warm bodies ซอมบีทีรัก

บทที่ 1
ข้อบกพร่อง
          ผมตายแล้ว แต่ผมยังมีชิวิตอยู่แบบไร้ซึ่งชีวิต ใช่ผมเป็นซอมบี้ ทุกคนที่อยู่รอบตัวผมล้วนแต่ตายแล้วทั้งนั้น  ผมอาศัยอยู่ในสนามบินนอกเมือง เดินร่อนไปร่อนมา ผมอยากจะแนะนำตัวนะ แต่ผมจำชื่อทั้งหมดไม่ได้ แต่น่าจะขึ้นต้นด้วยตัว อาร์ ผมจำได้แค่นี้ แต่ก็น่าแปลกนะที่ตอนผมยังมีชีวิตอยู่นั้น ผมก็ชอบลืมชื่อคนอื่นเสมอๆ  พวกเราส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ล้วนสูญเสียความทรงจำ เราลืมแม้กะทั่ง ชื่อ คนรู้จัก หรือวันครบรอบ ผมไม่รู้ว่าผมกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง อาจจะเกิดจาก สารอะไรสักอย่าง หรือยาปฏิชีวณ  พวกเราทุกคนล้วนไม่ค่อยได้รับความสนใจจากคนรอบข้าง ถึงยังไง ความตายก็ยังเมตตาผมอยู่บ้าง เพราะผมยังอยู่ในช่วงแรกของการสลายตัว 
เนื้อตัวของผมพึ่งจะเริ่มมีกลิ่น เครื่องในของผมยังอยู่ครบดี แต่อีกไม่นานหรอก ผิวของผมก็จะเริ่มเปื่อยและเครื่องในพวกนั้นก็จะไหลออกมาอย่างน่าสยดสยอง เหมือนๆ พวกที่อยู่ที่นี่ก่อนหน้าผม  ผมไม่รู้ว่าก่อนหายนะครั้งนี้ผมได้ทำงานอะไรบ้าง อาจะตกงาน เพราะดูจากชุดที่ใส่อยู่ตอนนี้ เสื้อมีฮู้ดสีแดง กางเกงยีนสีเข้ม และรองเท้าสนีกเกอร์ เพื่อนของผม เอ็ม เขาเป็นซอมบี้ที่มีอารมณ์ขัน เราสองคนมักจะเม้าท์มอยกันอยู่บ่อยๆ แต่พวกเราไม่ได้พูดแบบคนปกติทั่วไปหรอก เม้าท์ของเราก็คือการทำเสียงฮึดฮัดใส่กัน
" อือออ... ฮ..ฮืมม...หืออ ...เหอะๆ.." เอ็มพูด
"อือหือ...อ..อะ..อือ. ฮะๆ.....เฮ้ออ.." ผมพูด
"เห้อออ....อะอะ.."เอ็มพูด
"อะ..,อืมๆ."
วันๆก็คุยกันแต่แบบเนี้ยะ.......เซงจุงเบย  =_____=,
แต่ก็มีบางทีมี่เราหาคำพูดจริงๆออกมาได้ แต่กว่ามันจะออกมาจากลำคอก็ยากหน่อย
"อะ...อืออ....หิวววว..ว..แล้ววว" ผมพูด
"เฮืออ...ข...เข้าา..เมืองง" เอ็มพูด