รักใสใสของยัยแม่มดฝึกหัด

9.9

เขียนโดย DuNgGyPaNg

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 เวลา 22.28 น.

  4 ตอน
  6 วิจารณ์
  9,294 อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ติ๊ดดดดดดดด  ติ๊ดดดดดด

อ้ะ! สัญญาณพลังจิตนี่นา ฉันหยิบกระจก(ของพวกแม่มด)จากกระเป๋าแล้วเปิดมันขึ้นมาเพราะโลกเวทย์มนตร์หน่ะใช้กระจกก็เหมือนโทรศัพท์  ในกระจกก็โผล่หน้าพี่เฟย์ขึ้นมา

"ว่าไงค่ะพี่เฟย์ฟาที่อยู่ได้หรือยัง" ฉันยิ้มแย้มให้พี่เฟย์ในกระจก

"เรียบร้อยแล้วจ้าาา ^___^ แล้วน้องโบว์อยู่ที่นั่นเป็นไงบ้าง"

"ก็ ไม่ค่อยดีค่ะ"

"อ้าว ทำไมหล่ะ"

"ก็เพราะ...."

"คุยกับใคร หรอเฟย์ ! "อยู่ๆ ทางพี่เฟย์ก็มีผู้ชายตะโกนเสียงออกมา

"ใครหรอพี่เฟย์"

"อ๋อ คนที่มีกระแสจิตเชื่อมต่อกับพี่หน่ะ พี่ไปล่ะน่ะเดี๋ยวเขาสงสัย"

"จ้า บายยยยย"

ตู๊ดดดด จากโทรศัพท์ก็กลับมาเป็นกระจกเหมือนเดิม

"หิวว โว๊ยยยยย" เสียงพิชชี่มาแต่ไกล

"ตื่นมา ก็บ่นเลยน่ะย่ะ" ฉันพูดพลางเสกอาหารให้ แล้วส่งไปให้พิชชี่

"ขอบคุณมีเธออยู่นี่แล้วดีจัง ^^ "

"-//-"

"เฮ่!! เธอหน้าแดงใหญ่แล้วอะไรกันชมแค่นี้เองน่ะ"

"แม่มดก็อ่อนไหวกับคำพูดเหมือนกันน่ะ "

"ไม่อยากจะเชื่อ ฮ่าๆๆๆ แต่ก็น่ารักดีเหมือนกันน่ะเธอเนี่ย" เขาพูดพลางยีหัวฉัน

"นี่ นายจะพูดให้ฉันเขินไปถึงไหน >//<"

"ฮ่าาาาาาๆๆๆๆ"

"โอ๊ยยยยยย" อยู่ฉันก็ร้อนท้องขึ้นมาเหมือนถูกเผาไฟ ฉันเลยเอามือกุมท้องไว้

"เฮ่ เป็นอะไรหน่ะ"

"ฉัน.....ฉันปวดท้อง"

"ปวดท้องขี้หรอ"

"ใช่เวลาหรือเปล่าเนี่ย ปวดจริงๆน่ะ  โอ๊ยยยยย" พิชชี่เค้ามาประคองฉันไปไว้ที่เตียง แล้วเป่าท้องฉัน

"หายหรือยัง"

"ยัง!!" แทนที่มันจะหายมันยังปวดหนักกว่าเดิมอีกกก โอ๊ยๆๆ ไม่ไหวแล้วน่ะ

ฟึ่บ!

"เฮ้ย หายไปไหน"

อยู่ๆฉันก็มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงก็ไม่รู้เหมือนห้องอะไรสักอย่าง

"มาแล้วหรอ หึ" ฉันหันขวับไปทางเสียงทันที

เฮ้ยยย นี่มัน....

"ขนมจีน!!"

"ใช่"

"พาฉันมาทำไม"

"เราต้องมาลองทดสอบฝีมือกันสักหน่อยย"

"เรื่องอะไรกัน!!!"

"ถ้าใครชนะจะได้ขึ้นเลเวลแล้วถ้าใครแพ้เลเวลจะไม่เพิ่มและขีดชีวิตในการเป็นแม่มดจะลดลง"

"นี่มันอะไรกัน โอ๊ยยย" อยู่ฉันก็รู้สึกร้อนตัวขึ้นมาซะอย่างนั้น แล้วก็มีไฟกำลังลามมาที่ฉัน

"ธาตุน้ำ จะสู้ธาตุไฟได้ยังไง หึ" หนอย บังอาจดูถูกธาตุฉัน โอมเพี้ยง!

ซ่าาาา

ฉันปล่อยพลังน้ำออกไปดับไฟอย่างรวดเร็ว แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย ขนมจีนจึงเสกไฟใฟ้เข้ามาอยู่ในตัวฉันตอนนี้ฉันเหมือนถูกเผาทั้งเป็น ใช่! สมาธิ ฉันต้องใช้สมาธิ ฉันหลับตาลงแล้ว แล้วพยายามเสกน้ำให้ดับในตัวฉัน มันได้ผล ตอนนี้ฉันกลับมาเป็นปกติ แต่ถ้าไม้ตายอยู่ตรงนี้ต่างหาก ฉันรวบรวมไฟ ที่ขนมจีน เสกใส่ตัวฉันมารวมกันแล้วเสกใส่กลับคืนตัวเธอ จนคุณเธอร้องออกมาแล้วทรุดตัวลง เพราะความร้อนของไฟ

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"แล้วจากนั้นขนมจีนก็หายตัวไป 

ตู๊ดดดดด

สัญญาณเตือน ตอนนี้เลเวลฉันเพิ่มขึ้นแล้ว เย่ >< 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา