Problem ทำไงดี... เมื่อรักครั้งนี้มีปัญหา PF
10.0
PinnyO_O
แชร์นิยายฟิคชั่น
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หลังจากโทรไปตามเพื่อนเลิฟให้มาที่บ้าน เธอก็เอาแต่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงในห้องนอนไม่กล้าลงไปหาคนที่เธออยากเจอ
“ก๊อกๆๆๆ ยัยฟายยยยย แกรีบมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปเดี๊ยวนี้นะ”
“ฉันชื่อฟาง!!! ... ยัยแก้ว!!! แกไปทำอะไรมาถึงได้โทรมแบบนี้อ่ะ”
ทันทีที่เปิดประตูห้องเธอก็โวยวายเสียงดังกะจะเฉ่งคนที่บังอาจเปลี่ยนชื่อเธอซะเพราะพริ้ง แต่ก็ต้องตาโตกับสภาพเพื่อนสาวที่หัวยุ่ง ขอบตาดำราวกับว่าไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา
“ช่างเถอะ อย่าสนใจ ว่าแต่พี่ป๊อปมา ทำไมแกมาขลุกตัวอยู่ในห้องเนี่ย แล้วแบบนี้จะได้คุยกับพี่เค้าไหม”
เลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ แต่ก็อดบ่นไม่ได้ กับอาการทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ไกล้พี่เค้า อะไรมันจะตื่นเต้น ถึงขนาดพูดไม่ถูกขนาดนั้นนะ เวลาเค้าไม่มาก็มาบ่น คิดถึงอย่างนู้น คิดถึงอย่างนี้ให้เธอฟัง แต่พอเค้ามาให้เจอ กลับไม่ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนเค้า เฮ้ออออ แล้วแบบนี้จะสมหวังมั้ยนะ
“ป่ะๆ ลงไปข้างล่าง”
ไม่รอให้เธอได้ปฏิเสธ คว้าข้อมือเล็กลากลงไปข้างล่างทันที
“อ้าว~ ได้ฤกษ์ลงมาแล้วรึท่านหญิง”
ทันทีที่เห็นน้องสาว โทโมะก็เอ่ยแซวน้องสาวทันที
“หุบปากไปเลยพี่โมะ!!! ที่ฟางลงมาเพราะฟางหิว!!!”
พูดจบก็เดินจ้ำอ้าวไปในห้องครัวทันที ท่ามกล้างเสียงหัวเราะของพี่ชายจอมยุ่ง ที่ชอบแซวเธอต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอแอบปลื้มมานาน
“ยัยฟางงงงงง ฉันก็หิวว ขอกินด้วยดิ”
รีบวิ่งตาเพื่อนสาวเข้ามาในห้องครัวทันทีที่ได้ยินเรื่องกิน
“แก้ว เราไปกินข้าวกับพี่ดีกว่า พี่ก็ยังไม่ได้กิน”
พูดจบโทโมะก็จัดการลากแก้วขึ้นรถทันที
“เฮ้ย!!!! ไอ้โมะได้ข่าวว่าแกพึ่งไปหาอะไรกินเมื่อกี้นะเว้ย”
ได้แต่ตะโกนตามเพื่อนที่ลากสาวสวยไปแบบไม่สนใจ
‘มันพึ่งจะไปซื้อของกินที่เซเว่นเมื่อกี้ ทำไมบอกว่ายังไม่กินว่ะ’
ได้แต่คิดอย่าง งงๆ แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ เมื่อตัวปัญหาขับรถออกไปแล้ว
บนรถ
“ไอ้พี่โมะ!!! ลากแก้วมาทำไมเนี่ย แก้วจะกินข้าวกับยัยฟาง~”
ทันที่ที่ขึ้นรถได้เธอก็โอดครวญเสียงดังทันที
“เงียบไปเลยนะเรา อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าเรามาที่บ้านพี่เพราะอะไร อยากกันท่าพี่ออกจากไอ้ป๊อป แล้วเราจะอยู่เป็นก้างขวางคอทำไม ไปหาอะไรกินแก้เบื่อดีกว่า
“อ๋อออออ ที่แท้ก็ช่วยน้องสาวให้ได้อยู่ไกล้พี่ป๊อปนี่เอง แล้วก็ไม่บอก”
“เอ๋ะ!! แต่เมื่อกี้ได้ยินพี่ป๊อปว่าพี่พึ่งกินเสร็จไม่ใช่หรอ ทำไมบอกว่ายังไม่กิน”
เอ่ยอย่างคาดคั้น พลางส่งสายตาจับผิดคนที่กำลังขับรถอยู่ สายตาแบบนี้เล่นเอาซะเค้าไม่มีสมาธิขับรถเลย
“เอ่อ... ก็....”
^+++++++++++++++++++++++^
มาแล้วฮะ ตอนที่ 3 เอ่อ... สำหรับคนที่ขอยาวๆ แค่นี้ยาวพอมั้ยเอ่ย? คือเราอยากบอกว่า เราแต่งยาวไม่เป็น ต้องขอโทษด้วย จะพยายามแต่งยาวๆแล้วกันนะ เม้น!! โหวต!!! ให้ด้วย เม้นแล้วโหวต โหวตแล้วเม้น 5555 แล้เจอกันตอนตอไปนะคร้าบบบบ ^^
“ก๊อกๆๆๆ ยัยฟายยยยย แกรีบมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปเดี๊ยวนี้นะ”
“ฉันชื่อฟาง!!! ... ยัยแก้ว!!! แกไปทำอะไรมาถึงได้โทรมแบบนี้อ่ะ”
ทันทีที่เปิดประตูห้องเธอก็โวยวายเสียงดังกะจะเฉ่งคนที่บังอาจเปลี่ยนชื่อเธอซะเพราะพริ้ง แต่ก็ต้องตาโตกับสภาพเพื่อนสาวที่หัวยุ่ง ขอบตาดำราวกับว่าไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา
“ช่างเถอะ อย่าสนใจ ว่าแต่พี่ป๊อปมา ทำไมแกมาขลุกตัวอยู่ในห้องเนี่ย แล้วแบบนี้จะได้คุยกับพี่เค้าไหม”
เลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ แต่ก็อดบ่นไม่ได้ กับอาการทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ไกล้พี่เค้า อะไรมันจะตื่นเต้น ถึงขนาดพูดไม่ถูกขนาดนั้นนะ เวลาเค้าไม่มาก็มาบ่น คิดถึงอย่างนู้น คิดถึงอย่างนี้ให้เธอฟัง แต่พอเค้ามาให้เจอ กลับไม่ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนเค้า เฮ้ออออ แล้วแบบนี้จะสมหวังมั้ยนะ
“ป่ะๆ ลงไปข้างล่าง”
ไม่รอให้เธอได้ปฏิเสธ คว้าข้อมือเล็กลากลงไปข้างล่างทันที
“อ้าว~ ได้ฤกษ์ลงมาแล้วรึท่านหญิง”
ทันทีที่เห็นน้องสาว โทโมะก็เอ่ยแซวน้องสาวทันที
“หุบปากไปเลยพี่โมะ!!! ที่ฟางลงมาเพราะฟางหิว!!!”
พูดจบก็เดินจ้ำอ้าวไปในห้องครัวทันที ท่ามกล้างเสียงหัวเราะของพี่ชายจอมยุ่ง ที่ชอบแซวเธอต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอแอบปลื้มมานาน
“ยัยฟางงงงงง ฉันก็หิวว ขอกินด้วยดิ”
รีบวิ่งตาเพื่อนสาวเข้ามาในห้องครัวทันทีที่ได้ยินเรื่องกิน
“แก้ว เราไปกินข้าวกับพี่ดีกว่า พี่ก็ยังไม่ได้กิน”
พูดจบโทโมะก็จัดการลากแก้วขึ้นรถทันที
“เฮ้ย!!!! ไอ้โมะได้ข่าวว่าแกพึ่งไปหาอะไรกินเมื่อกี้นะเว้ย”
ได้แต่ตะโกนตามเพื่อนที่ลากสาวสวยไปแบบไม่สนใจ
‘มันพึ่งจะไปซื้อของกินที่เซเว่นเมื่อกี้ ทำไมบอกว่ายังไม่กินว่ะ’
ได้แต่คิดอย่าง งงๆ แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ เมื่อตัวปัญหาขับรถออกไปแล้ว
บนรถ
“ไอ้พี่โมะ!!! ลากแก้วมาทำไมเนี่ย แก้วจะกินข้าวกับยัยฟาง~”
ทันที่ที่ขึ้นรถได้เธอก็โอดครวญเสียงดังทันที
“เงียบไปเลยนะเรา อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าเรามาที่บ้านพี่เพราะอะไร อยากกันท่าพี่ออกจากไอ้ป๊อป แล้วเราจะอยู่เป็นก้างขวางคอทำไม ไปหาอะไรกินแก้เบื่อดีกว่า
“อ๋อออออ ที่แท้ก็ช่วยน้องสาวให้ได้อยู่ไกล้พี่ป๊อปนี่เอง แล้วก็ไม่บอก”
“เอ๋ะ!! แต่เมื่อกี้ได้ยินพี่ป๊อปว่าพี่พึ่งกินเสร็จไม่ใช่หรอ ทำไมบอกว่ายังไม่กิน”
เอ่ยอย่างคาดคั้น พลางส่งสายตาจับผิดคนที่กำลังขับรถอยู่ สายตาแบบนี้เล่นเอาซะเค้าไม่มีสมาธิขับรถเลย
“เอ่อ... ก็....”
^+++++++++++++++++++++++^
มาแล้วฮะ ตอนที่ 3 เอ่อ... สำหรับคนที่ขอยาวๆ แค่นี้ยาวพอมั้ยเอ่ย? คือเราอยากบอกว่า เราแต่งยาวไม่เป็น ต้องขอโทษด้วย จะพยายามแต่งยาวๆแล้วกันนะ เม้น!! โหวต!!! ให้ด้วย เม้นแล้วโหวต โหวตแล้วเม้น 5555 แล้เจอกันตอนตอไปนะคร้าบบบบ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
