหงามากๆเลย""want.....""ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธออยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่""to....""ตกหลุมรักเธอแล้วอ่ะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ""marry.....""ออกจากเธอไม่ไหว ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ....""with....""ปล่อยไปรักกับเธอ.....""YOU!" "เธอดูเป็นคนพอดีพอดี เธอเลยดูดีไม่มีใครเหมือนเธอเธอมายังไง จะไปกับเธอที่ฉันต้องเพ้อเพราะเธอไม่เหมือนใคร""And I promise I will love u forever Darling!"เมื่อแก้วพูดจบโทโมะก็ยิ้มออกมาทันทีพร้อมกับพูดว่า"I will love u forever too bebe!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ