กับดักหัวใจนายเพลย์บอย (Twins)

 
 
ทางด้านโทโมะกับฟาง
 
ฟาง : นี้นายเรากำลังจะไปไหนกันเนี่ย
โทโมะ : ก็ไปบริษัทนะสิ สาขาที่สองไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ
เธอไม่ต้องตกใจหรอก อีกไกลกว่าจะถึงเธอจะงีบเอาแรงก่อนก็ได้นะ
ฟาง : ไม่ฉันไม่ง่วง  (ฟางนั่งดูทางตลอดไม่ยอมงีบ)
โทโมะ : นี่เธอจบอะไรมา
ฟาง : ฉันจบบัญชี
โทโมะ : อืมๆๆ เธอก็น่าจะช่วยฉันได้ดีเลยที่เดี๋ยวเลยล่ะ
ฟาง : ใครจะช่วยนาย
โทโมะ : ก็เธอไงที่จะต้องช่วยฉันเอาชนะพี่ป๊อป
ฟาง : ไม่มีทาง ทำไมฉันจะต้องช่วยนายด้วยล่ะ
โทโมะ : เธอต้องช่วยฉันนี้คือคำสั่ง
ฟาง : ชิ !!! เผด็จการ
โทโมะ : เธอว่าใคร
ฟาง : เปล่าซะหน่อย (ฟางทำหน้าไม่รู้เรื่องอะไร)
โทโมะ : นี้เธอฉันขอถามอะไรหน่อยสิ
ฟาง : ถามอะไร
โทโมะ : เธอชอบพี่ป๊อปหรอ
ฟาง : จะบ้าหรอนายพูดอะไรของนาย (ฟางน่าแดงขึ้นมาทันที)
โทโมะ : เหอะๆๆ ชัดเลย
   เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงก็ถึงบริษัท
โทโมะ : ถึงแหละ นี่แหละคือที่ทำงานของเรา
ฟาง : โหยย ที่นี่อากาศดีมากๆเลย
(ลืมบอกไปคะที่บ้านของโทโมะทำโรงแรมเกี่ยวกับการท่องเที่ยว)
ฟางกับโทโมะลงจากรถและเดินเขาไปในโรงแรม
พนักงาน : สวัสดีคะคุณโทโมะไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ
โทโมะ : หวัดดีครับ
พนักงานมองหน้าฟางแปลกๆ
โทโมะ : อ๋อผมลืมแนะนำไปนี่ผู้ช่วยคนใหม่ผมครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะมาทำงานที่นี่เหมือนเดินนะครับ
พนักงาน : ค่ะๆๆ (พนักงานหญิงทำหน้ายิ้มแย้มเหมือนได้ยินที่โทโมะพูดแต่พอหันไปมองที่ฟางสีหน้ากลับเปลี่ยนไป)
ฟาง : สวัสดีคะฉันชื่อฟางนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ (ฟางพูดกับส่งยิ้มให้กับพนักงานหญิงคนนั้น)
พนักงาน : คะ (สีหน้าน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ)
โทโมะ : งั้นผมขอตัวขึ้นไปดูห้องทำงานก่อนนะครับ
พนักงาน : คะ เชิญตามสบายคะ
โทโมะ : ป่ะไปกัน (โมะจับมือฟางให้เดินมาพร้อมกันจนมาถึงห้องทำงาน)
ฟาง : นี่นาย
โทโมะ : อะไรของเธอ (ฟางยกมือขึ้นมาพร้อมพูดว่า)
ฟาง : ปล่อยมือฉันได้แล้วย่ะ
โทโมะรีบปล่อยมือออกจากฟางโดยเร็ว
โทโมะ : ฉะ ฉันไม่ได้อยากจับมือของเธอนักหรอก
(โทโมะทำสีหน้าไม่ถูก)
ฟาง : หรอ แล้วจับซะแน่นเลยนะ
โทโมะ : เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วมาพูดเรื่องงานกันต่อ เธอเป็นผู้ช่วยฉันเพราะฉะนั้นเธอต้องมานั่งทำงานในห้องกับฉัน ตรงนี้โต๊ะของเธอ
(โทโมะพูดพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะตรงข้ามกับโต๊ะของเขา)
ฟาง : ฉันว่านั่งทำงานข้างนอกก็ได้มั้งไม่จำเป็ต้องนั่งข้างในหรอก
โทโมะ : ทำไมรังเกียจฉันนักรึไงกัน
ฟาง : ย่ะ รู้ตัวก็ดีแล้ว
โทโมะ : (ทำสีหน้าโกรธ) ป่ะไปกันฉันหิวแล้ว (โมะลากฟางลงไปทานข้าวด้วยกัน)
ฟาง : อะไรของนายเนี่ยปล่อยฉันนะ
โมะพาฟางมาถึงห้องอาหารของโรงแรม
พนักงานเสิร์ฟ : ทานอะไรดีคับ คุณโมะ (ยื่นเมนูให้โทโมะและฟาง)
โทโมะ : ผมขอ ซุป พาสต้า ริซอตโต ครับ แล้วเธอจะเอาอะไรสั่งดิ
ฟาง : ไม่ฉันไม่หิว (ฟางหันหน้าไปทางอื่นปากบอกไม่หิวแต่อยู่ๆท้องมันก็ดันร้องออกมา) จ๊อก!!!!
โทโมะ : ฮ่าๆๆๆ ไม่หิว ฉันว่าคงจะไม่ใช่แล้วมั้ง ม่ะเดี๋ยวฉันสั่งให้เองงั้นผมขอ ซุป พาสต้า ริซอตโต อีกที่นะครับ
พนักงานเสิร์ฟ : ครับ รอสักครู่นะครับ
ฟาง : ก็ฉันบอกว่าไม่หิวไงนายสั่งมาทำไมอีกจาน
โทโมะ : สั่งมาให้คงปากไม่ตรงกับท้องนะสิ ฮ่าๆๆๆ
ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
พนักงานเสิร์ฟ : มาแล้วครับ ขอให้ทานอาหารมื้อนี้ให้อร่อยนะครับ
ฟางมองพนักงานเสิร์ฟแล้วก็ยิ้ม
โทโมะ : เอ้าทานได้แล้ว ฉันหิวจะแย่แล้วเนี่ย ทานๆ
ฟาง : นึกในใจ (ทานก็ทานยังไงซะกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง) ฟางตัดสินใจตักอาหารทาน
    ไม่นานโทโมะกับฟางก็ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย
โทโมะ : ฉันว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนไว้พรุ่งนี้เราค่อยเริ่มงานกัน วันนี้ก็ถือซะว่าเรามาทำความรู้จักกับสถานที่ก่อนก็แล้วกัน
ฟาง : อะไรของนายเนี่ย สรุปคือวันนี้แค่มาดูสถานที่ทำงานหรอ
โทโมะ : ใช่ ป่ะกลับกันเลย (โทโมะพาฟางกลับบ้าน)

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ฝากเม้นโหวตเยอะๆด้วยคะ
# AB