{SF}รักเธอทุกวินาที Every Minute [ภาคต่อจากหลงทาง]
Tonpalm
1) Every Minute Chapter # 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEvery Minute Chapter # 1
เมื่อตกเย็น
“ม๊าาาาา ทีเคกลับมาแล้วฮะ”ทีเคพูด
“ม๊า ม๊าอยู่ไหน ?”ทีเคตะโกน
“ม๊า ม๊า”ทีเคยังคงตะโกนต่อไปและแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแก้วนอนลงอยู่ที่พื้นในห้องครัว
“ม๊า ๆๆๆๆๆ ม๊าเป็นอะไร ม๊าตื่นสิ ม๊า”ทีเคตกใจพร้อมร้องไห้ออกมาแต่ยังมีสติอยู่จึงรีบวิ่งไปหาโทรศัพท์พร้อมกับโทร.ไปหาพ่อของตนแต่ก็ไม่มีคนรับสาย จึงโทรไปหาฟางแทน
“น้าฟาง น้าฟางช่วยม๊าด้วย”ทีเคพูดด้วยความตกใจพร้อมเสียงสะอื้น
‘ทีเคเป็นอะไร ใจเย็นๆ แม่หนูเป็นอะไร’ฟางถาม
“น้าฟาง ม๊าเป็นลมทีเคปลุกแล้ว ม๊าไม่ยอมตื่นเลยฮะ”ทีเคพูด
‘โอเคๆ ทีเคใจเย็นๆนะ เดี๋ยวน้าจะไปหาแล้วรอก่อน หายาดมมาให้แม่ก่อนนะลูก’ฟางพูด
“โอเคฮะ”ทีเคพูดพอพูดเสร็จก็กดวางสายแล้วรีบวิ่งไปหายาดมมาให้แก้ว
จากนั้นทีเคก็พยายามจะอุ้มแก้วมาบนโซฟา แต่แก้วตัวใหญ่กว่าทีเค ทีเคเลยพยายามลากแก้วมาแทน
พอทีเคลากแก้วมาถึงที่ห้องรับแขกก็รีบหาหมอนมาให้แก้วหนุนแล้วเอายาดมให้แก้วดม
จากนั้นฟางก็มาพร้อมกับอุ้มแก้วไปที่รถของตนพร้อมกับทีเคแล้วก็ขับรถพาไปโรงพยาบาล
เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมง
เวลาตอนนี้ 18.00 น.
ในห้องของแก้วที่โรงพยาบาล
“ทีเค ม๊าอยู่ที่ไหนเนี้ย ?”แก้วถาม
“ม๊าอยู่ที่โรงพยาบาลฮะ น้าฟางเป็นคนพามา”ทีเคตอบ
“แล้วน้าฟางไปไหนล่ะ ?”แก้วถามต่อ
“น้าฟางไปหาหมอฮะ”ทีเคตอบ
“อ๋ออออ”แก้วพูด
“ม๊าเป็นไรฮะ ทำไมไปนอนตรงนั้น”ทีเคถาม
“อ่อออ ม๊าง่วงแต่ขี้เกียจไปที่โซฟาน่ะ 555555”แก้วหัวเราะกลบเกลื่อน
“ม๊า ทีเคฉลาดนะฮะ”ทีเคพูด
“โอเคๆ ม๊าบอกความจริงแล้วก็ได้ ม๊าเป็นลมน่ะ”แก้วพูด
จากน้นฟางก็เดินเข้ามาพร้อมกับหน้าที่ซีดเหมือนศพ
“ฟาง ทำไมทำหน้าอย่างนั้นอ่ะ”แก้วถาม
“คือ ทีเคออกไปเล่นข้างนอกก่อนได้มั้ยลูก น้ามีเรื่องจะคุยกับแม่หนูน่ะ เป็นเรื่องของผู้ใหญ่เค้า”ฟางพูด
“ได้ครับ”ทีเคพูดแล้ววิ่งออกไป
“ว่าไงฟาง ?”แก้วถาม
“แก้ว เมื่อกี้ฉันไปหาหมอมา หมอบอกว่าแกเป็นโรค ตับอักเสบ”ฟางพูด
“ห๊าาาาาาาา ชนิดไหน ?”แก้วถาม
“ชนิด ชนิด ชนิด เอ”ฟางพูด
“โธ่ ไอ้บ้าเอ้ย ตกใจหมดนึกว่าชนิดอื่นซะอีก”แก้วโวยวาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ แกล้งแกทีไร สนุกทุกที”ฟางพูด
“ไอ้บ้า แล้วโทร.หาโทโมะยัง ?”แก้วถามฟาง
“อ่อ บอกแล้วโทโมะบอกว่าจะรีบมา”ฟางพูด
พอฟางพูดจบปุ๊บก็....
“แก้วๆ แก้ว”โทโมะวิ่งเข้ามาในห้องทันทีพร้อมทีเคและอาร์
“อะไรโทโมะ”แก้วถาม
“ไม่เป็นไรนะ”โทโมะถาม
“อืมม ดีขึ้นแล้วล่ะ”แก้วตอบ
“แล้วแก้วเป็นไรอ่ะ ?”โทโมะถาม
“เอิ่มมม เป็นโรคตับอักเสบเอน่ะ”แก้วบอก
“หรอ ไม่ร้ายแรงใช่มั้ย ?”โทโมะถาม
“อืม เดี๋ยวก็หาย”แก้วพูด
หลังจากนั้น 1 เดือน
“ที่รัก โทโมะมีอะไรจะบอก”โทโมะพูด
“ทำไมหรอ ?”แก้วถามขณะที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว
“คือว่าทางบริษัทเค้าให้โทโมะไปดูงานที่ญี่ปุ่น 1 อาทิตย์น่ะ”โทโมะพูด
“จริงหรอ ? ไปเมื่อไหร่ล่ะ ?”แก้วถาม
“วันมะรืนน่ะ”โทโมะพูด
“อะไรมันจะกระทันหันขนาดนั้น”แก้วพูด
“นั้นน่ะสิ ถ้าแก้วไม่อยากให้โทโมะไปก็ไม่เป็นไรนะ โทโมะไม่ไปก็ได้”โทโมะพูด
“ก็ไปสิ งานน่ะทิ้งไม่ได้หรอก ใช่มั้ย ?”แก้วพูด
“ใช่”โทโมะพูด
“งั้นไปเถอะ แก้วไม่ห้ามหรอก ไม่ต้องห่วงแก้วอยู่ได้”แก้วพูด
“ขอบคุณนะรักแก้วที่สุด”โทโมะพูดพร้อมเดินมากอดแก้วจากด้านหลัง
แต่หารู้ไม่ว่าการกอดครั้งนี้อาจจะเป็นการกอดครั้งสุดท้ายสำหรับเค้าทั้ง 2 คนก็เป็นได้....
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
