{SF} หลงทาง {Blinded}

แก้วที่แกล้งหลับอยู่นานบนบ่าของพายุก็กระโดดลงทันที
“โหย ฟางอ่ะ!ห้ามทำไม กำลังสนุกอยู่เลย”แก้วบอก
“เดี๋ยวๆ ใครก็ได้อธิบายให้ฟังที”โทโมะพูด
“แก้ว หมดธุระแล้วนะ ดูดิเล่นซะเสียวเลย ทีหลังอ่ะอย่าให้พี่ทำอะไรแบบนี้อีกนะ เกือบตายแหนะ!!!”พายุบอก
ทันทีที่พูดจบพายุก็ขับรถออกไปทันที
“ถ้าฉันไม่ห้ามนะ พี่พายุก็ตายกันพอดี”ฟางบอก
“555555555”แก้วหัวเราะออกมา
“เดี๋ยวๆ โทโมะ งง อธิบายให้ฟังที”โทโมะพูด
“โอเคๆ อธิบายให้ฟังก็ได้ คืองี้ แก้วอ่ะมันบ่นให้พี่ฟางกะเฟย์ฟังว่า โทโมะอ่ะปากแข็งไม่ยอมบอกชอบแก้วสักที
เลยมาถามพี่ฟางกะเฟย์ว่าจะทำยังไงดี ?”เฟย์อธิบาย
“ฟางนึกแผนออกก็เลยบอกให้แก้วไปขอให้พี่พายุเนี้ย ? มาร่วมมือด้วย”ฟางบอก
“แล้วให้พวกฉันเนี้ยสร้างสถานการณ์ขึ้นมา”ป็อปปี้อธิบายต่อ
“เพื่อให้แกอ่ะสารภาพออกมา”เขื่อนบอก
“สรุป เรื่องทั้งหมดนี้คือ แผน ใช่มั้ย ?”โทโมะถาม
“อ่ะหะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน
“งั้นแก้วก็ไม่มีแฟนใช่มั้ย ?”
“อาหะ”ทุกคนพูดพร้อมกัน
“แก้วทำไม ทำอย่างงี้อ่ะ รู้มั้ย โทโมะเป็นห่วงแก้วมากเลยนะ”โทโมะดุแก้ว
“ก้แก้วอยากให้โทโมะสารภาพกับแก้วนี่น่า”แก้วบอก
“ด้วยวิธีนี้หรอ ?”โทโมะถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“อืมม โกรธหรอ ? แก้วขอโทษนะโทโมะ แก้วขอโทษ”แก้วบอก
“ไม่ให้อภัย!!!”โทโมะตอบ
“งั้นทำยังไงถึงจะให้อภัยอ่ะ ?”แก้วถาม
“........................................”โทโมะเงียบ
“ทำไงอ่ะ โทโมะ”แก้วถาม
“แก้วก็ต้อง....”โทโมะพูด
“ต้องอะไร ?”แก้วถามต่อ
“ต้องมาเป็นแฟนโทโมะก่อน โทโมะถึงจะให้อภัย!”โทโมะพูด
“บ้าหรอ ? >///<”แก้วพูด
“งั้นโทโมะโกรธ!”โทโมะพูด
“เฮ้ย!ยังพูดไม่จบเลยนะ จะบอกว่า บ้าหรอ ? ถึงไม่บอกก้เป็นอยู่แล้วล่ะ >///<”แก้วพูดพร้อมกับหน้าที่แดงขึ้นๆ
“น่ารักที่สุดเลย เบบี๋”โทโมะพูดพร้อมกับหยิกแก้มแก้วเบาๆ
“แล้วคนที่ชื่อพายุอ่ะ ? พี่แก้วจริงๆหรอ ?”โทโมะถาม
“ป่าวอ่ะ รุ่นพี่ที่โรงเรียนนั่นแหละ”แก้วบอก
“เอ้า!แล้วไปรู้จักเค้าได้ไง ?”โทโมะถาม
“อย่ารู้เลย!”แก้วบอก
“แล้วแก้วไม่หวั่นไหวกับพี่เค้าบ้างหรอ ?”โทโมะถาม
“ไม่เลย เพราะอะไรรู้มั้ย ?”แก้วถาม
“ไม่รู้อ่ะ”โทโมะตอบ
“เพราะแก้ว หลงทาง”แก้วตอบ
“หลงทาง มันเกี่ยวไรกัน ?”โทโมะถามต่อ
“ก็เพราะแก้วหลงทาง หลงอยู่กลางใจของ โทโมะ ไงล่ะ”แก้วบอก
O.o <<<สีหน้าโทโมะ
“ตกใจอะไร ?”แก้วถาม
“ไม่คิดว่าแก้วจะพูดอย่างงี้น่ะสิ”โทโมะพูด
“เว่อร์ไปๆ หลงทางยังหาทางออกเจอ แต่หลงนายต้องทำยังไง ไหนตอบมาสินายวิศว!!!”แก้วพูด
“ก็ต้องแต่งงานกันสิครับ!!!”โทโมะตอบ
“เว่อร์ไปย่ะ เว่อร์ไป”แก้วบอก
“แล้วแต่งมั้ย ?”โทโมะถาม
"ก่อนตอบฉันมีเพลง เพลงนึงมอบให้นายโดยเฉพาะเลยนะ"


"จะมองใครใคร จะคุยกับใคร ทำไมๆต้องกลายเป็นหน้าเธอ
เธอมายังไง เธอไปยังไง ทำไมๆที่ไหนก็ต้องเจอ"


"I....."


"คิดถึงเธอ ได้หรือป่าว ? ให้หรือป่าว ? เนี้ยเหงามากๆเลย"

"want....."


"ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ
อยู่ไหนก็ใกล้เธอ เพราะว่าใจเธอกว้างใหญ่"


"to...."


"ตกหลุมรักเธอแล้วอ่ะนะ ติดใจอ่ะเธอซะตั้งเยอะ"


"marry....."


"ออกจากเธอไม่ไหว ฉันก็เลยไม่ห้ามใจ...."


"with...."


"ปล่อยไปรักกับเธอ....."


"YOU!"


"เธอดูเป็นคนพอดีพอดี เธอเลยดูดีไม่มีใครเหมือนเธอ
เธอมายังไง จะไปกับเธอที่ฉันต้องเพ้อเพราะเธอไม่เหมือนใคร"

"And I promise I will love u forever Darling!"

เมื่อแก้วพูดจบโทโมะก็ยิ้มออกมาทันทีพร้อมกับพูดว่า
"I will love u forever too bebe!"