กับดักหัวใจนายเพลย์บอย (Twins)

ทางด้านโทโมะกับฟาง

ฟาง : นี้นายเรากำลังจะไปไหนกันเนี่ย

โทโมะ : ก็ไปบริษัทนะสิ สาขาที่สองไม่ได้อยู่ในกรุงเทพ

เธอไม่ต้องตกใจหรอก อีกไกลกว่าจะถึงเธอจะงีบเอาแรงก่อนก็ได้นะ

ฟาง : ไม่ฉันไม่ง่วง  (ฟางนั่งดูทางตลอดไม่ยอมงีบ)

โทโมะ : นี่เธอจบอะไรมา

ฟาง : ฉันจบบัญชี

โทโมะ : อืมๆๆ เธอก็น่าจะช่วยฉันได้ดีเลยที่เดี๋ยวเลยล่ะ

ฟาง : ใครจะช่วยนาย

โทโมะ : ก็เธอไงที่จะต้องช่วยฉันเอาชนะพี่ป๊อป

ฟาง : ไม่มีทาง ทำไมฉันจะต้องช่วยนายด้วยล่ะ

โทโมะ : เธอต้องช่วยฉันนี้คือคำสั่ง

ฟาง : ชิ !!! เผด็จการ

โทโมะ : เธอว่าใคร

ฟาง : เปล่าซะหน่อย (ฟางทำหน้าไม่รู้เรื่องอะไร)

โทโมะ : นี้เธอฉันขอถามอะไรหน่อยสิ

ฟาง : ถามอะไร

โทโมะ : เธอชอบพี่ป๊อปหรอ

ฟาง : จะบ้าหรอนายพูดอะไรของนาย (ฟางน่าแดงขึ้นมาทันที)

โทโมะ : เหอะๆๆ ชัดเลย

   เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงก็ถึงบริษัท

โทโมะ : ถึงแหละ นี่แหละคือที่ทำงานของเรา

ฟาง : โหยย ที่นี่อากาศดีมากๆเลย

(ลืมบอกไปคะที่บ้านของโทโมะทำโรงแรมเกี่ยวกับการท่องเที่ยว)

ฟางกับโทโมะลงจากรถและเดินเขาไปในโรงแรม

พนักงาน : สวัสดีคะคุณโทโมะไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ

โทโมะ : หวัดดีครับ

พนักงานมองหน้าฟางแปลกๆ

โทโมะ : อ๋อผมลืมแนะนำไปนี่ผู้ช่วยคนใหม่ผมครับ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะมาทำงานที่นี่เหมือนเดินนะครับ

พนักงาน : ค่ะๆๆ (พนักงานหญิงทำหน้ายิ้มแย้มเหมือนได้ยินที่โทโมะพูดแต่พอหันไปมองที่ฟางสีหน้ากลับเปลี่ยนไป)

ฟาง : สวัสดีคะฉันชื่อฟางนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ (ฟางพูดกับส่งยิ้มให้กับพนักงานหญิงคนนั้น)

พนักงาน : คะ (สีหน้าน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจ)

โทโมะ : งั้นผมขอตัวขึ้นไปดูห้องทำงานก่อนนะครับ

พนักงาน : คะ เชิญตามสบายคะ

โทโมะ : ป่ะไปกัน (โมะจับมือฟางให้เดินมาพร้อมกันจนมาถึงห้องทำงาน)

ฟาง : นี่นาย

โทโมะ : อะไรของเธอ (ฟางยกมือขึ้นมาพร้อมพูดว่า)

ฟาง : ปล่อยมือฉันได้แล้วย่ะ

โทโมะรีบปล่อยมือออกจากฟางโดยเร็ว

โทโมะ : ฉะ ฉันไม่ได้อยากจับมือของเธอนักหรอก

(โทโมะทำสีหน้าไม่ถูก)

ฟาง : หรอ แล้วจับซะแน่นเลยนะ

โทโมะ : เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วมาพูดเรื่องงานกันต่อ เธอเป็นผู้ช่วยฉันเพราะฉะนั้นเธอต้องมานั่งทำงานในห้องกับฉัน ตรงนี้โต๊ะของเธอ

(โทโมะพูดพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะตรงข้ามกับโต๊ะของเขา)

ฟาง : ฉันว่านั่งทำงานข้างนอกก็ได้มั้งไม่จำเป็ต้องนั่งข้างในหรอก

โทโมะ : ทำไมรังเกียจฉันนักรึไงกัน

ฟาง : ย่ะ รู้ตัวก็ดีแล้ว

โทโมะ : (ทำสีหน้าโกรธ) ป่ะไปกันฉันหิวแล้ว (โมะลากฟางลงไปทานข้าวด้วยกัน)

ฟาง : อะไรของนายเนี่ยปล่อยฉันนะ

โมะพาฟางมาถึงห้องอาหารของโรงแรม

พนักงานเสิร์ฟ : ทานอะไรดีคับ คุณโมะ (ยื่นเมนูให้โทโมะและฟาง)

โทโมะ : ผมขอ ซุป พาสต้า ริซอตโต ครับ แล้วเธอจะเอาอะไรสั่งดิ

ฟาง : ไม่ฉันไม่หิว (ฟางหันหน้าไปทางอื่นปากบอกไม่หิวแต่อยู่ๆท้องมันก็ดันร้องออกมา) จ๊อก!!!!

โทโมะ : ฮ่าๆๆๆ ไม่หิว ฉันว่าคงจะไม่ใช่แล้วมั้ง ม่ะเดี๋ยวฉันสั่งให้เองงั้นผมขอ ซุป พาสต้า ริซอตโต อีกที่นะครับ

พนักงานเสิร์ฟ : ครับ รอสักครู่นะครับ

ฟาง : ก็ฉันบอกว่าไม่หิวไงนายสั่งมาทำไมอีกจาน

โทโมะ : สั่งมาให้คงปากไม่ตรงกับท้องนะสิ ฮ่าๆๆๆ

ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ

พนักงานเสิร์ฟ : มาแล้วครับ ขอให้ทานอาหารมื้อนี้ให้อร่อยนะครับ

ฟางมองพนักงานเสิร์ฟแล้วก็ยิ้ม

โทโมะ : เอ้าทานได้แล้ว ฉันหิวจะแย่แล้วเนี่ย ทานๆ

ฟาง : นึกในใจ (ทานก็ทานยังไงซะกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้อง) ฟางตัดสินใจตักอาหารทาน

    ไม่นานโทโมะกับฟางก็ทานอาหารเสร็จเรียบร้อย

โทโมะ : ฉันว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนไว้พรุ่งนี้เราค่อยเริ่มงานกัน วันนี้ก็ถือซะว่าเรามาทำความรู้จักกับสถานที่ก่อนก็แล้วกัน

ฟาง : อะไรของนายเนี่ย สรุปคือวันนี้แค่มาดูสถานที่ทำงานหรอ

โทโมะ : ใช่ ป่ะกลับกันเลย (โทโมะพาฟางกลับบ้าน)

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

ฝากเม้นโหวตเยอะๆด้วยคะ

# AB