เธอคนเดียวที่ฉันรัก

      " ตายจริง ฉันลืมสนิทเลย ปกติฉันจะมาคนเดียว" แก้วเอ่ยบอกอย่างตกใจ       " อืม งั้นนายนั่งรอก่อนแล้วกัน" แก้วว่าก่อนจะเดินไปยกหูโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหัวเตียงขึ้นมากดต่อสายไปยังล็อบบี้       " ไม่ทราบว่าตอนนี้มีห้องว่างสักห้องไหมค่ะ"       ' ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ตอนนี้ห้องพักเต็มหมดแล้วค่ะ'       " งั้นไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันขอชุดนอนเพิ่มอีกหนึ่งชุดแล้วกันค่ะ ที่ห้อง 7022" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะวางสายไป       " ห้องเต็มแล้ว งั้นนายก็นายในห้องนี้ล่ะกัน"       " ในผมนอนเตียงเดียวกับคุณเหรอ" โทโมะถามอย่างตื่นเต้น       " จะบ้าไง นอนหน้าเตียงจ๊ะคุณบอดี้การ์ด" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินมาหาชายหนุ่ม       " ตามฉันมา"       " คุณหนูจะไปไหนครับ"       " พานายไปซื้อเสื้อผ้าไง" แก้วว่าแล้วก็เดินนำออกไป โทโมะวางกระเป๋าก่อนจะดึงกุญแจห้องมาเก็บแล้วเดินตามออกไป  ไม่นานโทโมะก็พาหญิงสาวมาถึงห้างที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมาก  หญิงสาวจัดการเลือกแล้วเทียบขนาดของเสื้อกับตัวชายหนุ่มให้ทั้งหมด  ก่อนจะเดินไปซื้อของใช้มาอีกนิดหน่อย       " ไปทานข้าวกัน ฉันหิวแล้ว" แก้วว่าแล้วเดินนำออกไป โทโมะมองตามหญิงสาวด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินตามมา       " เอ่อ.ผมว่าผมรอคุณหนูอยู่ข้างนอกดีกว่านะครับ"       " ฉันไม่ใช่คนที่จะแบ่งแยกนะว่าใครเป็นเจ้านาย ใครเป็นลูกจ้าง เพราะทุกคนเป็นคนหมด" แก้วว่าก่อนจะลากบอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อเข้ามาในร้านอาหาร       " ข้าวผัดทะเลสองจานค่ะ แตงโมปั่นแก้วนึง และก็เป๊ปซี่แก้วนึง" แก้วเอ่ยสั่งกับพนักงาน       " คุณแก้วครับ คือว่า.."       " คือว่าอะไร พูดมาสิ"       " ผมแพ้อาหารทะเลครับ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว       " น้องๆ พี่ขอข้าวผัดกระเพราไก่ไข่ดาวเพิ่มจานนึงนะค่ะ" แก้วหันไปเรียกพนักงานมาสั่งอาหารเพิ่มอีกจาน       " คุณหนูสั่งเพิ่มมาทำไมครับ"       " ก็นายบอกว่านายแพ้อาหารทะเล ฉันก็เลยสั่งให้ใหม่"       " แต่นั่นก็สองจานแล้วนะครับ แล้วใครจะทานล่ะ"       " ฉันกินเองก็ได้ นายไม่ต้องห่วงหรอก" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะจิบน้ำแตงโมปั่นที่เวลาดื่มทีไรจะรู้สึกสดชื่นเสมอ       " อาหารมาแล้ว กินกันเถอะ" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะจัดการข้าวผัดทะเลจานแรกลงไป ตามด้วยจานที่สอง  โทโมะที่นั่งทานข้าวผัดกระเพราไก่ไข่ดาวแอบมองคุณหนูที่ทานข้าวอย่างมีความสุข  ก่อนจะหันไปสั่งของหวานมาให้ตัวเองและก็ผมด้วย       " คุณหนูไม่กลัวอ้วนเหรอครับ"       " กลัวทำไม พอกินเสร็จก็ออกกำลังกายสิ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย" แก้วเอ่ยบอก       " คุณหนู..."       " โอ๊ย! เลิกเรียกฉันว่าคุณหนูสักทีได้ไหม ฉันไม่ชอบ"       " แล้วคุณหนู เฮ้ย! จะให้ผมเรียกว่าไงดีล่ะครับ"       " อืม  ที่รัก"       " ได้ครับ ที่รัก เฮ้ย!"       " อ่าอ่าอ่า หน้านายนี้มันตลกชะมัด" แก้วว่าก่อนจะหัวเราะออกมาที่ชายหนุ่มเผลอเรียกออกมา  โทโมะนั่งมองคุณหนูของเขาด้วยใบหน้าที่แดงอมชมพู  ไม่ใช่ว่าโกรธหรืออะไรนะ เขิลต่างหาก       " เรียกฉันว่าแก้วก็พอ ไม่ต้องมาเรียกคุณแก้วด้วยนะ ฉันเบื่อ" แก้วว่าก่อนจะหันไปเรียกพนักงานมาคิดเงินก่อนจะกลับมาพักผ่อนที่โรงแรม  
 
         " ว่าไงเฟย์" แก้วกดรับสายเพื่อนรักเมื่อเดินเข้ามานั่งในห้องพัก  ก่อนจะถอดเสื้อเชิ๊ตลานสก็อตออก         ' ฉันอาจจะไปพรุ่งนี้นะ ขอโทษด้วย' เฟย์เอ่ยบอกเพื่อนสาว         " ทำไมล่ะ"         ' ก็พี่ป๊อบกับพี่เขื่อนนะสิ มีงานด่วน เลยต้องเลื่อนไป'         " ไม่เป็นไรจร้า ถ้าแกมาถึงก็โทรมาแล้วกัน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะวางสายไป         " มีอะไรหรือเปล่าครับ" โทโมะเอ่ยถามหญิงสาว         " เพื่อนฉันมันจะมาถึงพรุ่งนี้นะ แฟนหนุ่มของมันมีงานด่วน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปนั่งที่หัวเตียงแล้วกดเปิดทีวีดู  โทโมะจึงลากเก้าอี้มานั่งดูใกล้ๆ กับโทรทัศน์   หญิงสาวเปิดช่องที่มีหนังรักโรแมนติกพอดี  จึงดูไปเรื่อยๆ เมื่อนานเข้าโทโมะก็หันไปมองก็พบว่าหญิงสาวนั้นหลับไปแล้ว  เขาเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะจับหญิงสาวให้นอนดีๆ แล้วใช้เวลานี้ลอบมองใบหน้าที่สวยงามของหญิงสาว         ' คุณหนูของผมชั่งสวย น่ารัก อะไรขนาดนี้' ชายหนุ่มบ่นก่อนจะก้มลงมาใกล้ใบหน้าหญิงสาว  ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนแก้มใสๆ ของคนที่นอนหลับอย่างอดใจไม่อยู่         ' แก้มทั้งนุ่มและก็หอม ถ้าเป็น..' บอดี้การ์ดหนุ่มคิดก่อนจะลอบมองลงมาที่ริมฝีปากเรียวของหญิงสาว         " นาย" แก้วที่ลืมตาและพลิกหน้ามาพอดีทำให้จมูกของทั้งคู่ชนกัน ริมฝีปากทั้งสองเฉียดกันไปมาอย่างเบาๆ         " เอ่อ..คือผมไม่ได้ทำอะไรนะครับ" โทโมะว่าแต่ไม่ยอมถอนใบหน้าออกมา  และยิ่งเวลาพูดทำใหริมฝีปากทั้งสองนั้นยิ่งสัมผัสกันมากยิ่งขึ้น         " คุณหนูครับ จะผิดไหม ถ้าบอกจะบอกว่า..อุ๊บ" หญิงสาวไม่รอให้ชายหนุ่มพูดจบก็ยันตัวขึ้นมาจูบบอดี้การ์ดสุดหล่อเอาไว้ทันที  ชายหนุ่มเองก็ไม่รอช้าที่จะรับสัมผัสที่เชื้อเชิญนั้น         " อื้อ.. นายคิดเหมือนฉันใช่ไหม โทโมะ" หญิงสาวถอนจูบออกมาก่อนจะถามบอดี้การ์ดหนุ่มสุดหล่อ         " ครับ อุ๊บ.." ชายหนุ่มตอบก่อนจะปิดปากหญิงสาวอีกครั้ง         " พะ พอก่อน" แก้วเอ่ยบอกอย่างเขิลอาย  ก่อนจะลุกขึ้นนั่งมามองหน้าบอดี้การ์ดของตัวเอง         " ทำไมละครับ"         " ฉันว่ามันไม่สมควร ถ้าพ่อฉันรู้ นายอาจจะตายได้" แก้วเอ่ยบอกกับชายหนุ่ม         " ผมยอมตายเพื่อคุณหนูที่ผมรักได้"         " ฉันไม่ยอม"         " แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ผมบอกตรงๆ ผมรักคุณจริงๆ นะครับ" โทโมะว่าก่อนจะขยับเข้ามาใกล้หญิงสาวแล้วดึงเธอเข้ามากอด         " ฉันไม่รู้"         " ถ้าเกิดเราจะแอบชอบกันล่ะครับ ผมเป็นบอดี้การ์ดให้คุณอยู่แล้ว คุณท่านไม่สงสัยหรอกครับ" โทโมะเอ่ยบอก         " ถ้างั้นนายจะต้องระวังล่ะกัน" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะเงยหน้ามามองชายหนุ่ม         " งั้นเรามาต่อกันดีกว่า"