รักเธอที่สุด...ไอ้เทพบุตรเย็นชา

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาท่ามกลางความมืด เสียงหมาหอนมาแต่ไกล แก้วเป็นคนที่กลัวที่มืดมากๆ เพราะตอนเด็กๆเคยเล่นซ่อนแอบในที่มืดแล้วมองไม่เห็นใครเลย มันกลายเป็นปมของแก้วมาจนถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งที่แก้วจะนอน แก้วจะต้องเปิดไฟข้างเตียงไว้เสมอ แต่ตอนนี้แก้วกลับไม่เห็นแสงอะไรเลย 

แก้ว : ชะ ช่วยด้วย แก้วพยายามเดินไปหาแสงไฟ แต่ก็ไม่พบ ''ตุ๊บ'' เสียงหญิงสาวที่ล้มลงพื้น 

ทำให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่เตียงข้างๆตื่นขึ้นมา โทโมะเห็นแก้วนอนสลบกองอยู่กับพื้น 

โทโมะ : แก้ว !!! โทโมะรีบอุ้มแก้วขึ้นมาไว้บนเตียงของแก้วทันที ก่อนจะปลุกหญิงสาวขึ้นมา

''แก้วๆ ตื่นสิ'' แก้วได้ยินเสียงของโทโมะ จึงตื่นขึ้นมา 

แก้ว : กลัว แก้วพูดขึ้น 

โทโมะ : เธอกลัวอะไร โทโมะถามหญิงสาว 

แก้ว : ฉันกลัวที่มืด วันหลังถ้านายจะนอน แล้วเห็นฉันหลับไปก่อน ช่วยเปิดไฟบนหัวเตียงให้ฉันหน่อยได้ไหม 

โทโมะ : ได้สิ เธอจะนอนหรือยัง มันตีสองแล้วนะ 

แก้ว : อืมๆ นอนล่ะ นายไปนอนเหอะ ฉันเปิดไฟแค่ดวงเดียวก็โอเคล่ะ 

จากนั้นทั้งสองก็ต่างคนต่างหลับ จนรุ่งเช้า 7โมงตรง 

วันนี้เป็นกิจกรรมรับน้อง โทโมะและแก้วออกจากห้องพร้อมกัน แต่เดินแยกคนล่ะทาง 

แก้ว : คนอะไร บทจะดีก็ดี บทจะเงียบก็เหมือนเป็นใบ้ -*- แก้วพูดเบาๆก่อนจะเคาะประตูห้องฟาง ''ยัยฟาง แกตื่นยังเนี้ย'' 

ฟาง : ตื่นแล้ว แป๊ปนึง ฉันยังหารองเท้าไม่เจอ 

ป๊อป : ''รองเท้าอยู่นี้ไงที่รัก'' เสียงของป๊อปแทรกขึ้น ทำให้แก้วขำทันที 

ฟาง : ใครที่รักแกห๊ะ ! ไอ้บ้า -[]- เสียงฟางกำลังตะคอกใส่ป๊อป จากนั้นฟางก็เปิดประตูห้อง แล้วเดินไปพร้อมแก้ว 

ณ ลานกลางมหาวิทยาลัย 

รุ่นพี่ : เอาล่ะทุกคน !! วันนี้พี่จะละลายพฤติกรรมของงน้องๆ เรามากันต่างที เพราะฉะนั้นเราก็ต้องมาทำความรู้จักและคุ้นเคยกันก่อน น้องๆไปจัดกลุ่มกันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพี่ๆขอปรึกษากันก่อนนะ

ทุกคน : โอเคค๊า / ครับ 

-----------------------------------------------------

ตอนที่สามแล้ว หวังว่าทุกคนคงชอบเน้ จุฟๆรีดเดอร์ 5555