Problem ทำไงดี... เมื่อรักครั้งนี้มีปัญหา PF

10.0

เขียนโดย PinnyO_O

วันที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 21.13 น.

  13 chapter
  163 วิจารณ์
  22.65K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

           หลังจากโทรไปตามเพื่อนเลิฟให้มาที่บ้าน เธอก็เอาแต่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงในห้องนอนไม่กล้าลงไปหาคนที่เธออยากเจอ

        

           “ก๊อกๆๆๆ ยัยฟายยยยย แกรีบมาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปเดี๊ยวนี้นะ”

 

          “ฉันชื่อฟาง!!! ... ยัยแก้ว!!! แกไปทำอะไรมาถึงได้โทรมแบบนี้อ่ะ”

 

          ทันทีที่เปิดประตูห้องเธอก็โวยวายเสียงดังกะจะเฉ่งคนที่บังอาจเปลี่ยนชื่อเธอซะเพราะพริ้ง แต่ก็ต้องตาโตกับสภาพเพื่อนสาวที่หัวยุ่ง ขอบตาดำราวกับว่าไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา

 

          “ช่างเถอะ อย่าสนใจ ว่าแต่พี่ป๊อปมา ทำไมแกมาขลุกตัวอยู่ในห้องเนี่ย แล้วแบบนี้จะได้คุยกับพี่เค้าไหม”

 

          เลี่ยงที่จะตอบคำถามของเธอ แต่ก็อดบ่นไม่ได้ กับอาการทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ไกล้พี่เค้า อะไรมันจะตื่นเต้น ถึงขนาดพูดไม่ถูกขนาดนั้นนะ เวลาเค้าไม่มาก็มาบ่น คิดถึงอย่างนู้น คิดถึงอย่างนี้ให้เธอฟัง แต่พอเค้ามาให้เจอ กลับไม่ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนเค้า เฮ้ออออ แล้วแบบนี้จะสมหวังมั้ยนะ

 

          “ป่ะๆ ลงไปข้างล่าง”

 

          ไม่รอให้เธอได้ปฏิเสธ คว้าข้อมือเล็กลากลงไปข้างล่างทันที

 

 

 

          “อ้าว~ ได้ฤกษ์ลงมาแล้วรึท่านหญิง”

 

          ทันทีที่เห็นน้องสาว โทโมะก็เอ่ยแซวน้องสาวทันที

 

          “หุบปากไปเลยพี่โมะ!!! ที่ฟางลงมาเพราะฟางหิว!!!”

 

          พูดจบก็เดินจ้ำอ้าวไปในห้องครัวทันที ท่ามกล้างเสียงหัวเราะของพี่ชายจอมยุ่ง ที่ชอบแซวเธอต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอแอบปลื้มมานาน

 

          “ยัยฟางงงงงง ฉันก็หิวว ขอกินด้วยดิ”

 

          รีบวิ่งตาเพื่อนสาวเข้ามาในห้องครัวทันทีที่ได้ยินเรื่องกิน

 

          “แก้ว เราไปกินข้าวกับพี่ดีกว่า พี่ก็ยังไม่ได้กิน”

 

          พูดจบโทโมะก็จัดการลากแก้วขึ้นรถทันที

 

          “เฮ้ย!!!! ไอ้โมะได้ข่าวว่าแกพึ่งไปหาอะไรกินเมื่อกี้นะเว้ย”

 

          ได้แต่ตะโกนตามเพื่อนที่ลากสาวสวยไปแบบไม่สนใจ

       

 

           ‘มันพึ่งจะไปซื้อของกินที่เซเว่นเมื่อกี้ ทำไมบอกว่ายังไม่กินว่ะ’

 

 

          ได้แต่คิดอย่าง งงๆ แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้ เมื่อตัวปัญหาขับรถออกไปแล้ว

 

บนรถ

 

          “ไอ้พี่โมะ!!! ลากแก้วมาทำไมเนี่ย แก้วจะกินข้าวกับยัยฟาง~”

 

          ทันที่ที่ขึ้นรถได้เธอก็โอดครวญเสียงดังทันที

 

          “เงียบไปเลยนะเรา อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะว่าเรามาที่บ้านพี่เพราะอะไร อยากกันท่าพี่ออกจากไอ้ป๊อป แล้วเราจะอยู่เป็นก้างขวางคอทำไม ไปหาอะไรกินแก้เบื่อดีกว่า

 

          “อ๋อออออ ที่แท้ก็ช่วยน้องสาวให้ได้อยู่ไกล้พี่ป๊อปนี่เอง แล้วก็ไม่บอก”

 

          “เอ๋ะ!! แต่เมื่อกี้ได้ยินพี่ป๊อปว่าพี่พึ่งกินเสร็จไม่ใช่หรอ ทำไมบอกว่ายังไม่กิน”

 

          เอ่ยอย่างคาดคั้น พลางส่งสายตาจับผิดคนที่กำลังขับรถอยู่ สายตาแบบนี้เล่นเอาซะเค้าไม่มีสมาธิขับรถเลย

 

          “เอ่อ... ก็....”

 

^+++++++++++++++++++++++^

มาแล้วฮะ ตอนที่ 3 เอ่อ... สำหรับคนที่ขอยาวๆ แค่นี้ยาวพอมั้ยเอ่ย? คือเราอยากบอกว่า เราแต่งยาวไม่เป็น ต้องขอโทษด้วย จะพยายามแต่งยาวๆแล้วกันนะ เม้น!! โหวต!!! ให้ด้วย เม้นแล้วโหวต โหวตแล้วเม้น 5555 แล้เจอกันตอนตอไปนะคร้าบบบบ ^^

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา