THE FIRE OF WINGS แค้นรักไฟราคะ

 
 
~ ห้องนอนโรงแรมหรูของโทโมะ ~
 
แก้ว // : อ๊ะ อ๊าย อ๊ะ กะ แก้ว มะไหวแล้ว ทะ โทโมะ ซี๊ดดด
 
โทโมะ // : อ๊าห์ ฉะ ฉัน ขะ ขอชิมน้ำหวานหน่อยน่ะ 
 
    ชายหนุ่มพูดจบก็ถอนนิ้วออกมาโลมเลียและกลืนน้ำหวานที่ได้รับจากหญิงสาวไปจนหมด หญิงสาวหลับตาพริ้ม พร้อมคิดในใจว่าทำไมเธอต้องยอมให้โทโมะกระทำกับเรือนร่างของเธอแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าชายหนุ่มพูดจบก็แยกเรียวขาของหญิงสาวออกกว้างก่อนจะซุกไซร์ใบหน้าหล่อเหลาของเขาลงบนช่องทางเนินสงวนของหญิงสาว แก้วแอ่นสะโพกตอบรับจังหวะลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นอย่างดีพร้อมเสียงครางที่หวานหูแต่ภายในใจของเธอกลับอยากตายเพื่อให้พ้นจากการชำระแค้นของเขาเสียที
 
แก้ว // : อีาห์ อ๊ะ ถะ ถ้า ฉัน ตะ ตาย แค้น ที่คุณมีต่อพี่เขื่อนจะจบลงไหม
 
โทโมะ // : อ๊าห์ ทะ ทำไมเธอถามแบบนี้หล่ะ นางบำเรอของฉัน ฉันไม่ให้เธอตายไปง่าย ๆ หรอก มันไม่สนุก และเจ็บปวดพอสำหรับตระกูลศิริมงคลสกุล
 
แก้ว // : อ๊าห์ อ๊ะ ฉะ ฉัน ไม่ไหวแล้ว อ๊าห์
 
    หญิงสาวปล่อยน้ำหวานใส่ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มเต็ม ๆ โทโมะยื่นกระดาษเช็ดชูให้หญิงสาวเช็ดหน้าให้เขาจนเกลี้ยง ก่อนจะแยกเรียวขาสวยของหญิงสาวออกจนกว้างอีกครั้งพร้อมสอดใส่แกนกลางความเป็นชายลงไปที่ช่องเนินสงวนของหญิงสาวก่อนจะค่อย ๆ ขยับแกนกลางพร้อมเสียงครางหวานหูของเขาและเธอเริ่มต้นอีกครั้ง
 
โทโมะ // : นะ นางบำเรอของฉัน ธะ เธอ ต้องเป็นของฉันคนเดียว เข้าใจไหม
 
แก้ว // : อ๊าห์ อี๊ ฉะ ฉัน กะ เกลียด นาย นะ นาย จะได้รับสิ่งนี้ครั้งสุดท้าย
 
โทโมะ // : อีาห์ คะ ครั้งสุดท้าย ธะ เธอ คิดจะไปหาไอ้ไก่อ่อนหรอ
 
แก้ว // : อ๊าห์ ฉะ ฉัน รัก พิกซี่มาก ฉะ ฉันจะไม่ทำร้ายเขาอีก 
 
โทโมะ // : อ๊าห์ อ๊ะ ยะ อย่าฝันหวาน ว่าฉันจะปล่อยนางบำเรออย่างเธอไปให้ไอ้ไก่อ่อน เธอยังชดใช้หนีชีวิตไม่หมด 
 
แก้ว // : กรี๊ดดดด ซี๊ดดดดดดดดดดดดดด
 
 
   ชายหนุ่มปลดปล่อยลำธารสีขาวขุ่นลงบนช่องสงวนของหญิงสาวจนหมด ก่อนจะค่อย ๆ ถอนแกนกลางออกจากช่องทางสงวนของเธอแล้วจัดท่าทางการนอนให้หญิงสาวพร้อมกอดเะอหลับไป แต่กลางดึกแก้วตื่นขึ้นมาพร้อมหยิบคัตเตอร์จากกระเป่าถือของเธอก่อนจะเขียนโน๊ตให้ชายหนุ่มไว้บนหัวเตียง
 
ถึง คุณ วิศว ไทยานนท์
 
หนีแค้นที่พี่ชายของคุณทำไว้กับร้องสาวของคุณฉันได้ชดใช้ให้ด้วยชีวิตและร่างกายของฉันไปจนหมดแล้ว ในสายตาของคุณ ฉันก็เป็นแค่นางบำเรอความแค้น หรือสัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้นไม่มีซึ่งหัวใจ ไม่มีซึ่งความรู้สึกรับรู้ผิดชอบชั่วดี สุดท้าย ฝากนำศพของฉันให้ครอบครัวศิริมงคลสกุลด้วย
 
แก้ว
 
    หญิงสาวพูดจบก็ยื่นแขขวาของตัวเองออกมาพร้อมกดคัดเตอร์ให้เผยออกก่อนจะค่อย ๆ กรีดไปที่ข้อมือสวยจนเลือดไหลอาบ หญิงสาวค่อย ๆ ล้มลงและชุกกระตุกช้า ๆ โทโมะที่ตื่นมากลางดึกก็หาร่างของหญิงสาวแต่ไม่พบ พอเปิดไฟก็เห็นจดหมายของหญิงสาวพร้อมต้องตกใจกับจดหมายและร่างตรงพื้น
 
โทโมะ // : แก้ว เธอทำอะไรบ้า ๆ ห๊ะ ฉะ ฉัน โธ่เฟ๊ย