Chum เสี่ยวดีนักมารักกันมั๊ย
tietang
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเพี้ย เพี้ย!!
พอตื่นได้แก้วก็รั่วฝ่ามือตีลงบนแขนชายหนุ่มไม่ยังเพราะแขนยาวนั้นกอดเธอสะแน่นแถมไม่ยอมปล่อยอีก
ต่างหาก
โทโมะ : ตีทำไมอ่าแก้วใจจ๋า~
แก้ว : ตื่นแล้วเอามือออกไปด้วยเลย
มองไปที่มือที่ยังกอดเธอแน่นไม่ปล่อย
โทโมะ : หึ ไม่ปล่อย
ใบหน้าหล่อๆยิ้มแบบกวนๆจนแก้วทนไม่ไหว
คลุก คลัก คลุก คลัก
ทั้งสองกำลังเล่นผีผ้าห่มกันอยู่เริ่มจากแก้วเอาผ้ามาคลุมไม่ให้โทโมะมองเห็นแต่โทโมะก็ไม่ยอมเล่นสนุกคลุก
คลักอยู่บนเตียง
ฟลึ่บ~ขวับ ฟับ ง่ำๆ~
เห็นป๊ากับม๊าเล่นสนุกอยู่บนเตียงเจ้าลูกๆแสนรู้ทั้งสามตัวก็กระโจนขึ้นเตียงไปบ้างทันทีแล้วก็ทั้งกัดทั้งงับผ้าห่ม
แก้ว : อ่าๆพอแล้วเลิกแล้วลงไปได้แล้วนะเด็กๆ
หยุดเล่นแล้วบอกลูกๆเพราะเจ้าพวกนั้นจะหยุดก็ต่อเมื่อเธอหยุด
โทโมะ : โอ๋ๆKuma ม๊าไม่สนใจเหรออ๋อๆน้อยใจเหรอ
เห็นแก้วขว้าดอล์ล่ากับฮันนี่มากอด แต่ลืมเจ้าตัวเล็ก...เลยจับมาคุยพยักเพยิด
แก้ว : ไหมม๊าไม่ได้ไม่สนใจ แต่Kumaตัวเล็กม๊ากลัวม๊าเล่นแรงอ่า~
มองหน้าแล้วเอาจมูกไปชนจมูกKuma
โทโมะ : อิจฉา Kuma แล้วไม่เห็นทำกับโมะบ้างเลย
แก้ว : ก็โมะไม่ใช่ลูกหมานิน่า
โทโมะได้ยินรีบเอาหน้าไปคลอกเคลียที่คอแก้ว
แก้ว : พอเลยๆลุกๆไปอาบน้ำกัน
โทโมะ : เย่ๆอาบน้ำด้วยกัน
แก้ว : ไม่แก้วพูดกับลูกไม่ได้พูดกับโมะ
พูดจบลุกขึ้นวางลูกๆไว้แล้วเข้าห้องน้ำไปเลย
+
+
+
เฟย์ : ดูสิไม่รู้ยัยแก้วจะรอดไหมเนี่ย
เขื่อน : ยากอะป่านนี้คงโดนไอ้โมะฟัดจนช้ำไปทั้งตัวแล้วมั๋ง
แก้ว : ใครช้ำย่ะฉันยังปลอดภัยก็พอ
เดินดุ่มๆเข้ามานั่งแหวกกลุ่ม
เฟย์ : แกรอดมาได้เจ๋งสุดๆอะ
แก้ว : แกก็เจ๋งยัยเฟย์ที่รอดมาได้ฮ่าฮ่า
เฟย์กับเขื่อนมองหน้ากันแล้วก็หน้าแดงทั้งคู่
แก้ว : ทำไมหน้าแดงทำไมอย่าบอกนะว่า...
เฟย์ : ไม่ใช่แกอย่าคิดมากสิ
เขื่อน : แต่คิดเผื่อไว้ก็ดีนะ555
เฟย์ : กบ!!
เขื่อน : ค๊าบรูดซิบปากแล้วค๊าบบ
แก้ว : แกเพื่อนๆไปไหนหมดแล้วอ่า
ถามถึงเพื่อนๆที่มาด้วยกันเยอะเพราะว่าที่เห็นตอนนี้มีแค่เฟย์กับเขื่อนเท่านั้น
เขื่อน : กลับไปหมดแล้วพรุ่งนี้วันจันทร์โรงเรียนเข้ามันกลับไปแต่เช้าแล้ว
แก้ว : อ๋อ...เหรองั้นเรากลับเมื่อไหร่ดีอะ
เฟย์ : เฟย์ว่าจะอยู่เล่นน้ำอีกครึ่งวันแล้วก็จะกลับหรือแก้วว่าไง
แก้ว : อืมงั้นก็ได้
เขื่อน : ใครเดินมาทางนี้ไม่ใช่ไอ้โมะนิ
มองไปที่คนร่างสูงใหญ่ที่เดินตรงมายังโต๊ะที่ตนเองนั่งอยู่
แก้ว : อ้าวพี่ป้อง...มาได้ไงคะเนี่ย
คนที่เขื่อนเห็นที่แท้ก็เป็นรุ่นพี่ที่จบออกไปเมื่อประมาณ10ปีที่แล้วเอง(แก่เวอร์!!ย้ำว่าแก)
ป้อง : พี่ก็มาเที่ยวประจำนะครับไม่คิดว่าจะเจอน้องแก้ว
แก้ว : คะแก้วก็มาเที่ยวกับเพื่อนๆคะ พี่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนไหมคะ
ทั้งเฟย์และเขื่อนมองหน้าแก้วประมาณว่า แกจะชวนทำไมว่ะ
ป้อง : ก็ดีครับทานกันเยอะๆคงสนุกน่าดู แล้วไหนเพื่อนๆน้องแก้วหล่ะครับ
เฟย์ : ไม่ต้องถามหาหรอกคะมาโน้นแล้ว
ป้อง : อ้าวแล้วน้องเบลล์ไม่ได้มาด้วยเหรอครับ
แก้ว : มาคะอีกสักพักก็คงจะลงมา พี่ป้องรู้จักด้วยเหรอคะ
ป้อง : ครับรู้จัก
โทโมะที่เดินมาเข้ามาพร้อมกับหน้าตาบอกบุญไม่รับ
โทโมะ : สวัสดีครับพี่
ป้อง : ครับ
ทักทายกันตามมารยาทพอเป็นพิธีแล้วโทโมะก็หย่อนตัวลงนั่งข้าวๆแก้ว
ฟอด~
โทโมะ : มอร์นิ่งครับทื่รัก
หอมแก้วไปฟอดใหญ่เพื่อโชว์รุ่นพี่ที่นั่งอยู่ด้วย
แก้ว : โมะทำอะไรแบบนี้ ที่นี้ไม่มีคนให้เราแกล้งหรอกนะเนี่ย
โทโมะ : ไม่อยากแกล้งนิน่าอยากหอมจริงๆมากกว่า
ตอนนี้ทั้งโต๊ะต่างนั่งฟังโทโมะและแก้วคุยกัน
แก้ว : อย่ามาพูดมากเลยนะคนฉวยโอกาส
โทโมะ : เปล่าเลยนะเมื่อคืนแก้วใจจ๋าเต็มใจไม่ใช่เหรอครับ ไม่ปล่อยให้โมะนอนเลยนะ
ที่นั่งกันอยู่รู้แล้วว่าโทโมะแก้วเริ่มเล่นกันอีกแล้ว แต่มีคนเดียวเท่านั้นที่ไม่รู้เรื่องรู้ว่า นายรุ่นพี่คนนั้นทำตาโต
ป้อง : น้องแก้ว!!
แก้ว : คะพี่ป้อง มีอะไรต้องตกใจหรือคะ
ป้อง : น้องแก้วกับนายนั่น
โทโมะ : เป็นคู่รักที่แสนหวานที่สุดในสามโลกเลยครับ
ไม่รอให้แก้วได้มีโอกาสพูดแก้ตัวชิงพูดตัดมาซะก่อน
โทโมะ : พี่มีอะไรรึเปล่าครับ
ป้อง : ไม่มีอะไรครับก็แค่คิดว่า เด็กเดี๋ยวนี้ไวกันจริง
โทโมะ : 555ไม่ไวไม่ได้หรอกครับเพราะสมัยนี้คนแก่ยิ่งชอบแย่งอยู่ด้วย
ป้อง : พี่รู้สึกว่าน้องโทโมะจะเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับเนี่ย
โทโมะ : ผมว่าผมเข้าใจถูกครับ555
แก้ว : โมะเลิกเล่นแล้วนะพี่ป้องเข้าใจผิดแล้วเนี่ย
โทโมะ : ไม่เห็นมีอะไรต้องเข้าใจผิดเลยนี้ครับ
เฟย์ : พอๆเรามาทานข้าวกันดีกว่า
เห็นพนักงานตักอาหารมาเสริ์ฟก็ชวนทุกคนทานการสนทนาเป็ฯไปด้วยความครึกครื้นเพราะโทโมะก็ยังคงปล่อย
มุขเสี่ยวๆมาเรื่อยๆ ปล่อยแบบไม่แคร์สื่ออีกแทบไม่เห็นหัวของรุ่นพี่ที่นั่งมองอยู่ด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง
เบลล์ : ทุกคนทานข้าวไม่เรียกเบลล์เลยนะ
เบลล์ที่ตื่นคนสุดท้ายเดินมาด้วยท่าทางรื่นรมย์ มาถึงก็พูดเอาพูดเอาแล้วก็นั่งลงข้างๆโทโมะ
เบลล์ : โทโมะเบลล์อยากกินกุ้งตักให้ทีซิคะ
ต่อมอ้อนเกิดจะมาทะลักอะไรตอนนี้ โทโมะก็ตักให้ตามที่ขอร้อง
แก้ว : ไม่เห็นตักให้แก้วบางเลยอ่า~
ป้อง : พี่ตักให้ก็ได้ครับ
ตักกุ้งตัวโตมาใส่ที่จานของแก้ว
โทโมะ : แก้วใจจ๋าเรามาแลกกุ้งกันดีกว่าเนอะ
ตักกุ้งที่รุ่นพี่ตักให้แก้วไปไว้ในจานตัวเองแล้วตักกุ้งตัวใหม่ให้แก้วแทน
เขื่อน : ไอ้โมะมันบ้า555
โทโมะ : บ้างหวงแฟนโว้ยยย
เบลล์ : ห่วงเบลล์เหรอคะ
พูดแทรกขึ้นมาอย่างไร้มารยาท แก้วมองไปด้วยสีหน้างงๆ
แก้ว : แฟนโทโมะคือเบล์งั้นเหรอเนี่ยแก้วไม่ยักรู้เลยอ่า
โทโมะ : ไม่ใช่นะครับ~หัวใจโทโมะยกให้แก้วใจจ๋าไปแล้วไงที่ร๊ากกกก
แก้ว : ไม่จริงอ่าแก้วม่ายเชื่ออออ~
ตอนนี้ยังคงมีเพียงแค่โทโมะและแก้วสที่ยังคงคุยกัน ป้องกันเบลล์ได้แต่นั่งมอง ส่วนเขื่อนกับเฟย์ก็กินอย่างเดียว
ไม่สนใจใครเลย จนกระทั้ง
เบลล์ : โมะเบลล์ของคุยอะไรด้วยหน่อย
โทโมะ : ได้สิว่ามาเลย
เบลล์ : ไม่ใช่ตรงนี้คะ
โทโมะเดินตามเบลล์ออกไปอย่างว่าง่าย
..................................................................................
หายไปนานเลยคะมาแล้วนะฝากด้วยค๊าไม่รุ้ว่าจะสนุกรึเปล่านะคะมาอ่านแล้วก้ฝากเม้นๆโหวดๆด้วยค๊าแล้ว
สัญญาพรุ่งนี้ถ้าเม้นถ้าโหวดเยอะจะมาอัพอีกค๊า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
