♥ นิยายเพลง ♥

~ ตาคู่นั้นที่ฉันชอบมอง เวลาที่สองเรา นั่งอยู่ลำพังสองคน ~

วันนี้ฉันและแฟนของฉันมาเที่ยวกันที่ทะเลแห่งหนึ่ง พอรถของเราแล่นมาเทียบชาดหาดฉันและเขาก็วิ่งจูงมือกันออกมาและมาหยุดกันตรงที่ริมชายน้ำทะเลพอดี ตอนนี้เป็นเวลาที่เย็นมากแล้ว นั้นทำให้เรามาถึงตอนที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดินพอดี เรายืนมองกันอยู่อย่างนั้นไม่นานนักพระอาทิตย์ที่ทอแสงสวยงามในตอนกลางวันก็ลับขอบฟัาไปเหลือเพียงพระจันทร์ที่ทอแสงสวยสดในตอนกลางคืนเท่านั้น
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรดนใจของเราทั้งสองคน เราหันน้ามาหาพร้อมกัน สายตาของเราทั้งสองสอดประสานกัน ทุกครั้งที่ฉันมองตาคู่นั้นขงเค้า มันก็เหมือนมีมนสะกดให้ฉันไม่อาจละสายตาออกไปได้เลย
T : ผมรักคุณน่ะ
K : ฉันก็รักคุณค่ะ
แล้วเราก็โผเข้ามากอดกัน ฉันค่อยๆผลักเขาออกเบาๆ และมองตาเขา
T : คุณเป็นอะไรรึเปล่า มีอะไรไม่สบายใจก็บอกผมได้น่ะ
K : คือ..ฉันว่าคุณอย่ารู้เลยจะดีกว่าน่ะ
สีหน้าฉันเริ่มจริงจังขึ้นมา
T : บอกผมมาเถอะน่าที่รัก ยังไงเราก็แต่งงานกันแล้วน่ะ
K : หึๆ บอกก็ได้ ฉันต้องแพ้คุณทุกทีสินาที่ฉันมามองฉันแบบนี้นะ
~ มือที่เธอมากุมข้างกาย เมื่อใจฉันหมองหม่น ~
T : ยังไงๆ คุณก็ต้องบอกผมน่ะ เพราะยังไงเราก็เหมือนคนๆเดียวกันแล้ว
K : โอเคๆ ฉันยอมแล้วๆ
ฉันบอกพร้อมกับยกมือยอมแพ้
T : แล้วมันคือเรื่องอะไรละ
K : คุณจะไม่โกรธฉันน่ะ
T : โอเค ผมสัญญา
K : คือฉันก็อยากจะบอกคุณมานานแล้วละ แต่ฉันกลัวคุณโกรธฉันเลยไม่ได้บอก
ฉันพูดได้แค่นั้นเขาก็เอามือมากุมมือฉันและบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ
K : คือฉัน...อยากมีลูก
T : โถ เรื่องนี้เองทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่า อ้ำๆ อึ่งๆ อยู่ได้
แล้วเขาก็เข้ามาช้อนฉันขึ้นไปอุ้ม ฉันเอามือไปโอบรอบคอเค้าเบาๆ แต่ตอนนี้ขอบอกเอาไว้เลยน่ะว่าฉันอายเอามากๆ จะไม่ให้อายได้ังไงมีผู้หญิงที่ไหนจู่ๆก็มาพูดกับผู้ชายประมาณว่า "ฉันอยากมีลูกกับคุณ" ซึ่งดูยังไงๆมันก็ไม่งามอยู่ดีละ
เขาอุ้มฉันเข้ามาในบ้านพักตากอากาศของเขา แล้วนำฉันมาวางบนเตียงในห้องของเราเบาๆ ก่อนที่เขาจะค่อยๆก้มหน้าลงมาจูบฉัน อย่างอ่อนโยนและอ่อนหวาน เขาค่อยๆเลิกกระโปรงแม็กซี่เดรสของฉันขึ้นช้าๆและที่ซุกซนราวกับมือปลาหมึกก็เริ่มลูบโน้น ไล้นี้ไม่เรื่อยไม่ยอมหยุด ริมฝีกปากของเขาที่สัมผัสกับริมฝีปากของฉันก็ผละออกมาซุกไซร้ที่ซอกคอของฉันเอง มือของฉันที่ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหนก็ต้องเอามาคล่้องของเขา พอฉันรู้ตัวอีกทีบนเนื้อตัวของฉันก็ไม่เหลืออะไรปกปิกร่างกายอยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว ไม่นานเขาและฉันก็ไม่เหลืออะไรที่ปกปิดร่างกายของเราทั้งคู่เหลืออยูเลยแม้แต่ชิ้นเดียวเค้าขึ้นมาค่อมตัวฉันก่อนที่จะลงมาทาบบนตัวฉันอย่างเร็ว
และแกนกายของเขาก็สอดเข้ามาในตัวของฉันอย่างเบาที่สุด
K : อื้อ อ๊ะอ่า
ฉันต้องระบายความเจ็บปวดด้วยการจิกลงไปบนที่ผ้าปูที่นอน
T ; เจ็บหรอ ผมขอโทษน่ะ แต่ทนอีกหน่อยน่ะ เพื่อเรา
ฉันไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้า
และเขาก็ไม่รอช้าที่จะดันแกนกายลงมาบนตัฉันจนมิดด้าม เขาค่อยๆขยับซ้ายขวาอย่างช้า แต่มันก็ทำให้ฉันนั้นเจ็บไปไม่น้อยเลยทีเดียว
K : อ๊ะ อึ ซี๊ด ฮื้อ
T : ผมขอโทษน่ะ ที่ทำให้คุณเจ็บ
แล้วเขาก็เขาปัดผมที่ปรกหน้าฉันออกก่อนที่จะมาจูบที่หน้าผากฉันเบาๆ
เขาทำอย่งเดิมซ้ำๆ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ บทเพลงแห่งรักครั้งต่อมาก็เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปนานพอสมควร เราทั้งคู่ก็ต่างอ่อนเพลียกับกิจกรรมที่เราทำกันมานานแสนนาน เข้าเข้ามากอดฉันจากด้านหลังแน่นมาก จนฉันตกใจไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอาผ้าห่มมาห่มให้กับฉัน แล้วเราก็นอนกอดกันอย่างนั้นจนถึงเช้า
 
ตอนเช้า
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะว่าฉันรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดฉันและเรียกชื่อฉัน
พอฉันตื่นขึ้นมาฉันก็เห็นตัวเองเอาหัวซุกอยูที่แผงอกกว้างแลดูสวยงาม
K : อือ
T : ตื่นแล้วหรอ
K : อืม
แล้วฉันก็ยิ้มบางๆไปให้คนที่นอนข้างฉัน
~ ในวันนี้มันหายลางเลือนไป มองเธอจากตรงนี้ ตัวเธอก็ยังอยู่ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม ทุกอย่างจึงไม่เหมอนเดิม ~
1 เดือนต่อมา...
K : คุณค่ะ คุณ คุณค่ะ
ฉันตามเรียกเขาทั่วบ้านพัก แต่ก็ไม่เ็ห็นแม้แต่เงา ฉันเดินตามหาเขามาตลอดจนมาเห็นเขายืนุยโทรศัพท์อยู่ที่หน้าบ้าน
T : อืม ครับ ครับ ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน แล้วผมก็รักคุณด้วย
K : คุณค่ะ คยกับใครอยู่ค่ะ
T : แค่นี้ก่อนน่ะแล้วเดี๋ยวผมโทร.กลับ
เขารีบวางสายอย่างรนลาน นั้นยิ่งทำให้ฉันสงสัยมากยิ่งขึ้น
T : อ๋อ เปล่าหรอก แค่เพื่อนน่ะ เข้าบ้านกันเถอะน่ะ
K ; ขะ ค่ะ
แล้วเขาก็พยุงฉันเข้าบ้าน
1 อาทิตย์ต่อมา...
เวลาที่ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์เป็นเวลาที่ฉันแอบมองเค้ามาโดยตลอด เค้าเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่วันนั้นเมื่อเดือนที่แล้ว กลับบ้านก็ดึก วันๆเอาแต่คุยแต่โทรศัพท์ สนใจฉันน้อยลง แคร์ฉันน้อยลงทุกที
~ เธอคนเดิมนั้นหายไป เธอที่เคยดูแลใส่ใจ จะได้เจอเค้าอีกไหมเธอ เธอคนเดิมหายไปไหน คิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย ~
ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ฉันรู้สึกว่าเขาแคร์ฉันน้อยลง ไม่ค่อยจะสนใจฉันว่าฉันเป็นยังไง ฉันรู้สึกอะไร ฉันคิดอะไร และฉันต้องการอะไร เค้าไม่เคยรู้เลย วันๆก็เอาแต่โทรศัพท์ พอตกเย็นก็ออกไปข้างนอก กว่าจะกลับก็เช้า
และวันนี้ก็เป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ฉันอยากจะถามเขาให้รู้เื่รื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้น
K : คุณค่ะ คุยกับใครอยู่หรอค่ะ
T : คุณจะไม่ยุ่งกับผมสักเรื่องจะได้มั้นเนี่ย (ฉันพยายามพูดดีๆกับเขา แต่เากลับมาตวาดใส่หน้าฉัน)
K : ก็ฉันแค่ถามเฉยๆอ่ะ ทำไมคุณต้องมาว่า มาตวาดใส่ฉันด้วยละ
T : แล้วคุณจะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับชีวิตของผมนักหนาฮะ
K : ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณเลยถ้าตอนนี้เราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้อง
T : การที่คุณยุ่งกับผมมันก็มีเหตุผลแค่นี้ใช่ม่ะ ถ้างั้นเราก็เลิกกันก็ได้ คุณจะได้ไม่ตองมายุ่งกับผมอีก (แล้วเขาก็เดินหนีจากฉันไป และน้ำตาที่ฉันพยายามกลั่นมันเอาไว้ก็ค่อยๆรินหล่นลงมา)
K : คุณฉันขอโทษที่พูดแบบนั้น จากนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณอีก อย่าจากฉันไปเลยน่ะ (ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเขาจากด้านหลัง แต่เขาก็แกะมือของฉันออกก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับฉัน)
T : คุณเลิกยุ่งกับผมสักทีเถอะ ผม รำ คาญ!!! (เค้าย้ำทีละคำและเน้นแต่ละคำอย่างหนัก นั้นทำให้ฉันอึ่งไป และเริ่มมีน้ำตาไหลออกมายิ่งกว่าเดิม)
~ อีกเมื่อไหร่ที่หยดน้ำตา บอกลาฉันเสียที ไม่ต้องร่วงหล่นมาทุกคืน ~
จากนั้นเขาก็เดินไปที่รถและขับออกไปอย่างเร็ว
ฉันเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรงใด และค่อยๆทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทราย และร้องไห้ไม่หยุด
 
To Be Continue.......