บังเอิญมารักกัน

        วันนี้เป็นวันปีใหม่  ฉันมีนานว่าแก้วกับเพื่อนสาวอย่างฟาง กำลังเดินเล่นอยู่ในห้าง  ตอนนี้ที่คนต่างซื้อของในวันมีปีใหม่ให้กับคนที่ตัวเองรัก 
    " แก้วไปดูตุ๊กตาเป็นเพื่อฟางหน่อยสิ" ฟางเอ่ยชวนเพื่อนสาว
    " ไปสิ"
    " ขอโทษค่ะ" แก้วเอ่ยขอโทษชายหนุ่มที่เธอเดินชน
    " ดูท่าทางไม่ใช่คนไทยนะ ไปเถอะแก้ว" ฟางดึงแขนแฟนสาวออกไปทันที  แก้วได้แต่ก้มหัวให้เพื่อเป็นการขอโทษก่อนจะถูกเพื่อนสาวลากไป  โทโมะมองตามก่อนที่จะยิ้มออกมา 
       ผมโทโมะหนุ่มลูกครึ่งไทย ญี่ปุ่น  ตอนนี้ผมกับมาอยู๋ที่เมืองไทย  เพราะต้องมาทำงาน  และวันนี้เป็นวันปีใหม่  ผมยังไม่มีเพื่อนและไม่รู้จักใครเลยมาเดินเล่นในห้างเพียงคนเดียว  แต่พอผมเห็นเธอคนเมื่อกี้มันก็ทำให้ผมยิ้มได้ขึ้นมา  ไม่รู้ว่ามันบังเอิญ หรือเป็นพรหมลิขิตกันแน่ 
 
 
       แก้วและฟางตอนนี้กำลังถ่ายรูปที่หน้าห้าง  ซึ่งก็เป็นปกติอยู่แล้วที่ใครๆ จะถ่ายรูปเก็บความทรงจำ ความสุขเอาไว้
    " เดี๋ยวให้เอง" แก้วเอ่ยบอกพร้อมดึงมือถืออกมาจากเพื่อนสาว
    " 1 2 3 แชะ"
    " เป็นไงบ้าง" ฟางเอ่ยถามพร้อมเดินมาดู  เสียงมือถือฟางดัง  แก้วจึงคืนมือถือให้เพื่อนสาว  ก่อนจะหันมามองคนที่สะกิดอยู่ข้างๆ
    " คุณ" แก้วเอ่ยเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นใคร  โทโมะไม่ตอบยื่นมือถือให้เธอก่อนจะชี้ไปยังฉากซานตร้าคลอสข้างหลัง  เหมือนเป็นการบอกใบ้ว่าถ่ายรูปให้หน่อย
    " โอเค" แก้วยิ้มก่อนจะเป็นคยถ่ายรูปให้ชายหนุ่ม
    " 1 2 3 แชะ" แก้วถ่ายรูปเสร็จแล้วยื่นมือถือให้ชายหนุ่ม  โทโมะไม่ตอบก่อนจะส่ายหน้าแล้วลากหญิงสาวมาเปลี่ยนฉากถ่ายบ้าง   แก้วเองก็เต็มใจที่จะถ่ายรูปให้ชายหนุ่ม  จนเสร็จแก้วจึงคืนมือถือให้ชายหนุ่ม
    " ขอบคุณมากนะ ไม่นึกว่าจะเจอคนไทยที่น่ารักและใจดีแบบเธอ" โทดมะเอ่ยบอกเป็นภาษไทยทที่ชัดเจนทุกถ้อยคำ  จนทำให้หญิงสาวตาโต
    " คุณพูดไทยได้"
    " ครับ ผมโทโมะเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น" โทโมะเอ่ยบอก
    " อ๋อค่ะ"
    " จะไม่แนะนำชื่อตัวเองหน่อยเหรอครับ" โทดมะเอ่ยถามพร้อมยิ้มให้หญิงสาว
     " แก้วค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก"
     " ยัยแก้ววววว" ฟางตะโกนเรียกเพื่อนสาวมาแต่ไกล
     " ฟาง รอป๊อบด้วยดิ เหนื่อยนะรู้ไหม" ทั้งสองยืนหอบอยู่ข้างๆ เพื่อนสาว
     " อ้าว คนที่แกเดินชนเมื่อกี้นิ มาอยู่นี้ได้ไงอ่ะ" ฟางถามด้วยความสงสัย
     " เขาก็เดินมาสิ"
     " หล่ออ่ะแก้ว" ฟางเอ่ยบอก
     " น้อยๆ หน่อยที่รัก แฟนยืนอยู่นี้แต่ไปชมผู้ชายคนอื่น งอนแล้ว" ป๊อบปี้บอกอย่างงอนๆ แล้วหันหน้าหนี
     " ที่ฟางบอกก็ว่าจะให้ยัยแก้วจีบไง โสดมานาน" ฟางเอ่ยบอก  แก้วแทบจะปิดปากเพื่อนสาวไม่ทัน  ทำให้ชายหนุ่มหันมายิ้มให้หญิงสาว
     " เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า" แก้วเอ่ยบอกเพื่อนสาว
    " แกต้องไปคนเดี๋ยวแล้วว่ะ ฉันจะพาฟางไปเที่ยว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเพื่อนสาว
    " มาทิ้งกันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ รู้งี้นอนอยู่บ้านดีกว่า" แก้วเอ่ยบอก
    " งั้นอยู่เที่ยวเป็นเพื่อนผมหน่อยได้ไหม" โทดมะเอ่ยถามหญิงสาวเป็นภาษาไทย  ทำให้ป๊อบปี้กับฟางมองหน้ากันงง
    " พูดไทยได้ โอ้ แม่เจ้า" ฟางเอ่ยบอกอย่างอายๆ
    " ดีเลยค่ะ งั้นรบกวนฝากเพื่อนฟางด้วยนะค่ะ" ฟางเอ่ยบอกกับโทโมะ
    " ทุบหัวลากเข้าห้องเลยยัยแก้ว เชื่อป๊อบแล้วจะรุ่ง" ป๊อบปี้เอ่ยแซวเพื่อนสาวทำให้ชายหนุ่มอีกคนแอบขำ
    " ไม่ตลกนะไอ้ป๊อบ" แก้วเอ่ยว่าเพื่อนอย่างเขิลๆ
    " ฉันไปก่อนนะ" ฟางบอกแล้วเดินจับมือกับป๊อบปี้ออกไป
    " ไปเที่ยวกับผมได้ไหม" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาวอีกครั้ง
    " ก็ได้ ดีกว่ากลับไปอยู่บ้านคนเดียว" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินเคียงข้างชยหนุ่มไป  โทโมะพาหญิงสาวมายังร้านอาหาร
    " มาทำไมอ่ะ"
    " ก็เมื่อกี้ใครบ่นว่าหิวอ่ะ ก็เลยพามากินข้าวก่อนที่จะหวดแรงซะก่อน" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อนั่งลงตรงข้ามกับหญิงสาว
     " เชิญนายสั่งเถอะ ฉันกินอะไรก็ได้" แก้วเอ่ยบอกพร้อมนั่งมองไปรอบๆ ร้าน
 
 
      หลังจากทานอาหารเวลาก็เริ่มมืดพอดีทั้งสองจึงเดินออกมาดูแสงไฟที่หน้าห้างที่ประดับประดาอย่างสวยงาม  ส่วนบนเวทีก็เริ่มการแสดงของนักร้องต่างๆ ที่แวะเวียนกันมาร้องเพลงมอบความสุขให้กับคนดู
     " หนาวเหรอ" โทดมะเอ่ยถามหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ
     " ไม่หรอก" แก้วเอ่ยปฏิเสธ  แต่ยกมือกับยกขึ้นลูบแขนตัวเองไปมาเพื่อนไล่ความหนาวเย็น
     " ใส่เอาไว้ มันจะได้ไม่หนาว" โทดมะถอดเสื้อกันหนาวสีดำมาให้หญิงสาว
     " ไม่เป็นไรหรอก" แก้วเอ่ยบอก 
     " จะให้ใส่ให้เหรอ" โทโมะแหย่หญิงสาว
     " ก็ได้ๆ" แก้วบอกก่อนจะใส่เสื้อกันหนาวของชายหนุ่ม  โทโมะมองหญิงสาวแล้วยิ้มออกมา  ตอนนี้เธอยืนมองไปยังบนเวทีที่ททีคนมาร้องเพลง  ส่วนเขาก็ยืนอยู๋ข้างๆ ก่อนจะเอามือถือขึ้นมาแอบถ่ายรูปเธอเก็บเอาไว้
     ' ตอนนี้เราจะมานับเวลาถอยหลังพร้อมกันนะครับ' เสียงประกาศบนเวทีดังขึ้น
      ' 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 เย้' เสียงผู้คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นร้องนับถอยหลังพร้อมกันก่อนจะตะโกนโดยความดีใจ
      " กลับกันหรือยัง หรือนายจะไปไหนต่อ" แก้วเอ่ยถามชายหนุ่มข้างกาย  แต่ก็ต้องหลบตาเมื่อชายหนุ่มเอาแต่จ้องมองหญิงสาว
      " กลับสิ เดี๋ยวเราไปส่งที่บ้านนะ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว
      " ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเรากลับเองได้" แก้วเอ่ยบอกชายหนุ่ม
      " ให้เราไปส่งเถอะ จะได้รู้ว่าเธอกลับบ้านปลอดภัย"  ในที่สุดแก้วก็ยอมตกลง  เมื่อโทโมะขับรถออกจากห้างไปได้ไม่นานคนบอกทางกลับบ้านก็หลับไปเสียดื้อๆ จนโทโมะยิ้มให้กับความน่ารักของหญิงสาว  เขาจึงมาเธอมานอนที่บ้านตัวเองก่อน
 
 
          ++ อัพแค่นี้พอก่อนนะ  ไว้จะมาอัพให้ใหม่ ++